Tom: "Ela, nie naar mijne piet kijken hé!"

Ik: "Maar ik zie dat gewoon graag, pieten.."

Tom: "Echt? Zelf ben ik meer ne pedofiel eigenlijk."

De dagen waren in die tijd een noodzakelijk kwaad om de overgang van de ene nacht naar de andere te maken. De glazen waren doorgaans halfvol. Eventuele gesprekken een dag later alweer vergeten, en 15 jaar later al helemaal. Behalve dus bovenstaande conversatie. Door een speling van het lot heb ik hem van de vergetelheid kunnen redden, een van de weinige keren dat het geheugen doet waarvoor het is uitgevonden.

De historische waarde ervan is aanzienlijk. Niet alleen wist ik meteen dat ik kleine kinderen best uit Tom zijn buurt houd, ook werd daar de basis gelegd voor duizenden gelijkaardige gesprekken. Of identieke - met dat geheugen weet je maar nooit. Enige jaren later verwerd ik definitief een voetnoot in Toms leven door hem zijn eerste vaste lief te bezorgen. Een eerste lief vergeet je nooit, ook niet als het de vrouw van je leven blijkt. Nele kwam, zag en bleef. De voetnoot vaarde er wel bij. 

Twee jaar geleden kregen ze samen de schattige dochter Hanne, hierna 'de kladversie' genoemd. Het beste moest dan nog komen. Met Lenn ziet nu niet alleen hun eerste zoon, maar in één moeite door ook mijn eerste petekind het levenslicht. Geheel naar het beeld van Tom wel een stuk later dan voorzien, waardoor Lenn tegen alle afspraken in op 20 juli ter wereld kwam, dezelfde dag als Alesso. Aan de andere kant: de kans dat ik ooit zijn verjaardag vergeet is zo wel een stuk kleiner geworden. Alle begin is alvast makkelijk.