Een stralend zonnetje zorgde voor een schitterende lentedag vandaag en daar wordt ne mens automatisch vrolijk van, alé ik dan toch. Einde seizoen, begin paasvakantie en daarom maar net 5 spelers die tegen de bal wilden komen sjotten in onze laatste competitiewedstrijd van het seizoen. Vandaag ben ik als trainer voor de enige keer dit seizoen voor het resultaat gegaan omdat ik ons seizoen in schoonheid wou afsluiten. Wat hield dit in? Vooral onze keeper de bal uit de handen laten uittrappen en niet proberen op te bouwen van achteren uit, regelmatig de bal gewoon naar voren kletsen. Het is natuurlijk niet zo dat ik met deze tactiek ineens het warm water heb uitgevonden want veruit de meeste ploegen die ik dit seizoen ben tegengekomen deden dit ook.
Eerste helft licht veldoverwicht van de thuisploeg met net wat meer kansen voor hen dan voor ons. Het bleef erg lang 0-0 maar in de laatste 10 minuten van de eerste helft konden de spelers van Haasrode toch nog 3 keer scoren.
Tijdens de rust met mijn jongens in de schaduw gaan zitten zodat ze wat konden drinken en recupereren van de inspanningen. De moraal van mijn troepen wat opgekrikt en hen ervan overtuigd dat de match zeker niet gedaan was ondanks de achterstand. Positioneel ook wat bijgestuurd door Kevin achteraan te plaatsen, Bjarne en Mike op de flanken en Ben in de punt van de ruit.
In het begin van de tweede helft verliep het spel evenwichtig met niet zo heel veel uitgespeelde kansen. Toen Haasrode de 4-0 kon maken, heb ik nog éénmaal de posities aangepast door Ben op de flank te zetten en Bjarne in de spits. En dit was de juiste opstelling voor deze ploeg, de puzzelstukjes vielen eindelijk in mekaar. Niet lang na deze aanpassing scoorde we eindelijk ons eerste doelpunt. Meteen hierna vroeg ik aan de sympathieke collega-trainer van Haasrode en de erg goed leidende jonge scheidsrechter of we geen drinkpauze konden inlassen aangezien mijn jongens niet konden wisselen en de zon ongenadig bleef schijnen op hun koppeke. Mooi van hen dat ze hiermee akkoord gingen! Dankbaar gebruik gemaakt van de pauze om mijn spelers vurig te motiveren en hen gevraagd om de laatste 10 minuten van de match nog alles te geven wat ze konden. Zelf ging ik heel fanatiek coachen langs de lijn door hen aan te moedigen, op te peppen en naar voren te stuwen. En of het hielp, er volgden 10 schitterende minuten van mijn ploeg, ze hadden duidelijk het beste opgespaard voor het laatste deel van de match. We ontwikkelden erg veel druk op het doel van de tegenstander en hielden Haasrode in een houtgreep. Net zoals vorige week scoorden we ook ditmaal via een schitterende vrije trap, ik begin zo stilletjesaan te denken dat we hiervoor een echte specialist in de ploeg hebben maar de naam ............ die kennen enkel de insiders ! Ok 4-2 , constant druk blijven zetten op de tegenstander en in geen tijd kwamen we op gelijke hoogte 4-4 , gevolgd door een vreugdeuitbarsting bij de trainer. Vrij snel na de gelijkmaker kwam de thuisploeg toch weer op voorsprong en al wie toen dacht boeken toe en wegwezen had het verkeerd voor. Mijn jongens toonden een echte winnaarsmentaliteit en kwamen nog maar eens op gelijke hoogte 5-5 en de trainer ... nu helemaal door het dolle heen. De laatste kans voor Haasrode leverde spijtig genoeg nog een doelpunt op voor hen maar meteen na de aftrap forceerden we nog een corner. Prima gegeven, prima gekopt naar doel maar recht op de keeper en ......... einde wedstrijd.
Spijtig van de nederlaag, een gelijkspel was rechtvaardiger geweest, dit kon de trainer van Haasrode ook beamen na de match. Ontzettend fier op mijn jongens over hetgeen ze lieten zien in het tweede gedeelte van de tweede helft. Prachtige inzet, knokken voor elke bal, terugvechten vanuit een verloren positie .. dit noem ik het seizoen in schoonheid afsluiten. Loïc, Bjarne, Kevin (beresterke wedstrijd man !!!) , Mike, Ben -> Bedankt hiervoor jongens !!!
Leuke afsluiter van de provinciale reeks tegen een sympathieke en sportieve tegenstander. Op naar de tornooien.
Tijdens de woensdag- en vrijdagtraining had ik een weddenschap afgesloten met 3 spelers die technisch goed uit de voeten kunnen. Zij konden tijdens de wedstrijd punten verdienen door een passeerbeweging uit te voeren. Een geslaagde passeerbeweging leverde hen telkens 2 punten op terwijl een mislukte beweging toch nog 1 punt opleverde omwille van de moed en durf om het toch te proberen. Als tegenprestatie zou ik voor hen na de wedstrijd pompoefeningen doen. Hoeveel? Natuurlijk evenveel als het aantal punten dat zij verzamelden tijdens de wedstrijd.
Uiteindelijk heb ik 21x moeten pompen na de match en ik moet zeggen dat ik me gelukkig mag prijzen dat het er niet meer waren want ..... 3 dagen na de feiten voel ik het nog altijd in mijn armen.
Soms liep een poging tot passeerbeweging verkeerd af waardoor we een paar doelpunten incasseerden. Indien dit gebeurde, stelde ik de betrokken speler onmiddellijk gerust dat hij zich dit niet moest aantrekken. It's all part of the game!
Ik wil hier toch ook duidelijk maken dat ik ook mijn 3 andere aanwezige spelers een opdracht meegaf: ik vroeg hen om zich 100% in te zetten, met veel enthousiasme te spelen en in elk duel op een correcte manier voor de bal te knokken. Ook van hen mag ik zeggen dat ze geslaagd zijn in hun opdracht!
Hoogtepunt van de match voor mij was een situatie waarop we tijdens de training al 2x hadden geoefend. Vrije trap in ons voordeel op zo'n 15 à 20 meter van de goal. Snel overlegd met 3 spelers of we ons ingestudeerd nummertje zouden uitvoeren en ja hoor, de spelers wilden ervoor gaan. Speler A stond in het midden met zijn gezicht naar speler B die rechts van hem en een klein beetje achter hem stond. Speler C stond langs de andere kant van speler A en ook een klein beetje achter speler A. Speler A deed alsof hij vooruit naar speler B ging passen, speler B liep aan en deed alsof hij ging trappen maar ..... speler A trok de bal onder zijn zool door naar de andere kant waar speler C kwam inlopen en ........ die knalde de bal net onder de lat binnen. SCHITTEREND!! 1ste maal dat we dit deden op een wedstrijd en al onmiddellijk een doelpunt. Erg knap uitgevoerd door deze 3 jongens. Ik heb dit op film staan en heb het toch al wel een keer of 10 bekeken.
Gelukkig dat we deze schijnbeweging deden want er was een spelertje van Chastre met ongelofelijk lange benen (hij was nog een kop groter dan de grootste speler van ons) die veel te snel uit het muurtje kwam gelopen en de bal zeker had kunnen afblokken maar door ons manoeuvre stond hij op het verkeerde been. Dit is een droom voor elke trainer: iets op het veld terugzien wat je op training hebt aangeleerd.
Voor de rest nog merci aan: - arbiter Frederik Laeremans voor het fluiten van de match (en je mooi complimentje aan mijn adres na de match) - délégué Marina die al een heel seizoen flink haar best doet voor onze ploeg en heel wat taken op zich neemt
Op het moment dat de vrijdagtraining op 25/03 begon, had ik nog 4 spelers die aanwezig zouden zijn op deze match. Na de training kreeg ik in extremis nog een late afzegging waardoor ik nog maar 3 dappere spelers overhield en in principe forfait moest geven. De wanhoop nabij toch nog een spelertje van de club opgebeld om te horen of hij ons niet kon depanneren en buiten alle verwachting waren zowel speler als mama erg enthousiast om ons te helpen. Ze maakten er zelfs geen probleem van om de verre verplaatsing naar Waver (ongeveer 45 km.) te doen zodat wij toch nog konden voetballen. Kian Janssens is de naam van de speler .............. een supertoffe kerel met de juiste mentaliteit, straalt echt voetbalplezier uit en speelde precies al jaaaaaren samen met de andere spelertjes. Doe zo verder jongen, met zo'n mentaliteit kan je ver komen. Ik heb er echt van genoten om jou in ons doel te zien staan !!!! Ook zijn mama Kristel even vermelden in dit verslag: dikke merci en diepe buiging, bedankt dat jullie dit voor ons ploegje gedaan hebben !
OK, dan toch met zijn vieren naar RC Jet Waver en toegegeven een beetje met een ei in mijn broek want op voorhand weet je natuurlijk niet hoe de tegenstander gaat reageren als we met te weinig spelers aankomen. Bovendien had ons ander ploegje van U9 de heenwedstrijd met 4-15 verloren, dus we wisten dat we tegen een sterke tegenstander moesten spelen.
Bij aankomst mijn collega-trainer van U9 Waver opgezocht om de situatie uit te leggen. Gelukkig spreek ik erg vlot Frans zodat de communicatie prima verliep. Hij had onmiddellijk begrip voor mijn situatie en stelde voor om ofwel: - een spelertje van RC Jet bij ons te zetten - 4 tegen 4 te spelen Aangezien wij "in fout" waren, liet ik de beslissing aan hem over. Na overleg met zijn spelertjes opteerden zij ervoor om een wedstrijdje 4 tegen 4 te spelen. Hier is dus ook een woord van dank op zijn plaats aan de spelers en trainer van RC Jet Waver voor het bereidwillig meewerken aan deze oplossing! Tijdens het gesprek met de trainer werd duidelijk dat ook hij het resultaat ondergeschikt maakte aan het leren voetballen ........ de juiste mentaliteit die meer trainers en ploegen zouden moeten hebben.
Omdat we maar met 4 spelers waren, koos ik deze keer voor een alternatieve opwarming. Samen met de ouders deden we een leuke middagwandeling van een halve kilometer rond het gigantische sportcomplex en dit in een stralend zonnetje. Ideaal voor teambuilding en op die manier waren de spieren van mijn spelers al wat opgewarmd zonder al te veel krachten te verspelen (grapje voor insiders - ge moest er bij geweest zijn om dit te begrijpen !).
De match zelf dan: RC Jet Waver kon beschikken over 6 spelers en kon tijdens de wedstrijd dus wel wat wisselen, een voorrecht dat mijn ploegje natuurlijk niet had. Een verschroeiende start van de thuisploeg leverde erg snel een 3-0 tussenstand op. Als trainer heb ik dan mijn spelers gerustgesteld en hen erop gewezen dat ze vooral moesten proberen om aangeleerde bewegingen uit te voeren en op die manier waardevolle info moesten opdoen in het kader van hun ontwikkeling als voetballer. Het hielp want wij kwamen beetje bij beetje beter in de wedstrijd. Het leuke aan het spelen met 4 tegen 4 op een volledig duiveltjesveld is dat er erg veel ruimte ligt zodat je makkelijker bewegingen kan uitproberen én ook het combinatiespel prima kan verzorgen.
Het werd echt een wedstrijd om duimen en vingers van af te likken, één van de leukste wedstrijden van het seizoen. Beide ploegen probeerden te voetballen en lieten afwisselend mooie passeerbewegingen en gesmaakte combinaties zien. Dit ondanks het slechte, beenharde veld waarop de bal regelmatig rare capriolen maakte.
Bij een 6-5 achterstand mochten alle spelers even gaan rusten en nieuwe energie opdoen. Op dat moment was ik al erg fier op mijn spelers, ik vreesde alleen een kleine terugval in de loop van de 2de helft omdat we niet konden wisselen. RC Jet begon de 2de helft met wat ik een beetje beschouw als haar "basis"ploeg: 4 erg grote jongens die allen minstens 1 kop groter zijn dan mijn Barcelona-spelers (Iniesta, Xavi, Messi, Victor Valdez -> vrij kleine maar schitterende voetballers/keeper).
Tijdens de eerste helft had ik mijn spelers al erg veel tips/steun gegeven om tactischer te spelen: beter omgaan met de aanwezige ruimte, niet opvliegen van de tegenstander, geen overbodige inspanningen doen. Tijdens de tweede helft deden mijn spelers dat al erg goed uit zichzelf en ook al raakten ze al eens een keer de bal kwijt dan stond Kian dikwijls klaar om uit te pakken met een schitterende redding. Opvallend was dat Kian gaandeweg meer en meer uit zijn goal kwam om te anticiperen en ontpopte zich echt tot een uitstekend en betrouwbaar doelman. Gans de 2de helft verliep het spel evenwaardig en leuk op en neer, een mooi schouwspel voor de aanwezige toeschouwers. Uiteindelijk eindigde de match op 10-9 maar dat was voor mij van geen belang.
Veel belangrijker is dat: - ik een schitterende match zag van beide ploegen met erg mooi voetbal en dito passeerbewegingen - ik erg fier ben op mijn 4 dappere, jonge leeuwen die alles hebben wat een voetballer nodig heeft: techniek, snelheid, teamgeest en vooral gedrevenheid - we ontzettend goed onthaald zijn in de schitterende sportaccomodatie te Waver en de wedstrijd erg sportief verliep - de sfeer tussen spelers onderling, trainers onderling en supporters onderling voorbeeldig was - ik als trainer echt het gevoel had een meerwaarde te zijn voor mijn spelers door hen tactisch bij te sturen gedurende de match maar ook door het voortdurend hameren op het maken van passeerbewegingen waardoor die er nu echt beginnen uit te komen
Net zoals vorige match kreeg ook deze keer elke aanwezige speler evenveel speeltijd. Voor mij als trainer was dit een erg frustrerende wedstrijd maar één dag na de feiten kan ik gelukkig alles al wat meer in de juiste context plaatsen. Aangezien ik erg wiskundig aangelegd ben, zal ik dit even verduidelijken met een kleine rekensom. Het resultaat van de som van alle individuele spelers van KVC Kessel Lo is groter dan dat van de som van alle individuele spelers van mijn ploeg. KVC Kessel Lo is echt een mooi geheel dat leuk combinatievoetbal speelt, ze vinden regelmatig de vrije speler. Ook op het gevaarlijk inlopen bij corners is duidelijk getraind, alsook op afstandsschoten die net onder de lat vallen. Ze hebben geen opvallende spelers in positieve noch in negatieve zin, allemaal vrij evenwaardig, leuk natuurlijk als je iemand moet vervangen zal je ploeg hierdoor niet verzwakken. Wel erg opvallend vond ik de spelsituatie waarbij hun keeper de bal in de handen had, een speler van hen 2 meter naast hem vrij stond, de eerste tegenstander pas op een goeie 10 meter stond, en toch koos de keeper voor de lange uittrap met onmiddellijk doelgevaar tot gevolg. Opbouwend van achteren uit zijn ze dus helemaal niet sterk maar net zoals vele ploegen kiezen ze voor het naar voren jassen van de bal door de keeper. Vanzelfsprekend komt hier regelmatig doelgevaar en eventueel een doelpunt uit voort omdat je dan veelal in een 1 tegen 1 situatie staat. Langs onze kant beginnen af en toe stemmen op te komen om ook op die manier te voetballen omdat je dan toch makkelijker een doelpunt maakt. Dat zal dan wel moeten gebeuren zonder mij als trainer, het leren voetballen staat op deze leeftijd nog altijd boven het resultaat. Leren voetballen van achteren uit, bal verliezen met een tegendoelpunt tot gevolg -> kan geen kwaad en hoort bij het leerproces ! Is tijdens deze wedstrijd ook een paar keren gebeurd waarbij ik dan de betrokken speler direct geruststelde dat dit geen kwaad kon. Hier leren ze veel meer van op langere termijn, op korte termijn is dit duidelijk negatiever.
Omwille van de rekensom hierboven aangehaald heb ik voor de wedstrijd aan mijn aanwezige spelers gevraagd om tijdens de wedstrijd een aangeleerde beweging uit te voeren. Bij eventueel balverlies en tegendoelpunt tot gevolg zou ik hen zeker geen bolwassing geven maar integendeel een schouderklop geven voor de lef om het te proberen. Wat heb ik gezien: - Zidane - GELUKT ! - U-turn (frontale actie, net voor tegenstander bal met zool voorvoet 180° graden in andere richting spelen en onmiddellijk lichaam terug draaien naast tegenstander en bal binnenkant voet meenemen voorbij speler) - GELUKT ! - schijntrap naar doel maar in plaats van te trappen kap binnenkant voet - GELUKT ! - Cruyff - HALF GELUKT ! - Messi - GELUKT ! - Artuur Vandevelde - GELUKT ! Besluit: de voetbalkennis van sommige van mijn spelers is veel uitgebreider dan de voetbalkennis van hun tegenstander. Op langere termijn komt hen dit enkel ten goede en worden zij de betere spelers !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Mijn bedoeling is nog steeds om voetballers te kneden die een tegenstander voorbij kunnen dribbelen, spelers individueel beter maken tijdens de gouden leeftijd (7-13 jaar) en daar wijk ik niet van af ondanks de pijnlijke nederlagen van de voorbije weken.
Voor de rest ook nog melden dat het een erg sportieve wedstrijd was met weinig overtredingen. Sommige supporters van KVC Kessel Lo gaven regelmatig ook een applaus aan onze spelers bij een mooie actie of doelpunt en dat vond ik uiterst sympathiek! Dank ook aan Erik en Koen voor het klaarzetten van het terrein, ook de scheidsrechter van dienst de Heer Boone krijgt een welverdiend applausje van mij.
Aanwezige spelers: Bjarne, Loïc, Kyllian, Lucca, Mike, Ben, Kevin
Erg moeilijke wedstrijdomstandigheden in het verre Jodoigne of mag ik Geldenaken zeggen? Een (veel te) klein speelveld, ondergrond zo hard als beton, ijzersterke tegenstander. Ook deze keer was onze tegenstander met slechts 5 spelers maar omwille van het kleine speelveld hadden zij natuurlijk niet de minste moeite om de gaten gedurende de ganse wedstrijd te blijven dichtlopen.
Zonder twijfel veruit de sterkste ploeg die ik dit seizoen al ben tegengekomen. Mijn spelers deden alles wat ze konden maar kwamen steeds (net) een stapje te laat. De spelers van Jodoigne zetten meteen met 2 of 3 man druk op onze speler in balbezit en wanneer zij de bal veroverden, slaagden ze er ook nog in om op het erg kleine veld steeds een vrije speler te vinden. Dat was erg knap. Bovendien lieten ze het balletje goed rondgaan en was deze af en toe een beetje ongrijpbaar voor ons. Nee geen probleem mee om dit toe te geven, verdiende overwinning! Af en toe wel wat frustrerend als trainer om te zien hoe je mannekes worden weggetikt maar ik ben hen steeds positief blijven aanmoedigen en steunen tijdens deze moeilijke match. Al bij al toch wel tevreden over de inzet van mijn spelers, ze zijn strijdend ten onder gegaan en hebben hun hoofd niet laten hangen. De drie doelpunten die we scoorden waren trouwens van erg mooie makelij: 1 afstandsschot net onder de lat en 2 doelpunten via combinatie. Onze derde goal kwam er na een schitterende actie langs de linkerflank gevolgd door een perfecte, laterale voorzet naar het penalty punt waar een ploegmaatje in één tijd strak kon binnentrappen. Mooie goal !
Na de wedstrijd een praatje gemaakt met mijn franstalige collega, ja ja niet verbaasd zijn, ik praat wel een aardig mondje frans, en zo ben ik te weten gekomen dat zijn ploeg nog geen enkele match verloren heeft tijdens deze competitie. Ik moet maar weinig moeite doen om dat te geloven! Heb hem dan ook gefeliciteerd met het schitterende voetbal van zijn ploeg.
Nog één vreemde gebeurtenis tijdens de wedstrijd: Tijdens een tegenaanval van de thuisploeg trapte een Geldenaker vanop de rechterflank uit een bijzonder scherpe hoek naar ons doel terwijl er net een ploegmaat centraal kwam aangelopen. De speler die naar doel trapte, kreeg geweldig onder zijn voeten van zijn trainer en moest 2 minuten aan de kant gaan zitten omdat hij geen pas gegeven had! Vermits Jodoigne slechts met 5 spelers was, hebben zij gedurende 2 minuten met één speler minder in het veld gestaan. En dan maakten die jongens zelfs nog een doelpunt tijdens deze 2 minuten in ondertal. Voetballes geven noemen ze dit in Geldenaken of ook "on leur a donné des cours de football" zoals ze in Jodoigne zeggen.
Aanwezige spelers: Kyllian, Loïc, Kevin, Bjarne, Lucca, Artuur, Ben, Mike
Onze tegenstander kwam enigszins gehavend aan de aftrap aangezien ze omwille van de vakantie slechts 5 spelers ter beschikking had. Een praatje met de trainer van Tervuren leerde me bovendien dat er van deze 5 zelfs 1 speler van de jongere lichting U8 was. Dat kon je trouwens goed zien want dat manneke was een kop kleiner dan de andere spelers op het veld. Een makkie om deze match te winnen zou je dan denken ????
Niets was minder waar want al snel bleek dat Tervuren niet van plan was om ons de overwinning cadeau te doen, en gelijk hadden ze natuurlijk. Al vrij snel werd het spelsysteem van onze tegenstander duidelijk: achteraan 2 grote, stevige kerels en vooraan 2 kleine(re), snelle mannekes. Geen ruitsysteem maar gewoon 2 linies. Eigenlijk is dat moeilijk voor mijn spelers om het andere systeem van de tegenstander snel door te hebben, we zijn immers gewoon om tegen ploegen te spelen die een ruitvorm (1-2-1) verkiezen. Dat was dus wel even aanpassen voor ons en zorgde er regelmatig voor dat mijn verdediger in het begin van de match vaak alleen tegen 2 snelle spitsen kwam te staan. Gelukkig begrepen mijn flankspelers mijn instructies en losten ze dat prima op.
Bovendien bleek dat jonger kereltje allesbehalve een verzwakking voor hun ploeg, integendeel, ik vond hem de beste speler op het veld tijdens de eerste helft. Een ontzettend spannend scoreverloop dat ik graag wil meegeven: 0-1 / 1-1 / 2-1 / 2-2 / 2-3 / 3-3 ruststand 3-4 / 4-4 / 5-4 / 5-5 / 5-6 / 5-7 Inderdaad 5-7 achterstand met nog een 7-tal minuten op de klok. Gelukkig toonden mijn spelers een enorme inzet en ware winnaarsmentaliteit want ze lieten hun hoofd niet hangen. Er volgde een ware belegering van het doel van Tervuren, maar we misten toch wel een paar erg goeie kansen door enerzijds overhaasting/spanning en anderzijds door het met man en macht verdedigen van Tervuren. Fysiek ging Tervuren op het einde van de wedstrijd door de knieën omdat ze natuurlijk geen wissel hadden. We konden niet alleen de score nog in evenwicht brengen maar zelfs in extremis nog met de overwinning gaan lopen.
Eigenlijk verdienden de jongens van Tervuren de nederlaag niet, een gelijkspel was correcter!! Natuurlijk waren we toch blij met de overwinning en dan vooral met de manier waarop deze tot stand kwam. Net na affluiten door scheidsrechter van dienst (BEDANKT RUBEN HEREMANS, goed gefloten!!) vierden mijn jongens de overwinning door het zingen in groep van "waar is dat feestje". Erg mooi om zien en horen. Daarna vond ik het tijd om een sportief gebaar te stellen en heb samen met mijn spelers een applaus gegeven aan de tegenstander omdat zij met (slechts) 5 jongens een prima wedstrijd gespeeld hebben.
Aanwezige spelers: Kyllian, Loïc, Dean, Bjarne, Mike, Ben, Artuur, Kevin
Aangezien de provinciale match tegen Stade Haacht aan het begin van de heenronde afgelast werd wegens de slechte weersomstandigheden leek het me een leuk idee om toch een vriendenwedstrijd tegen hen af te werken. Vandaar deze midweekmatch! Dank trouwens aan de mensen van Stade Haacht om hieraan mee te werken.
Stade Haacht was met erg veel spelers aanwezig, ik schat een 11-tal, omdat ze zowel de provinciale als de regionale spelers geselecteerd hadden. Ik had stiekem gerekend op een fel bevochten wedstrijd tussen 2 gelijkwaardige tegenstanders, uit zulke matchen leren mijn spelers namelijk het meeste. De eerste helft kon Stade H. nog redelijk gelijke tred houden met ons, wat een ruststand van 5-3 opleverde. Tijdens de tweede helft konden we toch vrij makkelijk afstand nemen van hen. Vermits zij 11 spelers hadden, dienden ze veel te wisselen en dat kwam het spelpeil niet altijd ten goede. Ik twijfel er echter niet aan dat een match tegen enkel de provinciale spelers van Stade H. veel spannender zou verlopen. Verder heb ik wel een erg sportieve match gezien met weinig overtredingen, de beide supportersgroepen hebben zich blijkbaar wel goed geamuseerd langs de lijn.
Nog enkele opmerkingen: - 1ste maal dat we een doelpunt scoren op corner: bal mooi voorgebracht centraal voor doel en daar enig mooi ingekopt. Knap jongens. - Loïc deed voor de 1ste maal mee dit seizoen, hij verving Kyllian in doel tijdens de tweede helft - Erg tevreden over de inzet van mijn spelers
Het had niet zo heel veel geregend de voorbije dagen maar toch was het veld (of is akker een beter woord) van Veltem herschapen in een ware modderpoel. Voetballen was hierop werkelijk onmogelijk. De bal rolde geen 2 meter ver maar bleef onmiddellijk steken in een plas of in de modder. Net voor de wedstrijd even overlegd met de trainer van de tegenpartij of de match wel zou doorgaan. Natuurlijk kijken de jongens uit naar het weekend zodat ze hun matchke kunnen voetballen en daarom toch maar beslist om te voetballen. Nu konden ze hun tenminste uitleven en bovendien moet je voor een modderbad veel geld betalen, zij kregen het zelfs gratis en voor niets !
Van echt voetballen was natuurlijk geen sprake. Het viel me wel op dat HO Veltem ook een goede ploeg heeft die combinatievoetbal probeert te spelen, daarom vond ik het een goed idee om na de partij moddercatch de trainer van de tegenstander aan te spreken om een nieuw matchke te regelen in betere omstandigheden.
Uitslag 4-4 heeft geen enkele waarde. Wordt vervolgd !
