Ralph zat op de achterbank van de Citroën Xsara die zijn oma gewonnen had in een scheetwedstrijd. De auto rook muf en vochtig omdat zijn oma regelmatig oefende wanneer ze achter het stuur zat en de overbodige gassen dan vlijtig liet vliegen. Maar Ralph die tijdens de wintermaanden vaak over een vrij verstopt reukorgan bezat liet zich hier niet door afschrikken. Hij probeerde aan iets anders dan scheetwedstrijden te denken en slaagde daar al snel in wanneer er een vies propje op het doorzichtig krachtveld naast hem begon te bewegen. Het was een nieuwsgierig slakje dat geweldig traag het raampje aan de rechterkant van Ralph zijn lichaam kwam opgezwabberd. De slak die tevens dood was staarde naar een verassend grijze steen in de pas gelegde korrellige oprit. De steen die grijs lag te blinken in de zon was aan het studeren voor zijn examen kwantum mechanica en wierp de onbeleefde slak een gestoorde blik toe. Op dat moment begon het nog meer te regenen en de steen zijn papieren werden nat. De steen luid uitlachend verliet de dode slak het tafereel en trok zich terug in de dode slakken hemel waar het in een heel klein doosje ging zitten. Ik gaf het allemaal nog een laatste veertien seconden aandacht en klom vervolgens op het dak van een huis naast een ander huis waarvan het dak moeilijker te bereiken was dan dat van het huis waar ik op aan het klimmen was. Plotseling was al mijn klim op en ik liet me langs de klimop die gedurfd tegen de muur van het huis groeide weer naar beneden zakken. Diep over de zin van het leven nadenkend zette ik mijn reis naar een onbekende bestemming verder. Het duurde echter niet lang voordat mijn aandacht afgeleid werd door een plastic carrefour zakske dat al dansend in de wind voorbij streefde en met zijn lompe kloten keihard tegen een boom aanbotste. Onderzoekend boog ik me over het onfortuinlijke carrefour zakske en merkte dat het door de botsing volledig het westen kwijt was. Alhoewel ik hem evengoed had kunnen vertellen waar het westen zich bevond gaf ik het carrefour zakske een brute stamp tegen zijn wenkbrauwen, graaide naar zijn portemonnee en zette het als een snelle indiaan op een lopen. Jammer genoeg werd ik door mijn hectishe bewegingen al snel het mikpunt van een zwerm vraatzuchtige uilen die luid hinnikend de achtervolging inzette. Als een opgejaagde prooi zocht ik naar een veilig onderkomen. Mijn oog viel op een anti-uil spray winkel waarvan het bordje op de deur verklapte dat de winkel niet gesloten was. Ik rende de winkel binnen en liet me naar adem zoekend tegen de toonbank zakken. Rond me heen kijkend bekeek ik de winkel rondom mij en bedacht me dat ik best wel iets anti-uil kon gebruiken voor het geval dat ik in de toekomst nog eens door een zwerm schuimbekkende uilen zou worden opgejaagd. De winkelbediende vroeg of ze me kon helpen en ik had al lang gezien dat zij waarschijnlijk in de winkel werkte en mij bij gevolg waarschijnlijk ook kon helpen. Maar ik ben niet van gisteren hè, misschien bedoelde ze met 'helpen' wel 'brutaal mijn kop er af snijden met een botte schoenlepel'. Niet met mij bedacht ik me. Ik greep de stoel die achter de toonbank stond te stoelen en liep er al schreeuwend mee naar buiten. De uilen die heel goed wisten wat een stoel was gingen er allemaal op zitten, van de situatie gebruikmakend smeet ik de stoel met uilen en al in het ravijn.
'8 november 2003 zal ik me nog lang herrineren' dacht ik, en ik zette mijn reis naar het onbekende verder.
Het hieronder volgende verhaal is eigenlijk een droom die ik had, ik werd wakker en begon 'm op te schrijven. Waarom ik het juist in het engels heb gedaan ben ik vergeten.
Once upon a time a strawberry pushed another strawberry, the strawberry pushed back and only a fraction later both strawberries were fighting to the death. The strawberry won and opened the window doors, moved on to the balkony and explained the whole situation to the world. The world (who was just eating a delicious mix of bio vegtables) didn't care at all and told the strawberry to shut his piehole. Satisfied about his most recent action the world smiled and finished its healthy salade. Dennis ( the local squirrel ) who had been watching the whole disturbing scene from the shadows, suddenly got a great idea. A few moments and angry pigeons later, he realized that playing pingpong with birds wasn't a great idea afterall. A tear searched its way down from Dennis his left eye to his lips where it was consumed and doomed to be pee.
