|
PLANT-EN ZAAIKALENDER
Nog nooit zo erg uitgekeken naar een Malse regen.
En plots, na zoveel weken waren de eerste regenwolken annex
onweer er dan. Een plezier voor alle zintuigen: het horen van de opluchting van
de Hortensias, het ruiken van alle graspollen opspringend, met elke harde
druppel die neerkomt op het rosse gazon, het lichaam dat eindelijk terugkomt
tot normale temperatuur met het voelen van de frisse, dikke druppels; de natuur
zien ademen!
Had het nog veel langer geduurd, had ik een Malse regendans georganiseerd.
Maar gelukkig kon ik hier wijselijk van afzien. De buren zijn veel gewoon, maar
dat zou er toch ook wat over zijn geweest
Er zat stilaan wel een portie hopeloosheid
in mijn lijf, mijn woorden. Ik was uitgezaagd, kon als vrijzinnige - niets
meer doen dan een stil gebed en hopen dat er toch nog 1 god ons welgezind zou
zijn.
Soms dacht ik dat ons mama van hierboven op haar troon deze
droogte had georganiseerd. Ons mama kon veel, heel veel
Misschien vond ze dat
we wat verlicht konden worden van het onderhoud van haar tuin en schakelde ze
de waterknop even af zodat alles binnen de kortste keren stopte met groeien
Nee, grapje. Spijtig genoeg hebben we dit aan onszelf te
danken, wat bepaalde Trumpjes onder ons ook mogen beweren. Nee, hier spreekt
niet de groen-lobby. Hier spreekt een bezorgde bewoner. Deze bezorgdheid kreeg
een saus van angst mee, bij het zien van de snelle veranderingen om me heen. Bij
het idee dat the point of no return gepasseerd zou zijn
Mijn ouders leefden (papa nog steeds) heel erg mee met de
natuur en weersomstandigheden die op de tuin hun invloed hadden. Als fulltime
bedienden, trokken ze elke avond, elk weekend én elk verlof gezwind de tuin in
om alle mogelijke groenten en bloemen weelderig te laten groeien. Alles volgens
VELT principes, groenten ingemaakt voor een volledige winter en de 5
daaropvolgende; Wijn werd zelfgemaakt, bepaalde jaren zelfs goudse kaas
erbovenop, met KEFIR en yoghurt! De zonnepanelen op het dak werden eind jaren 70
geïnstalleerd om tot vorig jaar perfect dienst te doen. Zoveel jaren warmde de
zon van april tot oktober het warme water van het gezin van 5 personen op.
Nooit heb ik 1 dag geen warm bad/douche kunnen nemen!!
Sinds januari werd dit alles duchtig door elkaar gegooid!
Van de materiële zaken in huis en in de tuin nemen we stap voor stap afstand,
soms al eens met een dikke vette traan of een geweldige smile. Wat mijn ouders
me geleerd hebben, hoe in het leven te staan, wat een gemeenschap en zorgen
voor iemand betekent, hoe zorgzaam we met de natuur moeten omgaan, nemen ze me
niet meer af! Dat draag ik mee in mijn lijf en mijn ziel! Mijn hoog sensitiviteit
heb ik mijns inziens van vaderskant. Ook dat is me dierbaar.
Zo voel ik de laatste tijd de impact van de scherpe zon die
mijn moestuin tot een kleine woestijn veranderd, diep en intens aan. Ik noem
het een gave, maar begot ook een verschrikkelijke last om dragen. Want elke
aanslag op de samenleving en de natuur, voel ik tot in mijn diepste vezels, al
was de boom die wordt omgezaagd, een voorouders die me nu voor eens en altijd
wordt ontnomen!
Hopelijk kan ik volgend jaar de plant en zaaikalender terug
met mijn ogen toe gebruiken. Dat zorgt voor heel wat gemoedsrust bij mezelf,
zodat ik me uitgeslapen kan richten op positieve acties om onze wereld te
bewaren voor onze nakomelingen.
|
