Ik ben troubled girl
Ik ben een vrouw en woon in (België) en mijn beroep is kleuterjuf.
Ik ben geboren op 04/07/1987 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: juweeltjes maken, schilderen, lezen, werken met kids.
ik heb een hoofd vol gedachten, onzeker, creatief, kind van recent gescheiden ouders, en sinds dec 2014 'depressief'
Ik heb al alles geprobeerd om mijn warrige hoofd te ordenen. Dagboeken, quotes, ... maar niets dat ik kan volhouden. Met het gedacht dat typen sneller gaat dan handgeschreven schriftjes ga ik het toch eens wagen op een blog.
Voor al diegene die het leven al zo somber inzien, is dit misschien niet het beste dat je kan lezen.
Voor ik verder ga even een kleine voorstelling van mezelf.
Ik ben een jongevrouw van 27 jaar (nog voor een paar dagen), een kleuterjuf, iemand met een hoofd vol gedachten, onzeker, creatief, jong van geest, roker (al wil ik daar wel vanaf), samenwonend, controlefreak, kind van recent gescheiden ouders, en sinds december 2014 depressief.
Het woord depressief was een zwaar etiket om opgeplakt te krijgen en nog zwaarder om te dragen. Ik probeer al een hele tijd te zoeken hoe ik het geluk kan vinden, maar dit lijkt (buiten een paar opflakkeringen) niet zo simpel.
Ken je dat gevoel dat als je denkt dat het beter gaat, er ineens een bom valt die alles weer overhoop haalt? Wel, zo ziet mijn laatste half jaar eruit!
Met de hulp van een psychologe probeer ik nu zoveel mogelijk te verwerken; so keep on the good faith!
De reden van mijn titel "a little girl in a big world" wil dan ook betekenen dat ik mezelf een moeilijk plaatsje kan geven in de wereld. Ik ben altijd de vrolijkheid zelve geweest, heb het leven toegelachen en toen ineens is het gestopt.
Ik heb 9 maanden bij mijn schoonouders gewoond. Mijn vriend en ik hebben een huis gekocht, maar we moesten nog zoveel verbouwen dat we beslisten om bij de inlaws te gaan wonen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben hen heel dankbaar dat we daar konden logeren, maar de omgang tussen ons was niet altijd gemakkelijk. Ik denk dat het wonen bij de inlaws, de verbouwingen en het storten in mijn werk de druppel is geweest in een al overvolle emmer.
De afgelopen 6 maanden is er nog zoveel gebeurd waardoor er alleen maar meer verwarring ontstaat in mijn hoofd.
Hieronder een kleine oplijsting van de dingen die ik heb meegemaakt:
- de negativiteit bij de inlaws
- te horen krijgen dat er vanaf september geen werk meer voor mij zou zijn (ben nu officieel werkloos)
- mijn vriend (waarmee ik al 2 jaar bezig ben om kinderen te krijgen) die zegt om de kinderdroom op 'on hold' te zetten
- constante vermoeidheid
- scheiding van mijn ouders (na 30 jaar!!)
- de nieuwe vriend/minnaar van de mama
-wekelijkse tripjes naar de psychologe
- ...
Ik wil nog even meegeven dat dit geen blog is om medelijden op te wekken. Dit is een blog om mijn gevoelens van me af te schrijven. Niemand is verplicht om dit te lezen, niemand hoeft er zich maar iets van aantrekken.. maar ik ben er zeker van dat er nog jonge mensen zijn, zoals mezelf, die net als ik door een moeilijke periode gaan in hun leven. Mensen die denken dat dit van mij waarschijnlijk maar peanuts is! En dat kan ik ook begrijpen.
