|
AFLEVERING 20
Revolvers en Russische shotguns waren niet de enige
wapens die Flor had klaarliggen om de jaarlijkse kermis te vieren. Hij had dit
jaar ook kruisbogen, samoeraizwaarden en bananen voorzien.
Het was weer tijd voor de schietdag. Flor had die dag
zelf uitgeroepen tot de nationale schietdag. Elk jaar met de kermis
organiseerde hij die op het marktplein vlak voor zijn deur. De deur van Flors Pistooltje. Raar maar waar, hij
had nog nooit klachten gehad. Het was al zeker de vijftiende keer dat dit
geweldig evenement plaatsvond. Flor koppelde elke keer een bepaald thema aan de
schietdag. Verdergaand op het thema van vorig jaar Alles mag kapot koos hij
dit jaar voor de originele titel Alles moet kapot. Flor had voor een zeer
eenvoudige formule gekozen. Hij hield niet van ingewikkelde zaken. Hij had vijf
grote containers, zonder dak, in elkaars verlengde laten plaatsen, zonder
scheiding. Zo ontstond er een ongeveer 35 meter lange schietgang. Helemaal op het
einde plaatste de schutter zijn zelfmeegebrachte voorwerp waarop hij wou
schieten. Hijzelf ging aan het begin van de schietgang staan. De schutter kon
voor één symbolische euro een wapen naar keuze nemen en zolang vuren tot het
desbetreffende voorwerp voldoende vernield was.
Het voorbije jaar waren er helemaal geen incidenten
geweest, maar in het verleden was het wel regelmatig gebeurd dat de schutter,
het waren meestal mannen, zijn vrouw meebracht om die keihard neer te knallen.
Maar tot grote spijt van henzelf was dit niet toegelaten. Eén keer had Flor
toch getwijfeld. Een man was afgekomen met een echte bitch, maar dan ook een
échte bitch. Hij wou de man direct de toestemming geven, maar zijn echtgenote
stond daar niet zo voor te springen. Flor had toen niets beter gevonden dan kop of munt te doen en helaas besliste
dit spel in het voordeel van het leven van de vrouw. Ontgoocheld had hij zijn
potentiële klanten moeten wegsturen.
Het was alweer zestien jaar geleden dat Kaat en Jenny
afgestudeerd waren. Ze hadden elk voor een ander leven gekozen, maar waren toch
nog twee hartsvriendinnen gebleven. Sinds een aantal jaren was het jaarlijkse
hoogtepunt ongetwijfeld de schietdag bij Flors
Pistooltje. Niet dat ze zelf schoten en bovendien was de relatie tussen
Kaat en Flor danig bekoeld, maar ze kwamen gewoon om te kijken. Zelf schieten,
nee, dat was niets voor hun. Vandaag waren ze er ook weer bij. Flor had
speciaal een kleine tribune gebouwd van waarop je beter dan waar ook het
slagveld kon overzien. Kaat en Jenny zaten er natuurlijk weer als eerste. De
tribune was een co-organisatie van Flor en Karel van De Trut. Flor zorgde voor mensen, Karel voor drank. Kaats eerste
slok van de koffie was direct in het verkeerde keelgat geschoten. Hupla,en daar
vlogen de nodige brokken weer in het rond. Ja, brokken want ze was
tegelijkertijd een broodje tonijn naar binnen aan het spelen. Gelukkig zat er
nog niemand voor hun. Ze kon de brokken zonder zorgen de wijde wereld in
sturen
en dat deed ze dan ook.
(wordt vervolgd)
AFLEVERING 21
Kaat: Ja zeg, fine ass daar!
Jenny: Waar?
K: Daar!
J: Ah daar!
K: Ja daar!
J: Bwa, ik vind de mijn toch strakker.
K: Meen je dat nu?
J: Natuurlijk anders zou ik het niet zeggen.
K: Goed, iedere zijn menig hé
J: Hij ziet er wel nog wat jong uit.
K: Alé hier gaan we weer. Heb je nog van dat belangrijk
nieuws?
J: Ja.
K: Laat maar komen dan
J: Heb je al eens naar zijn gezicht gekeken?
K: Ja, echt mijn type!
J: Ah, ik wist niet dat overreden smoelen uw types waren?
Maar ja, ieder zijn menig zeker
K: Rustig eh Jenny, of ik bel mijn ma en dan zal het
stuiven
J: Die zit nog altijd in het gesticht dus veel last zal
ik er niet van hebben!
Toen was het even stil
Kaat nam haar jasje en handtas van de rugleuning en liep
naar het front. Ze negeerde Flor. De strakke kerel was nog steeds het volle
pond aan het geven.
K: Hé man, fine ass!
Schutter: Huh, wat?
K: Fine ass!
S: Sorry ik versta geen Frans.
K: Dat is Engels.
S: Ah ja die twee verwissel ik altijd. Daarom dat ik ze
ook nooit spreek, uit voorzorgen.
K: Ja dat dacht ik wel.
S: Wat is er? Is het belangrijk? Ik ben in volle actie en
wordt dan niet graag gestoord.
K: Dat zie ik. Lukt het?
S: Ik ben gewoon maar wat aan het rammen met die
machines. Maar is het belangrijk vroeg ik?
K: Ja. Mag ik ondertussen ook eens?
S: Ja goed, één keer want schieten is eigenlijk niks voor
vrouwen.
Kaat nam het geweer over, laadde het, en ging klaar
staan. Het had meer iets van een vrouw die dringend naar de wc moest dan van
iemand die ging vuren. Uiteindelijk loste ze een schot. De terugslag kostte
haar bijna een oog. Dat was pas afgaan.
K: Geef mij maar die bananen.
S: Inderdaad.
Kaat nam een banaan en wierp die richting de wand waarop
geschoten werd. Ze kwam net niet halfweg.
S: Ja man, zelden heb ik iemand zo zien afgaan.
K: Sorry, beter kon ik niet. Ik heb alles gegeven.
S: Ik zeg altijd: als je niet veel hebt, kun je ook niet
veel geven.
K: Dat moet ik onthouden!
S: Ik ga nog even een rondje ratelen. Gaan we daarna iets
drinken?
K: Tuurlijk!
Dat was net wat Kaat wilde. Nu Jenny nog kwijt geraken.
Ze moest ze met een kluitje in het riet sturen. Dat was één van de weinige
spreekwoorden die ze zich nog kon herinneren uit haar schoolperiode.
(wordt vervolgd)
|
