m'n benen bengelen over de rand van de dag.
'k wil wel lachen als 't van u mag,
een kleinood om de zeden te verzachten.
dag, veel te lange dag.
uren verdampten als dauw op het rag,
regen elkaar gapend aaneen,
sloegen bij klokslag stuk op klippen.
dag, trage kuren, dag.
dag, gure uren, dag.
en toch, was elk uur bij zijn einde gekomen
en kon ik weer van 't volgende dromen,
dan ging mijn hart overstag.
m'n benen hangen naast de jouwe
over de rand van de dag.
'k wil u graag kussen als dat mag,
een pleister voor 't moedige wachten.
22-12-2013 om 13:37 geschreven door U-Man 
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
|
