Nogeven de tijd...........
Maandag zijn we in een prachtig hotel, 3 grote zakken met kleren gaan ophalen die de stewardessen van Brusselsairlines verzameld hadden. Zij hadden deze zakkenspeciaal meegebracht voor een weeshuis hier in Kampala. We hadden hen hierover verteld op onze heenvlucht. Fantastisch, dat zij dit willen doenhebben.
Met onze gezondheid is alles prima.... we nemen trouw onze tabletten en onze maag en darmtoestanden geven ons tothiertoe geen enkelprobleem.
Alleen....... slapen...... dat kunnen we hier niet goed, het blijft moeilijk om steeds die film van overdag stop te zetten. Het lawaai vanandere mensen die metdeurenslaan, of het lawaai van de regen naast ons raam ( onweer snachts), er is altijdwel iets, Och.... nee we klagen niet.
Gisteren, dinsdag zijn we naar de groep geweest van de mensen met aids. Het regende pijpestelen, maar we werden onthaald met de mededeling dat dit een zegen van God was. Het werd een blij weerzien met een 10 tal die we reeds 3 jaar geleden ontmoeten. In totaal waren we wel met 35 personen. Och mensen, hetis niet te omschrijven, te laten voelen aan jullie, de blijdschap vandie mensen, het stralen van hun ogen, de uiting van hun expressie op hun gezicht.
We hadden voor de groep 200.000 ugandaschilling (100 euro) meegebracht, heel wat hier...... bijna 1,5 maand loon. Die mensen maken hier kettingen en armbandjes en allerlei....... aan een klein handtasje hebben ze drie weken werk maar, deze handtasjes worden knoopje na knoopje volledig met de hand gemaakt.
Met het geld dat ze nu van ons gekregen hebben willen ze graag een "kotteke" huren in een souveniermarktje om alzo hun handwerk te verkopen. Zo ontstond ons idee om een eerste bestelling te plaatsen. Wij beloofden hun dat we volgende week, voor ons vertrek, terug komen en een 50 tal kettingkjes kopen. Deze gaan we dan aan jullie in Belgie door verkopen en...... de winst gaat volledig terug.
Ware vreugde en ongeloof in die groep. Hun biezenies was gestart.
Meer dan drie uur hebben we met deze mensen aant praten geweest, lachen, zingen, dansen. Ge hebt wat gemist.
Woensdag. REGENDAG. Tis of hier is niks meer normaal...
Morgen vertrekken we naar Jinja en Namutumba om onze school te bezoeken. We nemen 5 naaimachienes mee SPIKSPLINTERNIEUWE, die ze gisteren geleverd hebben. Een verhaal appart.... maar tis ons gelukt.
Ons volgend verhaal zal pas zondag of maandag doorgestuurd worden.
Vele groetjes en tot later.
U mag nogsteeds een antwoordje sturen, altijd plezant, en blij met nieuws van het thuisfront. loncop04@yahoo.com of via onze website.
