Achtste editie Uganda
Zaterdagmorgen 11 uur , Yes Yes, onze kinderen kwamen mooi op tijd aan in Iganga, zij hadden een rit van drie en een half uur achter de rug Wij hadden er voor gezorgd dat er een laat ontbijt voor hen klaarstond. Ik en Herman hadden s morgens, heel vroeg ons ontbijt gehad.
Het weerzien was fantastisch . We hadden ze twee en een halve week niet meer gezien, en de laatste keer dat we ons Brittje zagen was ze ziek ( weeral malaria )
Met ons Rian was het zelfs drie weken geleden, we vonden dat ze weer vermagerd was, maar alles was ok
Op de uitnodiging van de introductie stond er 12 uur als begin tijd. We kennen het hier al een beetje, een beetje later komen kan géén kwaad..
Dus wij pas om twaalf uur vertrokken , om dan ter plaatse te zijn om kwart voor één.
Daar aangekomen waren ze nog volop met de versieringen bezig, nog niemand had zijn feestkleren aan. Verdorie, hadden we ons weer laten bedotten ????????
Wij dan maar eerst naar onze school, want hiervan hadden onze kinderen nog nooit iets gezien, enkel fotos.
Rond twee uur .. onveranderde situatie in de place to be .. Wij met z,n allen onder een boom, uit de zon gaan zitten, gelukkig hadden we onderweg een volledig karton flesjes mineraal water gekocht .. Roy verdween even, en kwam terug met een paar tomaten, één avocado en twee borden met witte gekookte rijst. Als een volleerde huismoeder zorgde zij ervoor dat wij toch ieder wat droge rijst konden eten, want wij hadden ondertussen honger gekregen, we verdeelden dit eten onder acht ..
Om 5.30 u is uiteindelijk .. het spektakel begonnen.
Zo een introductie is eigenlijk een toneelstuk ( komedie ) die hier opgevoerd wordt tussen twee families. De familie van het meisje nodigt de familie van de jongen uit. Met véél lawaai en bla bla wordt dan de volledige familie van de jongen toegelaten op de familiegrond van het meisje.
Die genodigden, moeten dan eigenlijk het meisje uit de familie uitkopen. Voor dit alles een groot spektakel in het LUSOGA (plaatselijk dialect, nog erger dan Chinees )
Voor nog meer geld te krijgen had de familie een tante uit België laten overkomen ( IKKE DUS )
Ze hadden mij verdorie anderhalf uur in een snikhete auto verstopt, ik moest zo gezegd van de vlieghaven komen met de nodige bagage, daarvoor was ik al een uur in een bedrukt, vol zweet ruikend lokaal gedumpt, met allemaal tetterende vrouwen die amper iets tegen mij konden zeggen.
Nadat mijn deel van het toneelstuk was opgevoerd , mocht ik dan eindelijk bij Herman en de kinderen gaan zitten. Ondertussen was het al zeven uur voorbij en dus al stikdonker. .. Door het lange wachten , het vele lawaai en nog steeds niets gekregen om te drinken, was dit alles serieus op onze zenuwen beginnen te werken. En plots .. viel de stroom weg!!!!!!!! NOG DONKERDER .
Voor ons een geschenk uit de hemel, en ZONDER nog maar het koppel gezien te hebben, zijn we stilletjes verdwenen. De reactie hierop weten we nog niet, maar die zal allesbehalve positief zijn,
we waren trouwens eregasten, en men zou ons nog voorstellen als de weldoeners uit België
Hoe lang heel die cirque nog geduurd heeft weten we niet, maar dat lange wachten was er echt te veel aan !!!! zelfs onze kinderen waren het dik moe !!! Er was ons beloofd dat alles tussen zes en zeven uur gedaan zou zijn en ze wisten trouwens goed genoeg dat wij LIEFST VOOR HET DONKER terug in het hotel wilden zijn. Dit was voor ons, ons allerlaatste introductie .. nooit meer!!!!
Onderweg van Namutumba naar Iganga, heb ik dan eten besteld voor ons gezelschap van acht. Gelukkig kenden we de menu van ons hotelletje van buiten, de meesten bestelden een grote tilapia die ze hier echt wel super lekker kunnen maken we hadden dus nog een pikdonkere rit van een uurtje voor de boeg, en uit ervaring weten we dat het meestal één uur en soms anderhalf uur duurt vooraleer er eten op tafel komt
YES , om half negen zaten we met zn allen na een warme douche met een groot bord vol lekker eten. We hadden nog een leuke avond alhoewel we moe waren van NIKS te doen Het was onze laatste avond hier . We kregen nog wel een ongelooflijke leuke verrassing vanwege de manager van het hotel ..
Eerst wil ik jullie nog vertellen dat we s morgens een groot papier hadden geschreven, om het volledige personeel te bedanken voor de goede service, de vriendelijkheid en hospitallity vanwege Ria en Herman uit België.
Dus die zaterdagavond kwam men ons vertellen normaal gezien als er gasten zolang blijven, organiseren we een Party ((((( een party voor ons twee ???? ))))), maar de manager was vergeten dat dit onze laatste avond was, en daarvoor ter compensatie biedt hij ons het diner aan dat we nu gaan krijgen .. JA WATTE .. EUH WE ZIJN WEL MET ACHT!!!!!!!!
En zowaar het waar is, wij hebben voor die avond NIETS moeten betalen.
WOW in Afrika iets gratis !!!!!!! Nu moet je weten dat dit het meest goedkope hotel is van onze hele reis, we betaalden hier 27 euro per nacht voor ons twee samen, ontbijt inbegrepen, we waren natuurlijk wel goede klanten (((((( lees .. Lieve klanten )))))), maar alles was hier naargelang, het eten is hier nog niet half zo duur als in Kampala
Het hotel heette MUM HOTEL ( voor eventuele geïnteresseerden )
HUN MOTTO IS:
Kom als een gast , en ga als een vriend !!!!
Een motto, dat klopt als een bus.
Zondag na het ontbijt vertrokken we dan terug richting Kampala, maar eens in Jinja aangekomen hadden we nog een verrassing voor onze kinderen, een boottochtje op de Nijl tot aan het begin van de bron van de Nijl dit feestje was bijna niet doorgegaan, men vroeg ons voor deze trip bijna het driedubbele van de prijs die we betaald hadden met Elke . JA MAAR DE PRIJZEN ZIJN OPGESLAGEN ? DE MAZOUT IS DUURDER GEWORDEN Enz .. Enz ik vroeg heel beleefd aan die man of ik er dan echt zo uitzag als een domme gans . Drie weken terug was het 30.000 U shilling en nu ineens 8O OOO , ik bedankte hem feestelijk, en wij terug met ons gevolg richting auto.
Komen we daar plots onze bootman van enkele weken terug tegen, hey mama how are you??????
We vertelden hem het probleem en .. een half uurtje later zaten we te genieten van ons tochtje op de NIJL voor de prijs van 30.000 U Shilling. We zijn daarna dan nog met zijn allen lekker gaan eten in Jinja, en daarna dan vertrokken naar Kampala. Het was een leuke dag geweest voor iedereen, en we kregen een warm welkom van het personeel in ons oude vertrouwde hotel.
Tot volgende keer
Speciaal aan al de collegas van Ria een heeeeeeeeeele dikke knuffel
GROETJES VAN Ria en Herman
