Hoe raar kan het soms gaan. Deze weekend weer heel veel last van het tweekanten-gevoel. Aan de ene kant super veel lol gehad, met ons tweetjes en met vrienden. Lachen, gieren, eindeloos babbelen, pintje, dansen, genieten... En aan de andere kant, steeds die bezorgdheid over R. zijn ma in het achterhoofd. Hopelijk weten we vanavond al iets meer na zijn gesprek met haar huisarts. Dus vandaag echt wel die monday blues omdat je na al het plezier die de zorgen naar de achtergrond duwt, opeens weer in de realiteit zit.
Op zulke momenten sta je er extra bij stil dat het leven toch enorm kort is en dan vraag ik me af wat voor zin het heeft om toch angstvallig bepaalde dingen geheim te houden voor mensen die je graag ziet. En toch... Net omdat we hier zo kort rondhobbelen op deze bol, willen we het zo aangenaam mogelijk hebben. En mensen die veel voor je betekenen niet kwetsen met dingen waar je jezelf perfect gelukkig bij voelt. Zo ben ik in januari gestopt met mijn job, niet omdat ik genoeg had verdient om te rentenieren hoor, lol, maar omdat het te zwaar werd , ik door de uren amper nog een sociaal leven had en omdat mijn bij-beroep dat ik al vier jaar doe, erg goed loopt. Alleen...slechts enkelen weten wat ik doe. Er is niks illegaals aan, niks gevaarlijk, maar ik voorzie mensen tegen betaling op internet van erotisch materiaal. En laat dat nu net iets zijn dat een ouder niet wil horen als job keuze voor hun dochter. Ik heb mezelf nog nooit zo gelukkig gevoeld sinds ik die beslissing heb gemaakt. Ik hoef niet meer de baan op, ben altijd thuis als mijn ventje van het werk komt, heb weer een sociaal leven, zit veilig thuis zonder dat iemand me kan aanraken. En toch... ze zouden het niet begrijpen. Ik heb reuze ouders maar mijn job van nu zouden ze serieuze problemen mee hebben, dus laat ik hen maar in de waan dat ik huisvrouw geworden ben en dat mijn vriend genoeg verdient. Voorlopig stellen ze geen vragen meer, maar toch wringt het soms omdat ik hen iets wijsmaak.

04-08-2008 om 11:48 geschreven door anoniempje