Vervolg van ons verhaal. Deel 2
Woensdag 23 sep. Terug van onze school, hebben we uiteindelijk in de late namiddag ons Roy gezien.
We schrokken wel even, Roy is wel wat bijgekomen (zacht uitgedrukt), we denken dat ze de beste klant is van haar eigen restaurantje.
Brittje is al wat losser, ze komt al wat gemakkelijker bij Ria, Herman heeft nog geen succes.
Op donderdag hebben we samen met Nathalie en Jan De Cock, de schrijver van het boek Hotel Prison en De Kelders Van Kongo, Kamperingnisa bezocht. Dit is een kindergevangenis maar hier noemen ze het om een mooie naam te geven een verbeteringsgesticht. Er lopen hier kindjes rond van 3-4 jaar die van de straat geplukt zijn, dikwijls achtergelaten of mishandeld door ouders of familie. De overheid weet er geen weg mee en plaatst (dropt) ze hier dan. Er lopen hier kinderen rond die een T-shirt aan hebben als broek verder bijna geen kledij, schrijnende toestanden. Toch doet FOODSTEP hier prachtig werk. Ze trachten hier de kinderen een aangenamere en gezondere toestand te bezorgen. Nathalie kent bijna al deze kinderen bij naam en het is wonderlijk om haar met deze kinderen bezig te zien, zelfs de grote gasten komen naar haar toe voor een knuffel.
Tot slot hebben de kinderen nog Happy Birthday gezongen voor Herman, die morgen jarig is.
VRIJDAG . We hadden een afspraak met een leraar computerverkoperman in de voormiddag, maar diee meneer is niet komen opdagen .
De dag was heel regenachtig begonnen, tegen de middag klaarde het helemaal op, zodanig dat de crew van het hotel onze feesttafels alsnog konden buitenzetten.
Vandaag gaan we dus een feestje geven voor vrienden en familie in Uganda .
We hadden aan de gasten gevraagd om te komen tussen 5 en 6 uur in de namiddag, het buffet zou van start gaan om 7 uur, dan hadden we een mooie marge zodat iedereen wel op tijd zou zijn ..
NU MOET GE NIET IN DE LACH SCHIETEN HE, maar ge zou het jullie eens moeten voorstellen
Wie zat er om zes uur nog met zijn 2 bij de mooi gedekte feesttafels . JUIST Ikke en Herman.
Om half zeven was het dan zover, de eersten kwamen eraan, onze kinderen samen met onze goede vriend Francis, die ze was gaan ophalen. Ook een grote cake (die we besteld hadden) hadden ze bij, heel mooi versierd met kleine souvenirtjes erop, er stond zelfs een ventje op met een djembee.
Dit laatste was wel heel toepasselijk, want wat Herman niet wist, was dat er een groep muzikanten zou komen, dit was een ( heel geslaagd ) verjaardagsgeschenk van lieve vrienden uit Belgie.
Wat ook voor mij een verrassing was, dat deze groep uit 12 mensen bestond drie danseressen, 1 danser en acht met drums en andere lokale instrumenten.
Het was echt heel mooi . Wonder boven wonder was iedereen aanwezig om 7 uur.
Het eten was heel lekker, we hadden buffet besteld van lokale food, maar zelfs onze Belgische vrienden hier vonden het heel goed klaargemaakt.
We waren met 20 , en Herman heeft dus een geslaagde verjaardag gehad, die hij toch nooit meer zal vergeten, het is toch zo frappant dat mensen hier al vlug praten over een BIG PARTY, en wij in ons eigen landje zulk een feestje maar simpel en gewoontjes zouden vinden. OOK dit is Afrika.
Rian is heel het weekend bij ons blijven slapen, zij is weer mooier geworden, en toch zo een schat.
Zaterdagmorgen zijn we met Rian naar de bank gegaan. Daar heeft ze haar gekregen geld uit België op haar eigen spaarrekening mogen plaatsen.
Ge had moeten kunnen zien Rian vroeg aan de dame .. can I put this money on my account please ? Natuurlijk moesten wij wel helpen met formulieren invullen en zo, maar zij heeft wel mee mogen ondertekenen. Het is onze bedoeling om haar dit van jongs af aan te leren, zij is immers al een uitzondering en één van de weinige Oegandezen die een spaarrekening heeft.
In de namiddag waren we uitgenodigd op een trouwfeest. Ze hadden gevraagd om naar de mis te komen maar we kennen dat hier duurt altijd veel te lang, dus dat hadden we afgewimpeld.
Om 4 uur werden we verwacht op de receptie. Er waren 200 gasten uitgenodigd.
We beginnen hier het al wat op zn Afrikaans te doen, want we waren maar netjes . drie kwartiertjes te laat, te laat dachten wij . Ja man, het heeft nog een uur geduurd eer het feestje begon en we het bruidspaar te zien kregen.
Op zn Afrikaans veel pracht en praal, glitter en glamour, knipperende lichtjes en een oorverdovende muziekinstallatie. Na een paar uur kregen we uiteindelijk een drink, te kiezen uit cola, Fanta of sprite. Wisten wij veel dat dit ook onze enigste drink was voor de verdere avond. Dorst dat we nog gehad hebben! Later op de avond was er dan nog het buffet .. maar er waren borden en bestek te kort.
Dus .. wachten tot er iemand gedaan had met eten, dan rap wat gauw dat bord afgespoeld en werd er wat eten opgekwakt. Ria vond dat maar vies en heeft haar bord dan nog maar eerst aan het overhangende tafelkleed van het buffet afgeveegd met als gevolg ..boze blikken achter de buffettafel. Bestek was er helemaal niet meer te bespeuren, dus konden wij, zoals de echte Oegandezen maar met onze handen eten.
EN DORST DAT WE HADDEN. Ria is dan gaan vragen of ze alsnog geen flesje water kon KOPEN ??? Maar alles was op was het antwoord.
Het aardige is dan hier, dat dit maar allemaal NORMAAL is! Rare cultuur, niet te verbazen dat ze ons feestje van de dag ervoor een BIG PARTY vonden, daar was drinken genoeg .
Terug in het hotel hebben we dan maar voor de zekerheid gekozen, en dubbele portie darmpreventie genomen.
Zondag hebben we heel de dag met ons Afrikaanse kinderen doorgebracht. We hebben ze vroeg naar huis gestuurd want Rian moest s maandags al vroeg terug op school zijn.
Maandagmorgen is dan eindelijk die afspraak van vorige vrijdag met die computerman doorgegaan. We hebben nog wat kunnen onderhandelen en een goede deal kunnen maken. Voor 4000 euro kopen we 10 computers, inclusief flatscreens, toetsenborden en muizen en bekabeling. Deze komen ze dan in Oktober in onze school, 180 kilometer verder leveren, plaatsen en aansluiten, en zien of alles werkt.
De computers zijn Pentium 4, 1Gb Ram en een harde schijf van 80 Gb, zeker zwaar genoeg om op leren te werken. Windows XP en Office worden geïnstalleerd. Ze krijgen nog een extra ventilator om de temperaturen te trotseren.
Het was al heel de morgend OOO zo mooi weer, toen die meneer eindelijk weg was beslisten we om te voet naar de stad te gaan om inkopen te gaan doen. Ria smeerde haar huid in met een laagje créme, maar de inhoud van die tube was wat lopend, zodanig dat dit met gevolg een stevige laag crème werd.
We namen goed onze voorzorgen voor die brandende zon hier, we waren goed een kwartier aan het stappen toen die keiblauwe lucht zich als een kameleon van kleur veranderde ..
Gigantisch hoe dik regendruppels kunnen zijn, ons tempo hadden we al in vierde versnelling gezet.
Ons Lieve Heerke was met ons, we geraakten door die druppels door nog binnen in een grote supermarkt alvorens de hel losbrak.
Zo een grote supermarkt hadden we hier nog nooit gezien, hier kan je nu eens alles kopen wasmachines, micro ovens, tot Père Joseph en Passendale kaas toe. Het water kwam niet alleen uit de hemel maar ook in onze mond. We kochten wat Crémepatee (dat was er zelfs), een stukje kaas en 100 gr zwarte woudham. We beslisten voor die avond het voor ons simpel te houden, een boterhammetje met beleg. Maar dat Frans brood dat Ria gekocht had was zo droog, het was amper door te slikken met een glaasje wijn, dat we daar ook kochten. Niet alleen het brood viel tegen, maar we betaalden meer voor het brood en beleg dan dat we op restaurant hier in het hotel zouden gaan eten zijn. Weer een experiment rijker!!
Mensen . Wat toch een contrast hier in Oeganda! Aan de ene kant mensen op straat die zitten of liggen te bedelen, mensen in de sloppen, geen bed om op te slapen, kinderen in kapotte kleren en nog zoveel armoede, en dan zie je al die rijkdom van dat eten in die supermarkt, niet te beschrijven. Je wordt er stil van.
Gisteren stuurden wij een berichtje voor steun voor ons project. Blijkbaar krijgen enkelen onder jullie de link niet open. Surf even naar www.depluim.be en vandaar kan je ook verder.
De bedragen die worden gegeven aan het project met de meeste stemmen zijn achtereenvolgens per regio 1x 2000 euro en 4x 500 euro en dat zou welkom zijn voor onze school.
Mogen wij jullie vragen om ons een pluim toe te kennen en vraag dit ook aub aan vrienden en familie. Een pluim geven kan tot en met 3 oktober, en sorry wij wisten het ook niet eerder.
Volgende gegevens kan je gebruiken om in te vullen.
Naam: Longin Herman & Coppens Ria
Adres: Mayerlei 80, 2640 Mortsel, tel 0498700329, loncop04@yahoo.com
Wat: Laten bouwen en inrichten van technische school in NAMUTUMBA, UGANDA
Laten brengen van elektriciteit naar dorp en school en momenteel bezig met de inrichting
en opstart van een computerklas.
Verder mag je natuurlijk altijd iets aan toe voegen om het persoonlijk te maken.
We doen dit volledig vrijwillig.
ATV is onze lokale zender.
Lieve mensen, we vragen deze pluim niet voor ons zelf, maar voor al diegenen die ons hierin al gesteund hebben en natuurlijk voor ons project.
Please . Massaal pluimen uitdelen, men zegge het voort.
We hebben nog slechts drie dagen.
Vele groetjes aan iedereen
Vanwege Ria en Herman, die zich hier nog steeds goed in hun vel voelen.
