Beste mensen,sorry voor het lang wachten op het vervolg van ons verhaal. We schrijven nu terug van thuis uit.
Ria is de laatste dagen in Uganda ziek geworden en zodus hebben we enkele zware dagen achter de rug, maar nu is alles terug ok. Zet jullie maar een kwartiertje op uw gemak, want we willen jullie graag het verdere verloop van ons verhaal vertellen.
Dus......... we gaan terug een weekje in de tijd.......wanneer we dus op vrijdag met de council van het distrikt Namutumba aan't praten waren........ De meegebrachte naaimachines was een schot in de roos. Onze daddy en zijn familie konden hun oren en ogen niet geloven toen we hen meenamen naar de achterkant van de auto, de koffer vol met dozen, de naaimachines, wel nog in gedemonteerde toestand. Het was dan ook wel een emotineel moment.... het was ons tweetjes dan toch maar gelukt, ginder in het afrika, de eerste tools voor de school mee te brengen, al ging het dan niet zoals we het ons voorgesteld hadden. In onze dromen zouden we deze naaimachines in elkaar puzzelen en achterlaten in de school, maar door het feit dat de ramen er nog niet allemaal instaan, de deuren nog niet op slot kunnen, hebben we alles even verder uitgeladen bij onze kennissen, veilig achter slot. Het is al bijna 2 uur in de namiddag als we uiteindelijk deze machines kunnen uitladen, onze planning begint precies weer danig omgegooid te worden, want meestal biedt men ons hier nog een lunch aan, maar van enige food is hier nog geen sprake. Toch willen we hier weg zijn om 4.30 uur, zodat we voor het donker wordt, terug in het hotel in Jinja zijn.
Ria begint met haar uitleg over de meegebrachte pompoen - en andere zaadjes, zoals zij het vertelt gaat het precies allemaal wel lukken. De oudste van de familieclan is dan ook zeer geïntresseerd en schrijft alles op. Herman is ondertussen een naaimachine aan't ineensteken. Echter een tegenslag.... bij het uitpakken van de machines blijkt dat er enkele poten gebroken zijn....... Dat kan niet gebeurd zijn tijdens het vervoer, maar... men zou die muzungus kapotte spullen hebben aangesmeerd...., het beste was, volgens iemand van de familie, om alles maar terug in te laden... en terug mee te nemen naar Kampala. Ja, tarara, dan kennen ze die Muzugus nog nie...
Neeje, neeje... alleen de kapotte stukken nemen we terug mee...
We beslisten om 1 machine in elkaar te zetten en de andere stukken 1 voor 1 te kontroleren. Resultaat ... 3 poten en 1 beschermstuk gebroken.
Toch is het een mooi machien dat Herman met de schroevendraaier van zijn pennemes heeft in elkaar gekregen. Ria begint er op aan te dringen om te vertrekken, maar men wil ons niet laten gaan vooraleer iets te hebben gegeten. TWEE UUR later dan voorzien komen we dan terug aan in Jinja.... ja dit is Afrika. Die avond hadden we nog een afspraak met een vriend die zijn lady kwam voorstellen. Na het diner, bij het slapengaan viel het ons op dat het zo stil was, men had de waterpomp dan toch afgezet....zoals beloofd. Toch een nachtje slapen ????
