maandag 29 september  2014xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

La Virgen del Camino – Villavante 23,5 km

In de keuken van de aubergue nam ik een koffie en een koekje uit een automaat.  Nicolette zat daar ook, vertrekkensklaar.  “Ik denk dat ik nóg maar eens de bus neem” zei ze plots.  Ze had nog te veel pijn in haar schouder, beweerde ze.  Ik vertrok alleen rond 7.15u. 

De dag voordien had ik de route bekeken want ook vandaag waren er twee mogelijkheden.  De langste route liep door het mooie landschap, de kortere route zou de ganse etappe de grote baan volgen. Ik koos voor de mooiste route.  Maar op het volgende kruispunt (in het donker) twijfelde ik.  Toen 3 Australiërs bij me kwamen, liet ik me door hen veilig langs de juiste route loodsen.

Een van hen had een camino-GPS (app op z’n smartphone) en kon exact volgen waar de landelijke wegeltjes van de pelgrimroute lagen.

We hadden overschot van gelijk: we trokken door een prachtige veldweg midden een heerlijk landschap.  We genoten samen van de opkomende zon.  Ik wou dat ik vandaag via de blog alle gezang, gefluit, gekrijs, geroep, gekwetter van de vogels kon meesturen.  Zo heerlijk klonk dat!

Elke dag probeer ik m’n schaduw te fotograferen.  M’n lange, donkere gedaante trekt altijd naast me mee.  Hij wordt m’n trouwe bondgenoot.

In de verte voor me doemde een bergketen op.  Deze moet ik binnen enkele dagen over.  Dat wordt vast een serieuze etappe.

In Spanje zijn de vliegen een pest!!!  En vandaag werkten ze serieus op m’n zenuwen. 

Tijdens m’n tocht piekerde ik wel wat over Willy en de kampeermogelijkheden.  Hoe en waar zou hij vorige dag en nacht doorgebracht hebben en waar zouden we elkaar ontmoeten.  Maar ‘t was niet nodig me zorgen te maken, Willy stond me in Villavante reeds op te wachten.  Onze wagen stond bij een picknickbank en even verder was er een waterkraantje.  We zouden het samen wel weer redden!  ’t Weertje is ons ook nog steeds gunstig gezind en dat is ook belangrijk!