De zon door een thermische filter: blauw/groen is koeler, rood het warmst.

 
Een zonnevlam is een explosie op het oppervlak van de zon, die ontstaat door het plotseling vrijkomen van de energie die wordt vastgehouden in de magnetische velden. Ze veroorzaken seismische golven, vergelijkbaar met aardbevingen. De golf die u hier ziet is 40.000 keer krachtiger dan de aardbeving die San Francisco tot puin herleidde in 1906. Op de laatste opname verplaatst ze zich aan bijna 400.000 kilometer per uur.


Close-up van een zonnevlam, 13 december 2006.



 
Close-up van de zon: echt rustig is het er nooit...




Zonnevlammen, 30 september 2001.

 
Nog een protuberans: 29 september 2008. De wolk is in feite geïoniseerd helium aan 60.000 graden - naar zonnormen een erg koele gaswolk.

 
Een protuberans is een lange, grillig gevormde materiebrug in de atmosfeer van de zon. Als zo'n wolk zichtbaar is tegen de achtergrond van de zonneschijf dan ziet hij er donker uit en wordt hij filament genoemd. Protuberansen kunnen ongeveer 50.000 à 100.000 km (ongeveer 5 tot 10% van de diameter van de zon) boven het oppervlak van de zon uitsteken.

 
Bij een CME of coronal mass ejection zoals deze, op 8 januari 2002, worden miljarden tonnen materie aan miljoen kilometers per uur de ruimte ingeslingerd.


Onze maan, voor de zon, op 25 februari 2007. Ze is 4,4 keer kleiner dan we ze van hier zien omdat de foto genomen werd door het Stereo-B-ruimtetuig, dat zich toen 4,4 keer verder van de maan bevond dan de aarde.


Het kleine vlekje voor de zon is Mercurius.


De donkere cirkel is de planeet Venus die voor de zon passeert.


Volledige zonsverduistering, India.


Close-up van de magnetische structuur aan de oppervlakte van de zon, gezien op een H-Alpha-golflengte door de Zweedse SST-telescoop.


Zonnevlek, close-up.


Zonnevlekken, in close-up. De kleinste (donkere) vlekken op deze foto zijn nog 70 kilometer groot.