Hallo iedereen, familie, vrienden en sponsors van het Mama Ria Nursary and Education Center  in Namutumba - Uganda. 

Met een paar weken vertraging willen we jullie toch enkele belevenissen vertellen van onze reis Uganda. Onze bedoeling was om bijna vier volle weken naar Uganda te komen, maar door het plotse overlijden van Ria haar vader hebben we onze reis moeten onderbreken en zijn we sinds zondag terug in België.

Zaterdag 11 februari vertrekken we terug voor een korte week. Deze zal volledig benut worden om onze school te bezoeken en dringend hier en daar wat bij te sturen. 

Toch nog enkele belevenissen van de eerste week.

Bij ons vertrek enkele weken terug hebben we zomaar eventjes 180 kg bagage kunnen transporteren. Via b – foundation van Brussels Airlines hebben we gratis extra bagage mogen meenemen. Alle controles zijn perfect en probleemloos verlopen.

Het leek wel alsof we nooit waren weggeweest. Het weerzien met onze kinderen was zoals steeds zeer ontroerend.

Op de tweede dag hadden we reeds een meeting gepland met de Principal van onze school. Daar hebben we uren aan één stuk gepraat en gediscuteerd. We hadden vele vragen en nog steeds zijn er velen niet beantwoord.

Het was een drukke week in Uganda, je kan maar best één ding plannen per dag en gegarandeerd komen er genoeg onverwachte zaken bij.

We bezochten Belgische vrienden die een opvangtehuis voor kinderen hebben. Op de dag van onze ontmoeting zaten we gezellig wat na te praten na de lunch. Echter toen we wilden opstappen zag Nathalie dat haar handtas gestolen was, gewoon voor onze neus weggenomen ….. zonder dat we er iets van gemerkt hadden. Alles weg … haar autosleutels, paspoorten, tablet, papieren en geld. Hierdoor kwam er abrupt een einde aan onze prettige dag. Aangekomen in het hotelletje, dicht bij hun project, is Ria nog gevallen over een klein dorpeltje toen we naar de kamer stapten. Het was er vrij donker en ze is recht op haar beide knieën terecht gekomen. We vreesden het ergste, ze zag vele sterretjes, maar gelukkig is de pijn verdwenen na een paar Dafalganetjes.

En toen …. liet men ons de kamer zien. Het was een prachtige mooie kamer ware het niet dat het bed vol lag met lake flies, kleine vliegjes die vooral bij avond naar kunstlicht komen. Zelfs onder het muskietennet, op de lakens en kussens, op de wc bril … overal van die beestjes. Misschien gaan slapen met al onze kleren aan ??? maar nee toch, toch liever niet.

Ria kon amper op haar benen staan van de pijn maar wij terug naar de “receptie”. Ok, we kregen een andere kamer, ze verschoten zelf van zovele beestjes in de kamer. Uiteindelijk dan toch een proper bed.

De volgende dag brachten we zoals afgesproken een bezoek aan het opvangtehuis van onze vrienden. Jammer genoeg zonder Nathalie, die een volledige dag nodig had bij de politie voor de aangifte. Ook moest er in hun wagen een nieuw slot en contactslot geplaatst worden, en dit mag niet zonder politiebegeleiding.

’s Avonds reden we samen met onze vriend Francis naar de luchthaven om Meta en haar schoonzus Chrisje op te halen. Zij zouden de volgende weken samen met ons rond reizen.

In de wagen was het een gekwetter van jewelste … je kan je wel voorstellen … drie vrouwen op de achterbank met reeds wat avonturen.

De volgende dag, het was reeds dinsdag, hadden we allen een privé ontmoeting met één van de 12 Koningen die Uganda rijk is, een grote eer in Uganda. Je zal je misschien afvragen, hoe komen ze daar nu bij. ’t Ja, goede relaties en vrienden …..

We hadden ons allen mooi aangekleed, de afspraak was in de lobby van het SERENA hotel, één van de duurste in Kampala.

Het was een heel tof bezoek, de Koning deed helemaal niet uit de hoogte. We hebben ons Belgenlandje prachtig voorgesteld, de ligging, onze chocolade en de verscheidenheid aan bieren, gin enz. Hij was bijzonder geïnteresseerd en vroeg ons of we een brief van hemzelf konden overmaken aan onze Koning. We legden uit dat dit niet zo simpel zou zijn maar dat we ons best zouden doen.

De brief hebben we nog niet ….. maar dit komt nog wel, daar leek hij veel te serieus voor.

Heel dit bezoek heeft een dikke 40 minuten geduurd.

Woensdag dan zijn we richting onze school vertrokken. Onderweg in Mukono hadden we een afspraak met onze Nederlandse vrienden Leo en Herma. We bezochten één van hun projecten, Green Charcoal. Houtskool gemaakt van maiskolven. Blijkbaar toch wel een intens en zware karwei, waarvan de opbrengst vrij pover is en zeker niet momenteel te commercialiseren.

In Jinja bezochten we met Meta en Chrisje de Bron van de Nijl. Dit deden we al verscheidene keren en het viel ons op dat het niveau van het water steeds hoger wordt. Hier hebben we mooie foto’s kunnen maken die we kunnen gebruiken in de volgende voorstellingen

Het was ook in Jinja dat we het verplettende nieuws kregen van uit België dat Ria haar vader was overleden.

We waren een 120 km van de school verwijderd. Na heel wat rondbellen wisten we dat we pas op zaterdagnacht ten vroegste een vlucht terug hadden naar België. Hierop besloten we unaniem om toch nog even verder te reizen, om op vrijdag nog enkele uurtjes een bezoek te brengen aan de school. We moesten wel die dag nog 7 uur terug rijden naar de hoofdstad.

Meer nieuws vertellen we in onze volgende nieuwsbrief.

Vele lieve groeten aan iedereen. Ria en Herman