Beste mensen,
Even een kort mailtje over de huidige situatie hier in Uganda.
Sommige onder jullie weten dat we hier speciaal een weekje naar toe zijn gekomen om een trouwfeest bij te wonen. Ook willen we hier ineens enkele puntjes recht zetten betreft de school.
Wat betreft de trouwfeest die is NIET doorgegaan. De twee families komen niet overeen. Het betreft een religie kwestie en de ene wilt niet wijken voor de andere. Ondertussen hebben ?? wij ?? hier een verzoeningsgesprek gehad met de beide kandidaten. Alléé, wij hebben al gedaan gekregen dat ze terug met elkaar willen praten, dat is toch al iets. In hun religie-kwestie willen wij ons niet moeien. We vinden het alleen heel erg dat de twee verliefden niet kunnen huwen omwille van hun familie .. This is Africa .
Ook met de elektriciteit naar onze school loopt het mank. Begrijpen wie kan ???????
In oktober vorig jaar waren alle paperassen in orde, toch volgens onze supervisor. De plaatser van de palen en kabels had ons een prijs gemaakt en daarvoor hadden we het nodige bedrag naar Uganda gestuurd. Ze beloofden ons dat tegen februari 2010 alles zou geplaatst zijn, tenminste als we konden bewijzen dat het geld beschikbaar was. Nu blijkt dat ook de Ugandese elektriciteitsmaatschappij een onderzoek heeft gemaakt, blijkbaar gebruikelijk ., en die bedragen komen natuurlijk niet overeen. Dus de discutie loopt nu . wie dat verschil gaat betalen. Er is een aanvraag ingediend bij de Ugandeese overheid, die beslissen ergens in april of zij mee betalen. Daar hebben ze hier wel goede hoop op maar als dit negatief is, wordt weer alles achteruit geschoven. En dan is er nog de betaling .. de ondernemer wil niet starten zolang de bedragen niet betaald worden, wij betalen niet zolang er niets beweegt, en de overheid .. ?????? u raad het al. Als laatste hebben wij nu gedreigd met onze centen terug naar België te versassen, om zo toch wat beweging in heel die situatie te verkrijgen. Wij hebben hier eens stevig op de tafel geslagen en ons goed kwaad gemaakt, we hopen nu dat ze begrepen hebben niet met ons voeten te blijven rammelen.
Ons hele verblijf loopt niet zoals gepland. Het begon al bij de eerste dag wij wat onvoorzichtig onze rugzak met wat kleding en papieren werd gestolen uit de wagen. We waren op een plaats waar begot niemand te zien of te horen was, alleen enkele koeien, vlinders .. onze driver en wij. De auto was toe maar niet op slot. Eén geluk de papieren waren allen kopies en voor een Ugandees geen waarde. Erger voor Ria, die mist haar brillen en slippers, en natuurlijk de rugzak zelf. Onze klakken en zonnecrème waren ook foetsie, met als resultaat na de eerste dag fel verbrand.
Hierdoor waren we echt wel wat aangeslagen, dit is ons nog nooit overkomen ..
Wij dan maar naar onze kinderen gereden, het was een blij weerzien, maar het was schrikken toen we ons kleine Britt zagen dit was een heel ander kind dan degene die we drie maanden geleden terug naar Uganda hadden gebracht. Ze herkende ons niet eens was enorm vermagerd, en ze hadden al haar krulletjes afgeschoren ze wou langs geen kanten van ons weten ..
Om een lang verhaal kort te maken, dit hebben we twee dagen aangezien, toen heeft Ria de knoop doorgehakt en gezegd dat ze met haar naar de dokter moesten gaan . MALARIA was het resultaat, maar wel een soort waarvoor de kleine niet aan het infuus moest, enkel tabletten nemen.
We willen jullie zeker niet in spanning laten zitten, ons kleintje is momenteel terug de kapoen die ze in België ook was, en sinds twee dagen wil ze terug eten alles wat haar mondje voorbijkomt, ook naar ons komt ze nu gezwind toegelopen en krijgen we tientallen kusjes.
Gelukkig maar, want hiermee had Ria serieus zware problemen, en stond ze dikwijls met de tranen in haar ogen.
De tweede dag misstapt Ria s morgens haar voet van haar slecht been, en haar knie begint erg pijn te doen. Na wat pijnkillers en de nodige rust, nen ijszak op haar knie, en bijna niets doen verminderd toch de pijn. Dit was weerom een dag waarvan we ons programma helemaal konden omgooien. Ondertussen heeft Ria veel kunnen rusten en doet ze dagelijks haar opgelegde oefeningen. De knie wordt merkbaar beter. Eindelijk.
Donderdag dan, Ria heeft bijna geen oog toegedaan van de buikpijn en de krampen. Wat dacht ge .. diaree, alweer een dag om om te gooien . Ja, dit was ons weekje al . TOT ..
Ons van geen kwaad bewust, kregen we dan die donderdag een telefoontje uit België. We zaten hier samen ons laatste gezamenlijk etentje met enkele vrienden te nuttigen, tot men ons zei dat er geen vluchten meer vertrekken uit België ???? We hadden al één valies zo goed als ingepakt en de rest van de bagage klaargelegd.
s Avonds dan maar den TV opgezet, met een very slecht BBC beeld, het was precies dat de aswolk in onze TV zat. Daar gaven ze wat beelden van de vulkaanuitbarsting en van de luchthavens die gesloten waren, Brussels airport nergens te bespeuren werd niet van gesproken.
s Anderendaags na het ontbijt dan maar naar het office van Brusselsairlines gebeld. Daar bevestigden ze ons het verhaal en zeiden ze dat we wel bericht zouden ontvangen via GSM. We mochten in elk geval niet uitchecken in het hotel tot ze zelf van iets wisten.
Ons programma van die dag hebben we een beetje moeten aanpassen . Tenslotte zijn we dan in de namiddag zelf naar het kantoor gegaan, een klein kwartiertje stappen van het hotel.
Na wat gevraag boden ze ons een voucher aan voor het hotel waar we verbleven, slapen, ontbijt, middageten en avondeten a la carte en de nodige natjes (twee per maaltijd ) inbegrepen, zolang we hier vastzitten. Dat was pas eens goed nieuws. We mochten van de manager van het hotel zelfs in de zelfde kamer blijven .dus we konden terug wat uitpakken wat we nog hadden.
Maar toch, er komen allerhande zaken kijken bij zon onverwachte verlenging van een verblijf.
Het thuisfront een beetje ongerust, s avonds soms tot twee uren via internet ( traaaaaaaag ) het VRT nieuws volgen. En dan onze extra kosten .de weinige kledij die we terug naar België meebrachten moest nu gewassen worden, de sokken zijn op en beginnen Afrikaans te rieken, de medicatie die op geraakt en bijgekocht moet worden .. de extra vervoerkosten van hier naar daar, dat is iets waar nen mens niet dadelijk op rekent.
Toch al bij al .. we worden hier ongelofelijk goed opgevangen. De verhalen die we via internet lezen, wat sommigen meemaken ja mannekens, het is misschien hier een apenland maar onze hoed af voor Brusselsairlines en het begrip van al die mensen rondom ons. Het verblijf hier verschilt geen sikkepit van anders, goede service, dagelijks proper linnen, zeepjes en shampoos, flesjes water op de kamer en een heel vriendelijke staff van het hotel.
Toch zullen we blij zijn dat dit alles achter de rug is en we veilig thuis geraken.
Al bij al blijft het hier Afrika, met de nodige ergernissen, de traagheid, de chaos, de warmte en het zweten, ondanks het regenseizoen, en het bijna dagelijks onweer.
Graag vele groetjes aan iedereen.
Een mailtje van jullie is hier meer dan welkom.
