De Nul was ondertussen al een tijdje bezig met de inrichting van zijn nieuwe winkel toen hij – eindelijk – tot het besef kwam dat hij telkens weer de moeilijke opdracht om een naam voor zijn winkel te zoeken uit de weg ging. Elke keer als hij daar aan dacht probeerde hij die gedachten, die bovendien al niet veel voorstelden, verder en verder te verdringen. Dat helse verdringwerk had hij intussen al bijna drie weken volgehouden. Zeker een nieuw record! Maar nu kon hij niet anders, over vier dagen ging hij open en zonder naam kon dat toch niet. Hij was van plan geweest om dezelfde tactiek toe te passen als ten tijde van zijn babyshop. Maar stel dat het weer op hetzelfde zou uitdraaien? Hij moest iets anders verzinnen.
 

Flor: Ha Karel!
Karel: Ha Flor, hoe is ‘t?
F: Goed jong. Zeg, ik moet nog een naam verzinnen voor mijn nieuwe wapenwinkel, weet jij hoe ik dat zou kunnen aanpakken?
K: Aanpakken, aanpakken, rustig aan hé. Hou toch gewoon de naam van de winkel.
F: ‘Flor’s zuigeling’. Mmm, niet slecht eigenlijk. Maar bestaat dan de kans niet dat de mensen niet gaan door hebben dat hier alleen wapens en geen babyspullen verkocht worden?
K: Bwa, dat denk ik niet hoor.

Flor liet Karel nog wat verder ratelen, maar ondertussen had hij alweer een briljant idee gekregen. Hij ging de mensen aanschrijven om een naam te bedenken, hij zou daaruit de beste kiezen en de winnaar zou een kogel cadeau krijgen.

De volgende dag al had Flor de helft van het dorp rond gefietst en in de brievenbus een wit briefje met BEDENK EEN NAAM VOOR MIJN WINKEL erop, gestoken.

Geen mens die daar natuurlijk op ging reageren. Welke winkel? Wanneer? Waarom? Alleen die ene dwaze zin. Omdat een paar mensen op de hoogte waren van zijn plannen kreeg hij toch een paar reacties. Flor was nogal verrast door de inzendingen. Het zou een moeilijke keuze worden. De namen gingen van Flor’s zuigeling, Dood en Verderf, Wapens en ook Munitie en Vietnam tot zelfs Flor’s Pistooltje. Pfff, nu moest er natuurlijk nog gekozen worden. De Nul vermande zich - je zou het niet zeggen, maar toch deed hij het – en zei tegen zichzelf: “kies!” En hij koos.

(wordt vervolgd)