|
La primera semana.
5 september 2007
Hier loopt alles als een TGV. Willy zegt juist dat wij in die eerste vier uren les (en 1u inmersión[1]) meer van de pasado gezien hebben dan ons lief is, ennnnnn... we hebben dan nog huiswerk ook!
Wij hadden juist wijn gekocht vanmorgen op de markt en nu kunnen we d'er nie aan beginnen en dat vindt Willy heel spijtig. Wij zijn dus gaan shoppen deze morgen en we hebben voor 7 gekocht aan brood, toespijs en een paar flessen water en wijn. Water kunnen wij hier overigens goed gebruiken: zon en warmte,
niet om jullie jaloers te maken...
De eerste indruk van Ubeda is zeer Spaans en aangenaam. De verdere indrukken ook zoals jullie kunnen. De school lijkt een écht sprookje uit 1001 nachten en we hebben er alle sleutels van: de voordeur, de bibliotheek, de computerzaal, de kantine
We zijn hier nu met 7 studenten, waarvan wij in het hoogste niveau zitten (mediato alto) (hm!!!). De andere, twee mooie jonge Duitse meisjes en twee Oostenrijkse beginnelingen (ze gaan als vrijwiligsters hier werken in een ouderlingentehuis vanaf volgende week) volgen hier ook les op andere niveaus. Wij krijgen les van David, een leraar en van de directrice, Toñi (Antonia vindt ze niet mooi!). Ik denk wel dat we hier wat gaan leren hoor... maar dat is ook de bedoeling he!
6 sept 2007.
We hebben vandaag 6u les gehad en rechtuit gezegd, ik was op een bepaald moment zo moe, dat ik zelfs mijne eigen naam niet meer zou hebben kunnen zeggen in het Spaans... Eén uur wat zij Inmersion (onderdompeling) noemen, twee uur gramática en dan 2u conversación in toepassing op de indefinido en de imperfecto
Mijn ma zou het conversation (op zijn Engels) noemen
Gelukkig blijft de juffrouw-directrice Toñi zeggen dat wij het goed doen
. (welopgevoed en beleefd, zeker!).
Wij zijn vandaag ook voor het eerst aan het koken geslagen: spaghetti met tomatensaus. Ik heb de algehele coördinatie gedaan: dwz. Willy aan het werk gezet, ik heb de tafel gedekt en dan gewacht tot de spaghetti gaar was! 8 min. stond er op het pakje en wij hebben het bijna 20 min. moeten laten koken! Maar het was lekker
zo lekker zelfs dat Willy vroeg toen wij naar school liepen vanavond: waar gaan wij eten? J Ik heb vandaag de eerste kaartjes verstuurd: een kaartje kost 0,35 en de postzegel
. 0,58.
Zaterdag gaan we met de ganse school(!): 7 man, ttz. twee mannen en 4 meisjes, een uitstap doen in één van de grootste natuurparken, niet alleen van Spanje, maar ook van Europa! : Cazorla. Twee uren oprijden en twee uren terug en ongeveer een 5 à 6- tal uren wandelen om 's avonds op tijd terug te zijn voor de .... processie. D'er gaat hier voor het feest van de Virgin de Guadeloupe een processie uit en dat willen we voor geen geld missen want dat moet écht fantastisch zijn ...
.om die foto's op internet te krijgen (hahahhaha!!!!). Jammer maar ik zal niet veel tijd meer hebben voor de weblog want we hebben hier wel ons werk en daarenboven huiswerk, iedere les.
7 september
We hebben onze eerste was gedaan... Enfin, eigenlijk een Duitse heeft ons de hele boel uitgelegd (maar voor de helft, zoals later bleek! ) en in gang gezet en wij hebben er onze was, 40 min later uitgehaald.... en opgehangen en hij is nu al droog en opgeplooid. ...
Gisteren is hier het jaarlijkse jazzfestival begonnen. Een combinatie van moderne hedendaagse Spaanse, maar ook Hispanoamerikaanse, zeg maar Cubaanse muziek. De jongeren, maar ook de ouderen lopen er hier van over. De hele stad verandert in een feest en dat wordt aangekondigd met bommetjes, die j av. doen schrikken maar die je na een paar dagen niet meer hoort
Wij zijn échte meesters in het verloren lopen. Wij moeten écht geluk gehad hebben om in één ruk van de luchthaven in Madrid zonder moeite, sin pena, in Úbeda te geraken, want wij slagen erin bv. in om onder de middag, in de pauze van een half uur, tussen twee lesuren in, verloren te lopen hier in de omtrek!! Wij hebben inderdaad geen van beiden de minste zin voor oriëntatie! Toen we naar de markt TERUGgingen, we waren er dus al geweest, zijn we drie keer de verkeerde kant opgelopen.... échte sukkelaars zijn wij zonder onze vrouwen!
Morgen gaan we - gelukkig onder begeleiding!! - een berguitstap doen en morgenavond is dan de folkloristische processie, iets wat hier maar om de zoveel jaar plaats grijpt; zo een beetje als de Virga Jesse.
De "Inmersion-es" (de gratis onderdompelingsessies) zijn écht interessant en ook vanmorgen hebben wij nog écht heel veel nieuws gezien en geleerd. Ubeda moet een heel groot centrum geweest zijn in de tijd van Keizer Karel.
8 september
Vandaag begint dus onze eerste schoolreis ... naar Cazorla. Willy was van zenuwachtigheid al een uur op voorhand wakker en bleef maar bezorgd om de andere ... (meisjes) dat ze zich niet zouden overslapen. We stonden dan ook vóór dag en dauw, gepakt en gezakt, voor de piso. Daar kwam onze leraar David aan met de huurauto. Op naar Cazarlo! Na 45 min. stonden wij al in het morgenfrisse dorpje, waar wij allen, koud van de vroege morgenduren, rillend slechts een café con leche wilden. David, zelf architect, leidde ons dan snel in, in de basisprincipes van de bergachitectuur en wees ons o.a. hoe de huizen onzichtbaar versmelten met de bergwanden.
Dan maar verder de wijdse natuur in van dit immense natuurpark van 214.000 ha! Monter en onbevreesd begonnen wij aan een 11 km lange tocht, maar verder en verder, zingend en fluitend, een broodje etend, blij om de doorbrekende zon, jong van hart en onbezorgd. En maar verder en verder, al eens meer drinkend en al een beetje zwetend, van de ene mooie (ijskoude)laguna naar de andere. Enkel de dappersten onder ons durfden het aan een duik te nemen: onze leraar!
Tot plots(klaps) als een muur voor ons een helling oprees die ons letterlijk de adem afsneed! De meest luidruchtige zangers onder ons werden stil en het gezwoeg ging maar verder. Werd er nog genoten van al die naturaleza rondom ons? Of was het nu ieder voor zich en hopelijk God voor allen? Uiteindelijk bleken wij de negenhonderd meter overstegen te hebben (van 700 naar 1600 m) en rotspunten, die wij aanvankelijk vanuit de diepte zagen, lagen nu plots aan onze voeten.
Maar.... en toen drong de rauwe realiteit tot ons door: nu diende de hele weg terug afgewandeld te worden! ¡Dios mio! ¿Qué pasa?... Eindeloos, eindeloos, zwijgend stil, werden de laatste km terug afgelegd, tot wij bevrijdend iUna cerveza por favor! konden verzuchten... Wij waren uren te laat terug thuis om nog naar de processie te gaan, maar die zouden we wel een andere keer bekijken... want dat wij zeker zouden terugkomen, staat nu al vast!
09-09-2007, 22:27
Geschreven door sylvano123 
|
CITAS ESPAÑOLES 
