De herfst is meer en meer voelbaar. Koude dagen en koudere nachten. Het leven op internaat went snel. Ik heb meer tijd, ook voor mezelf. De weekends zijn nog altijd hetzelfde uitgaan en werken. Hoe belangrijk school ook voor mij is, mijn vrienden zijn dat meer. Ook al heb je een diploma zonder hen, heb ik geen leven. Oktober brengt voor iedereen veel verandering. De ene sluiten hoofdstukken af en de andere beginnen aan een nieuw. Maar ik heb een afgesloten hoofdstuk heropend. Dat bleek nu niet zon goed idee te zijn. Plots komen al die dingen terug, waardoor ik het vorige keer beëindigd heb. En het doet geen dingen uit het verleden vergeten. Het is alsof mijn leven al 8 maand stilstaat. En nu heb ik eindelijk de moed gevonden om er opnieuw voor te gaan. Hoe graag je ook iemand ziet en hoe graag je ook bij die persoon wilt zijn.. soms is het gewoon niet haalbaar. Waar ligt de grens?
