Het was ondertussen bijna middernacht. Lieve en Sammie waren een half uurtje geleden vertrokken met de Peugeot. Bij hun thuis gold nog altijd de regel dat ze ten laatste om twaalf uur terug moesten zijn. Dat deden ze dan ook. Kaat en Jenny niet. Jenny kreeg nooit een uur opgelegd. Haar ouders waren er van overtuigd dat ze het feestgebeuren wel binnen de perken zou houden, en dat deed ze eigenlijk ook altijd. Fons was er ook niet voor te vinden om zijn dochter een bepaald uur van thuiskomst op te leggen. Waarom niet? Kaat genoot wat dat betreft een vrije opvoeding. Ze mocht doen en laten wat ze wou en als het Fons niet aanstond zou ze het wel voelen. Daarom deed Kaat bijna nooit buitensporige dingen. Anders zou er wel wat zwaaien.

Maar vandaag was het anders. Haar laatste feestje alvorens zich volledig op de zwangerschap te storten. Karel had er al een paar keer op gewezen dat ze beter wat minder zou drinken, de toekomstige kleine indachtig. Maar die preek leek voorbestemd voor dovenmansoren. Ze trok er zich niks van aan, althans zo leek het toch. Jenny ook, het kon haar allemaal niks schelen, gewoon keihard doorgaan.

Rond een uur of twee begon het wel echt te ver te gaan. Jean van De Rolstoel was ondertussen binnen komen wandelen. Hij had net zijn laatste patiënten naar buiten gestuurd en zijn zaak gesloten. Herhaaldelijk had Kaat Jean uitgenodigd om mee naar te toiletten te gaan. Hij wou wel maar stel je nu eens voor… nee dat mocht niet gezien worden. De weinige kleren die ze al aan had waren nu bijna allemaal richting grond gegaan. Jenny had natuurlijk haar voorbeeld gevolgd. “Zeg Karel, spijtig dat er geen podium meer is of een paal, dat zou ik nu wel kunnen gebruiken.” “Ik heb wel nog een paar rode spots liggen, dat past vandaag misschien wat beter.” Jean werd dat vettig gedoe kotsbeu en besloot het zekere voor het onzekere te nemen, hij ging naar huis. Kaat ondernam nog een laatste poging en vatte hem net onder de gordel. Dit was er compleet over. Een zwangere achttienjarige die een vijftigplusser wou nemen. Karel zag het gebeuren en schoot Jean ter hulp. Jenny van haar kant koos partij voor haar vriendin. Daar lagen ze dan te rollen op de natte grond. De schaars geklede meiden hadden geen schijn van kans. Supersnel toverde Karel een paar combat moves te voorschijn en smeet de meisjes buiten. Letterlijk. Jean deed zijn rits open, betaste even zijn kruis en zag dat het goed was.

Ondertussen kwam marc toevallig langs De Trut en zag de twee meiden half naakt voor de deur op de stoep liggen. Mmm, dit kon zijn kans wel eens zijn. Hij liep naar hen toe, maar zag toen Karel en Jean nog binnen staan. Weg kans. Hij liep verder. Kaat en Jenny kwamen met moeite overeind en strompelden naar de zijkant van het gebouw. Daar vielen ze in slaap.

(wordt vervolgd)