Dag allemaal, Hier zijn we terug, weliswaar aaneen toetsenbord waarvan de spatiebalk verdwenen is en met een punt vannen bik in een gaatje moetprikken tgaat plezant worden.
En op die ENTER toets moetge ook al nekeer oftwwee drie drukken...........
Maandag, ...... marktdag. voor onze Rian hebben we op de plaatselijke markt al de benodigdheden gaan kopen voor het nieuwe schooljaar en het verblijf aldaar.
Zowel boeken, potloden, schoenen, tandpasta, eenwaskom, bedlakens en zelfs een matras, kussen en deken moest nieuw gekocht worden.
Kan u zich inbeelden......... twee witte mensen tussen een paar honderd donker, die dan nog gepakt en gezakt, met op de schouders een matras, op de markt in de sloppen rond lopen??? Spijtig, we zijn vergeten er een foto van te nemen......
Ook zijn we smiddags in een plaatselijk ,, Restaurantje ,, ( 1 tafel, 8 stoelen )gaan eten. Poscho, rijst en matokee samen met een gekookte vis, twas zelfs heel lekker......alles inclusief drank ( 5 pers.) voor 10000 schilling, 4,30 euro, ni voor te stellen. We waren wel een attraktie.
Toch was er 1 pakkend moment op die markt...... we stonden aaneen kraampje wat te kiezen en een man kwam langs staan, met zijn zoontje. Hij vroeg eerst of hij zijn zoontje ( 4-5 jaar ) mocht voorstellen....... ge kent dat he, Helow, how are you...fine... en dan zei de man plots, please neem mijn zoon, je mag hem hebben.... ik kan hem geen eten geven..... Op dat moment antwoorden we dat dit niet kon omdat we reeds een familie hielpen. oK.... hij draaide zich om en ging weg met zijn zoontje achter hem aan....... een beeld om nooit te vergeten.
Elke avond, bij een kopje thee/koffie praten we wat bij over de dingen die we die dag gezien, gehoord en gedaan hebben. Dit is voor ons wel echt nodig ( wacht efkes.... bik is gevallen, eerst oprapen )
dat we dit kunnen afpraten. Toen realiseerden we hoe wanhopig deze man wel moet geweest zijn omzomaar zijn kindaan vreemden te willen afgeven. Wij vinden het nu spijtig dat we toch niet iets gegeven hebben, al was het om wat eten te kopen......... het beeld van dit kind in een gescheurd blauw hemdje dat achter zijn papa aanliep en ergens in een steegje verdween, zullen we nooit vergeten.
Terug in Roy s huisje,moesten al die dingen die we gekocht hadden gemerkt worden met Rians naam. Gelukkig hadden wij een alcoolstift bij ...
Daarna zijn we nog te voet naar de school gegeaan om uniformen te gaan kopen, 2 voor in de week, 2 voor als ze weg gaan met de klas, en 1 uniform om te turnen. Daarbij nog de gepaste sokken.
twas een heel drukke dag voor ons.
Dit was het weer voor even..... tot volgende keer. Groetjes aan iedereen.
