|
Zoals gisteren al gezegd, de horizon zag een hele namiddag donkergrijs-regenblauw. Toch is het ons gelukt om op 3 sites, 4 vallen te zetten en 3 vogels te vangen. We moesten terug kilometers afleggen om tot aan de nestplaatsen te geraken en de lucht was drukkend en warm (30°+). Het zweet liep zonder stoppen van onze neus!
Na enkele uren ging David de vallen verwijderen en ik liep de andere kant uit, richting de auto om op verschillende plaatsen oude/nieuwe nestplaatsen te vinden (controleren of de gekende nestplaatsen van vorig jaar terug bewoond waren). Aangekomen op de eerste stop begon de lucht te rommelen en de regenwolken hingen dreigend dichtbij. Gauw heb ik de prairiehondenkolonie afgelopen, maar niets gevonden. Het is ook niet meer gemakkelijk om uilennesten te vinden, want de regen heeft hier zowat alles al weggespoeld. Daarna zette ik koers naar de auto om het graafgereedschap dat uit m'n rugzak stak achter te laten. De bliksem was namelijk al relatief dichtbij genaderd en metaal, bliksem en een vlak graslandschap is blijkbaar geen goeie combinatie. Daarna twijfelde ik om naar een 2e nestsite te zoeken, maar het onweer hing iets te dichtbij om comfortabel te zijn. Ik ben dan maar 500m verder richting de omheining gelopen, want David kon elk moment aan de horizon verschijnen met 4 vallen onder zijn armen. Net aangekomen zag ik hem lopen. Terwijl ik naar hem toeliep, stak de wind op. De knie-heuphoge vegetatie lag met momenten plat op de grond! Ook de regen begon langzaam harder te druppelen. Het gevoel was te vergelijken met iemand die zijn nagels tegen u huid tikt/slaat. We waren net op tijd in de auto toen de hemel alle sluizen open zette! Dan begon een race tegen de klok om de 2-track te verlaten, voordat we onszelf terug zouden vastrijden in de modder. Gelukt! De regen viel verschrikkelijk hard neer. Je kon nauwelijks 10m ver zien en dikke stromen water liepen van en langs de weg. Dat in combinatie met de sterke wind en de bliksem, maakten onze autorit bijzonder intens!
De bliksem sloeg zelfs niet ver van ons in. We reden de Badlands-bergen op om het park te verlaten en plots werd de lucht wit, zagen we een bliksem verticaal naar beneden lopen en direct daarna BOEM. De natuur op zijn hevigst (en op zijn best)! De regen heeft zeker 20 minuten lang met bakken uit de lucht blijven vallen en daarna bleef het nog enkele uren op zijn Belgisch doorregenen. Vandaag is het dus een noodgedwongen rustdag, waarbij we intussen nog 2 kleinere onweders boven ons hoofd hebben zien passeren. Normaal gezien wordt het vanaf morgen zonniger en hopelijk kan de grond dan beginnen opdrogen, zodat we met onze auto wat dichter bij de nestplaatsen kunnen rijden.
Nu is het van de nood een deugd maken. De was is al gedaan, over enkele minuten trek ik (eindelijk) Wall in, om de vele winkeltjes te bezoeken. Morgen vliegen we met verse moed terug in het uilenvangen.
|
