Helo allemaal, Terug in ons vertrouwde cybernetcafee, alleen met een toetsebord zonder (bijna) opdruk.
We gaan verder........... Donderdag, was het dan eindelijk zover. Die dag vertrokken we naar Jinja om dan vrijdag verder te rijden naar onze school in Namutumba. Onze auto ( Landcruiser) volgeladen met naaimachienes..... Het verkeer is nog steeds hectisch, veel te hoge snelheden op veel te smalle banen. 2,5 Uur hebben we nodig om de 80 km te overbruggen. Men had ons een klein Hotel aanbevolen, waar het rustig vertoeven was en we hadden geluk..... een mooie frisse kamer met douche en warm water. Yes,... hier zouden we waarschijnlijk eens voor de eerste keer sinds onze aankomst goed kunnen slapen, de auto veilig op de bewaakte parking, dus geen enkel probleem, dachten we...
Dit hotel heeft zelfs een prachtig (buiten onder de bomen) restaurant met een uitgebreide menukaart, waarop meer te vinden was dan chicken en friet.Het is duidelijk dat men hier al meer Muzungu`s over de vloer heeft gehad. Ons laat middagmaal (15.00 uur) smaakt overheerlijk, alleen, jammer de zon wil niet schijnen vandaag....
Na de lunch bezoeken we nog het weeshuis van Mama Jane. Ook hier merken we dat het schooljaar pas begonnen is, alles is nog een chaos, geen orde in de slaapzalen, de klaslokalen nog overhoop, hier is spoedig een harde hand nodig.
Later die dag verraste onze chauffeur ons met een prachtverhaal. Hij werk bij een kleine NGO, deze brengen de lokale bevolking bij hoe ze kunnen werken met bijen. (imken) Het hele verhaal wordt ons vakkundig uitgelegd, via een laptop, die hij bij zich had, kregen we deskundige informatie. We luisterden aandachtig, hij kan dan ook heel boeiend vertellen. Eend maand terug is de NGO naar een plaatslijke stam geweest, helemaal in het noord-oosten van Uganda, bij de Karamoja... vergelijkbaar met de Masai in Kenia. Ongeloofelijk mensen, dat dit in 2008 nog bestaat, stammen die van elkaar koeien stelen, evt. met geweld, en waar een koe belangrijker is dan een mensenleven. Deze stammen trekken soms meer dan 300km tevoet, met hun gestolen koeien van de ene plaats naar de andere. Deze mensen leven nog zo goed als naakt, enkel bij bepaalde gelegenheden, bvb. bezoek van vreemden, dragen ze traditionele kleding met bijhorende pluimen op het hoofd. Fotos gezien....
Daar heeft de NGO dan scholing gegeven voor de verbetering van het houden van bijen, het winnen van de honig, over de bijenziektes enz.
..... Ok.... Tijd om te gaan slapen na een goed douchke. Ja tarara, vlakbij de kamer stond een waterpomp die om de 15 minuten opsloeg. Bij het stoppen van die pomp gaf de druk een ferme knal in de waterleiding........ resultaat..... geen slaap die nacht, nie te verschieten dat ze hier veel kinnekes maken. Ook het onweer en de felle regen was voor een stuk de oorzaak.
Met dikke wallen onder de ogen, `s morgens dan maar opgestaan... pfffff. Voor de volgende nacht een andere kamer gevraagd, maar die was er niet, ze beloofden om de pomp af te zetten. Zeker voor het onzekere zijn we na het ontbijt eerst rubber botten gaan kopen in de Ugandeese BATA, met al die regen van de nacht, ge weet maar nooit...
En wij verder naar Namutumba.
Tot later..........
