en de gong doorbrak godslasterend hun stilte
mijn komst verkondigend
zo vroeg in de ochtend
een man in wit gewaad
naderde stap voor stap
zijn aura
deed pijn aan mijn ogen
wat cliché, dacht ik nog,
en bijna grinnikte ik
dit plechtige moment aan stukken
naam en geboortedag
vroeg baardmans
met een stem als kaas
die te lang gelegen had
zo ik kon ruiken
rozengeur en maneschijn zal het hier niet zijn
dacht ik smalend, ik had gelijk gehad
en maakte me bekend
alsof hij niet wist wie ik was
met een blik van verstandhouding
-van mijn kant dan toch-
gaf ik hem te kennen blij te zijn
hier te zijn
eindelijk
ik keek nog eenmaal naar beneden
voor de wolken zich sloten
voor mij voorgoed
voor anderen voorlopig
om dan desolaat
en onverdroten
met blik op oneindig
te vergeten wie ik was
04-04-2013 om 10:14 geschreven door U-Man 
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 3/5 - (1 Stemmen)
|
