Stan en Harry zitten op een bankje.
Ze hebben pauze, nog vijf minuutjes. Ze mogen niet afdwalen.
Want de tijd loopt en er moet nog vanalles gedaan worden.
Ze mogen niet gewoon zitten luisteren naar alle geluiden en de stiltes ertussen.
Ze mogen geen lied maken voor de vuilbak.
Ze mogen geen uitgebreide massage geven aan de bank.
Ze mogen niet dromen van fietsen in de lucht.
Met fietsbellen die klinken als kraaien met een verkoudheid.
Ze mogen niet afdwalen. Afdwalen is gevaarlijk.
Want dan doe je Niets.
Maar het is zo fijn. Al dat Niets.