Weer
veel te lang geleden dat ik aan de blog werkte
We
hebben een familiedag gehad op de school van de kindjes. Heel leuk concept. Een
grote BBQ en wat randactiviteiten. Terwijl ik een workshop volgde over hoe
lezen met kinderen, is Benjamin met de kids gaan zwemmen in het zwembad van de
school. Nadien een dansvoorstelling in het openluchtamfitheater. Leuk om nieuwe
mensen te leren kennen.
De hondjes moeten veel nieuwe indrukken
opdoen zo staat dat in de boekjes. Vandaar dat we ze af en toe meenemen in de
auto. Een hele onderneming! Ze worden snel groter en spelen steeds met elkaar,
ook al betekent dat in elkaars oren bijten. Hun bijnaam: THE MUYENGA BROTHERS!
Mami en Papi zijn ondertussen aangekomen.
Hier heb ik heel lang naar uitgekeken. Ook de vier zware valiezen met bergen
speelgoed en veel eten werden hier welkom onthaald!
De kinderen hebben nu een week vakantie en
nadien gaat Renée ook naar school. Tot hiertoe was ik continu met Reneetje op
schok en dat was niet gemakkelijk. Mami en Papi trekken hun ogen hier open.
Toch wel een cultuurshock blijkbaar. Ze verbazen zich over dingen die voor ons
inmiddels gewoon zijn geworden. Later zal ik hun verslag ook op de blog zetten.
Ze genieten zeker van het perfecte weer, de kids, het lekker eten en het
zwembad. Dat de kinderen al zo goed Engels kunnen, daar staan ze ook van te
kijken.
Kreeg nog de vraag of het niet lastig is hier
continu mensen in huis te hebben. Wel, dat is soms vervelend, maar momenteel is
dat vooral een gemak omdat zij veel advies geven over dagelijkse dingen. Ik ben
heel tevreden van onze meid. Ze kan heel goed koken. Ze is discreet en
assertief tegelijk. De bewakers worden ook ingeschakeld als tegenpartij voor
een partijtje voetbal. Heel leuk om zien!
Wat ik hier ondertussen doe: alles en niets!
Soms ga ik naar de school van de kinderen voor een klasactiviteit. Zo was het
vorige week boekenweek. Elke dag werd het verhaal van de Bremer stadmuzikanten
voorgelezen in een andere taal. Samen met Erna (Nederlandse vriendin) hebben we
in een vijftal klasjes in het Nederlands voorgelezen.
Heb ook al een ppt gemaakt over België en de
kleuterklas heeft ondertussenvan onze
chocolade kunnen proeven. Een andere mama heeft eens het plaatselijk eten
gekookt voor Leons klas. Ik vond dat zelf heel lekker: matoke met notensaus
mooi voorgesteld op bananenbladeren. Leon trok zelf maar een heel triestig
gezicht!
Ik heb ook nog veel andere huizen bezocht. We
zijn nog steeds niet zeker of we in het huidige huis gaan blijven. Vooral de
afstand tot de school of liever de tijd nodig om naar school te rijden- doet
ons twijfelen. s Morgens doe ik er anderhalf uur over en s avonds nog eens.
Maar de grootte van het huis en het zwembad zijn een groot pluspunt. De
minstens twintig huizen die ik zag waren indrukwekkend, maar telkens was er wel
iets op aan te merken: parking te klein, te ver afgelegen, omheining niet
veilig genoeg, tuin op helling, we zullen moeilijke mensen zijn zeker? Vooral
te bedenken dat de mensen hier echt arm zijn en het met veel minder moeten
stellen.
Onze verhuis is nog steeds niet hier, maar
zou half november wel aankomen vermoedelijk. Veel tijd verlies ik met offertes
te gaan zoeken voor zetels, bedden, frigo, fornuis, dat we op kosten van de
firma mogen aankopen. Moeilijk uit te leggen dat dit me al meer dan een maand
bezighoudt! Dat de laptop van Benjamin gestolen is -in Brussel dan nog wel- zit
er voor veel tussen.
Ook al eens op babys gepast van vrienden. De
kindjes vonden het heel leuk om flesjes te mogen geven: Kunnen we ze niet
houden???
Leuk verjaardagsfeestje bij vrienden: Joel 2
jaar. Ontdekt dat we er het enige gezin waren zonder geadopteerde kinderen.
Toch voel ik me niet geroepen Wel veel bewondering voor zij die het wel doen.
De school organiseert wel elke week een
speciale activiteit. Afgelopen week was er het feest voor de onafhankelijkheid
van Uganda. Lois en Leon mochten in lokale klederdracht naar school. Benjamin
had aan zijn bureauklerk gevraagd deze te kopen. Onvoorstelbaar! Twee uren
later waren deze met de hand gemaakt voor nog geen 10 euro!
Op weg naar school kom ik telkens een
kakelbond huis tegen. Een huis op een huis op een huis en oh ja, nog wat tuin
op een terraske.
Die jeep was veel te hoog om in te klauteren
met studskes aan de schoenen.
Reneetje is maar net iets groter dan de wielen van onze autos.
Wild in onze keuken!
Had zo eens op een van mijn 'hoe-hou-ik-renee-bezig'-dagen een speeltuintje bezocht. Joepie. Reneetje heel die speeltuin voor zichzelf totdat er een plaatselijk schooltje toekwam. Zoek Renée op onderstaande foto. Nadien mee in de wachtrij voor de WC...
Zaterdagnacht is Benjamin teruggekomen uit België: Brussel - tussenstop in Rwanda (Kigala) - Uganda (Entebbe)
Hij heeft twee Beagle pups meegebracht: Cezar en Seven. Joepie overal drollen maar evenveel plezier.
Enkele foto's van het huis:
Foto's van Kampala:
Elke vrijdag om 9u is er een 'Assembly' op school. De kinderen van de junior school laten aan de ouders zien wat ze die week gedaan hebben. Deze vrijdag ging er een loopwedstrijd aan vooraf.
De kindjes kunnen naschoolse activiteiten volgen op de school zelf:
Ze gaan heel graag naar hun nieuwe school, maar 's avonds zijn ze bekaf.
Tante Leen kwam de eerste week van september op bezoek om te helpen verhuizen van het hotel naar het huis. (Benjamin was toen terug in België) Ze was onder de indruk van de school van de kinderen: ISU. Hierbij enkele beelden:
Hier zien jullie onze meid Redemter samen met meid Penina- is ondertussen mee met de voorganger naar Kenia vertrokken. Redemter hebben wel zelf aangenomen. Ze hebben de eerste week van september hier nog samengewerkt in huis.
Loy is de dochter van Penina en ze blijft bij ons wonen omdat ze nog studeert. Ze speelt vaak met onze kindjes.
Leen heeft ook nog een foto genomen van de parking van de taxi's.
Zo, ik vraag zo meteen tante Leen een verslagje te schrijven van haar verblijf om op deze blog te zetten.
Donderdagmorgen 11 august 2011 6u30: de wekker De donsdekens in de koffers
proppen, de laatste overschotjes uit de frigo halen en dan naar de luchthaven.
Acht
hele zware zakken en 4 stuks handbagage, daar moeten we het mee doen tot de
grote verhuis toekomt in Kampala. De verhuis kan een aantal maanden op zich
laten wachten. Maar goed, in acht zakken krijg je heel wat in.
De
vlucht is heel goed verlopen. Renéetje heeft vier uren aan één stuk geslapen.
Lois en Leon hebben mooi naar de film gekeken. Na 9 uren vliegen een
tussenlanding in Kigali (Rwanda) daarna nog 50 minuten vliegen naar Entebbe. De
klok één uurtje verder draaien. De 22° waren zeer welkom na de Belgische zomer.
Alle onze bagage goed aangekomen.
Na
een uurtje rijden kids in slaap gevallen- kwamen we aan in het Speke Resort te
Kampala. http://www.spekeresort.com/
Om 1u s nachts eindelijk in bed.
Vrijdag 12 augustus. Eerste ontbijt tussen de palmbomen en langs
het water, daar moet ik niet veel commentaar bij kwijt. Benjamin moest nadien
onmiddellijk naar het werk. Wij zijn met Pierre (Benjamins voorganger) de stad
in getrokken om een eerste indruk op te doen. We kwamen ogen tekort!
Bananenbomen, maraboes, rode aarde, links rijden, papas bureau, Engels
praten,
Rond
13u zijn we een duik gaan nemen in het zwembad van het hotel. Leuk zwembad voor
de kinderen. Een cirkel in twee delen: in de ene helft kan Renée staan, in de
andere helft Lois en Leon. Nadien middagdutje voor Renéetje, filmpje voor Lois
en Leon opgezet en ondertussen de bagage deels in kasten gestoken. Lois en Leon
hebben soort spelletje gespeeld waarvan me de spelregels niet helemaal duidelijk
waren. Gevolg was dat er van één van de schuifdeuren een sleutel ontbrak. Het
hotel heeft hier al een nieuw slot moeten plaatsen! Rond 19u was Benjamin
thuis en zijn we in het restaurant van het hotel gaan eten. Pizza en
spaghetti met Oma-saus!
Zaterdag 13 augustus. Heerlijk geslapen. Na alweer een fantastisch
ontbijt gaan wandelen in het tropisch park van het hotel. Hier zitten dus
wevertjes: geel-zwarte vogeltjes. (NVA-afdeling) Alle paarden over het kopje
gaan aaien in de manege van het hotel. Renée op knie gevallen- megaplakker
bracht soelaas. Middagdut niet gelukt. Geskypet met tante Leen. Blijkbaar nog
steeds slecht weer in België
Week van 15 augustus. Maandag naar de onthaaldag
geweest van de school. Het was heel druk en wat overweldigend. Benjamin kon er
niet heel de tijd bijblijven en dus moest ik met mijn drie ukjes heel wat
toeren uithalen eten op school, allerlei formulieren in orde brengen,
sportgerief kopen, lunch regelen, naar directeur zijn speech Vlak voor vertrek
leek het ineens niet duidelijk of de kids wel op woensdag mochten starten omdat
de administratie voor hen nog niet helemaal rond was. Dat was even zwaar om te
vernemen. Maar goed, dinsdag heel wat gebeld en ze mochten starten op woensdag.
Yes!
Dinsdagmiddag
zijn we naar de Ugandese zoo geweest. Heel leuke ervaring. Overal waar we gaan
hebben we veel bekijks met onze blonde zoon en het kleine Renéetje. De juf vroeg aan Leon: Have you come by bus? Leon: yes
Have you come by car? Leon: yes
Did you walk? Leon: yes Telkens
met zijn betoverende glimlach begrijpen moet dus nog komen
Leon vindt dat iedereen Engels praat in zijn klas. Hij steekt ook vlot zijn
vinger op in de klas en antwoordt de juf gewoon in het Nederlands. Ze verstaat
er dan niets van, maar schrijft toch iets op het bord zodat hij er ook bij zou
horen. Leuk hè!
Vrijdag19 augustus. Lois en Leon zijn nu voor de derde dag naar
school. Het verloopt zeer goed. Dat had ik zelfs niet durven denken. Ze gaan
heel flink naar binnen. Wanneer ze thuis komen vertellen ze graag over de
afgelopen dag. Ze verstaan er nog niet veel van, maar we merken wel dat ze de
nodige durf hebben om Engels te spreken - ook al stelt dat nu nog niet veel
voor. Gisteren heeft Lois een ijsje besteld in het hotel. Ze wou twee bollen
vanille en één bol aardbei bestellen. Ze heeft drie ijsjes gekregen met telkens
drie bollen... weer wat bijgeleerd.
Renéetje vraagt dikwijls: 'naar huis...' Krijg dat
maar eens uitgelegd dat we dus nu eigenlijk thuis zijn! Ze is hier anders ook
heel flink. Ze blijft 'proper' zoals in België. We gaan dikwijls wandelen:
paardjes kijken, apen aan ons huisje, zwemmen...
Weekend 20-21 augustus. Benjamin heeft al een voetbalmatch
meegespeeld- afscheidsmatch voorganger. Nadien zijn we op uitstap gegaan naar
Jinja. Hier begint de Nijl! Adembenemend uitzicht aan dito loge. Ook veel
nieuwe mensen leren kennen. Nederlanders: zeer vriendelijk mensen.
Week van 29 augustus. Vorige week een auto gekocht! Een
Toyota Jeep. Nu voel ik me al wat mobieler! Momenteel verblijven we nog steeds
in het hotel, maar op 2 september gaan we naar ons huis. Het is een hele
organisatie zeker nu Benjamin voor twee weken terug naar België moest komen.
Maar goed: daar vul ik dus mijn dagen mee. Verder is het ook heel vermoeiend om
de gewonen dingen gedaan te krijgen zoals eten gaan kopen... Maar eens in ons
huis zal dat gemakkelijker gaan want dan hebben we een meid die dat voor ons
zal doen.
Dinsdag onverwacht een dagje verlof voor de kids door einde Ramadan. Super goed
weer gehad en bijna hele dag aan zwembad gespeeld. Leon kan ineens zwemmen!
Heeft hij helemaal alleen geleerd. Hij zwemt zoals een hondje. Nu nog alleen
leren ademhalen... (ook al beweert hij dit al te kunnen)
