Vorige week lieten we ons na een degelijk ben volledig wegzetten op fysiek vlak. Er waren ook een aantal jongens die het niet konden opbrengen om extra meters te maken voor de ploeg. Jammer, want tegen Ruddervoorde kon dit wel. Het bewijs dat deze ploeg tot mooie dingen in staat is. Er werd deze week dus aan de jongens en meisjes duidelijk gemaakt dat er 80 minuten inzet verwacht werd, van iedereen.

De eerste 20 minuten van de wedstrijd leek deze boodschap ook te zijn aangekomen. Hertsberge had het meeste balbezit, wist de bal door hoog en goed druk zetten ook vaak snel te heroveren, en de thuisploeg kwam amper op onze helft. Het enige wat ontbrak was een goeie laatste pass, anders hadden we de eerste 20 minuten zeker met een voorsprong afgesloten. 

Ook bij het begin van de tweede 20 minuten hetzelfde spelbeeld. De bal was voor Hertsberge, terwijl de thuisploeg vooral op de counter loerde. Aanvankelijk zonder gevaar: onze verdediging was alert, en bovendien liepen de thuisspelers vaak buitenspel. Toch gingen we rusten met een achterstand: twee keer werd er achteraan net niet stevig genoeg ingegrepen en twee keer profiteerde Sint-Joris hier optimaal van 2-0 bij de rust. Bovendien verloren we vlak voor rust onze kapitein Cedric, die na een ongelukkig contact met Chesney de strijd moest staken...

Ondanks de achterstand, konden we niet helemaal ontevreden zijn over de eerste helft. Hertsberge had grote delen van die eerste 40 minuten het spel gemaakt, en de nodige grinta getoond in de duels. Iets wat in Sint-Andries vaak ontbrak...

Helaas was daar in de tweede helft nog weinig van te merken... Blijkbaar was het uitvallen van Cédric bij een aantal spelers het signaal om de koppen te laten hangen en niet meer voluit te gaan. Bij sommigen was de schrik om in duel te gaan duidelijk merkbaar, anderen liepen enkel nog in balbezit en niet meer in balverlies... Hierdoor kon de thuisploeg naar hartelust voetballen en de kansen aan elkaar rijgen. In geen tijd ging het van 2-0 naar 7-0. Hertsberge legde hen geen stroobreed meer in de weg. Vermoeidheid en een gebrek aan wisselmogelijkheden spelen hier ook zeker een rol, maar het was toch vooral een gebrek aan inzet en wilskracht die ons de das omdeden. Zeer jammer, vooral als je weet dat we al wedstrijden gespeeld hebben waarin we die inzet wel toonden...

Tijdens de laatste 20 minuten liet de thuisploeg de teugels wat vieren, en kon Hertsberge nog tweemaal scoren. Ook Sint-Joris deed dit, en daarmee eindigde de wedstrijd op 9-2. Belachelijk zware cijfers, tegen een ploeg die tot gisteren geen match kon winnen... Voetballend moesten we ook voor hen helemaal niet onderdoen, maar de inzet en de wil om te winnen was bij hen gewoon een pak groter, en dat loonde.

Voetbal wordt vooral beslist door wat je doet wanneer je de bal niet hebt. Stilstaan en het duel niet aangaan, is geen optie. Dit is een groot werkpunt bij sommige jongens. Hopelijk maken we deze week de juiste klik en gaan we er zaterdag, thuis tegen Jabbeke, voluit tegenaan!

Ik wil Rafa en Simon van de U13 nogmaals bedanken om ons uit de nood te helpen. En hen bovendien een pluim geven voor hun inzet. Aan hen heeft het gisteren in elk geval niet gelegen...