Mijn leven bestaat uit drama. Hopen en emmers vol drama. Dan wil ik eens een goed mens zijn en enkele drama's de wereld uit helpen, staat er al een serie andere dramatieke onderwerpen te zeuren aan mijn deur. Zo kan het niet langer, ik ben het beu.
Maar make my day, lees mijn gedichtje hieronder en geef uw correcte, ongezouten mening. Dank.
Ge hebt zo van die momenten waarop ge zegt dat niks u nog kan schelen.
Niks kan u raken, niks kan u van de wijs brengen, ge bent vrij resoluut.
Maar, gij onbevreesde ridder, ge stelt uzelf doorzichtig op.
Ge pakt u schild en houdt het voor u lijf.En ge hoopt.
Ge hoopt en ge weet en ge verstopt.
Vechten, dat kunt ge niet meer.
Beschermen, daar bent ge dan de beste in.
Tot net na de middernacht.
Dan wordt u schild te zwaar.
En laat ge t vallen op iemands tenen.
Ge begint te praten.
En ge voelt u een held, zelfs zonder u schild.
Tot ge binnenkort aan u eigen tenen voelt.
Dan, wanneer ge de dromen er stilaan begint uit te blazen,
Ik baal. Ik baal omdat ik alweer opgezadeld zit met een verkoudheid - met alle symtonen die daarbij horen. Ik baal omdat mijn oren zodanig vol zitten met vieze dingen dat ik zelfs onder de categorie 'slechthorend' kan geplaatst worden (Vieze dingen = Het begint met een 'S' en eindigt op 'Not') Ik baal omdat er alweer niks op de televisie is vanavond. Ik baal omdat ik baal, verdorie! Vandaar dat dit bericht ook baalt, zie je.
De hele wereld baalt! Dus alsjeblief, baal vanavond even met me mee.
Genieten toch? Ik heb zonet het eerste woord getypt. Het allereerste correcte Nederlandse woord. 'Hallo' is dan ook een knaller van formaat om eender welk bericht mee te openen... Maar goed, ik ga meteen to the point komen. Bij het maken van deze blog werd ik maar door 1 gedachte gedreven : Ik maak deze blog omdat iedereen een dagboek-blog heeft. Je kan me dus een meeloper noemen. Of niet, je bekijkt het maar. Ik ga mijn leeftijd (nog) niet verklappen. Waarom niet? Het lijkt me best spannend. Want nu kan ik of 12 zijn, of 28, of 56. Of iets anders natuurlijk. Stom? Mwa, misschien wel.
Mezelf even kort voorstellen. Ik lach vaak om mijn eigen mopjes. Maar ik kan het gewoon niet helpen dat ik mijn eigen humor nu eenmaal de grappigste vind... Ik heb blond haar. En blauwe ogen. En de weegschaal is me gunstig. En ik ben single. En mijn blog is vandaag geboren. Wat een vreugdevolle dag!
V, dat staat er onder het woordje 'geslacht' op mijn identiteitskaart, om alle misverstanden de wereld uit te helpen. Mijn naam spreek je uit als ul-ri-ke. Niet oel-ri-ke, ul-le-rie-ke of dergelijks. (Je zou het eigenlijk moeten uitspreken als oelrike, zoals mijn ouders het kozen, maar ik verkies ulrike, met de U van Ursula.)
Meer volgt later, want het is dringend tijd voor een bezoekje aan het kleinste kamertje.
