*in wat volgt zal blijken dat we eigenlijk al in Ibiza geweest zijn, maar dat is nu eenmaal geen hit van de Vengaboys.
Ibiza in één woord vatten is geen gemakkelijke opgave, maar 'mooi' komt aardig in de buurt. Een goed jaar geleden al kregen we een uitnodiging in de bus om op het idyllische eiland de trouw van Jan en Julie, vrienden van An, bij te wonen. Dat moet je me natuurlijk geen twee keer vragen. Nadat An mij een keer of tien eraan herinnerd had en ik het vervolgens weer vergat, bestelden we begin dit jaar de vliegtickets richting zon, zee, strand en Patje Krimson. Nu nog iemand om een riante villa op een groene bergtop te regelen, liefst met zwembad en weidse vergezichten inclusief zicht op zee. Dat gedeelte namen Jan en Julie voor hun rekening. Samen met drie andere koppels (waaronder de bruid en de bruidegom) vormden we een commune zoals de hippies het ooit bedoeld moeten hebben. Iedereen zorgde voor elkaars kinderen, inkopen werden gezamenlijk gedaan en mijn bier hoefde niet gedeeld te worden omdat ik de enige bierdrinker was. De hemel op aarde eigenlijk.
Het enige minpunt, en in weerwil van hoe ik mij een waarachtig hippie-universum voorstel, is dat slaap een schaars goed was op Ibiza. Dat zou nog niet zo'n probleem zijn, mocht het bruisende nachtleven daar voor iets tussen zitten. Helaas was dat maar gedeeltelijk het geval. Pompende beats waren een rariteit tijdens onze vakantie, gezellig tafelen en (veel) te lang blijven hangen daarentegen niet. Met een gemiddelde nachtrust van een uur of twee 's nachts (na te veel eten en drank) tot een uur of zeven 's ochtends (na te veel Alesso), kwam er van bijslapen weinig in huis. En wat schaars is, is duur; dat is een wetmatigheid die zelfs in een commune opgaat. Nadat ik toch eens een uur lang een dutje had kunnen doen, bleek Alesso heel die tijd doodleuk filmpjes te hebben gekeken op mijn gsm. De datalimiet was intussen ruim overschreden, met daarbovenop een extra kost van 45 euro. Voor die prijs kan ik in feite evengoed een uur gaan liggen in de Aarschotstraat achter Brussel-Noord. De hippies zouden het wel begrijpen.
Concluderend, wat de Vengaboys betreft: hun enthousiasme is volledig op zijn plaats. De bomen zijn van het groenste groen, het zeewater van het blauwste blauw en de zuurstofrijke lucht maakt zelfs van een dagelijkse bezigheid zoals ademen een plezier. De trouw van Jan en Julie was overigens geweldig, ook al waren er geen Vengaboys aanwezig. Het bevatte zowel emotionele voorleesmomenten voor de vrouwen als een zangeres met een smeuïge historiek voor de mannen. 'Back to the island!', zou ik zeggen.
|