4h10 in de morgen gaat de wekker af, eerste wat door mijn hoofd gaat: "yes race-day!!" Na een normaal ontbijt komt Oli me ophalen om 5h00. Naar de start, fietsjes klaarmaken- banden pompen-eten op de fiets zetten, laatste check van de zakken voor na het zwemmen en na het fietsen. Rustig wetsuit aantrekken en wat inzwemmen in de rustige zee. Kwestie van het zwembrilletje wat nat te maken. Om 6h45 naar de startzone. het plan voor het zwemmen is me uit het gevecht te houden door uiterst rechts te vertrekken en dan zo naar de binnenkant te voegen van zodra mogelijk. Gezien ik iets te ver naar achter gestart ben lukt dat invoegen minder dan gepland. Na 1 ronde even het strand op en wie zie ik voor mij: Oli. Ok hij heeft dus zeer goed gezwommen en ik iets te veel aan de buitenkant... Tweede ronde haal ik er velen in, zeker in het stuk terug naar de kust. Behoorlijk wat tegenstroom en daar hebben er velen duidelijk last van. Na 1h09 sta ik op het droge, een 4 tal minuten trager dan gepland. Nadien zie ik op mijn garmin dat ik 4317m gezommen heb ipv de 3800 voorziene meters... Ok kan ik mee leven dan. Het comfort van rustig te zwemmen is me iets waard, maar dit is iets te veel. Volgende maal meer vooraan starten. Na een voor mij aanvaardbare snelle wissel op de fiets voor een dikke 6h00 - 180km. Oli passeert me al na een 2 tal kilometer, ok goed bezig Oli, gaaaaan!!! Voor mij hier slechts 1 plan: 80% FTP rijden en correct eten&drinken. In het begin is dat inhouden, want je kan meer met frisse benen, na verloop van tijd begint dat toch door te wegen. Na 140km doet 60-70%FTP al pijn en voel ik me niet 100%. Zelfcheck en ik meen dat ik iets te weinig vast voedsel neem. Dan maar extra koekje van de organisatie en 2 stukken banaan genomen. Toch slaat de twijfel toe. Heb ik wel genoeg fietsuren-kilometers gedaan?? Tov clubmakkers die er ritten van 7 tot meer uren op nahouden doe ik er maar max enkele van 5 tot 6 uur... Maar kijk wonder boven wonder, een 10 tal kilometer verder voel ik me beter en stamp ik terug rond de 80%FTP. En het belangrijkste, energiepijl terug ok. Ik stap dan ook na 6h40 fietsen, kleine 8h00 wedstrijd, van de fiets vol energie om nog een marathonneke te lopen. Ik reken dat mijn voorziene 11h00 al niet meer mogelijk is, Steven roept me toe dat de snelste fietstijd boven de 5h00 lag. Ja dan is het voor iedereen zwaar denk ik dan. Oli loopt een 20 tal minuten voor mij, ja dan weet ik dat ik niet slecht gefietst heb...Een sub 4h00 marathon is dan het plan om toch onder die 12h00 te blijven. 3 rondjes lopen, 1 van 21km en 2 van 10 km. En ondertussen dat energiepijl op punt houden met gels-cola-water. In het begin loop ik rond de 5'20" per kilometer en hartslag 120. Dat moet beter, en ja, het lukt me om rond de 5'00" te geraken en hartslag 130. Oli heeft last van de maag en denkt zelf aan stoppen. Dat heb ik hem snel uit zijn hoofd gepraat. Ik heb op mijn 16 volledige triathlons er 1 moeten opgeven en doet nog altijd pijn aan mijn hart als ik daaraan terugdenk. Als je niet omver valt doe je door, punt. De gels vliegen er door en in de voorlaatste ronde besef ik dat ik er 2 te weinig heb om goed te zijn...Dan maar wat beknibbelen en iets langer wachten. Dat heeft zo zijn effect want het tempo gaat richting 6'00" en zelf meer... Ik denk aan de woorden van Flor, de laatste 10km zijn cruciaal. Ja als je voor tijden en plaatsen gaat wel, dat besef ik hier nu ook. Rond mij enkel stervende zwanen, wat een slachtveld! Ik ga niet door de muur, daarvoor zit ik niet genoeg vooraan in de race, maar pas mijn tempo aan aan het pijngevoel en in het besef dat de beoogde sub 4h00 me gaat lukken. Na 11h57 min finish ik met een marathon van 3h52. Ongelofelijk wat een gevoel dat geeft. Lanzarote nr5 zit er op. Komt nr 6 er?? Ik weet het niet. Dit jaar enkel nog de 1/2 van Knokke in september gepland. Andere projecten staan ook voor de deur. Tijd brengt raad.
Zondag sta ik aan de start van mijn 15 de Iron Man. Hopelijk zondagavond aan de finish Dat zal niet zo evident zijn. Door heupproblemen in de winter, nadien wat motivatie zoek en allerhande bijkomende zaken, heb ik te weinig getraind. De laatste 2 weken was de zin er terug en verliepen enkele key-trainingen wonderwel supergoed. Tot ik verleden zaterdag in de laatste loopkilometer kramp kreeg in de linker kuit. Kramp of scheurtje, feit is dat ik nu eigenlijk meer dan ooit zin heb om te finishen!! Plan B-C- tot Z spoken door mijn hoofd Ik zit nog met 2 scenarios waar ik mee worstel: Ik wil niet finishen in het donker, en als de kramp al in de eerste (van 4) looprondes terugkomt weet ik nog niet hoe ik dat mentaal moet opvangen. Suggesties?? Ik ben een spoedcursus snelwandelen aan het volgen Plaats en tijd interesseren mij niet- genieten, afzien en overwinnen des te meer 😊 Mijn startnummer is 1333, Steven gaat zaterdag knallen met nummer 1082. Groetjes, zij die gaan smelten groeten U. Ze voorspellen > 30°C YES!!!!!!
Vandaag afsluitende wedstrijd van het seizoen 2016 gedaan op mijn favoriet eiland Lanzarote. Ideaal weer, warm-wind, dus ging het lekker. Als 82 ste overal geeindigd en tweede in mijn age group. Gekwalificeerd voor WK 70.3 volgend jaar maar ik ga mijn ticket niet nemen. leuk gevoel om de winter in te gaan.
Het heeft enkele dagen geduurd eer de dappere strijders afgekoeld
zijn, vandaar dit late verslagje. Tijdens de laatste dagen ter plaatse
was het duidelijk dat het een warme editie ging worden. Samen met de
supporters nog den Izoard beklommen, en effectief, er ligt nog een
strook kassei
De dag zelf dan: Om 5h00 zijn we allen samen in de
transitiezone onze laatste voorbereidingen aan het maken. Mooi naast
elkaar, ieder op zijn manier maar wel ontspannen.
Om 6h00 de start: gezien de wolkeloze hemel was het al snel zichtbaar waar te zwemmen.
Posities na het zwemmen:
Timo: 00:55:19 - 53 de uit het water
Joeri: 00:59:05 - 83 de uit het water
Seppe: 01:00:57 - 114 de uit het water
Dirk L: 01:02:15 - 149 de uit het water
Dirk VE: 01:13:47 627 de uit het water
Zoals beloofd aan de supporters mooi verspreid
Dan het langste onderdeel, ook het mooiste in de bergen, het fietsen.
Timo
is zoals verwacht ongelofelijk opgeschoven in de klim van den Isoard,
maar het noodlot slaat toe: in het begin van de afdaling komt hij ten
val in een bocht en gaat 15m naar beneden Gelukkig voor hem en
eigenlijk wonder boven wonder enkel schaaf- en snijwonden. Wedstrijd
spijtig genoeg gedaan voor hem.
Joeri: ik pakte het verstandig
aan, enkel rond km 130 had ik een minder momentje, nam wat gas terug,
want ik wist dat het nog een lange dag ging worden. Ik deed de laatste
50 km op tempo en kwam iets boven de 7u fietstijd uit.
Seppe is stilletjes, beetje bij beetje aan de kook geraakt.
Dirk
L goed de Izoard over maar na 130km eerste patat gekregen en dan wat
verteringsproblemen zodat het voedingsplan wat moest aangepast worden.
Dirk
VE heeft zijn tempo gezocht en nooit echt gevonden. Tegen de klim van
de Izoard was hij ook aan het koken en besefte dat doorzetten en vechten
tegen de klok in die omstandigheden te lang ging duren en niet meer
gezond ging zijn. Hij is bij Hugo wijselijk afgestapt.
Tijdens het
lange wachten van het fietsen konden de supporters Steven aan het werk
zien tijdens de 1/4 met start om 8h30. Eerste triathlonseizoen voor
Steven en hij laat zich opmerken: Na een mooie swim van 0:25:45 en een
46 ste plaats houdt hij zich gedeisd tijdens het fietsen, 1h31 en zakt
daarmee naar een 78 ste plaats. Maar zijn bedoeling was om met een goed
gevoel te kunnen knallen tijdens het lopen. Met een 9 de looptijd van
00:36:51 schuift hij naar een 34 ste plaats. Mission meer dan geslaagd
noemt men dat...
Posities na het fietsen:
Joeri: 07:03:38 - 83 dus plaats perfect gehouden
Seppe: 07:12:01 100 dus 14 ingehaald
Dirk L: 07:46:58 - 285 dus 140 plaatsen gezakt
De marathon:
Het parcours was veranderd ten opzichte van vorige edities: 3 rondjes
van 14km met telkens de klim naar het dorp gaven een 420 tal
hoogtemeters bij op de teller. Intussen zochten alle supporters de
schaduw op want in de zon was het niet te doen.
In die
omstandigheden liep Joeri een fantastische marathon van 03:16:36 19 de
looptijd! Daarmee schoof hij op naar een algemeen 38 ste plaats 4 de
in zijn categorie. Ik heb afgelopen jaar terug meer kunnen lopen en op
training was het loopgevoel heel goed, maar zou het er ook uitkomen na
zo n zwaar fietsnummer. Ja dus:3u16! , mijn snelste looptijd ooit in een
Ironman en dat op zo'n parcours. Wat ben ik hier tevreden mee:
eindelijk terug mijn oude loopniveau. Met het lopen schoof ik nog op van
plek 72 naar38 ( op 1200 deelnrmers) in 11u25. Daarmee ben ik vierde
veteraan. #superblij#
Seppe
was intussen stilaan aan het gaar worden. Toch doorzetten en finishen
na een zware, de zwaarste uit zijn carrière zegt hij zelf, marathon in
3:54:27 op een 75 ste plaats algemeen in 12:13:35. Het toont aan dat
Seppe een beest is!
Ik was benieuwd hoe het te lage energiepeil en
voetblessure het gingen houden op die afstand. Het feit dat ik in de
wisselzone geen fiets van Timo had gezien gaf mij een ietwat bedrukkend
gevoel, ik meende in de afdaling van de Izoard zijn fiets gezien te
hebben, en dat werd nu dus bevestigd Zeer rustig beginnen om zeker te
zijn van te finishen, liefst finishen in de zon, met zo weinig mogelijk
te stappen onderweg: dat was mijn plan. Intussen kwam de maag weer in
orde, cola wat een magisch brouwsel, maar het tempo, ja dat was niet wat
ik in gedachten had. Rond mij zag ik eigenlijk alleen maar lijken-
kookvlees. Enkel Joeri die mij dubbelde gaf mij even een verfrissend
windje
Alé, na 13h27 kan ik als 226 ste over de finish lopen,
blij deze bij mijn teller gezet te hebben. Mijn teller staat intussen op
13 finishen: 4x lanza / 3x embrun / 2x Hawaii / 1x Roth Nice
Gerardmer Zurich. Dit staat in balans met mijn voorkeuren. Of toch
niet? Tijd zal het uitwijzen
Hieronder de individuele resultaten.
Bedankt aan de supporters, het was een fantastisch mooie lange dag- en vakantieweek.
18 jaar na de eerste MTT editie gaan 4 MTTers de mythische volledige
triatlon van Embrun opnieuw aanvangen. De namen van deze (dwaze?)
helden: Joeri Dirk & Dirk Seppe. Ook Timo, broer van (of is het
Joeri, broer van?) doet mee. Het bijna volledige MTT bestuur, waaronder
verschillende ex- deelnemers van de vorige MTT sessie in 1998, komen
zelf ter plaatse het geweld aanschouwen. Dit geweld zal vooraan- iets
minder vooraan in het midden van het pak en iets meer naar achteren te
aanschouwen zijn. De supporters worden verwend Want terwijl ze wachten
op ons kunnen ze nog voor Steven supporteren die om 8h30 start in de ¼
triathlon.
In 1998 was het nog bergop en tegenstroom zwemmen wetsuits bestonden
nog niet Lac de Serre Poncon waren ze nog aan het bouwen ze zwommen
nog tussen de rotsblokken in de eigenlijke rivier. Den Isoard was in
kasseien bergop en gravier bergaf. Versnellingen op de fiets waren er
niet, 2 vaste pignons: just voor de klim het achterwiel demonteren en
omdraaien naar de kleine pignon Het lopen was met klompen aan in
vergelijking met de loopschoenen van nu. En die heuveltjes zijn allemaal
wat afgesleten, mede door hun getaffel.
De uitdaging die aangegaan wordt is: 3800m zwemmen in het Lac de Serre
Poncon, vervolgens 1 lusje fietsen van 187km met 3800 hoogtemeters om
dan nog 3 rondjes te lopen, 14km elk, niet vlak. De voorbereidingen
zitten erop, nu nog even taperen en op maandag 15/08 om 6h00 begint
het!!! De eerste 20 minuten nog in het donker Hieronder enkele woorden
van de deelnemers zelf, wat ze zelf willen (en mogen) zeggen:
Dirk Logghe:
Ik hoop mijn derde embrunman tot een goed einde te brengen. De vorige 2
zijn 10 en 11 jaar geleden, dus benieuwd hoeveel trager we dit gaan
afwerken. De voorbereiding verliep naar wens, de conditie is ok. Het
grote vraagteken is of een recente loopblessure onderaan de voet roet in
het eten gaat komen gooien. Hopelijk niet de dag zelf Benieuwd wat de
gemiste 2 laatste lange looptrainingen voor effect gaan hebben. Maar
voor de finish ga ik!, het zou mijn tellerstand-verdeling van volledige
triatlons in een mooi evenwicht brengen.
De twee dagen voor de wedstrijd last van diaree. dat maakt dat ik met
een half volle tank aan de start kwam. Het zwemmen viel mee, heb ik van
genoten en was op de minuut wat ik in gedachten had. Na 2 uur fietsen
wist ik hoe laat het was: Ik kon mijn vermogen niet meer stampen en
erger: ik kon mijn voedingsplan niet uitvoeren. Ik had dan al last van
oprispingen. Ok dan maar op ralenti gaan fietsen hé, echt op
duurvermogen. Fietstijd trok op niets, maar finishen, daar gaan we voor!
Beginnen lopen en direct 2 zware sanitaire stops. Zo goed en zo kwaad
mogelijk van alle rommel naar binnen spelen want de tank mag niet leeg
geraken! En het lampje begon just te pinken aan de finish Ik ben vooral
fier op de manier waarop ik met deze feiten ben omgesprongen. Luisteren
naar het lichaam en er nog uithalen wat er in zat. Onderweg als ik
doorhad dat ik die maagproblemen onder controle had dikwijls gedacht: ge
komt hier terug om het te ZIEN (want in 2010 had ik oogproblemen en
alles wazig meegemaakt), wel ge ziet het nu, en geniet er dan maar iets
langer van als gepland
Zon 50 minuten langer van genoten dan voorzien, voor dezelfde prijs
Voor de 4de maal op rij heb ik gisteren hier deelgenomen aan de Iron
Man Lanzarote. Ik ben verliefd op dit eiland, ik heb hier alles wat ik
zoek: rust- warmte droogte -vakantie- wind.
Van dat laatste hebben we dit jaar wel onze portie gekregen. De dagen
voor de wedstrijd was er enorm veel wind, de dag van de wedstrijd zelf
gewoon veel wind.
Gezien ik de dagen en weken ervoor wat last had van de rug heb ik mijn
strategie voor het zwemmen wat aangepast. In plaats van mij in de ideale
lijn te leggen en te vechten heb ik de buitenkant met rust en extra
afstand opgezocht. Zodat er niemand op mijn lijf komt liggen en mijn rug
het begeeft. De strategie heeft gewerkt, geen gevecht en maar 2-3
minuutjes verloren tov normaal. De vraag is of dat door de afstand was
of door de extra stroming door de wind??
Het fietsen was een iets ander parcours dan andere jaren, vooral iets
langer. Het was nu de juiste 180km. En de wind, ja die was alom
tegenwoordig. Doseren en indelen is de boodschap. Voedingsplanning iets
aangepast tov de andere jaren, iets meer gegeten, zeker naar het einde
toe. Ging perfect, veel klojos rond mij gezien maar ook echte stoempers,
jawadde. Ik zag wel aan het volk rond mij dat ik in redelijk goede
positie zat, minder volk dan anders en vooral minder gasten die mij
inhaalden. Wat ik dikwijls tegen mezelf heb gezegd: waarom worden die
omstandigheden hier toch f*cking elk jaar zwaarder!! Doeme toch!
Het lopen: Hetgeen waar ik het beste voor getraind was dit jaar en ook
waar ik het meeste schrik voor had met die rug Na 500m wist ik al dat
het met de rug goed zat. Na 2 km zag ik aan mijn tussentijden dat het
gevoel bevestigd werd, leuke tussentijden op de kilometers. Voedingsplan
respecteren en inhalen was het moto. Zalig zo uw wedstrijd kunnen doen.
Na 30 km komt de vermoeidheid opzetten maar gezien mijn positie en de
wijze woorden van Flor heb ik mezelf echt blijven pushen.
Het resultaat in cijfers dan:
Na de swim in 1h0353 als 246de algemeen beginnen fietsen. (rank in mijn categorie weet ik niet echt)
Na de bike van 6h1507 als 213 ste beginnen lopen, in 10 de positie van mijn age-group.
In het lopen van de marathon in 3h2735 van plaats 213 naar 125ste en 4de in mijn age group opgeschoven.
Er waren 3 slots voor Hawaii, gezien er twee voor mij niet gaan heb ik
mijn slot beet en ga ik in oktober voor de tweede maal naar Hawaii!!
Fantastisch gezien dit jaar clubgenoten Flor en Seppe ook al gaan.
Hopelijk nog een vierde man, dan kunnen we kaarten Eigenlijk hoe meer
hoe liever
Zo even nagenieten en terug trainen, oef eindelijk
1 dag na de wedstrijd zit ik nog na te genieten. Het was zoals voorspeld
een harde editie: wind en warm. Het was de zwaarste van de 3 edities,
ik zou zelf zeggen de zwaarste van al mijn triathlons waar ik aan
deelnam.
The swim: ik had de dagen ervoor de ronde op de korst mogelijke manier
afgelegd, wat ik de voorbije 2 edities had gedaan in de wedstrijd, en
ook op een 12-15m naast de ideale lijn. De voorbije 2 jaar had ik
namelijk het gevoel dat ik in de eerste kilometer veel energie verspeeld
had met het gevecht. Nakijken van you-tube filmpjes liet zien dat iets
meer weg van de ideale lijn het gevecht veel kleiner was Mijn garmin
gaf een verschil van een kleine 100m aan, wat op 2 ronden 150m betekent.
Het proberen waard om dit jaar dus iets verder van de ideale lijn te
zwemmen. Verkeerde redenering dit jaar: Daar er 300 tal deelnemers meer
waren was het gewoon overal vechten. Na een 500 m was ik het beu en had
ik zoiets van als ik toch moet vechten, dan wel op de korst mogelijke
weg Over een man of 15 gekropen en daar lag ik in de ideale baan. Nog
groter gevecht Na een klop op 2 op mijn hoofd besluit ik toch iets meer
naar buiten te gaan. Daarbij verlies ik het keerpuntboei uit het oog en
lap, ik draai op de grootst mogelijke omweg. Doeme toch, hoe dom. Maar
vanaf dan vind ik een redelijk goede lijn en begint mijn inhaalrace. Ik
zwem van groep naar groep van kilometer 1 tot 3. Dan heb ik zowat mijn
plaats gevonden en blijft het constant. Na 1h02 kruip ik als 329ste
algemeen en 35ste in mijn categorie uit het zeewater, bwah gezien het
verloop van de swim niet ontevreden.
The bike: Enorm veel wind uit hoeken anders dan de voorbije 2 jaar. Very
strange Ondergaan en opvangen dus. Eten- drinken- opletten en op
wattage rijden. Gaat perfect tot op kilometer 160, 18 kilometer voor het
einde, ik precies mijn achtervelg voel in oneffenheden. Ik test dat
even en inderdaad, verdoeme platte band!! Alé leegloper. Ik beslis om
hem niet te vervangen gezien de nog 18 kilometer to do en hij nog half
plat staat maar om hem beetje bij te blazen met Co2 patroon (ook niet
teveel want dan is het risico dat het gaatje groter wordt ook groter )
Beetje bijblazen, profiteren om een plaspauze in te lassen en hop verder
dus. De laatste afdaling, waar ik normaal gezien nog extra tijd win,
neem ik nu wel redelijk op het gemak en vooral zonder risicos. Het lukt
mij om behouden binnen te komen, oef, weg dat stuk fiets. Als 315 de en
29 ste in mijn cat begin ik te lopen. Als ik al plaatsen in het fietsen
win, dan zit het goed
The run: Zeer bewust ingehouden in het begin want wat is het heet!!
Hoeveel man ik rond mij zie stappen- stoppen is niet te tellen. Maar ik
ga door en respecteer mijn eet- drink plan. Het loopparcours was
veranderd tov de vorige jaren. Het was nu 2 ronden van een 15-16 km en 1
kortere. Ik had in de eerste en de tweede ronde het keerpunt voor ronde
3 niet gezien en dat maakte dat ik op einde ronde 2 (zo na kilometer
25-30) ik mij ongerust maakte: Moest ik nu nog tot helemaal vanachter
lopen?? Daar was een stuk van 3 tal kilometer langs de luchthaven pal
windop bij waar het al 2 x gewoon sterven was. Dat nog een derde maal??
Dat kan ik niet en ik begon zowat te panikeren (mentaal dan) Als je
zover in de wedstrijd ligt kun je niet helder meer nadenken Begin derde
ronde dat zelf aan een official gevraagd, maar die wist van toeten nog
blazen Aan andere deelnemers gevraagd en die zeiden dat het eerder
afslaan was. Waar dan?? Voor de luchthaven. Ok we zien wel. Maar ik was
bezig mijn resterende energie in te delen Voor de luchthaven dook er
dan idd plots een marshal met vlag voor mijn neus en leidt mij naast het
parcours, daar lag de mat ok gerustgesteld en voorzover mogelijk nog
versneld. De laatste 4-5 kilometer zit er wel niet veel versnelling meer
in maar ik had mijn energie toch goed verdeeld. Redelijk fris
gefinisht, zeker gezien deze zware omstandigheden. In het lopen nog 99
man ingehaald en in mijn cat van 29 naar 16 gelopen. Beste plaats in
mijn cat van de drie, dus waar zou ik over klagen. Over de 10 minuten
die ik schat in totaal verloren heb?? Welja want ze zijn nu eenmaal
perfectionist en het kan altijd beter. Verloren tijd kun je niet inhalen
(waar heb ik dat nog gehoord )
En nu? Wel dit jaar geen volledige meer, wel nog enkele ½ en kwartjes.
Om volgend jaar terug Lanza te doen. Ik ben gewoon verliefd op dit
eiland- wedstrijd. Volgend jaar in de cat 50+ zal het zeker niet evident
zijn om een ticket voor hawai te bemachtigen. Indien ik dit jaar in die
cat meedeed was ik 9 de. En er zijn 3 tickets Wel ongewoon zwaar bezet
die cat dit jaar, maar bon. Moet dat Hawai? Wel eigenlijk niet want
Lanza is mijn Hawai Het zou gewoon een extraatje zijn, een afsluiting??
Voila nog 2 daagjes zon in lanza en back to Belgium, we zullen proberen het goede weer mee te nemen
Als ik hier zaterdag finish dan zal dit mijn 10 de finish (op 11
starten) van een volledige triathlon zijn. Drie maal Lanza, Twee maal
Embrun en 1 x Hawai. Ik vernoem enkel deze want dit zijn eigenlijk de
wedstrijden zijn die mij echt kriebels geven. Het zou mooi zijn moest ik
daar 4-3-2 van zou kunnen maken
Maar bon eerst nog zaterdag Lanza voor de derde maal aanpakken. Het ziet
er naar uit dat dit de editie zal worden waar de weersomstandigheden
zullen worden wat ik ervan verwacht: warm en wind. De voorbije dagen nog
een beetje getraind in die omstandigheden en ik besef dat het verdomde
hard gaat worden!!
Het is gevaarlijk op voorhand te spreken maar bij deze leg ik toch mijn
doelstellingen op tafel. Dat zijn niet tijden maar wel indelingen op
gevoel, met meting van hartslag en vermogen ter controle.
The swim: 2 loops in totaal 3.8km in de zee. Massastart met 2200man,
NIET LEUK. Ik ga echter een ander traject kiezen dan de vorige edities,
dus dat kan meevallen of tegenvallen Eventuele leerschool voor 2015,
als je altijd hetzelfde doet, tja Vorige edities 1h00 en 1h03
gezwommen, we zullen zien nu De vorm van het zwemmen schat ik op gelijk
met de vorige jaren, mss iets betere indeling- uithouding ?? We zullen
zien
The Bike: 1 loop 180 km met 2400 hoogte meters. Fietsen is niet mijn
beste onderdeel maar ik blijf geloven in het zo gelijk mogelijk verdelen
van de inspanning met dus zeer regelmatige check van de vermogenmeter
Hier rij je dan ofwel 10-15 km/h op je kleinste verzet, beetje verder
trap je niet, hou je zeer sterk je stuur vast en ga je met 70km/h naar
beneden. 1 woord dus: EXTREEM. Focus op eten-drinken, wind- inspanning,
de putjes- steentjes en GAAN!! Ik ga proberen de inspanning vanaf km 120
tot 180 iets hoger te leggen dan vorig jaar: De basisvorm schat ik iets
beter in dus moet kunnen
The run: haha, de run!! Eindelijk van da stuk fiets vanaf, nu kan ik
toch al geen mechanische pech meer hebben!! is altijd wat er in het
begin door mijn hoofd gaat. Hopelijk wordt dat zaterdag niet anders
Beetje verder besef dat de benen toch zo fris niet meer zijn, nu nog een
marathonneke lopen?? Bwah ja, 3 rondjes: 1 van 20km en 2 van 10. Alles
is kwestie van mentale indeling en aanpak. Vervolgens gaat het goed, te
goed. Daar moet ik voor opletten want vroeg of laat komt onvermijdelijk
het verval. Alles doet pijn, je wil gewoon trager gaan. Kwestie van daar
zo weinig mogelijk aan toe te geven en blijven focussen op eten-
drinken- koelen en tempo! Ik zou ook hier graag een iets minder groot
verval dan de vorige jaren hebben. Zal ook deels van het weer afhangen:
als het is zoals nu zal het ofwel serieus windop gaan, wat het tempo
drukt, ofwel wind mee, maar dan is er geen koeling en wordt het
bloedheet en gaat de interne temperatuur omhoog Leuk ik kijk er echt
naar uit om dat aan te pakken.
The nutrition: Gewoon 70 gr koolhydraten per uur innemen van in het
begin met fietsen tot 5 km voor de meet. En drinken-drinken-drinken. Dat
wordt dus gene friet en pint erbij
The finish: ah genieten, maandenlange noeste arbeid en key-momenten
flitsen door uw hoofd, samen met de belevenissen van de dag die je
overwonnen hebt. Hopelijk zaterdag terug
Vorig jaar was ik 120 ste algemeen op een 1800 finishers. In mijn
categorie, 45-50 was ik 18 de op 297 finishers. Ik schuif weer een bank
naar achter (volgend jaar 50+) en er zijn een 320 tal starters in mijn
cat (2200 algemeen). Desondanks hoop ik beter te doen dan vorig jaar, ik
schat mij beter in dan vorig jaar. De zachte winter heeft daar deels
mee te maken, de vraag is of het algemeen niveau van de Europeanen
daardoor ook omhoog gaat Hawaii zal wel out off reach zijn, er zijn 4
tickets. Vorig jaar was het laatste ticket voor de 6 de man in de cat.
Die was weliswaar maar 21 minuten sneller dan ik. Wat aantoont dat het
allemaal zeer kort opeen ligt
En daarna? Dat beantwoord ik in mijn wedstrijdverslag, want het hangt
allemaal af van het resultaat en gevoel Hopelijk verlopen de laatste
dagen voor de wedstrijd zich verder zoals mijn voorbereiding: goed zoals
gepland en zonder incidenten
The swim: Gezien ik ongeveer dezelfde vorm heb in het zwemmen als
vorig jaar hoop ik hier op ongeveer dezelfde tijd, 1h00. De zwemstart is
hectischer dan vorig jaar en er is in mijn omgeving ook veel meer volk
aan het zwemmen. Dat maakt het een echt gevecht in de eerste kilometer.
Na een klap of twee te hebben ontvangen besluit ik om me iets minder dan
vorig jaar in deze gevechten te mengen, met het doel geen nutteloze
energie te verspelen. Na 1 ronde kom ik door in 31 minuten. 3 minuutjes
meer dan vorig jaar. Ja dat zijn die vermeden gevechten De tweede ronde
gaat beter en ik hou dan ook gewoon dezelfde achterstand. Wat voor mij
bewijst dat de vorm idd even goed is
The bike: Ja hier had ik iets recht te zetten. Vorig jaar van plaats
180 naar 290 gezakt Nu zat ik direct in het juiste ritme. Er was wel
meer wind dan vorig jaar. Dat maakt dat ik op mijn referentiepunten
doorkom in dezelfde tijd als vorig jaar. Aan het volk rond mij merkt ik
dat ik beter bezig ben. Er halen er mij niet veel in en ik haal er ook
in De powermeter geeft een zeer geruststellend gevoel: je weet altijd
hoe intensief je bezig bent. Zeer handig om de mensen rond jou te zien
spelen met krachten, en ze krijgen de rekening gepresenteerd Na 120 km
zit ik op identiek dezelfde tijd dan vorig jaar, in moeilijkere
omstandigheden. Nu komt het stuk windmee waar ik de winst wil uithalen.
En idd na 160 km heb ik 10 minuutjes gewonnen Gewoon vlot binnenrijden
en die winst vasthouden is nu de boodschap.
The run: Bedoeling is eens in de buurt van 3h20 te lopen op de
marathon. Ik voel wel direct dat de inspanningen op de fiets niet van de
minste zijn geweest, vermoeide maar geen verzuurde benen. Het tempo
komt er in. Maar hoelang ga ik nog uit mijn beperkt energietankje kunnen
tanken?? Ik weet intussen dat ik sowieso na 25-30 km op vetverbranding
overschakel in de IM. Ik heb daar dan ook extra op getraind. Met als
gevolg dat ik redlijk scherp aan de start sta. 63.0 kg voor 181cm geeft
een BMI van 19 Na 25 km komt idd de overschakeling. Ik vang deze vooral
mentaal goed op. Geen cola in de bevooradingen maar wel redbull. De
juiste balans van inname van dat spul met gellekes en water zoeken en
vinden zodat de schade voor mij aanvaardbaar blijft. 3h30 is de
eindtijd. Met een dergelijk zwaar fietsgedeelte en veel meer wind in het
lopen kan ik ook hiermee leven.
Uiteindelijk op een 120 ste plaats gestrand(1900 starters), 60 tal
plaatsen beter dan vorig jaar, en 18de in mijn categorie (295 starters).
Slechts 5 slots voor Hawai dus daar grijp ik naast, dat was maar een
second target-extraatje.
Het is mooi te zien dat deze prachtige sport niet enkel in de
breedte groeit maar dat ook de kwaliteit er op vooruitgaat. Dit betekent
dat er meer en meer mensen zich toeleggen op deze ongelofelijke sport.
De voldoening die de planning-trainingen en dan resultaat geeft
begrijpen mensen die hieraan deelnemen, op welk niveau dan ook, maar al
te goed. Met mijn 9 finishen op 10 volledige triathons mag ik mij al een
ouwe rot noemen, meen ik.
Ik geef bij deze de fakkel aan de Nice-deelnemers van MTT door. Door
mijn finish heb ik nummer 199 op de tabellen gezet. De MTT winnaar van
Nice mag zich voor eeuwig en altijd de 200ste IM finisher van MTT
noemen. GOGOGO!!
Rest mij nog mijn vele trainingsmaats te bedanken. Ik train veel alleen,
maar de gezamelijke trainingen zijn toch altijd leuk! En last but not
least mijn thuisfront. Zonder wiens steun en begrip ik dit allemaal niet
zou kunnen doen!!
BEDANKT
Resultaat:
Dirk Logghe
Rank: 18
Overall Rank: 120
BIB: 1538
Division: M 45-49
Age: 48
State: Kortenberg
Country: Belgium
Profession: employe
Swim: 1:03:07
Bike: 5:54:32
Run: 3:30:26
Overall: 10:37:54
Swim Details Division Rank: 30
Split Name Distance Split Time Race Time Pace Div. Rank Overall Rank Gender Rank
1.9 km 1.9 km 30:56 30:56 1:37/100m
3.8 km 1.9 km 32:11 1:03:07 1:41/100m
Total 3.8 km 1:03:07 1:03:07 3:19/100m 30 234 218
Bike Details Division Rank: 25
Split Name Distance Split Time Race Time Pace Div. Rank Overall Rank Gender Rank
Total 180 km 5:54:32 7:03:28 30.46 km/h 25 183 177
Run Details Division Rank: 18
Split Name Distance Split Time Race Time Pace Div. Rank Overall Rank Gender Rank
5.9 km 5.9 km 24:51 7:32:19 4:12/km
10 km 4.1 km 21:12 7:53:31 5:10/km
14.2 km 4.2 km 19:00 8:12:31 4:31/km
19.8 km 5.6 km 25:38 8:38:09 4:34/km
25.4 km 5.6 km 28:24 9:06:33 5:04/km
31 km 5.6 km 29:04 9:35:37 5:11/km
36.6 km 5.6 km 31:12 10:06:49 5:34/km
42.2 km 5.6 km 30:47 10:37:36 5:30/km
42.2 km 0 km 0:18 10:37:54 15:47/km
Total 42.2 km 3:30:26 10:37:54 4:59/km 18 120 115
Transition
T1: SWIM-TO-BIKE 5:49
T2: BIKE-TO-RUN 4:00
Zaterdag 18 mei om 7h00 sta ik (als er nu niets meer misloopt) op
Lanzarote, Puerto del Carmen, voor de 10 de maal in mijn carriere aan
de start van een IM afstand- triatlon.
Waarom voor de tweede maal Lanzarote?
Wel ik heb daar nog een rekening te vereffenen. Bovendien een zalige
omgeving voor mij: warm- wind- droog en bergjes. Eigenlijk een beetje te
veel van dat alles voor een normale mens. De tekst op hun website vat
het mooi samen:
An unrivalled test of strength, character and mind-body excellence.
The motto says it all: Normal limits do not apply. Nowhere else is the
awesome power of nature to create and to destroy more apparent than on
Lanzarote
De voorbereiding: net als vorig jaar met als doel de minpunten in de voorbereiding aanpakken en de goede zaken behouden.
Concreet:
meer stabilisatieoefeningen en krachtoefeningen in de winter.
Optimalisering van de trainings-rustperiodes op maat van mijn
capaciteiten. Specifiekere fietstrainingen in de winter, met inbegrip
van aanschaf powermeter om op vermogen te kunnen trainen. En als laatste
een later focus naar de wedstrijd toe, niet te vroeg mentaal ernaartoe
leven.
Wat dit alles mij gaat opbrengen zal ik hopelijk op 18 mei zien,
samen met jullie. De ambitie is niet enkel mijn negende IM te finishen,
en zo ook de 199 ste van MTTers, maar ook beter te doen dan vorig jaar.
Vorig jaar was niet slecht, maar als je mijn wedstrijdverslag leest op
deze blog kom je er wel achter
Zwemmen zou mooi zijn in dezelfde tijd, fietsen hoop ik wat sneller te
kunnen doen (afhankelijk van de weersomstandigheden, maar vooral niet
zoveel plaatsen verliezen) en lopen hoop ik, gezien de betere
conditie, op een mindere terugval.
Te volgen via de gekende site http://www.ironmanlive.com of http://www.ironman.com via de athlete tracker. Mijn startnummer: 1538
Aantal starters in mijn age group (45-50): 295 man. Op een totaal van
1800 man. Dit zal waarschijnlijk 5 tickets voor Hawai geven. Dus bij de
eerste 5 van die 295 wordt wel heel moeilijk. Maar ik ga uit van mijn
eigen kracht (en powermeter) en zal mij in een zo goed mogelijke positie
plaatsen waar je het geluk zo goed mogelijk afdwingt
Ik post nog wel eens enkel fotootjes volgende week.
7 weken na IM Lanzarote terug een volledige triatlon, benieuwd hoe ik dat zou verwerken. Lichamelijk had ik Lanza goed verwerkt, en mentaal was het zeker een opsteker. In die 7 weken heb ik zeer goed naar mijn body moeten luisteren en de planning waar nodig moeten aanpassen. Mentaal ging het in het begin nog goed maar het werd steeds moeilijker om de juiste focus te behouden. En de laatste week kwam er nog een kuitverrekking bij. Hierdoor heb ik serieus "getaperd", 1 week zelf niet gelopen. De maandag voor de wedstrijd kon ik niet pijnvrij stappen, laat staan 1 stap lopen. Maar bon, woensdag afreis naar Roth en dankzij de ploegmaats kwam de goesting er toch. Om 6h40 swimstart, in waves, dus "slechts " met 300 tal atleten in het aangename water. Zonder noemenswaardige problemen en vooral inspanning na 58 minuten terug aan wal. Het zwemmen zit goed dit jaar. Fiets op voor 2 ronden. Ik verwachtte terug een hoop atleten die mij zouden inlopen, maar eigenlijk was het meer een kif-kif operatie. De benen zaten goed (extra rust?) de conditie is nog steeds ok (goede basis gelegd denk ik in de winter) en de focus was er ook. Gelukkig droog weer, beetje zon, beetje wind (naar lanza normen . Leuk-leuk-leuk maar wat gaat dat lopen geven?? Toch wel enkele malen aan gedacht. Wel als ik dan misschien niet kan uitlopen hoef ik er mij dan ook niet voor te sparen... Niet alles geven, maar ook niks wegsteken... Na 5h24 fietsje met plezier aan de kant gezet. Samen met seppe beginnen lopen, de eerste 2 km voelde ik wel de benen. Maar niet de blesure! Dus tempo beetje opdrijven en toch proberen seppe in het oog te houden... gezien ik in Lanzarotte op de grens van te weinig eten heb gelopen was ik nu van plan iets vaker een gelleke te nemen. Kwestie van voor de laatste 10 km nog een cartouche te houden. In mijn achterhoofd wist ik dat ik in theorie de grens van de koolhydratenopname aan het overschrijden was, maar bon we gaan dat wel zien in de praktijk. En ja, na 26 km op slag 1 boer laten, naar een boom stappen, en hup, alles er uit. Ok verder lopen in de wetenschap dat de tank nu wel snel leeg zal raken. Mottig worden, stukje stappen, terug wat strompelen. Zo de volgende 6 km afgelegd met in de bevooradingen wat nieuwe energie zien te tanken en de maag wat rust te geven. Plan lukt en vanaf km 32 terug zonder stappen kunnen "lopen", maar het tempo is natuurlijk gebroken. Ik moest denken aan een spandoek dat ik aan de zwemstart had gezien "finishing is the only option you got!!" Dat samen met de prachtige organisatie, massa volk, ongelofelijke teammates en supporters van MTT maakten dat ik idd geen andere optie had. Na 10h16 over de lijn. Tijd is dan bijkomstig, het gevoel was ok, heb er van genoten en weer iets bijgeleerd. Toch de voeding respecteren en geen 2 volledige in een tijdspanne van 7 weken... Volgend jaar Lanza (ik krijg er niet genoeg van). De PB zal wel voor een andere keer zijn.
Vandaag sta ik kalm, uitgerust en totaal klaar aan de start
van de IM Lanzarote. Gekend als de zwaarste IM. Eindelijk ga ik mezelf nog eens
testen. Testen of mijn trainingsopbouw-tactiek werkt op dezen body. Dit is de
start van mijn 8 ste volledige triathlon, als ik finish zal ik er 7 tot een
goed einde gebracht hebben.
Swim: Ik verwacht een betere tijd dan mijn laatste 2
wedstrijden op deze afstand. Toen had ik zichtproblemen en die zijn nu
opgelost. Ik zet mij redelijk vooraan en beslis om de kortste weg te volgen,
gewoon langs de binnenkant van de boeien. Het zal er wel druk zijn, maar ik heb
zoiets van: al wie dat trager is kan niet in mijn weg zwemmen De eerste
200-300m zijn inderdaad om de slag komen ademen en op de benen liggen. En mij
niet laten onderduwen. Ik blijf er rustig bij en onderga de wasmachine.
Nadien komen er gaatjes en vervolgens gaten waar ik mijn tempo kan zoeken.
Eerste keer uit het water en ik zie de tussentijd van 2950. Ah ok, dan gaan
we nu tandje bijzetten veel zwemmers ingehaald en na 1h00 en 10 sec loop ik
over de mat. Doel bereikt. Als 19de in mijn age groep, 152 overall
aan land. Kan ik mee leven, en vooral: nog zo fris als een hoentje: laat het
spel maar beginnen.
De wissel verloopt zoals ik hem al enkele malen in mijn
hoofd had gepland. Die film had ik de nacht ervoor al enkele malen zien
passeren.
Bike: Hierheb ik deze winter extra op de
intervallen voor getraind. Maar eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat eenmaal
de volumes in de trainingen kwamen ik de kwaliteit wat heb verwaarloosd. Maar
bon de kracht zat goed en die zal ik hier wel kunnen gebruiken In het begin
vliegen ze me langs alle kanten voorbij, maar wat erger was, de benen deden
pijn en voelden niet goed aan Na km 40 komt Marc me voorbij en vanaf dan houd
ik min of meer mijn plaats. Ik ben nog steeds een diesel blijkbaar In de
afdaling naar La Santa moet ik een groep laten gaan. Niet normaal want met dit
fietsje daal ik beter dan de rest In de zware klimmen nadien waar er wat op de
pedalen moet gelopen worden voel en hoor ik dat er een wiel soms wat sleept. Ik
probeer de remmen wat meer open te zetten, doch na elke rembeurt is het weer
van hetzelfde. Niet aantrekken en voortdoen. De rest verwerk ik redelijk vlot.
Ik hoopte onder de 6h00 te fietsen, met 6h03 zit ik er niet veraf. Als ik na
de wedstrijd mijn fiets ophaal wordt het verhaal van de rem bevestigd. Doeme
toch, hoeveel tijd en kracht heb ik hier verspeeld? Niemand zal het ooit weten.
Les voor de toekomst: S MORGENS de remmen nog eens nakijken Fietsen is niet
mijn sterkste onderdeel, maar zakken naar de 49 ste plaats in mijn age-groep
290 ste overall is wel wat teveel van het goede.
Tweede wissel: steeds hetzelfde gevoel als anders: eindelijk
van dat fietsen verlost, we gaan er nog eens een paar gaan inhalen se.
Run: Dit gaat redelijk vlot, ik probeer de hartslag
en de pace gelijk te houden. Eten- drinken zoals gepland. Een nieuw ding: cola
van bij het begin. Ik heb het nodig voor de maag Tot kilometer 30 geen
noemenswaardig verval, eerste 10 km in 0:45:00, tweede 0:46:00, derde gaat naar
de 55 minuutjes. Maar ik blijf mensen inhalen, dus maak ik me geen zorgen. De
laatste ronde gaat alles wel moeizamer. Ik dring niet aan en zie dat ik gezond
binnenkom. De laatste 10 km gaat naar de 1h05 En nog haal ik mensen in.
Uiteindelijk loop ik 3h31min. Ik had ergens een tijd van 3h20 in mijn gedacht,
maar dan had ik door een muur moeten gaan de laatste 6 km en dat kan-wil ik
niet.
Finishen: ja daar gaat toch steeds wat emotie mee gepaard. Uiteindelijk
toch nog 180ste geworden- 22ste in mijn age groep. Op 1600 starters waarvan 256
in mijn age groep is dit behoorlijk en voor mezelf aanvaardbaar. Als ik zie dat
na de finish er redelijk wat mensen aan de baxter hangen in de medische tent,
heb ik het gevoel dat ik dit tot een gezond en goed einde gebracht heb.
Dit parcours is een echte aanrader: gevoel van Hawaii van
omgeving, niet zo ver, maar belange niet zo eentonig als Hawaii. Veel
afwisseling, beetje zoals Nice. Ja een beetje een mix van Hawaii en Nice??
De zwaarste is achter de rug voor dit jaar, nu op naar de
snelste. Roth binnen 3 trainingsblokken van 12 dagen!
In deze periode weerom de doelstellingen kwa volume gehaald, de kwaliteit iets minder dan gewild. Gezond gebleven, steeds goed gerust en tot nu toe de microben die al 2 weken in huis zitten en overal rond mij de kop opsteken de baas gebleven... Het harde werk zit erop. De stage in Antibes was zalig, 33 uur getraind, 14.5 gezwommen, 44 gelopen en 680 gefietst, met 11300 alt metertjes. Dan nog even een laatste harde training in run en bike kwa volume en tijd op 01 en 02 mei. De conditie zit goed. run van 24 km met 15 km tempo, dit aan 4'28"/km. de dag erop 150 bike met omgekeerde split thx to jonna: 2 uur goed tempo, daarna de spanning in de benen gehouden, 30.4 avg met vermoeide benen- alleen, het karakter is er. En zal nodig zijn in lanza denk ik... Zojuist de 1/4 clubkampioenschap afgewerkt. ongeveer zelfde tijden als de laatste 6 jaar en zeer goed gevoel. Weerom de conclusie: de conditie is goed. Nu volume terugschroeven en toch de spanning in de spieren behouden. Nog 1 weekje en eindelijk in aangename temperaturen vertoeven. Ik kijk er naar uit! In Lanza zal ik proberen een volledige trainingsanalyse te maken, hangt er van af waar ik eerst zin in heb: in de analyse of in de planning voor Roth (want die is nog steeds niet gemaakt...)
Ah de reeele kilometers zeggen alles: swim: 79.9 (78 plan) Bike: 1709 (1710 plan) Run: 318 (315 plan) Perfect alles afgewerkt en zonder problemen. In deze periode gemiddeld 20h00 getraind. Het regime van 12 dagen trainen-2 dagen relatieve rust bevalt mij uitstekend. Het zwemmen hoop ik zo te houden - fietsen moet nu nog echt beginnen - lopen heb ik in de lange duurtrainingen beslist waar mogelijk de scott2run wedstrijden in te schakelen als tempotrainingen. Alles gaat goed - zeer goed - gevaarlijk goed ... Ik voel wel dat alles een beetje op automatische piloot begint te lopen. Dit mag dus niet te lang meer duren. Maar bon de stage in Antibes staat voor de deur, en ik kijk er naar uit! De laatste 7 weken, 5 weken trainen en 2 weken tapering. plan voor de komende 5 weken: swim: onderhouden en recuptrainingen van bike-run bike: DE periode; de duur nog uitbouwen ook intensiteit; intensief aan IM tempo, ofwel zwaar parcours opzoeken Run: duurlopen behouden maar met als doel na de zware fietstrainingen toch nog duurtrainingen aan red tempo te kunnen lopen Simpel dus
Vandaag zit week 16 van de 29 er op. Nog 13 weken te gaan. Even een tussenevaluatie van de laatste 6 weken. De bedoeling was: Run: vo2max trainingen bike: + volume buiten en aeeroob - rollen echt specifiek!! swim: ++ volume- hersteltrainingen maar ook lange intensieve duur kracht: enkel nog benen + staboefeningen in cijfers: Run: 240km Bike: 1290 km Swim: 97km Reeel gedaan: Run: 230 km Bike: 1269km Swim: 74.2 km Door eerst een geblokeerde rug, dan griepje, dan koudegolf heb ik niet zo'n best gevoel van deze periode. In het zwemmen zijn de kilometers niet behaald, maar dat liegt aan dat griepje in de zwaarste zwemweek. Eigenlijk ligt de kwaliteit van de trainingen wel goed, en dat resulteert in goed gevoel en snelheid in het water. Dus swim ok. Fietsen beetje zelfde verhaal, moeilijk op gang maar de kwaliteit ligt een stukje lager dan ik zou willen. Resultaat was een fietstest na deze perioden met dezelfde resultaten en gevoel als juist voor de periode. Geen progressie dus, althans nog niet... In het lopen ben ik de bedoeling van deze periode de mist ingegaan: Van de 6 geplande VO2max trainingen heb ik er 2 goed en 1 iets minder uitgevoerd... Wat resulteerde in een niet zo'n verhoopd gevoel-resultaat in de testwedstrijd van Bosvoorde. Ok het was er ook totaal mijn weer niet... Besluit na deze periode: Indien het op deze manier verder gaat, niet slecht, redelijk goed, maar niet zoals het moet, zal ik de ambitie moeten bijstellen. Maar bon we zijn zover nog niet, de honger naar trainen is er nog steeds, er zit nog marge in de verwerking. Laat maar komen die trainingen!!, en hopelijk iets beter weer... Bedoeling van de volgende periode van 6 weken: run: opbouw afstand en ook stukken intensieve aerobe capaciteit Bike: opbouw afstand buiten en op rollen "hard" ttz grens aeroob capaciteit-aeroob vermogen! Stukken op watt -im Swim: mix pallet - interval In cijfers: Run: 315km Bike: 1710km Swim: 78 km Let's GO
31/12/2012, tijd voor een tussenevaluatie na het afronden van de algemene voorbereidingsperiode. Gestart op 31/10/11 en 2 x 5 weken durend. Het plan was de eerste 5 weken aanpassing aan trainingsregime: run: aeroob capaciteit - bike: spin - anaeroob capaciteit - swim: start en eventueel anaeroob capaciteit - kracht: begin. De volgende 5 weken : run: aeroob capaciteit - iets hoger, eventueel kort wedstrijd - bike: anaeroob capaciteit - swim: herstel en eventueel anaeroob capaciteit - kracht: romp-schouders-armen. Dit is voor 98% uitgevoerd, de overgeslagen trainingen waren in de minst belangrijke trainingen. Er werd tussen de 11h00 en 16h00 getraind. Gemiddeld per week: 2 zwemtraingen, 2-3 looptrainingen, 3 fietstrainingen en 3 krachttrainingen. Dit volgens het principe 12 dagen training- 2 dagen relatieve rust. Afsluitend gevoel na deze periode: Voel nog veel reserve, moet nog beginnen, de krachtwinst (die tijdelijk is, dat weet ik) maakt het gevoel in het zwemmen en lopen steeds met reserve te doen. Op de rollen zijn de trainingen zeer specifiek, nog nooit zo de nadruk hierop gelegd. Ik ben benieuwd naar het verloop van de volgende periode. In ieder geval vandaag op de eindejaarscorrida in Leuven ging het super. Hartslag te hoog, nog zeer fris in de opbouw, nadien niet verzuurd. De krachtwinst liet zich voelen in het comfortabeler lopen aan hoge belasting, en zeker bergop. Dezelfde tijd als 2008-2009, wel vele plaatsen naar voor opgeschoven. Minder (goede) deelnemers of toch vergelijkbaar beter gepresteerd? Ik weet het niet en eerlijk het kan me niet veel schelen. Het gevoel was tijdens de inspanning beter, rustiger, dan de vorige edities. En ondertussen toch maar weer 3 jaar ouder... De lat ligt hoger voor volgend jaar, wel de eerste tussenevaluatie is ook beter. We zijn goe bezig, maar de weg is nog lang-hard en vol gevaren... Maar de weg is wel goed gepland (tot nu toe). happy new year, volgende tussenstand na de volgende eerste specifieke periode zo rond 15/02. doel van deze periode: Run: vo2max trainingen bike: + volume buiten en aeeroob - rollen echt specifiek!! swim: ++ volume- hersteltrainingen maar ook lange intensieve duur kracht: enkel nog benen + staboefeningen
Voorbereiding Na ettelijke jaren geen pure marathon meer gelopen te hebben "op niveau" had ik besloten om dit jaar dat toch nog eens te doen. Om eens te testen hoever mijn trainingsleer is geëvolueerd en mijn body gedevalueerd. Zo ga ik toch in 1 onderdeel het doel van dit jaar toepassen...en in good shape het seizoen afsluiten. De voorbereiding startte op 15 augustus, 8 weken op voorhand. Gezien de uithoudingscapaciteit met de jaren wel op een aanvaardbaar niveau ligt eens werk gemaakt om een nieuw standaardrecept van 12 dagen-2dagen uit te proberen (ipv 3 weken-1 week), en dan voornamelijk op aeroob vermogen (zeg maar veel wedstrijdtempo). Het volume in die 8 weken lag op avg 69 km, met een max van 89km. Weinig volume dus, maar hopelijk genoeg? Stan en Bart volgen grosso modo zelfde schema, hoewel zij andere achtergrond hebben toch een test x 3 van dit schema...Bovendien is De lage landen, onze moedermaatschappij, hoofdsponsor. Wat maakt dat er vele collega's meelopen in de estafette. De druk is er wel, meer dan ik verwachtte voor een "marathonneke". Coach-vriend-atleet-collega Roger gaat mee om mij en anderen te ondersteunen, zal wel helpen. van MTT was Sebastien ingeschreven, en ging ons ook volgen, doch de dag voor de marathon heeft hij afgezegd, in de laatste week nog ziek geworden. De wedstrijd Na een zalige nachtrust en verblijf in het Pullman hotel vind ik mijn 2 trainingsmakkers 10 min voor de start in het startvak. Goed, hier staan we dan, is toch wel een belevenis. Rustig gestart op schema, ik heb al snel door dat de hartslag iets te hoog ligt voor het gevoel en mijn garmin de kilometers ook iets sneller telt als de organistatie. Gewoon rustig verder, na 8 km zaten we met ons 3 helemaal alleen. Daarvoor kom je dan naar Eindhoven... Sommige stukken toch wel wind, gelukkig geen regen en die hartslag daalt niet echt. Na 22km lost Bart een beetje, het gaat iets te snel zegt hij. Na 28 km voel ik in mijn linker quadriceps de krampneiging opkomen. Tja iets te veel melkzuur aan het maken, krijg het niet verwerkt... Stan krijgt het ook moeilijk. Dapper bijten we door maar het verval zet zich lichtjes in. Na 34 km, dat was het punt dat stan en ik al grappend hadden gezegd, vanaf daar niets meer inhouden, gaan!!, was het gewoon tempo houden. Het melkzuur zat in beide quadriceps. Gewoon nog steeds lijken oprapend geraken we toch aan kilometer 38. Stan stopt met kramp. Ik loop verkrampt verder en nog geen kilometer verder haalt hij me bij. Mijn tempo zakt, de pijn in de benen is niet te harden. Wie heeft dit uitgevonden... in een triathlon nog nooit dergelijke pijnen gekend, maar ja daar ga je zo niet tegen de verzuringsgrens... Vanaf km 39 tot de finish ben ik "het lijk". Moe maar toch voldaan de finish bereikt in 2h55'30". achtste M45 (ik sta verkeerd bij de M40) op 231, 112 de algemeen op 1276 aangekomen.Na 40 km hadden we nog 2h44, dus de laatste 2 km in 10'. Hieronder uitslag en hartslaggegevens: http://connect.garmin.com/activity/120234144 http://evenementen.uitslagen.nl/2011/marathoneindhoven/ Nabeschouwing Met deze voorbereiding, en het feit dat we op 1 week 15°C kouder zijn gaan lopen, heb ik het gevoel er uit gehaald te hebben wat er in zat. En dan moet je tevreden zijn. Als de klop komt op 39, tja aanvaardbaar en ik weet waarom. Nu even recup, vollop de schema's maken voor volgend jaar, en mijn nieuw speelgoed testen en afstellen. Binnenkort meer...
Dit was de wedstrijd van het jaar. De voorbereiding is vaak
aangepast geweest, voornamelijk mentaal kon ik me niet echt zwaar opladen. Bij
aankomst enkele dagen op voorhand begon het toch te kriebelen, mede door
ploegmakkers Marc en Lucho.
Voor HET onderdeel van deze wedstrijd, het fietsen met de
beklimming van 3 cols, heb ik mij in ons Belgenland met het mooie weer niet
optimaal kunnen voorbereiden. Maar als je hier bent in de mooie omgeving krijg
je gewoon zin De weersvoorspellingen lieten voor D-day niet veel goeds
voorspellen, 13-15°C en bakken regen. Dan maar hopen op het beste en voorbereid
zijn op het slechtste. Het zou dus niet mijn weertje worden.
Aan de zwemstart om 9h30 was het zwaar bewolkt, watertemperatuur
15.2°C. Brrr Het zwemmen met ongeveer 900 man aan de start voor 2 rondjes
verliep redelijk vlot. Niet te snel gestart om geen last van de koude op de
adem te krijgen en ook een goede baan gevonden, weinig gevochten. Eigenlijk heb
ik mijn long distance tempo gezwommen qua gevoel, niet echt kunnen geven. Door
de kou kon ik mijn vingers van mijn linkerhand niet meer strekken en tegen
elkaar houden. Niet optimaal voor de grip, maar het was dan ook het enige
probleem. Na een goede 35 minuten uit het water, 10de tijd van mijn age-group.
De wissel was door de verkleumde handen een ramp. Ik kreeg niets uit en aan, en
doordat het al was beginnen miezeren moest er wel t een en t ander aangetrokken
worden. Lucho en Marc kwamen na mij toe. Marc als eerste nog weg, gelukkig was
mijn wissel dan toch niet trager dan die van Lucho J.
Fietsen: eerst afdalen, ging zeer vlot met het tijdritfietsje,
en dan na een goede 35 eerste klim. Gelukkig hadden we het parcours
afgefietst, weliswaar in betere klimatologische omstandigheden, dus ik wist wat
me te wachten stond. De klim op hartslag gedaan, met een kleine versnelling de
laatste 2 km. In de afdaling met lange rechte stukken was het water ondertussen
met bakken uit de hemel aan het vallen. Gelukkig was het aan die kant van de
berg niet te koud. Boven had ik wel even gestopt om het regenvestje aan te
doen, dat niet meer moeten uittrekken L.
De tweede klim viel eigenlijk beter mee dan bij de verkenning, omdat er geen
wind was nu. Maar de mooie afdaling waar ik met dit fietsje voordeel van
snelheid zou hebben heb ik met de billen en remmen dicht al bibberend genomen.
Beneden waren de benen beton. Nog een 5 tal km vlak in aanloop naar de slotklim
van Alpe dHuez. Benen losgooien, extra eten en drinken en hopen dat er nog
iets uit komt Wonder boven wonder verliep de slotklim goed. Tempo gevonden en
kunnen houden. Met in het achterhoofd dat er nog 21 km moet gelopen worden op
een onbekend parcours boven op Alpe dHuez. De 5h00 fietsen op 115km met 3448 altmeters,volgens
mijn Garmin leverde toch nog een 15de tijd in mijn categorie op. Tweede wissel
verliep normaal, weliswaar voelde ik mij een soepkieken.
Dan 3 rondjes van 7km lopen. Ik had de laatste maand wel
enkele koppeltrainingen uitgevoerd waarbij ik na het fietsen, en dan het
laatste stuk iets te groot stampen, direct in kortenberg-bos een extra zwaar
rondje Alpe dHuez run van 6km ging doen. Dit omdat ik wist dat na het
opfietsen van Alpe dHuez je niet met lichte beentjes kon beginnen lopen. Ging
dit, samen met het lopen met iets kortere paslengte en hogere frequentie, nu
iets opleveren? De eerste ronde last in de onderrug, maar de benen voelden goed
aan. Bovenlijf wel koud door de bakken regen, hartslag daardoor te laag. Zwaar loopparcours, ik tel 361 hoogtemeters . De
tweede ronde ging iets beter,ik zag er iets minder blauw uit . Derde ronde
nog beter, maar ook nog natter Het gevoel was goed, ik haalde er constant in.
Uiteindelijk 1h51 gelopen, teleurstellend. Maar als ik zie dat dit de 14de
looptijd is, en er in totaal maar 6 man onder de 1h30 hebben gelopen, tja dan
kan ik er mee leven.
Uiteindelijk 7h35, 148ste plaats algemeen en 15de in mijn
age-group. Aanvaardbaar.
Wat onthouden we van deze wedstrijd?
·Zeer mooi parcours!
·Voedingsplan dik ok, zelfinschatting naar de
ongunstige weersomstandigheden ook
·Tempo waarin getraind wordt = wedstrijdtempo,
dus wat meer kwaliteit inbouwen!
·Leuke vakantie!
Next wedstrijd = ½ bk Eupen, daarna begin training voor
marathon Eindhoven in oktober. Als we daar geraken daarna wat rust om dan te
beginnen voor 2012. 2012=de zwaartse IM en de snelst volledige triathlon. Lanzarote
en Roth.
Verleden week de 70.3 in Rapperswille meegedaan. Goed uitgerust naar de wedstrijd toegeleefd. Goed gezwommen, goed gefietst en goed gelopen naar mijn gevoel. Ik wou vooral iets frisser beginnen lopen, dus iets meer gedoseerd tijdens het fietsen. Tot km 14-15 in het lopen ging het zeer lekker, dan kwam het tekort aan loopkilometers toch naar boven. Om maar te zwijgen van de bebloede voet, het scheelde niet veel of ik was niet eens gestart. Voor de zwemstart mijn voet gesneden in het water. Heeft me wat voorzichtiger doen starten en ook wat focusverlies. Maar bon al bij al zeer positieve ervaring, mooie wedstrijd daar in Rapperswill, een aanrader. Het was dan ook mijn weer, zonnig en warm. Deze week gerust, vandaag meegedaan in sterrebeek scott2runloop 15.4km. Bedoeling was tempo3-loop aan zelfde hartslag als verleden week maar eens zien wat het tempoverschil is. Het gevoel van inspanning was idem, de hartslag toch 5-10 tal slagen hoger (door het rusten?) en de snelheid lag op avg 14.7 - 4'03". Goed om weten om een prognose voor de marathon van eindhoven te maken later. De 21km van zaventem zal de start van de voorbereiding zijn en een vergelijkbare test als vandaag. Maar nu is het nog 6 weken focussen op fietsen-fietsen-fietsen, vooral dan klimmen aan bepaalde hartslag. Ik ben nu overgeschakeld naar trainingsblokken van 10dagen inspanning-4 dagen rustiger ipv de al enige jaren 3weken opbouw-1 week rust. Benieuwd wat dit zal geven... Alles nog eens uittesten om dan een perfect plan voor IM Lanzarotte 2012 op te maken, dat is het resterende doel van 2011. De snelheidswinst is er niet gekomen, ik ben al blij met de geleverde prestaties en vooral de frissere conditie door het aanzienlijk minder trainen. Nu voor enkel 1/2 is dit nog wel ruim voldoende, de basis is goed en we hebben ze onderhouden. Next update na alpe d'huez, waar ik vooral wil genieten van de week vakantie met de familie. Dus wil ik zo goed mogelijk getraind zijn om zo fris mogelijk te eindigen.
swim: zeer lang geleden dat ik een dergelijk mooie tijd gezwommen heb: dank zij goede startplaats en vooral een goed zicht! ik heb verleden jaar gelijk ne blinde mol gezwommen besef ik nu. Daarbij eindelijk een goede ademhalingstechniek-dril in open water en bingo 50 ste uit het water
T1: tijd genomen om vest aan te doen want ne kouwelijke mens als ik heb dat nodig als het geen 18-20°C is. Remember Stein vorig jaar...
Bike: aanloopronde rustig ingelopen op hartslag, wetende dat het windop is dus gevoel kon niet goed zijn. Ronde1: mooi groepje gevormd van een 10 tal man waar niemand stayerde, steeds voorlaatste of laatste en steeds moto bij ons. Ronde 2: de 2 man voor mij kregen het moeilijk, ik moest teveel naar mijn goesting inhouden dus hup naar de kop. Daar een 5 al km met hartslag iets te hoog, maar gevoel was goed. Einde Ronde2: oei nu beginnen de mannen gaas te geven, een andere sterkere groep haalt ons in... moeten lossen, eten en terug hartslag zoeken. ronde 3: hartslag 5-10 te laag, doch niet hoger te krijgen, verdomste wind, kou, mijn weer niet. Maar bon niet forceren of panikeren, mijn onderdeel moet nog komen (hoop ik). Ondertussen rijd ik wel stuk trager, benen lopen voller dan ik wil en mannen passeren mij, ziet er objectief gezien niet goed uit.
T2: op mijne blauwe bak moeten gaan zitten daar anders kramp in de benen om loopschoenen aan te doen... tja we zullen maar rustig vertrekken met lopen, oei 1 gelleke laten vallen, foert al teveel tijd verloren....weg
run: ronde 1: rustig de benen laten werken, ontspanning zoeken in het lopen en hopen dat er nog iets goed uit komt. Hartslag zit waar hij moet, en na 1 gelleke halfweg begint het eindelijk wat te beteren. ronde 1 29'50", oei das traag, ik hoop op een negatieve split want anders ga ik hier nog meer dan 1h30 lopen op deze 20k. ronde2: gevoel is beter, gaat vlotter, begin er een paar in te halen maar dat gaat niet zo vlot als in andere wedstrijden, halfweg terug gel, ik mis dus laatste gel voor laatste ronde maar besluit de 2 laatste bevooradingen cola te nemen. ronde 2 58'55", oef toch een beetje negatieve split.... bevoorading, geen cola meer. Oei ramp want de tank zal leeggeraken. Ik reken uit dat ik toch aan de laatste bevoorading moet raken en besluit wat trager te lopen(of ik geraak er niet schat ik in). Goed geraden want een 200 tal meter voor die bevoorading zwarte puntjes voor mijn ogen en leegleegleeg. 2 cola's, stappen, leegdrinken en rustig terug vertrekken. ok de energie komt beetje terug maar natuurlijk komt dit niet meer goed.... velen halen mij terug in en na 1h33 lopen finish in 4h26.
Besluit: geen topprestatie, de prestatie is een gevolg van:
minder looptrainingen deze winter, dus de loopconditie is minder dan anders
koud weer vreet energie bij mij, weeral bewezen.
mijn voedingsplan klopt, ik ken mezelf goed op dat vlak
zwemmen: zit goed, waar ik wou
bike: is eigenlijk ook niet slecht, maar leer toch nog meer op hartslag te rijden: kijken naar een ander of groep=cash betalen! volgende winter werk voor lanzerote!
run: als ik niet onozel doe op de fiets en wat specifieker train komt dat wel goed. mss na eupen voor het jaar af te sluiten een loopdoel instellen (marathon in oktober??) Het overwegen waard maar dat doe ik later...
Nu rust, want dit heeft meer energie gekost dan ik wou, opbouw naar rapperswil. Hopelijk is het daar snikheet
Voor de totalen achteraf: 570km gefietst, 34km gelopen en 14 gezwommen.29h45min trainingsarbeid en belangrijk: 9500hoogtemeters op de fiets. Nog belangrijker: sterker geworden. Alée dat denk ik toch... Volgende zondag clubkampioenschap, eerste intensieve test. Het zal pijn doen maar ik ben echt benieuwd hoe ik dat ga verteren. Heb nog een beetje een dubbel gevoel. Om van dit jaar een "snelheidsjaar" te maken ben ik eigenlijk nie goed bezig. Nog teveel volume aan het draaien en te weinig interval. Maar ja ne mens doet nu eenmaal wat hij graag doet... Toch probeer ik daar vanaf nu verandering in te brengen. Binnenkort inschrijven voor Lanzerotte 2012. Ik heb nu nog even de tijd om te twijfelen
Ja de furaloop vorige maand was zoals verwacht in mineur geeindigd. De vermoedelijke bekkenkanteling speelde nog op en na 10km moest ik loslopen. Ondertussen in de maand april aanbeland, en dat is toch wel de maand om ne goeie fond te leggen, dus heel wat volume-trainingen op het menu. Natuurlijk niet zoveel als voor ne volle, maar bon, we willen er toch wat staan dit jaar. Vandaag dus in perk voor het eerst in meer dan een maand eens doorlopen. Ik had me voorgenomen niet te snel te starten en na 1 van 3 ronden te zien hoe de benen voelen om toch eens tegen de 4 mmolgrens te lopen. Na 1/2 ronde voelde ik al dat het goed zat en ik wou het gat op Michel niet te groot laten worden. Dus dan jacht op Michel en pas na 2.5 ronden had ik hem vast. Intussen juist achter mij een groep met allemaal loopvrienden, tja die mocht ik liefst niet laten terugkeren... Is gelukt en dus een voldaan gevoel. Altijd tegen de grens aan gelopen, zou dus niet verzuurd mogen zijn. Nog 50 km gaan losfietsen en de beentjes zitten echt wel goed. Op naar de stageweek, dat wordt echt de afsluiter van de volumeperiode. Echt de perfecte vakantie: trainen-eten-slapen-zeveren, zaaalig. Misschien de laatste stage in Antibes, dus we nemen wel het fototoestel mee...
Na een fantastisch 2010 is het toch moeilijk om mij op te laden voor het nieuwe seizoen 2011. Ik ging beginnen eind november. Met veel moeite tot eind december geraakt. Dan even een opflakkering voor de relais givrées. Nadien wat achillesproblemen, verkoudheden, en zo werd het half februari eer we echt van start gingen... Daartussenin wel de 20 km van Bosvoorde gelopen in een periode waar ik in 3 weken 3x heb gelopen... Toch een mooi resultaat, 1h26, niet slecht puur op uithouding en basis. Nu is een eerste blok al verteerd en ik moet zeggen dat de goesting en het gevoel toeneemt. Het weer wordt ook al iets beter, de conditie ook. Vooral in de looptrainingen bouw ik wat snelheidswerk in. De motor is goed maar de carrosserie kraakt toch wat als ik de gas openzet... Het zal er niet op beteren, maar we doen het met wat we hebben, en dragen er zorg voor. Meer kan niet. Het zwemmen gaat goed, zeker nu ik daar het volume wat opdrijf. Het fietsen, tja daar is nog werk aan. Daar zal de stage eind april hopelijk wel iets aan verbeteren. Straks de eerste echte loopwedstrijd, Furaloop. Ha ik heb zin om de gas open te zetten, ben echt benieuwd. Toch een beetje met schrik daar dinsdag op looptraining tijdens de laatste snelle 400 plots steek in mijn bil. Ik vermoed bekken gekanteld, heb het zelf terug rechtgekregen denk ik, maar hoe gaat het zich nu houden? Ook de linkerknie begint op te spelen, definitieve slijtage?? Questions questions, straks antwoorden...
Onderstaand overzicht van mijn gelopen, gefietste en gezwommen kilometers per jaar. Dit jaar kom ik dicht bij de ideale verhouding van 20%lopen, 20%zwemmen en 60% fietsen... 1995 was mijn topjaar in de atletiek: ik heb er al mijn pr's gelopen: niets voor niets zo blijkt: avg van 89.5km lopen per week... Mijn topjaar in de triathlon moet nog komen, dus ik trek daar nog nergens conclusies, enkel vastleggen. Meten is weten !
Mission: In 2011 de snelheid wat onderhouden (en verscherpen??) met 1/2 afstanden om deze speed te kunnen aanhouden het jaar erop in een volledige. Dit niet door snelle wedstrijden te doen maar juist door even terug naar een oude liefde te gaan, Les Hautes Alpes... Klinkt tegenstrijdig, maar is eigenlijk een combinatie van wat krachtiger te worden, wat dieper te kunnen gaan en helpen een droom van mijn zoon waar te maken: ne col opfietsen.
Hoe??
Enkele
loopwedstrijden in de winter, eindejaarscorrida leuven, relais givrees, hivernalles
Misschien ook ergens een scott2run als dat past in de training van de week.
06/06 ½ IM
rapperswil (suise) (zou al beter moeten gaan)
19/06 1/2 Stein of Budgenbach(in functie van alpe d'huez, nog niet beslist dewelke ik neem)
17/07 1/3
aarschot (leuk, nog even knallen!)
27/07 1/2 alpe dhuez (staat al lang op mijn verlanglijstje!!! ) Ook vakantie met gezin en introductie van enkele cols aan Steven...of is het introductie van Steven aan enkele cols???
07/08 1/2 Eupen (zal nog wel een beetje in vorm zijn zeker??)
Seizoen
stopt dan om terras te leggen
En om vroeg
te beginnen trainen voor IM Lanzerote mei 2012???
Via de link "mijn foto's" map "hawaii 2010" zijn alle foto's nu beschikbaar. Veel kijkplezier. Ik ga nu even andere dingen doen dan sportbeleving, maar de plannen voor 2011 zitten te broeden. Next update hierover eind november-begin december.
Ik heb geen inspiratie om een vervolg te maken op toevallig
of niet dus maak ik er maar een klassiek wedstrijdverslag van.
The swim: Ik weet
dat ik hier 1h05-1h10 waard ben. Gezien mijn huidig zichtprobleem in het
zonlicht diende ik een zonwerend zwembrilletje te hebben. Van thuis uit had ik
een groot masker mee dat perfect is op training, geweldig zicht, maar het
nadeel is dat eens je begint te zweten er zweet in je ogen loopt. De dagen voor
de wedstrijd dus op zoek naar een kleiner donker exemplaar, doch zonder
resultaat. Ik wist dus op voorhand dat ik niet te snel kon zwemmen en bovendien
verplicht was om regelmatig te stoppen en mijn bril uit te spoelen. Ik had dat
de laatste training wat geoefend. 5 minuten voor de start in het water de minst
bevolkte regio op de derde rij opgezocht, dit was dit jaar zon 15 meter van de
pier af. Bang, daar gaan we. Wat een gevecht. Ik ga gewoon bovenop anderen
liggen en ploeter me een weg naar voor. Na 400m diende ik al een eerste maal
mijn bril te spoelen Ondertussen was ik al opgeschoven naar de meest rechtse
kant, en daar zwom het nog redelijk vlot. Het pak geraakt wat uitgerokken en ja
er is sprake van techniekzwemmen Ik heb een groep wel 10X ingehaald maar zij
hebben mij ook wel 10 X ingehaald telkens ik mijn brilletje moest uitspoelen. Nu
dit was belangrijk want indien mijn ogen geïrriteerd zouden raken zou ik zelf
mijn fiets niet meer vinden straks Echt rustig gezwommen, de dag is nog lang,
wat maken 10 minuten uit
Na 1h12 op de pier, zak nemen en wisselen zoals ik me had
voorgenomen. Ook dit was uitvoeren van wat gepland was, alles zonder stress. Dank
u Koen, the Transition champion voor de tips.
The Bike: Computertje
opzetten, bike nemen en weg zijn we. Gelukkig geen platte banden op voorhand.
Planning was om de 15 minuten een slok geconcentreerde voeding te nemen en veel
water te drinken + op gepaste tijden een zouttablet innemen. Probleem : ik kan
mijn fietscomputerje waar ik de tijd op diende te zien niet lezen door het
zonlicht, en mijn garmin had ik op 1 scherm hartslag gezet Dan maar eten op
het gevoel en adhv de bevoorradingen de tijden inschatten. Zonder te forceren
naar Hawi, het keerpunt, alhoewel niet forceren de laatste 10 km niet simpel
was, de gekende Hawiwinden waren komen opzetten. De profs op de terugweg hadden
er waarschijnlijk minder last van gehad Wind schuin op kop naar Hawi, hartslag
constant houden en stuur vasthouden!! De eerste 10 km terug van Hawi omgekeerd
scenario, wind schuin langs achter maar met verraderlijke rukken. Meer dan 1
man-vrouw ben ik gepasseerd die met een aerowiel vooraan echt met een pamper
aan aan het rijden waren. 1x iemand die echt in het midden reed, en gezien je
niet rechts voorbij mag steken riep ik right please maar ze riep terug I cant
damned. Beetje verder de winden weg en begon het eindelijk een beetje op te
warmen JNa
140 km een grote groep ingehaald, maar waarschijnlijk iets te snel, iets verder
kreeg ik een moeilijk momentje. Beetje extra eten en da zal wel overgaan. Onderussen
halen er sommigen mij in. Er is hier echt wel sfeer tussen de deelnemers,
iemand roept me toe common man, push, push! Inderdaad iets verder ging het
dan weer beter. Pas bij het binnenrijden zie ik mijn fietstijd, 5h44. Alles
onder de zes uur was goed, dus hiermede ben ik tevreden. De benen voel ik noch
niet echt, dus het lopen moet wel meevallen Voldoende gedronken heb ik ook want
ik heb een drietal keren moeten plassen.
The Run:
De eerste kilometer of drie moest ik nog in het ritme komen,
Ondertussen de terugkerende atleten die een klein uurtje voor mij zijn
aanschouwen op hun terugweg van Ali Drive. Manman daar zitten vliegers en
vliegsters tussen Daarna gaat het steeds beter, ik vind het juiste ritme en
hartslag. Beetje rekenen leert me dat het MTT clubrecord buiten schot is maar
een tijd onder de 11h00, zelf met wat verval mogelijk is. Ok daar gaan we dus
voor! Eten- drinken op de juiste tijden en hopen dat het verval zich niet te
snel inzet. Heet vind ik het niet, gewoon warm. Zou dit dan een koude editie
zijn?? Zelf in energy-lab valt het nog mee. Beneden in energy-lab zie ik een
put niet in het asfant en bang daar lig ik de grond op. Goede reflex van mijn
handen uit te steken. Gevolg de handpalmen, knie, en elebogen geschaafd. Ik
blijf een 10 seconden liggen en denk, hoe kan ik nu zo stom zijn. Andere
deelnemers roepen get up, and keep going man! Nu dat was ik zeker van plan.
Terug weg en het valt mee. Direct daarna de klim en dat was dan wel effe
doorbijten. Boven, ik schat kilometer 32 pas de eerste maal cola genomen en ja
dat was de boost die ik nodig had.
De afstanden waren moeilijk in te schatten, soms stonden ze
in miles, dan weer in kilometers Na 40 km zie ik dat ik een mooie tijd ga
halen en dan begint de film van de voorbereiding, zijn moeilijke, zijn mooie
momenten, af te spelen. Ondertussen roept de menigte en ja, daar is de finish!
Geweldig gevoel, vergeet ik nooit.
Tis een dikke commerce die IM toestanden, maar Hawaii is
toch wel iets speciaal. Bij alles wat je hier doet de dagen op voorhand word
je door alles en iedereen in de watten gelegd, zeker door de 5000
vrijwilligers. Als je bijvoorbeeld uw fiets gaat inchecken krijg je een
volonteer mee die je fiets neemt, op zijn plaats zet, met jou het fietspark
afstapt en helpt uw zakken weg te hangen en te memoriseren waar ze hangen
De voorbereiding heeft zijn vruchten afgeworpen, ik ben
redelijk fris binnengekomen en vandaag de dag na de wedstrijd voel ik de
marathon in mijn benen en de aeropositie in mijn rug. Hang loose is nu de
boodschap.
Hieronder alvast het resultaat, ik ben superblij, race perfect ingedeeld. the swim : http://connect.garmin.com/activity/52348196 the bike: http://connect.garmin.com/activity/52348199 the run: http://connect.garmin.com/activity/52348202
de dip in hartslag en snelheid na 2h30 in energylab is door een val(put, voet omgeslagen en hups de grond op) met gelukkig enkel schaafwonden tot gevolg. Was wel effe van mijn melk en da juist voor de klim in energylab om eruit te gaan, even op de tanden bijten maar ben erdoor gekomen... man wat een geweldig gevoel! verslag volgt morgen of overmorgen, als ik er zin in heb. hieronder result.
Vandaag voelde ik me de hele dag moe. Niet moeilijk want de
voorbije nacht om het uur wakker geworden. Enkel een swim van 40 minuten
afgewerkt in de morgen. Veel volk nu aan de ochtendswim. Voor de rest rusten,
zuipen en plannen.
Dan volgt nu de analyse:
Ik ben 44 jaar oud, 23 jaar gehuwd, mijn zoon is er juist 20
en dochterlief 17. Op 09/10/10, 10 jaar na mijn start in het triatlongebeuren
heb ik specifiek hiervoor sedert 01/08/10 92 km gezwommen, 2779 km gefietst en
427 km gelopen. Avg per week geeft dit alles /10 en 17 uur training/week. In
die 10 weken had ik 2 blokken van 3 weken, de rest is rust(iger) of taperen.
Het vervolg van het verhaal moet dan worden: Is het dan
toeval of niet dat ik xx tijd op het zwemmen, xx tijd op het fietsen en xx tijd
heb gelopen om te eindigen als xx en xx in mijn categorie??
Nu MOET ik wel finishen om het verhaal af te maken, een DNS,
DQ of DNF kan dus niet J
Hopelijk heb ik aan bovenstaande info genoeg, anders moet ik
wat data bij gaan halen.
Als je het mij vraagt heb je toeval-geluk dus wel degelijk een
stuk zelf in handen. Als je maar genoeg gegevens en inspiratie hebt is er voor
alles een uitleg te verzinnen. Met cijfers bewijs je wat je wil. En voor de
prestatie op zich: hoe beter voorbereid hoe minder toevalligheden er kunnen
zijn
Morgen laatste kort fietstochtje, pasta-party en race
briefing. Ik zal er maar eens naartoe gaan, heb hier niet veel anders meer te
doen.
Vrijdag alles klaarmaken en fiets inleveren + tweede pasta
party van Hannes.
Ik zal misschen nog wat fotos posten de komende 2 dagen maar
vind dat ik genoeg geluld heb nu: time for action!
Vandaag na een min of meer goede nachtrust opgestaan voor
een ochtend ocean swim. Het weer is intussen terug normaal. Na ontbijt de bus
op die ons dropt op 9,5 km van de finishlijn. Zo de laatste run in de volle
ochtendzon afgewerkt. Avg van 13,0 met hi van 142
Zie ook via http://connect.garmin.com/activity/51875129
Hartslag iets hoger dan
normaal maar het gevoel is zeer goed. Voor mij is dit niet heet maar gewoon
lekker warm. Het is natuurlijk niet energy lab en ook10h00 smorgens natuurlijk Ben ik nu al zo goed aangepast of ben ik juist nog niks aangepast? In ieder geval zal zaterdag voorzichtigheid geboden zijn.
In de namiddag de atletenparade, maar echte toppers zie je
daar niet. Vandaar dat ik er wel was J . En ja de Belgen, wie is er nu nog fier Belg te zijn?
Op de fotos zonsopgang, enkele fotos van dit hotel en mijn
kamer + de atletenparade (en ook enkele autos natuurlijk J)
en als afsluiter de gekende zonsondergang die ik mocht aanschouwen bij mijn
avondmaal.
Morgen eerste echte rustdag, enkel zwemmen en voor de rest
chillen. Ik ga dan mezelf mentaal voorbereiden met de
wedstrijdplanning-voedingsplanning en een een trainingsoverzicht van Zurich tot
nu maken.
Na een goede nachtrust van zomaar eventjes 10 uur vandaag met de bus en fiets in de camion naar Hawi, het keerpunt op het fietsparcours. Tijdens de briefing vooraf slecht nieuws: gisteren tijdens deze activiteit waren er verschillende atleten omver geblazen en 1 gewond afgevoerd. Reden: er is wind in Hawi, en als ze hier zeggen dat er wind staat... Dus we rijden met de bus naar ginder maar zeker dat we gaan mogen starten zijn we niet. Onderweg naar ginder wolken, regen zelf, en inderdaad op het laatste stuk WIND, de buschauffeur heeft zijn training gehad. Nu toch groen licht gekregen daar er beterschap in zicht was, al weet je nooit hier. Vertrokken en de eerste 10 km tijdens de afdaling was het inderdaad wind schuin opzij, en beetje regen erbij soms. Ben ik blij dat ik mijn "gewoon" voorwiel meeheb zeg! De benen voelen niet slecht aan maar ook niet goed. Spijtig dat er wolken zijn, ik vind het hier maar frisjes En geen enkele Hawaiiganger had me gezegd dat ik een regenvestje moest meebrengen. Het zit nog niet zoals het moet, maar ik had eerlijk gezegd slechter verwacht. Geen foto's vandaag, maar ik nodig jullie uit om de fietstraning ne keer te bekijken via http://connect.garmin.com/activity/51740662 Leuk spul die Garmin toestanden! De aanpassing aan de uren is min of meer ok, Aanpassing aan de hitte nog niet, er is hier gewoon geen hitte in mijn ogen. Deze namiddag waren de wolken min of meer verdwenen, en dan voelt het voor mij aan als een aangename zomerdag. Wie mij kent weet dat ik van warme dagen hou... Bon morgen kan ik natuurlijk al helemaal anders piepen want dan ga ik de laatste 10 km van de marathon lopen. De organisatie doet ons weg met de bus en zorgt voor bevoorrading.
Ik ben vertrokken thuis zaterdagochtend om 1h00 (vrijdagnacht eigenlijk) en toegekomen in mijn kamer in het Kona Resort zondagmorgen om 9h00 belgische tijd; Een reistijd van 32 uur dus. Hawaii tijd van aankomst 21h00 zaterdagavond, First target in Hawaii toekomen met al het gerief zonder kleerscheuren, die jet-lag te verteren en aan de hitte gewend te raken. De reis op zich is goed meegevallen. Ik schat een 30 tal atleten, 99% Duitsers, zaten op dezelfde vlucht. Je hebt ze ook in alle maten en soorten die Duitsers... Al het gerief is toegekomen, oef. Vreemd, je haalde zo de atleten eruit op de tussenstop: Ze gingen allen direct naar de afzonderlijke plaats waar "uitzonderlijke goederen (fietsen dus) opgehaald moesten worden. De gewone bagage kan wachten... Gisternacht na de reis om 23h00 bedje in, direct in slaap, maar om 2h00 wakker, en niet meer in slaap te raken. Toch verplicht om in bed te blijven liggen rusten tot 5h30. Om 7h00 shuttle in naar de pier waar de zwemstart is. En een eerste zwemgewenning van 20 minuutjes. Je wordt stil als je dit beleeft, dit is hier voor triatleten eigenlijk "heilige grond" en dit voelde wel speciaal aan. Deze plaats al zo dikwijls vanuit de livestreams gezien, en nu sta ik er zelf. Fototje moest erbij natuurlijk. Winkelen en bewust terug te voet naar hotel: de hitte is op dit ogenblik voor mij ZALIG; De frigo is dus ook al gevuld. Na de middag fiets ineen gestoken (zie de foto voor-na ...), klein dutje (het lichaam wou duidelijk meer, maar ja t'is hier dag natuurlijk) en klein uurtje gereden, de plaatselijke ronde + nog wat gear bij de organisatie oppikken. De hartslag zit goed, na de middag was de zon wel verdwenen, maakte het eigenlijk alleen maar plakkiger. Eigenlijk zin om veel meer te doen, maar ik sla de eenzelfde raad van al die ex-Hawaiigangers niet in de wind, merci mannen. Beetje bijsleutelen, snoepen en verslagje schrijven... Nog eten, wandelingske maken en bedje in. Morgen verkenning fietsparcours: De organisatie doet ons weg naar het keerpunt in Hawi en wij komen terug met de fiets. Jaja het leven kan toch mooi zijn. PS: Graag geen berichten op mijn gsm sturen, ik heb hier toch geen ontvangst. Mijn mailadres is momenteel dirk.logghe@hotmail.com moest je een maileke willen sturen. fotos zie "mijn favorieten" onderste link "mijn fotos" Map Hawaii 2010 moet ik nog zien te verwijderen, maar is vanop mijn gecrashte pc gemaakt...
De zware trainingen zitten erop. Ik heb er een beetje dubbel gevoel bij. Deze week een tweetal trainingen niet uitgevoerd. Maar de belangrijkste trainingen daardoor wel correct kunnen uitvoeren. In totaal een 22 tal uur waarvan toch een 7.5-8 uur aan IM tempo.. Nu is het kwestie van deze goede vorm te houden, de spieren dus onder spanning houden met kortere trainingen, recupereren, niet ziek worden en in Kona geraken. Ik vertrek zaterdag 02//10. .Ik weiger alvast me aan dit kl*teweer hier aan te passen en begin vanaf vrijdag aan het uurverschil van 12 uur aan te passen.
next post: zondag 03/10 hopelijk vanuit Kona in good shape en met alle gear aangekomen, met ook voor mezelf eens een trainingsanalyse van zurich tot nu..
Nog 1 weekje echt doortrainen. Het begint zwaar te worden. Ik had voorzien om 2 x 3 weken op te bouwen met 1 rustweek tussen. Ik zit nu dus in de laatste blok na 2 weken. Tot nu toe alles perfect kunnen uitvoeren. Met uitzondering van verleden week. Voelde me moe en heb bewust 2 dagen rust ingebouwd, zeker nadat ik 2 nachten moeilijk geslapen heb (overtraingingssymptoom??). Maar na de extra rust zat de goesting er weer goed in en voelde het trainen zeer goed aan. De blok van 3 weken zal dus een blok van 2 x 10 dagen worden. Over het weer hoor je me ook niet klagen, t'is droog en dat is het belangrijkste. Weliswaar 20°C te koud en de dagen zijn al veel te kort. Maar alles is aan te passen: Gisteren 180km gefietst in winterkledij, om het dan toch maar te warm te hebben en te zweten... Zoutpillen en voeding testen+ het laatste uur niet meer eten-drinken. Zo dan toch nog eens redelijk leeg binnengekomen. Vandaag 30 km gelopen, juistgeteld 2h30 voor 30.6km. Het eerste halfuur ging moeilijk, maar ik ben erdoor gekomen. Eten en drinken op tijd en vlot binnengekomen. In mijn laatste zware week leg ik de nadruk op blokken van IM tempo in mijn trainingen. Next berichtje: race day-2weeks. Hopelijk geraak ik daar al, en dan next step...
check out mijn fotos, heb een mapje "hawaii 2010" aangemaakt waar ik momenteel detail van mijn fietsgear heb opgezet. Superlichte drinkbushouder achter het zadel waar ook reservemateriaal "aero" kan in opgeborgen worden, thx voor het lenen Igor! En in mijn aerobar zie je een rood knopje: daarin kan ik 6 zouttabletten steken en door simpelweg te draaien komen ze er 1 voor 1 uit. Techniek staat voor niets in de triwereld, details tellen ook!
Ja trainen voor DE IM is wel motiverend. Ik heb nog nooit zo gefocust bezig geweest als deze laatste maand. Intussen een eerste trainingsblok van 3 weken achter de rug, 42 km swim, 1425km bike en 175km run. Nu een rustweekje met slechts een 12 tal uur training. En dan een iets minder volumineus blokje van opnieuw 3 weken. De kwaliteit moet dan iets omhoog met blokken aan IM tempo of er juist boven. Ik hoop alleen maar dat het nog wat deftig weer blijft. Het korten van de dagen is nu wel echt ingezet, iedereen zegt "de zomer is gedaan" maar voor mij moet het warmste nog komen Alles is gepland en geregeld, hopelijk blijft alles zo verder verlopen. Dan ga ik niet enkel om te finishen maar ook om een tijd neer te zetten waar er nog veel clubgenoten hun tanden op stuk gaan bijten, als ze er al geraken natuurlijk enfin dat is momenteel het plan... volgende update in week 39, dan is de trainingsblok gedaan. Ik vertrek op zaterdag 02/10 naar Hawaii.
5h30 aankomst in de wisselzone, klaarzetten
van de racespullen volgens vaste procedure
6h10 : vertrek naar de zwemstart +
aantrekken wetsuit en ja, toch wel wat stress. Maar bon : plan is allang
gemaakt, wanneer gai k het nu eindelijk kunnen uitvoeren ? hopelijk
binnekort zonder veel problemen.
6h55 : zwemstart van de pros
6h57 : ok, we mogen eindelijk het
water in
7h00 : START
Ik zie enkel links, rechts en voor mij veel
armen en benen. Geen boeien te bespeuren. Hopelijk is dit de laatste IM met
mijn beperkt zicht, dit is eigenlijk niet leuk. Het water is wel perfect van
temperatuur, 23.8 °C.
Na 1 ronde besef ik dat ik niet goed bezig ben, elke groep haal ik zonder
moeite in, dus ik zwem niet op mijn plaats kalm blijven, de dag is nog lang.
De tweede ronde haal ik nog veel atleten
in, ideaal is dit dus niet
8h03 :In de wisselzone sta ik wel bijna moederziel alleen in de rij van 422
atleten van mijn agegroep. Er staan nog veel fietsen, alé zo slecht was het dan
toch niet. In ieder geval nog geen gram energie nodeloos verspild. Fietstrui
aandoen, kousen aandoen, eten in de zakken, enz. Supersnelle wissel is dit niet
maar dat is dan ook niet mijn prioriteit.
8h06 : Op de fiets gaat het vlot,
eten, drinken, focussen, this is it !! hartslag gelijk houden lukt me vrij
aardig.
10h38 : eerste fietsronde van 90km zit
erop, sneller dan gepland maar met hetzelfde gevoel van nog geen gram nodeloze
energieverspilling. In de tweede ronde haalt een zoveelste fietsgroep
mij in. Niet stayeren ?? jawadde De groep rijdt te traag om bij te
blijven maar te snel om van weg te rijden. Dus : 20 km mee in de wielen. De
maag zit propvol met eten, iets te vol Als het tempo met snokken de hoogte
ingaat en daarna weer daalt + de maag begint tegen te pruttelen weet ik dat dit
niet het plan is. Beetje wachten met eten, maar hoelang ?? Juist voor de
zwaarste klim krijg ik weer wat honger en neem een gel. Te laat, de klim is er
en het energiepeil daalt. De klim gaat moeizaam, zeer moeizaam. Kalm blijven,
nog 40 km
fietsen en een marathon lopen, nog niets is beslist . Anticiperen, plannen
aanpassen en doordoen.
13h23 : ik mag het fietsje aan de kant
plaatsen, benen zijn nog goed, maag begint terug io te komen en vooral blij dat
mechanische panne al uitgesloten word
13h25 : start van de marathon, 4
rondjes van 10 km
en iets lopen. De eerste 5km gaan moeizaam, hartslag 10 slagen onder het doel
maar het gaat niet beter. Een plaspauze en een gelleke verder beginnen de benen
rond te draaien. Eindelijk, ik ben er door ! Ik loop het tempo dat ik wou
lopen, goed gevoel, harstalg waar het moet, en inhalen ! Dit doet deugd. Gefocust blijven, eten, drinken en beseffen dat na 1 klop je nooit nog
100% recupereert en zeker geen 3h00 zonder verval kan bliiven lopen. In de
derde ronde voel ik het tempo zakken, ok ondergaan, dit is normaal. Vierde ronde
beetje beginnen rekenen, onder de tien uur zal nog wel lukken.
16h55 : Finishen, manman, hiervoor heb ik dit jaar
zon 460 uur voor getraind Ik had iets van een 9h40-45 in gedachten, maar na de
zwembeurt en mijn 2 klopjes moet ik hier tevreden mee zijn ; meer zat er
niet in. Het besef dat dit alles niet mogelijk is zonder de steun en hulp van
mijn gezin, de plezante trainingsmomenten met de vele trainingsmakkers geven me
tranen in de ogen. Dat ik dertiende in mijn agegroep ben en niet bij de eerste
8 kan me eigenlijk gestolen worden, dit is zo mooi, en ik ben zo leeg ZALIG
De dag erop komt dan de kers op de taart :
ik mag door het afzeggen van verschillende atleten voor mij toch naar hawaii om deel
te nemen aan de moeder der triatlons, de IM HAWAII. Ik word er stil van. Even nagenieten, alles plannen, en HOPHOPHOP.
Ikke gecrahst, gecrashed... Na 3 rondes fietsen energie op, hartslag niet meer naar boven te krijgen, op laatste ronde 5 minuten verval. Draaien voor de ogen, geen power meer. Beginnen lopen maar zelfde verhaal, hartslag niet boven de 135 te krijgen (moet rond de 150 lopen...) Nochtans niet geforceerd of zot gedaan... Combinatie van niet genoeg rust-niet genoeg gegeten de dag ervoor- koude is mijn weer niet(ook daardoor meer verbruik waarschijnlijk)-weerom plasprobleem Ach beter daar crashen dan in zurich. Ik weet nu dat ik mijn voedingsplan ervoor en de dag zelf zeer goed moet herzien en weet dat ik er gevoelig aan ben... ik heb niet veel reserve denk ik... Voel mij na 10h00 slaap redelijk, natuurlijk geen spierpijnen, enkel mentale tik natuurlijk. Een eerste analyse leert mij dat ik inderdaad niet genoeg koolhydraten heb opgenomen. Ik weet wat te doen, das het positieve, de rest snel vergeten.
geleerd-aandachtspunten: concentratie!! goed behalve 2 de fietsronde - wissels zijn toch belangrijk, kijk ook naar de concurentietijden...-kousen noodzaak indien langer dan 1/4.- fietsen trapfrequentie, dit was hoe het moest. - ballon ivm energie: perfect gedoseerd.
Ja te weinig tijd om nieuws op deze blog te posten. Vandaag de 1/2 van Leuven afgewerkt, eerste langere afstand dit jaar. Bedoeling was niet te diep te gaan daar er volgende week terug een 1/2 op het programma staat. Gewoon de hartslagen iets hoger laten gaan, nooit in het rood en wedstrijdritme opdoen. het zwemmen zit goed, dit tempo kon ik makkelijk aanhouden en ik kwam zowaar met Tine Dekkers uit het water. verleden jaar zat ik daar 2 min achter... Maar de gewonnen tijd verloren in de wissel, ik kreeg de rits van dat f*cking wetsuit niet naar beneden. Zat conculega Hugo daar voor iets tussen?? la dekkers 34'50" en ik 36'28", dus 1'30" verloren. kan kloppen naar mijn gevoel Maar bon op fiets aanloopronde voorzichtig gereden, het was immers nat-winderig, niet echt triatlonweer. Nadien vond ik het juiste ritme. De drinkbus in het stuur kwijt na 1 ronde en de drinkbus op het frame los na 2 ronden. Dus de laatste ronde geen drinken, en ook niets meer gegeten... oeioei komt dit nog goed?? De hartslag-inspanning was mooi verdeeld op de fiets, zeker niet in het rood: 142 avg en 36.3. 2h17 voor 82 km. Ok nu lopen. Dit ging vlot en proberen de verloren input aan suikers in te halen, maar in het lopen is dat gevaarlijk. De hartslag-inspanning lag goed, zowat 152. De eerste 2 ronden gingen vlot, zeer vlot. De derde iets minder, laatste halve ronde was de tank aan het leeggeraken, logisch, maar het verval viel nog mee. Uiteindelijk 55 ste op 360 man op een bk, 11 de veteraan. Als je ziet is er slechts 1 veteraan ouder dan ik voor mij... dus was het hier M45... Maar bon dat is allemaal niet belangrijk. 4 minuten beter dan vorig jaar en veel makkelijker gegaan. Beter in vorm en beter materiaal. De suikers zijn terug op peil en de benen zijn totaal niet kapot. Ook de betere fietspositie helpt natuurlijk... Volgende week parcoursverkenning in Zurich + wedstrijd op zondag. terug wat meer wedstrijdritrme opdoen. alé, werk aan de winkel. Verd*mme het is een harde stiel maar zo'n wedstrijd geeft toch voldoening, daarvoor doen we het sé.
Deze stage in Antibes waar alle disciplines aan bod kwamen had voor mij 2 bedoelingen: afsluiten van het volumegedeelte met een "max" en begin kwaliteit op de fiets, voornamelijk wat klimwerk. En het is mooi geweest. zowel de sfeer, het weer, de omgeving, de faciliteiten, de groep, alles was perfect. Enkel trainen-eten-rusten, zo'n beetje een profleventje. Ik vraag mij af of zij beseffen wat een gelukzakken zij zijn. Maar bon, voor mij en voor mijn medestageleden was dit het idee van de ideale vakantie : Op 8 dagen, waarin 1 reisdag, 15 km zwemmen, 688 km fietsen en 61 km lopen. Het ging alsmaar beter... Nu wat rusten en we zien wel of dit naast de fun van het te doen ook nog wat opgeleverd heeft. Volgende week clubkampioenschap. De eerste echte test. Ik ben benieuwd wat de fietstijd met de nieuwe fiets zal geven. Dit zal mij veel leren over de ambities die ik nog mag hebben voor Zurich. Believing is achieving (thx sebbe)
Het was even stil op mijn blog. Voor meer dan trainen-eten-slapen-werken-weinig onderhoudswerken thuis was er dan ook geen tijd. Nu voor mezelf toch even een tussenevaluatie maken. Verschillende parameters leren mij dat ik ongeveer even goed zit als verleden jaar. Zwemmen gaat beter en beter, maar er kruipt toch veel werk in voor wat er uit komt. Lopen iets minder dan verhoopt. Fietsen kan ik nog niet veel zeggen, daar moet het nog beginnen eigenlijk. De uithouding zit goed, maar er zit nog geen snee op. Niet moeilijk met dit kl*te weer hier. Ik heb tot nu toe al 1 training buiten op de nieuwe TT bike kunnen doen. Al de andere keren regen of kans op regen. Als ik ga voor 9h30 moet ik 10% verbeteren, en daar zit ik nu ver van af. Ga ik het gezegde "vanaf een bepaalde leeftijd is hetzelfde presteren tov vorig jaar eigenlijk vooruitgaan" moeten ondergaan ?? Ik weiger nog steeds dit te ondergaan en vecht om het tegendeel te bewijzen. Ik ga voortdoen zoals gepland, niet bijsturen. Ik voel me goed, heb er zin in en geniet van de trainingen en dit type leven. De leuke periodes van veel trainen met kameraden en stages + eerste wedstrijden zijn in het vizier, ze zijn toch al niet meer in een verre toekomst. In ieder geval weet ik dat ik niet veel meer kan doen. Misschien is het normaal dat in deze volumeperiode den dash er nog nie is?? Ik besef het gevaar van overtraining en hou dit nauwgezet in het oog, anderzijds zo dat een volumeperiode tegen die grens aan ligt... Buiten dat ik verder doe onder het motto"doe wel en zie niet (teveel) om" en na de wedstrijdjes mss wel mijn doel zal moeten aanpassen. Nog veel werk om een goede maar geen uitputtende swim te hebben, een bike met hi tussen de 145-150. En een run met hi begin 155 en niet zakken onder de 145. En de eindtijd?? Wel als ik die 2 weken op voorhand op 10' na kan inschatten zou dit schitterend zijn voor mijn zelfkennis. Telexbericht: Verleden dinsdag op looppiste 2x10x200 : schitterend weer ervoor => korte broek; aprilse grillen =>onderkoelde beenspieren; toch doorgaan => krampgevoel in rechterkuit. Vrijdag tijdens looptraining naar het werk terug licht trekken in de kuit => besloten om op paasmaandag NIET aan de jogging mee te doen waar ik ging doorlopen. Met pijn in het hart besloten maar ik leer bij van het verleden...Deze jogging is mij geen spierscheur waard. Volgende update: de week voor de stage naar Nice
Ik heb 2 dagen nodig gehad om even alles rustig te laten zinken en de juiste conclusies te trekken. Bedoeling was zaterdag om aan 15.0 km/h en hartslag liefst rond de 150-155 te starten en zo de volledige afstand te lopen. 10-15 slagen onder de 4mmmol hi en zo een doorgedreven tempotraining te doen waarin op tijd gegeten en gedronken werd net zoals in de langere wedstrijden.Een "ballonvergrotende" training dus...
Na een trainingsblok van 3 weken met gemiddeld 16h30 trainingsarbeid is dit, ook door andere omstandigheden als vorig jaar, iets anders uitgedraaid.
Na de start 13 km windop en al na 500m zat ik in een derde groep van een man of 15. Geen meter kop doen, volgen, tempo 4'10"-4'20" en hartslag 158-163. Voelde vlot aan maar de hartslag was te hoog. Achter ons minstens 50m zonder een kat te zien, dus lossen was geen optie. Dat ging trager lopen worden met een hogere inspanning. Dan maar volgen en zien hoelang dit goed gaat... Keerpunt na 13km en nog steeds tempo 4'10-4'15". Dit gaat trager dan verleden jaar doch ik zit in ongeveer dezelfde positie. Windmee en de groep spat uiteen. Ik hou me nog 2km rustig maar als er nen ambetanterik die al heel de heenreis op mijn zenuwen werkte ook demareert volg ik hem op een 20 tal meter. Met als idee "als jij sterft dan pak ik u" Beetje tegen mijn zachtaardige natuur in maar ja, t'was echt nen arogante gast. 500 m verder is het al van dat. Toch duurt het nog een 500m eer ik hem te stekken heb. Drietal kilometer aan 4'05"-4'10" maar dan beginnen de benen al wat zwaar aan te voelen. Tot kilometer 23 nog tempo onder de 4'20" gehouden maar dan ging het minder. Ach nog 4 km, de oorspronkelijke bedoeling is allang naar de z*k dus dan maar er een mentale training van maken: hartslag gelijk houden op 155-158 en zien hoe goed we kunnen afzien. Iedereen die dit al meegemaakt heeft weet hoe dit aanvoelt... .1 ding had ik me voorgenomen: als "hij" me terug inhaalt ga ik mee. 5 man hebben me terug ingehaald maar "hij" was er niet bij. De laatste kilometers ging het tempo van 4'20" naa 4'34" max. Valt eigenlijk nog mee... Als 42 ste over de meet in 1h55 van de 281 deelnemers met een avg van 4'15" en 14.0 per uur. Gene vette.
Achteraf gezien: vorig jaar was ik 34 ste met 1h48. Indien ik dit jaar die tijd had gelopen was ik 15de-16de. Dus toch iets andere omstandigheden. Ik heb er dan wel geen ballonvergrotende training van gemaakt, eerder een "karaktertraining". En in de gesprekken voor en na met de ploegmaten weer een theorie besproken. Die van het verval in de afsluitende marathon in de triathlon. Ik heb er al mijn persoonlijke ervaringen en gemeten vervallen bijgehaald om deze in de taktiek van dit jaar te steken. Misschien het belangrijkste voor de toekomst? Time will tell. Volgende afspraak furaloop. Het is nu te vroeg om daar al iets van te zeggen. Eerst een rustweekje en nog veeeeel trainen. Ik probeer hier nog een grafiekje onder te krijgen.
Vandaag vaste afspraak in Bosvoorde voor
een mooie loop doorheen het Zonienwoud van 19.2 km met nogal wat klimmetjes. De
bedoeling was van deze wedstrijd afsluiter van de snellere traingslopen van te
maken en dus nog 1 maal alles uit de kast te halen. Even nagekeken en van de
vorige 6 edities liep ik er 4 mee. Allen tussen de 1h12 en 1h15. Ik had dus
graag juist onder die 1'12" gedoken. Dit zou bewijzen dat ik goe bezig
ben. Maaar; " Het zat er in maar het is er logischerwijze niet
uitgekomen". Copie van trainingslogboek vertelt iets meer:
1:13:45 - 19,1 - 3'50" - begonnen met verzuurde spieren door squat op
vrijdag, 14 km super ok, hi 170 dan energie in spieren op en melkzuur erbij hi
162...van plaats 23 naar 37. maar kom laatste deel was dan maar karaktertraining
en da ging dan nog zo goe mogelijk. 14 km in 53'50"-laatste 5 dus in
20'00"
Wat hebben we geleerd vandaag (ten eerschten, ten twedden en ten dèrde moei der
moa bi peizen hé-hé-hé):
gevoel van
de eerste 14 km was echt wel super. Niet in het rood, mooie tijd en deed
mij denken aan het gevoel van 1995. Gaan en blijven inhalen...training
loont dus.
als je wil
knallen op een wedstrijd 2 dagen ervoor niet meer experimenteren op
training... Zaterdag losfietsen, een warm bad, musclerelax-zalf en reflex
spray halen het melkzuur niet op 1 dag uit de benen....
Als je de
bougie voelt uitgaan, het vat leegloopt, de benen die vollopen:
anticiperen, kalm blijven, focussen, vertrouwen op de trainingstoestand
en....afzien. Hoe beter de traingstoestand hoe kleiner het verval.
Een blik op de uitslag leert mij dat ik in
goede doen toch niet onder de 1h12 geraakt was. Ik gok op
1h12'00"-1h12'15".
De snelloopperiode zit er op. Spinning halweg, krachttraining sterft uit. Nu
enkele weken zwemmen-zwemmen en nog eens zwemmen.
Afspraak voor een eerste MTT gezamelijk wedstrijdje. Goed voor de teamspirit,een trainingsprikkel en beetje loeren naar de vorm bij elkaar. Ieder 8 km, 2 rondjes van 4 km en nadien gezamelijk 4 km op een heuvelachtig grotendeels off road parcours. Ploeg van 5 met verplicht 1 vrouw en 1 veteraan. Aan veteranen geen gebrek bij MTT ... Carine begint als eerste. Niet in vorm zegt ze zelf maar toch loopt ze mooi rond de 50 ste plaats op 300 gestarte ploegen.39 minuten en x seconden (Sorry Carine ik heb de start gemist). Maar een dikke minuut trager dan gewoonlijk. 1 woord :Natuurtalent. Koen - Flor als tweede loper. Hij ging er als een speer vandoor, kwestie van een mooie tussentijd te lopen om anderen de benen af te snijden??, en liep 15'40" en 31'44". Als hij deze progressie doorzet is hij de te kloppen man deze zomer. Derde loper onze supervet Lucho die uit zijn winterslaap treedt. Alé dat wil hij ons toch doen geloven. Loopt mooi 16'25" en 32'48" .Vierde liep ik. Iedereen zegt dat ik in supervorm zit, maar een zware trainingsweek vorige week en deze week twee dagen zonder training wegens vechten tegen de beestjes doen mij niet veel verhopen. Mijzelf goed ingedeeld volgens de vorm van de dag en een 15'30" en 31'09" waren het resultaat. Laatste loper Seppe. Al 7 maand aan het vechten-toegeven-afzweren van allerhande Verleidingen...Ik weet niet wat hijzelf verwachtte, hij laat zelden 100% in zijn kaarten kijken. Maar een 15'55" en 31'25" zeggen mij 1 ding : Moet er nog zand zijn? Gezamlijk als 27 ste ploeg vertrokken met 3-4 ploegen juist voor ons. Al snel werd duidelijk dat deze groepen sneller waren, dus mooi gezamelijk binnenlopen en nog een beetje dollen was het gevolg. Er kwam geen ploeg meer achter ons in zicht, dus iedereen blij met zijn-haar individuele en gezamlijke prestatie over de streep. Teamspirit ok, prikkel ook en het nodige zand was er aanwezig...
Vandaag de laatste loopwedstrijd van het jaar op het programma. 12km in hartje leuven. Het is er mijn 8 ste of 9 de deelname. Het parcours werd aangepast, ten goede. Vroeger 3 rondjes van 4 km waarin vanaf ronde 2 steeds meer gedubbelde lopers voor uw neus liepen. De laatse 2 jaar was het van het goede teveel. Nu 1 ronde van 8km met aansluitend 4 km. Iets bochtiger en ook nog steeds genoeg afwisseling in klim en daalwerk. Ze hebben volgens mij stukken van het parcours van de triathlon overgenomen. Het was dus geen onbekend terrein. Op asicoach heb ik als opmerking geschreven "12,35km 45'52" 3'42" - 16,2 - 600alt - leuven corrida - hi 173 - hartslag zeer constant gehouden, ging goed maar niet super, logisch gezien trainingsvolume-intensiteit laatste week, deed deugd. kracht dik ok, uithouding +- ook snelheid niet, maar logisch..."Dat is eigenlijk een mooie samenvatting. Het was leuk om eens met wat meer volk te lopen. Sommigen heb ik moeten laten gaan, anderen hebben mij moeten lossen. Ach ja, momentopname, maar het was een leuk moment.34 ste toegekomen algemeen, 11 de vet op ?? veel volk. De uitslagen van de laatste jaren vergelijkend gaat het in stijgende lijn. Dat vaststellen met een stijgende leeftijd is leuk. Ook noodzakelijk om het doel te bereiken en het resultaat van een trainingsplanning die nen iets grotere fond moet leggen dan vorige jaren. Hoe groter en sterker de funderingen... Enfin we zien wel. Laat ons stellen dat de funderingen ongeveer uitgegraven zijn (steeds dieper en breder) en nu de funderingssleuven gevuld worden met gewapend beton (betere kwaliteit??) om het eens met nen bouw te vergelijken.
Vandaag in Kampenhout een echte winterversie van deze 20 ste editie gelopen. Op het oude parcours 2 rondjes. Spijtig voor de organisator en het goede doel maar veel volk was er door dit uitzonderlijke weer niet. 86 man op de 11 km en 74 op de 5.5 zijn er toegekomen. Verleden jaar liep hier nog 830 man...Samen met clubmakker Koen naar Kampenhout geschoven. Over bijna de ganse lengte van het parcours waren er 2 sporen min of meer sneeuw-ijsvrij gemaakt. Maar bij elke afzet slipte je toch door.Ik had mijn oude veldloopspikes met korte pinnen aangedaan, maar had er weinig voordeel van. Ze hebben toch gedaan waarvoor ik ze aangedaan heb; mij blessurevrij aan de finish gebracht. 3 de plaats algemeen, 2 de vet maar met dergelijke bezetting is dit relatief natuurlijk. Ik voel dat de power goed zit, en de conditie beter kan. De gemiddelde hartslag van 171 bij deze snelheid van 14.8 (43'06" op 10640m) voelde zeker niet zo aan. Is dit goed of slecht? Time will tell. De weg is nog lang, gelukkig... Voor mij zijn er vandaag 168 helden: De finishers van de hel van kasterlee. RESPECT
Sporthistorie: In mijn jeugd 2 tal jaar wat gevoetbald (6-8 jaar) , daarna al iets gemotiveerder aan judo gedaan (tot groene gordel). Van 12-14 jaar wat gezwommen bij interscholencompetities, maar veel stelde dat niet voor. Van mijn 15-20 jaar nog gemotiveerder niks van sport gedaan. Het keerpunt kwam er toen ik in 1986 mijn opleiding legerdienst in Peutie had. Bij de lange loopproef van 3 km met moeite toekomen en daar 3 dagen zware benen van hebben. Dat kon niet zijn!! En zo begonnen met lopen via mijn schoonvader, toen secretaris bij atletiekclub Kortenberg. Vanaf dan elk jaar een doel stellen, bereiken, volgend doel, enzovoort. 1991: eerste marathon 3h01. 1995 was mijn beste atletiekjaar: marathon 2h40, 10000 3220, 5000 1554, Daarna de 1 na ander overbelastingsblessure en eigenlijk ging het bergaf met het sportplezier. In 1999 begonnen met zwemmen als revalidatie en dit ging vlot en deed me deugd. Op aanraden van een loopmakker een fiets gekocht om zo in 2000 met 1/8 triathlon te beginnen. Samen met enkele kameraden het Lucky Iron team opgericht. Elk jaar een groter doel: 2001 ½ Keulen, 2002 1/3 Stein, 2003 IMFrance. Gezien ik redelijk zwom, magertjes fietste tov clubmakkers Lucky en Jonathan, en goed liep ging ik voor mezelf de uitdaging aan om eens een zwaar fietsparcours te doen in de triathlon. Dan zou ik wel leren fietsen. Het werd dus Embrun. In 2004 12h10min en als voorbereiding de marmotte in 8h55. In 2005 12h05 en de marmotte in 8h23. Deze 2 jaren hebben me deugdgedaan maar wat dan?? Een dubbele?? Heb het eerlijk gezegd even overwogen. Maar de balans zou privé te zwaar doorwegen. Je kent de fameuze kerk wel hé. Uiteindelijk beslist om als kersvers veteraan eens te zien wat ik waard was in het Belgische Superprestige circuit. Gezien het verschil tussen mij en clubgenoten Jonne en Lucky groter werd, waardoor gezamelijke trainingen moeilijk werden, en ik enkele mensen in de triathlonwedstrijden ben tegengekomen die bij het Machels Triatlon Team aangesloten waren heb ik beslist om in 2006 te veranderen van club. 2006 werd dus het SPjaar. Met succes heb ik de 3 de plaats in de eindranking superprestige gehaald. 2007 terug zin in een volledige gekregen, samen met 4 man ernaartoe geleefd, met de nodige moeilijkheden. 2008 overgangsjaar: had gezegd te stoppen maar ik bleef maar wedstrijden doen... 2009 gingen we met 4 man voluit voor Nice. Ik had daar eigenlijk iets terug recht te zetten... 2010 leg ik de lat hoger. Daar waar ik in Nice vorig jaar voor mezelf MOEST aankomen ga ik nu voor een goeie tijd gaan. Kwestie van nog eens alles uit de kast te halen. De planning is uitgekiend opgemaakt, een nieuw racemonster aangeschaft. HERE WE GO
Motivatie: Ik beleef evenveel plezier aan het opstellen van een planning, minutieus zelf, als aan de uitwerking ervan. En dit in alle facetten van het leven. Al doende leren wat uw eigen mogelijkheden zijn en het beste uit mezelf halen maakt me gelukkig en tevreden. Momenteel concentreer ik me dus op de sportbeoefening. Dit is een luxesituatie die ik me kan permiteren daar het op alle andere vlakken in mijn leven voor de wind gaat... Wat het later zal worden zien we dan wel weer.
Vandaag bij de exclubgenoten een tweede testje van het seizoen gedaan. 15.4 km (ook volgens mijn garmin) op een mooi parcours. De wind en open vlakte maakten het wel een harde dobber. Maar deze keer was de Stan er wel. Direct zaten we in elkaars omgeving en in de eerste van twee ronden was ik duidelijk de sterkste van ons beiden. Voor ons was de kopgroep van de 6.5 km foutsie en achter ons een gap. In de tweede ronde vond Stan zijn tweede adem. Hoewel ik er alles aan deed om hem er af te lopen bleef hij aanklampen. Samen over de meet, beiden tevreden met plaats 2 en 3 algemeen en 1 en 2 bij de vets. Hopelijk lopen we samen nog vele wedstrijden. Vandaag hebben we alletwee wel 1 ding geleerd: niet te snel afspraken maken
Winderige dag, zachte temperatuur en goesting om eens aan het gashendel te draaien... Al na 400m zit ik alleen een 20 tal meter achter de kopgroep van 12 tal man aan te lopen in mijn tempo. Ik mis al mijn wedstrijdmakker van de laatste tijd Stan... De rest van de wedstrijd is dit eigenlijk zo gebleven, stevig gelopen, goed gevoel, sterke poten, 2-3 man die afzakten van de kopgroep opgeraapt en achtergelaten. In de uitslag sta ik 4de vet, 41'59" op volgens de organisator 11900m. Dit maakt een mooie 17.007 km/h als avg. Volgens mijn garmin was het 11400m en dit geeft nog altijd 16500 als avg. Daar ben ik blij om. Maar dit kan en moet nog omhoog.
De rust is gedaan, de plannen zijn gemaakt, ik vlieg er terug in. Bedoeling is om in de periode oktober-januari nadruk op krachttraining en behoud of eventueel verhogen loopsnelheid. Om toch iets van snelheid te doen in deze periode. Vandaar de verschillende loopwedstrijdjes tot de afsluitende wedstrijd van bosvoorde begin februari. Daar wil ik toch al eens knallen... Vanaf januari spinsessies op de fiets, nadruk trapfrequentie. Februari - maart zwemmen-zwemmen-zwemmen. Vanaf dan fietsen-fietsen-fietsen april opbouw met afsluitend hierop weekje stage in Antibes-Nice even knallen op het clubkampioenschap... terug stageweekje in de Vogezen 1/2 in Leuven??? hangt af of ik de volumes tot dan toe in mijn voorbereiding heb kunnen draaien. Vervolgens wat de snelheid aanscherpen+parcoursverkenning voor ZURICH door op 06/06 70.3 Rapperswille mee te doen. blijven trainen en serieuze test van de balloninhoud op 20/06 in stein... even recup, laatse blok volume verwerken, taperen en... IM ZURICH... Daarna zien we wel, zowiezo nog een wedstrijdpiek in september- oktober te plannen.
zondag 28/06/09 6h25: D-Day voor mij en 2548 andere starters op de beach in Nice. De rust is er, maar toch stroomt de adrenaline . Na een perfecte voorbereiding en rustige tapering moest hier iets rechtgezet worden...
6h30 bang daar gaan we. 3.8 km swim in de zee. Op de grens van de -55min en -1h06 op de eertste rij gestart. Bedoeling was direct iets naar _link_s in de voeten van de laatste 55 min te gaan. Tot boei 2 (1200m) geen enkele klop gegeven of gekregen, mooi binnenkant en in de voeten van een voor mij gekende female-pro. Goe begonnen dus. In het terugkomen de richting wat kwijt, beginnen slalommen, zweet in de ogen (zo'n zwemmasker niet aan te raden indien te warm!!!)en vloeken want de goei groep "weg". Bon, beginnen vechten en doen en na 1h03 als 338 terug aan wal. amai toch wel trager als verwacht, later blijkt dat iedereen nogal traag heeft gezwommen. Als je ziet op welke professionele manier de boeien geplaatst worden begrijp je dit wel.. achteraf gezien dat die fpro 1h00 rond gezommen heeft...Wissel is niet mijn ding, doe ik rustig en ook te merken in de tijd achteraf.
fietsje op en het zeer goed gekende parcours van 180 km (ik heb er 173 op mijn tellerke achteraf) afhaspelen nu. Direct besefte ik dat er veeeel volk rond mij zat en het niveau met de jaren stijgt. Niet naar anderen kijken, hartslag-trapfrequentie-voedingsplan volgen is de boodschap. Seppe passeert me al na 4 km fietsen. Ik dacht al dat hij al voor mij kon zijn, dus nog zo slecht niet dus... Zoveel fietsers,indrukwekkende en klojo's,gezien, je houd het niet voor mogelijk. Bij de indrukwekkende is zeker igor te rekenen die me op de klim "voorbijstoof". Enkele woorden gewisseld en byby Igor. Goe bezig, maar goe genoeg?? . Na 5h38 en als 334 terug de wisselzone in. 2 minuutjes sneller dan 2 jaar geleden. Voor iemand die ouder wordt en het nu als full-time werkende mens heeft moeten klaren niet slecht (ne keer klagen mag toch ook hé ). De beentjes voelden frisser aan dan 2 jaar geleden.
Nu nog als afsluiter een marathon lopen op een saai en heet parcours, 4 rondjes van 10.6 kilometer heen en terug op de promenade. Mentale indeling is hier belangrijk...Had me voorgenomen per ronde niet sneller dan 50 minuten te lopen, elke bevoorrading (6 per ronde) goed te drinken en op geplande tijdstippen te eten. Ronde 1 47'38" en ingehouden. Goe begonnen en de seppe en Igor "getraceerd". Ver voor mij maar ik wou zien dat ze niet van mij uitliepen en ook zeker niet verzwakten. Telkens we elkander kruisten een handklap en "komaan man". Dit deed deugd. Ik was al verder dan 2 jaar geleden en even kwamen er al tranen in de ogen als ik daaraan dacht. Komaan we zijn er nog niet, de zware ronden komen nog!! Ronde 2 zelfde afstand op igor en seppe, en voel me goed!!! Inhouden!!! Is nog ver...52 minuutjes. oei toch wat traag. ronde 3 ging de hartslag naar beneden tov van het gevoel, dan weet je dat het verval zich stilaan inzet en het bougieken stilaan uitgaat. Ok zolang dit maar niet voor km 40 is ... Ging al wat moeizamer maar ik merkte dat dit bij iedereen, ook seppe en igor, zo was. 55 minuutjes, valt nog mee...De laatste ronde was voor mij zalig. Ik wist dat ik ging finishen, niets meer te verliezen had dus waarom nog zwaar afzien. Genieten heb ik daar gedaan en de seppe en igor oppeppen. Zij konden misschien nog strijden voor hawaii plaatsen... Ondertussen ook ploegmaat Dirk en rookie Hugues bezig gezien, ja ieder van ons was goe bezig. De laatste meters, ja kijk naar de foto... Finishen, manman daar gaat wat door je heen... Uiteindelijk 214de op 2330 finishers en 34 ste in mijn age groep. 16 de belg op 118 gefinished. Maar wath the fuck, daar gaat het niet om...
Zelf nu na een week leef ik nog op de boost die dit me gegeven heeft.
Dank aan mijn gezin, zonder wie dit allemaal niet kan!! Mijn trainingsmakkers, voor alle mooie momenten. Mijn werkcollega's, die een wierdo moeten verdragen. En de supporters en vrienden, voor de relativerende babbels.
Een ervaren, maar toch steeds opnieuw gebeten, MTT atleetje. Dit was niet mijn laatste IM, zeker niet!!
Voor mijn enige wedstijd van 2007 had ik alles op alles op Nice gezet. Na een fietsongeval op 15/04 met als gevolg 5 gebroken ribben was het al een wonder min of meer getraind aan de start te staan. Was me gelukt. Ik vind nog mail terug:
ja veel hebt ge me nie gezien hé in Nice...
Ik moest plassen van in het begin op de fiets en heb dit steeds uitgesteld... Toen ik begon te lopen was alles perfect, ik had voldoende gegeten en gedronken, had nog nooit zo'n goei benen gehad na 180 km fietsen en had gefiets wat ik wou doen. Lopen vertrek mij steeds ingehouden, koelen, drinken, hartslag perfect. En ik liep zo naar Igor. Samen lopen we 1-2 km en na het keerpunt zie ik dat ik goe bezig ben. Ik moet dan zohoognodig plassen dat ik zeg tegen Igor; nu ga ik toch pissen zenne. Heb daar een beek gelaten, nog nooit zoveel in mijn leven. Enfin ik begin terug, igor al veel verder(haja had lang geduurd) Ik kom u nog tegen en zeg nog"niks aan de hand ben gaan plassen" en 50m verder draait het voor mijn ogen. Tempo zakken en nadenken, maar ik vond geen reden, had voldoende gegeten en gedronken. Te warm had ik ook niet. zelf moeten stappen. Aan de bevoorading cola genomen, ik dacht als het dan toch suikertekort is zal het wel beteren. Maar het beterde niet, en op het vetrekpunt ben ik gestopt, ik viel bijna omver... twee uur op de berrie gelegen met 2 dekens op mij en in slaap gevallen... Reden: ik dacht eerst zonneslag maar ik was niet verbrand en had geen andere symptomen. Echte reden: mijn blaas zat zo vol dat die mijn organen goed bijeendrukt. Mijn dik bloed zoekt een weg naar de spieren, vind dat wel. Maar door de plotse ruimte herschikken mijn organen zich en wat is het gevolg: bloeddrukval...
dus: op tyd gaan plassen is de les van Nice 2007...
och het seizoen stopt nu ipv in oktober...
ik heb trouwens enorm veel werk, doe dagen van 10-12 werkuren en da gaat nog duren tot 15 augustus; dus echt erg vind ik het niet, hoe zou ik het anders hebben klaargespeeld denk ik nu...
tyd voor te werken en de familie nu...
trainen? 2-3 keer lopen, 15 augustus hoop ik de 20 km van Zaventem met mijn zoon te lopen. Daarna met het werk op de kwart in Mechelen lopen. En als het zomerweer is de zondagmorgen een rustig fietstraininkje met MTT, zoals verleden zondag. Deed me enorm deugd.
Vorig jaar besliste ik om als kersvers master ne keer te zien wat ik waard ben in de Belgische SP. 6 wedstrijden diende ik hiervoor te beëindigen in dit circuit. De ambitie was top 3 in de einduitslag. Dit is niet zo evident met ene Koen Hoeybrechts en Kurt Jurgens in deze categorie. En dan nog de 3 Ct vets! Enfin uitgaan van de eigen kracht is de enige goede manier. Op de lange afstand had ik mijn pluimen verdient (voor mezelf toch J)maar voor deze korte afstanden diende ik naar mijn gevoel hulp in te roepen van een iemand met meer kennis van zaken op het gebied van intensievere trainingsmetoden in de drie disiplines. Ik moest immers minstens 1 minuutje beter uit da water stappen om met een betere fietsgroep mee te kunnen. Het lopen was kwestie van de snelheid te behouden. De samenwerking met Mia van TTG, die haar trainer B diploma aan het behalen is, kwam toevallig maar heeft zijn vruchten afgeworpen.
Na de lange aanloopperiode waar heeel veel trainingsarbeid, en vooral doordachte, is gekropen kwam de eerste wedstrijd eraan op 28 mei in Meerhout. Mooie tijd gezwommen, volgens planning. In het fietsen op het bochtige winderige parcours in de laatste ronde er wel afgereden. Even balen dus. Het lopen verliep redelijk, maar het was dan ook de eerste wedstrijd. 57 ste plaats algemeen en derde master.
De week erop Leuven. Weerom goed swim, bike was meer mijn parcours en ideale groep dus super. Het lopen ging geweldig goed! 16de plaats algemeen en tweede master.
2 weekjes later Brasschaat. Goed gezwommen, fietsen ging vlot, misschien omdat de Gerrit in mijn geburen zat?? En lopen te snel begonnen. In die hitte krijg je dan last van de maag, niet meer eten. Gevolg: draaien voor de ogen na twee ronden. Stappen, eten, stappen en rustig terug beginnen is het enige verstandige wat ik kon doen vond ik. Naar het einde toe ging het dan weer beter. 61ste algemeen en 8 ste master was het resultaat.
Vervolgens rustperiode, opbouwperiode voor de tweede reeks: 3 weken na mekaar. Eerst ¼ Vilvoorde, dan¼ Antoing (Belgisch) en 1 week later Eupen de halve. In de week bleef de trainingsarbeid dan wijselijk beperkt tot recuperatie en korte intervals.
Op 21/07 Vilvoorde. Goed gezwommen, perfecte fietsgroep en redelijk gelopen. Deed me denken aan Meerhout: heb precies gemis aan wedstrijdritme in het lopen, het viel me die 2 wedstrijden het zwaarst. Toch nogmooi 28ste algemeen en derde master.
Dan Antoing, BK!! En alle goei waren daar. Het zwemmen ging goed maar toch miste ik de juiste groep. Gevolg eerste halve ronde alleen gefietst om dan aan te pikken bij sterke fietsgroep. Ze hebben me de tweede ronde er bijna afgereden maar daar ben ik superdiep gegaan. De k**s stond in mijn keel toen ik terug aansluiting vond. De derde ronde wijselijk in de wielen gehangen. Het lopen verging me beter als in Vilvoorde, maar niet zo super als in Leuven. In dit deelnemersveld 45ste einigen en 5 de master maakte me erg blij. Er zat nie meer in.
Als afsluiter (van de SP)dus ½ van Eupen. Tevens mijn debuut daar. Slecht weer aan de start maar das normaal hier zeiden ze me. Goed gezwommen. Fietsen: de keuze geen beugel te gebruiken was fout en de drafters waren hier wel duidelijk aanwezig!! Gevolg drie groepenlaten gaan en een baalgevoel op de fiets. Maakte wel dat ik beetje kwaad aan het lopen begon en da hebben ze geweten!! Enfin 48 ste plaats in 4h24 en 7 de master in dit internationale gezelschap.
Op de eindranking van de SP is het nog wachten tot na de laatste wedstrijd in Weiswampach, maar het zal derde of vierde worden.
Eindconclusie: was leuk en doelen behaald maar is toch nie te onderschatten. Vooral de vele wedstrijden maken dat je je telkens moet opladen-focussen, en das mentaal toch zwaar vond ik. Lichamelijk viel da wel mee, alhoewel de vele intensievere trainingen en wedstrijden toch maken dat je meer op de rand van blessures ligt te trainen, terwijl op de lange afstand dit op de rand van overtraining ligt.
Nu nog 2 recreatieve ¼ (Viersel en Mechelen) en enkele watermolencupwedstrijden. Daar kan ik nog een derde plaats in het eindklassement uit de brand slepen denk-hoop ik.
Door omstandigheden zal het volgend jaar het (voorlopig)laatste jaar zijn dat ik mij zo op triatlon kan focussen. Dus wil ik doen wat ik het leukste vond in mijn korte carriere en da is: EMBRUN. Ha zalig ik kijk al uit naar de lange en iets minder intensieve trainingen. Ben ik dan toch een long distance manneke? Da zal volgend jaar geweten zijn
Ik ben ne gelukzak dat ik dit kan doen, ik besef het maar al te goed. Bedankt aan mijn vrouwke Nadine, zoon Steven, dochter Elien, trainer Mia, trouwe supporter Dave, alle clubmakkers van MTT en Acko voor de steun, raad, moed,trainingsplezier, grappen, gezever en ik vergeet nog zaken denk ik.
De week ervoor afbouwen en tegelijk extra genieten van de vakantie samen met het gezin, heerlijk. Parcoursverkenning roept herinneringen op aan de race van verleden jaar. Opmerkelijk hoe je hier elke dag opnieuw vele atleten ziet trainen, want naast de lange afstand is er ook de olympic distance met 600 tal atleten.Een echt triathlondorp is het. Twee dagen ervoor een elitewedstrijd voor heren en dames, leuk om deze echten eens bezig te zien. De dag ervoor triathlon for kids in alle categorieën.
Conditioneel ben ik er klaar voor, het voedingsplan wordt uitgestippeld voor de dag zelf net als de raceindeling(hopelijke tussentijden, moeilijke stukken). Lettend op elk detail alles tot in de puntjes voorbereid de dag ervoor. Nu nog juist de uitvoering.
6h00 's morgens zwemstart. Het valt onmiddellijk op dat er meer deelnemers zijn als vorig jaar, veel meer volk en dus enkele kloppen van nogal blinde starters(alé in mijn ogen toch) Velen starten met de intensiteit alsof het een kwart is. Of ik ben echt een diesel, want in de tweede ronde zwem ik 3 tal groepen voorbij. Telkens komt er wel iemand in mijn voeten zwemmen, met het nodige gekietel erbij, maar ik laat me niet afleiden. Na 58 minuten op het droge en de wissel verloopt vrij vlot.
Op de fiets valt het mij direct op dat het enkele graden warmer is dan vorig jaar, het rillen blijft uit. Sedert mijn ervaring in Stein probeer ik hogere trapfrequentie toe te passen. In Aarschot is het me goed bevallen, dus doe ik het opnieuw. Het moeilijkste punt dit jaar was wel de aanloop naar de izoard. Niet enkel de beklimming maar ook een stevige en koude tegenwind doen iedereen tot op het tandvlees gaan om toch maar vooruit te komen. Mijn plan was een 15 tal minuten sneller dan vorig jaar te fietsen. Maar al boven op de isoard besef ik dat dezelfde tijd eigelijk al een verbetering zou zijn in deze omstandigheden. 7h26 zet ik erop om de 187km te overbruggen. 1 minuut meer dan vorig jaar. Positief is het feit dat ik frisser van de fiets stap, negatief de 50 man die me voorbijgestoken zijn. Ik ben en zal toch maar eeuwig die loper zijn die op triathlon is overgestapt... Ook negatief de kleine kiezelstenen tussen mijn tenen( niet goed genoeg voeten gekuist tijdens de wissel). Maar ik dacht telkens me er een voorbij kwam met zijn grote molen wacht maar tot sebiet... In de wissel besteed ik extra aandacht aan het vernieuwen van mijn kousen en reinigen van mijn voeten. Hopelijk kon ik nu tijdens het lopen die sebiet waarmaken.... Na 3km vlak kwam de eerste beklimming naar het dorp toe. In het begin haalde ik weinig volk in, gewoonweg omdat ik weinig volk tegenkwam. Maar na 10 tal kilometer kwam ik op kruissnelheid en haalde ik er velen in. Geconcentreerd op het lopen en de regelmatige zelfcheck doende ging het tempo goed tot zeer goed. Op de klok kijkend en rekenend moet een tijd juist onder de 12h00 nog mogelijk zijn reken ik. Op tijd drinken-koelen en verder. Halfweg is mijn tempo danig de hoogte ingegaan dat ik iets verder een klopje krijg, licht duizelig en licht gevoel in het hoofd. Even extra drinken-koelen, tempo zakken, zelf sanitair stoppeken en hopen op beterschap. Die komt er snel maar nadien is het tempo toch gebroken. Eerste helft loop ik hartslag 140-145. Na de klop gaat het niet goed meer als ik boven de 130 ging. Gewoon uitlopen is de boodschap en zelf aan dit tempo haal ik er nog velen in. 68 ste eindtijd 12h05, 5 de veteraan. dus heb ik er toch weer 63 ingehaald.
Na de finish voel ik de vermoeidheid en emoties opkomen yes het is gelukt, ik heb mezelf goed over de meet doen komen Top 30 was achteraf, mede gezien het deelnemersveld,te hoog gegrepen. En gezien het parcours trekt Embrun de betere fietser aan. Voor mij juist de uitdaging...
De dagen erna leef ik in een roes. Eerst lichamelijk recupereren en raar maar waar ook geestelijk. Na enkele dagen kan ik alles in mijn leven duidelijk naar waarde inschatten. Relativeren en waarderen. Dit is mijn derde volledige triathlon en telkens heb ik dit gevoel erna. Heerlijk en om te koesteren. Nu kunnen nieuwe plannen, sportieve en andere, gesmeed worden. Om ze vervolgens weer uit te werken. Over de sportieve later meer nieuws.
Nog nooit met zoveel twijfels aan de start gestaan. Na een week van buikgriep en rugpijn ging het de laatste 2 dagen beter. Te goed om niet te starten. De kwaaltjes zullen wel normaal zijn voor een beginnend veteraan. peërij of zoiets noemen ze dat. Het weer was ook al te goed om niet te starten, de watertemperatuur echter bangelijk laag: 13,4°C.
Eenmaal vertrokken voel je de kou niet meer, gewoon doorzwemmen om zo snel mogelijk eruit te zijn! Na goed 22 minuten en 90ste uit het water gekropen. Wissel verloopt stroef, is dan ook de eerste van het jaar . Op het nieuw fietsje gaat het goed, zeer goed zelf. Ik slaag erin een gat op 15 man dicht te rijden in de eerste 1/2 ronde van 3 ronden. De 3 beklimmingen per ronde gaan me goed af, in die mate dat de groep uitgedund wordt onder toedoen van mij en 2 anderen. Na het fietsen opgeschoven naar een 68ste plaats, is ooit al anders geweest... 3 ronden lopen voor de boeg en ik start met enige reserve. De rug voel ik namelijk nog opspelen en ik wil absoluut niet dat het erger wordt. Maar na 1 ronde voelt de rug nog hetzelfde aan, tijd voor een tempoverhoging(ske). En de laatste ronde hou ik het tempo. Ik heb al beter gelopen maar onder deze omstandigheden nog een 39ste looptijd lopen en eindigen op een 55ste plaats geeft me een voldaan gevoel.
Als ik later in de uitslag zie dat ik 4 de veteraan ben op 9 seconden van de 3de, dit terwijl deze 2 minuten trager liep als ik, krijg ik wel een gevoel van "had ik maar...", maarja, tzal voor nen andere keer zijn zekerst. In ieder geval geslaagde snelheidstraining en morele opsteker. Meer moest da nie zijn.
Volgende afspraak 29 mei 1/4 sp Meerhout. Doel: snelheidstraining en hopelijk top 3 vets??
De dag van de waarheid dit jaar op sportgebied. Heb ik alles goed ingeschat? Ben ik werkelijk goed voorbereid? Is mijn zelfgemaakt trainingsschema goed genoeg geweest? De uitvoering ervan verliep vlekkeloos en de 2 testwedstrijden ook. MAAR, twijfel slaat toe in de laatste week ter plaatse als ik het fiets- en loopparcours verken. Het is immers loodzwaar en de weersvoorpellingen liegen er niet om, het zal een lange hete wolkenloze dag worden met een zuchtje N wind. Maar ik hoop na 1h00 op de fiets te zitten, 7h30 te fietsen en 3h30 te lopen.
6H00: zwemstart in het donker; geeft wel een beangstigend gevoel maar het warme water (21°C) voelt beter aan dan de schrale 12° aan land. Heb niet voor de ideale lijn gekozen om het gewoel te vermijden maar direct mijn tempo te kunnen zwemmen. In de tweede ronde zwem ik weg van een groep en ga zowaar naar een groep voor mij (25 tal meter) en zet mij op het einde aan de kop om zorgenloos aan wal te gaan. Kom uit het water na 59'05" in 57ste positie. Wissel verloopt stroef en begin aan het fietsen na 1h03' in 78ste positie (de ganse groep heeft mij ingehaald in de wissel).
Direct begint een klim van 7-8 km met koude spieren, ik ga ertegenaan en haal snel 10-15 man in, maar is dit wel niet te vroeg?? Ik hou mij koest na de klim en besluit te wachten tot na de zware klim van de Isoard om echt iemand anders in het vizier te nemen. Ondertussen zoek ik mijn tempo, let op eet- en drinkschema en de tijd vliegt voorbij, net zoals 30 tal deelnemers. Op de Isoard rijd ik vlot naar boven. Boven staan er 15-20 man aan de bevoorrading te schransen-recupereren-uithijgen terwijl ik denk, nu gaat het beginnen. En inderdaad nu begint het, de 4 klimmen (op papier klimmetjes) die komen eisen hun tol bij de anderen rond mij, ik zie er verschillende stilvallen op deze hellingen die daarna nog proberen aan te sluiten in de afdalingen-vlakke stukken. "Vergeet niet dat er nog marathonnetje volgt" denk ik dan. Mijn benen blijven uitstekend tot op laatste klim na 170 km, daar voel ik de geleverde inspanningen. Maar de schade is beperkt tov anderen vind ik. Laatste afdaling op rotte asfalt vol putten en na 7h25 fietsen op 187 km (op mijn tellerke toch) betreed ik de wisselzone in 92ste positie. Nu verloopt de wissel wel vlot en ik start met niet al te vermoeide benen de marathon.
Ik loop rond hartslag 130-140, niet echt hoog dus, maar het is in de eerste 5km wennen aan de hitte!!, het is inmiddels 14h30 en dus warmste periode van de dag. Drinken-koelen-eten volgens schema is het devies en die hartslag gelijk houden onafhankelijk van het parcours!!. Ik haal langzaam maar zeker anderen in, sommigen al aan het stappen. Na 5km komt een klim naar de binnenstad van 1,5km en met stijgingspercentage vergelijkbaar met het zwaarste stuk van de berg van kaar te Kortenberg. Ik blijf lopen, al is het tegen jogtempo, maar stappen doe ik niet! Thierry die later derde wordt dubbelt mij en ik roep "goe bezig thierry, komaan". Ik begin de tweede ronde na 1h35. Oei, betekent dat ik iets langer zal lopen dan gepland. Ik durf niet versnellen daar ik rond mij veel mensen zie stappen en hoor verschillende ambulances langs alle kanten. Ik hoop dat ik mijn tempo(tje) kan aanhouden. De tweede ronde gaat vlotter, ben aangepast aan de hitte en deze stoomtrein gaat het halen! De support van de mensen en in het bijzonder van vrouw en kinderen geven me kippevel. Het laatste 1/2 uur is genieten, zelf al moet ik nog even versnellen om een Belg, de nummer 67 in te halen en achter te laten in de laatste 3km. Aankomst na 3h38'30" op de marathon in een totaaltijd van 12h11'23" als 49ste. Kleine 700 starters en 442 aangekomen atleten.
Doel bereikt en alle twijfels weg! Genieten!!!! Lange afstand vergt veel trainingsarbeid, weinig wedstrijdvreugde (allé in aantal wedstrijden die je doet bedoel ik) maar de wedstrijden die je dan goed volbrengt:ONBESCHRIJFELIJK. Meer dan de som van!!!! Dit smaakt naar nog (meer?)...
Vandaag, 18/07/04, op mijn 17de huwelijksverjaardag start ik in Aarschot voor de 1/3 afstand. Bedoeling is de hartslag nog eens extra de hoogte in te jagen want door al die trage duurtrainingen de laatste tijd heb ik de indruk dat mijne motor niet meer zo vlot in hoge toeren geraakt. Of moet ik mijn dochter geloven en word ik oud???
Swim: 3 ronden in de plas van Rotselaar met veel draaien, herorienteren en zelfs 2x uit het water komen. Niet direct mijn ding maar door mijn strategisch plan (juiste plaats in de start opzoeken en goede wedstrijdindeling) is het mij gelukt om als 47ste na 32' uit het water te kruipen.
Bike: normaal mijn zwakste onderdeel maar door de vele trainingskilometers en mijn geslaagde deelname aan de Marmotte 2 weken ervoor voel ik mij vol vertrouwen op het fietske. In de vlakke aanloop naar Aarschot moet ik wel nog 5 tal man mij laten inhalen maar ik hou ze in het vizier en ben vastbesloten op de heuvels de gashendel goed open te draaien. Elke heuvel schakel ik tandje bij, zet mij recht en haal ik er enkele in. Bovenkomen en blijven geven!! En ja ze komen niet meer terug! Gevolg is de 60km in 1u41 en schuif op naar 33ste plaats. Nog nooit meegemaakt!
Run: zie de eerste ronde niemand voor mij uit lopen. Ben van plan dit onderdeel op hartslag 160 te lopen, een stuk onder de verzuringsgrens en een laatste test ivm voeding in de wedstrijd te doen. Wederom lukt alles perfect, loop elke ronde even snel in 19' en een chic en loop zo de 17de looptijd zonder veel moeite. Haal nog 10 man in en eindig 23ste op 223 aangekomen atleten in 3u11'57", 21 minuten na de winnaar die het parcoursrecord verpulverde met 4 minuten.
Dit was geslaagde snelheidstraining waar ik enorm van genoten heb. Geeft me genoeg moral om de laatste traingingsweken voor D Day aan te vatten. En van dat oud worden: als ik veteraan was (binnen 2 seizoenen) stond ik als derde op het podium naast Rob Barel en Timothy Bently, dat beloofd dus hé!
Volgende afspraak: D Day op 15 augustus te Embrun voor de zwaartse volledige triathlon ter wereld: Tot nu toe verloopt de voorbereiding perfect!!!
Eerste wedstrijd van het seizoen. Bedoeling is wat snelheidstraining uit te voeren na de vele LSD trainingen. Water was koud, bitter koud 16°. Zwemstart zoals steeds chaotisch en brilletje blijkt na 200m al aangedampt. Dit maakt dat ik maar 2m zicht heb en ik niet met een goed gevoel zwem, heb steeds schrik voor kloppen. Kom uit het water na 21'20'' (101ste plaats). Ongeveer zelfde tijd als verleden jaar en had nochtans slechter gezwommen kwa gevoel.
Een rampzalige wissel maakt dat ik juist een peleton van 20 man mis! Achteraf blijkt dit voor mij de juiste groep geweest te zijn, zij bolden 1h02''. Ik samen met een andere pechvogel 3 ronden alleen gevochten om uiteindelijk opgesloprt te worden door achterkomend peleton van 20 man. Fietstijd 1h05''.
Begin aan het lopen met serieus vermoeide benen in 107de positie. Lopen gaat na 3 km toch redelijk en ik pers er toch nog 36'10'' uit op de 10km. Ben daarmee nog 78ste op 180 geworden.
Samenvatting: Als wedstrijd mislukt maar doel toch bereikt: Zware training gehad, vooral in fietsen en dat is nog steeds wat telt met Embrun in het achterhoofd. Volgend doel: BK kwart binnen 2 weken in Meerhout. Hopelijk met betere zwem en wissel!
Na mijn prachtprestatie verleden jaar in Mechelen (9de plaats in 2u02) kreeg ik van de organisatie startnummer 5 toegewezen. Dit met een deelnemersveld van 350 ingeschrevenen. Laatste wedstrijd van het seizoen dus de druk was er zeker, hier slecht presteren betekend een wrang gevoel voor de rest van het jaar...
Zwemstart: chaotisch zoals altijd maar ik begin er aan te wennen en begin een overzicht in dat gewriemel te krijgen. Goed gelet op techniek en goe bezig dacht ik, behalve dat ik weerom juist niet kan aanpikken bij de eerste grote groep zwemmers. Daar gaat de goede fietsgroep dacht ik..23'45''als 64ste uit water en 45sec trager dan verleden jaar + eerste groot peleton gemist. Shit begint niet goed. Deze winter dringend werk maken van krachttraining!
Fietsen in tweede groep ging vlot, zeer vlot zelfs in die mate dat ik samen met 4 anderen het werk deden voor 15 tal andere wieltjeszuigers... Als betere loper zou ik mij kunnen sparen maar ik vond het tempo niet al te hoog, dus meerijden om geen tijd te verspelen. 58minuten gefietst, 32ste fietstijd en ongeveer zelfde tijd als verleden jaar. Amaai en verleden jaar moest ik krabben om te kunnen volgen, nu deed ik zelf het werk. Het fietsen is dus stukken beter dit jaar dankzij het betere fietsje en de trainingen en tips van fietsgoeroes lucky en Jonna, thank you boys!
Lopen dan vanuit een 45ste plaats. Top 20 had ik mij voorgenomen en mede dankzij de aanmoedigingen ben ik er geraakt. Met een zesde looptijd van 40' 50'' toch nog op een 17 de plaats geraakt in eindtijd van 2h02'54'' of 30 tal sec trager dan verleden jaar (maar temperatuurverschil is er ook!).
Thank you supporters! De voorbije 3 jaar gaan de loopkilometers steeds naar beneden maar de tijden blijven, of verbeteren nog! Leuk maar dit is mede dankzij fietstrainingen; benen worden sterker! Zo, nu gaan we het thuisfront eens extra verwennen want zonder de belangeloze inzet en steun van mijn vrouwtje was dit allemaal niet waar. Thank you vrouwtje en kids! Zo, een gelukkig en voldaan man neemt nu effe break om te genieten van de kleine zaken in het leven, zonder dewelke de grote niet bestaan! Maar de plannen voor volgend jaar zijn in de maak, watch out
Ziezo, mijn winterseizoen zit erop. Tijd om het even te evalueren. Na een voor mij sterk zomerseizoen waarin de targets meer dan bereikt werden, had ik besloten in september om er nog eens een winterseizoen in het lopen van te maken. Dit om 2 redenen: op het einde van het seizoen was ik bijlange niet lichamelijk of mentaal moe en het was al 2 winters geleden dat ik er nog eens specifiek voor getraind heb. Gezien ik 10 jaar aan veldlopen heb gedaan, kriebelde het gedurende de voorbije 2 winters. Kwestie van gewoonte zeker.
In oktober is het trainingsvolume gehalveerd maar werd er in de looptraining 1 à 2 maal snelheidswerk gedaan. Het fietsen beperkt zich tot woon-werk verkeer en 1 x rollen. In het zwemmen lag de nadruk op techniek.
Op 3 november was de eerste afspraak in Overijse: 10de op 34 aangekomenen en vlot gelopen. Ik kon het dus nog. Op 17 november in Kortenberg 13 de op 40. Daar heb ik de start snel genomen. De laatste 2 ronden begon de vermoeidheid te wegen maar toch plaats kunnen houden, maar niet zonder moeite. Op 1 december afspraak op cross Wespelaar. 26ste op 57 in een sterkbezette wedstrijd. Andere strategie: rustig gestart en na 1 ronde beginnen op te schuiven. Dit zijn de wedstrijden die een opsteker zijn voor de moraal: 26ste fris eindigen en 20-tal man ingehaald. Op 15 december stond de eindejaarsjogging in Kampenhout op de kalender. Dit was mijn 8 ste deelname en op 1 na snelste: 12de in 36'45. Enkel in mijn topjaar 1995 was ik sneller (5de in 35'34). En dit met gemiddeld 50 km looptraining per week t.o.v. 95 km in 1995... Bovendien 1 minuut sneller dan in 2001 en 2 minuten dan in 2000 met minder looptraining. Let wel: totale trainingstijd per week is de laatste 2 jaar steeds met 2 uur per week toegenomen. En als afsluiter eindejaarscorrida in Leuven. Voor het eerst in jaren heb ik in het kielzog van Marc Bertels kunnen lopen. Een mooie 12de plaats was het resultaat. Goed de wedstrijd verdeelt.
Zou het dan toch waar zijn dat zelfkennis komt met de jaren? In andere sporten zien we ook 37-jarigen die sterk als een beer voor de dag komen...Ik voel mij in ieder geval sterker dan ooit.
Zo, januari word meer nadruk op krachttraining gelegd in zaal om dan te starten met de serieuze training naar mijn eerste Ironman: Gerardmer op 21 juni 2003. De planning is opgemaakt, nu nog de uitwerking.
Ik ben Dirk Logghe
Ik ben een man en woon in Kortenberg () en mijn beroep is Administrator.
Ik ben geboren op 17/12/1965 en ben nu dus 59 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Triathlon.
bedoeling van deze blog: verzameling van mijn sportverslagjes door de jaren heen.
Wedstrijdkalender 2018
07/05: clubkampioenschap 1/4 triathlon 26/05: IM Lanzarote
😊
18 jaar na de eerste MTT editie gaan 4 MTTers de mythische volledige
triatlon van Embrun opnieuw aanvangen. De namen van deze (dwaze?)
helden: Joeri Dirk & Dirk Seppe. Ook Timo, broer van (of is het
Joeri, broer van?) doet mee. Het bijna volledige MTT bestuur, waaronder
verschillende ex- deelnemers van de vorige MTT sessie in 1998, komen
zelf ter plaatse het geweld aanschouwen. Dit geweld zal vooraan- iets
minder vooraan in het midden van het pak en iets meer naar achteren te
aanschouwen zijn. De supporters worden verwend
Want terwijl ze wachten
op ons kunnen ze nog voor Steven supporteren die om 8h30 start in de ¼
triathlon.
1 dag na de wedstrijd zit ik nog na te genieten. Het was zoals voorspeld
een harde editie: wind en warm. Het was de zwaarste van de 3 edities,
ik zou zelf zeggen de zwaarste van al mijn triathlons waar ik aan
deelnam.
Als ik hier zaterdag finish dan zal dit mijn 10 de finish (op 11
starten) van een volledige triathlon zijn. Drie maal Lanza, Twee maal
Embrun en 1 x Hawai. Ik vernoem enkel deze want dit zijn eigenlijk de
wedstrijden zijn die mij echt kriebels geven. Het zou mooi zijn moest ik
daar 4-3-2 van zou kunnen maken
. Leuk-leuk-leuk maar wat gaat dat lopen geven?? Toch wel enkele malen aan gedacht. Wel als ik dan misschien niet kan uitlopen hoef ik er mij dan ook niet voor te sparen... Niet alles geven, maar ook niks wegsteken... Na 5h24 fietsje met plezier aan de kant gezet. 
In deze periode weerom de doelstellingen kwa volume gehaald, de kwaliteit iets minder dan gewild. Gezond gebleven, steeds goed gerust en tot nu toe de microben die al 2 weken in huis zitten en overal rond mij de kop opsteken de baas gebleven...
 "Laughing"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
 "Sad"){kind=icon}
Ik heb 2 dagen nodig gehad om even alles rustig te laten zinken en de juiste conclusies te trekken.
Afspraak voor een eerste MTT gezamelijk wedstrijdje. Goed voor de teamspirit,een trainingsprikkel en beetje loeren naar de vorm bij elkaa
Vandaag in Kampenhout een echte winterversie van deze 20 ste editie gelopen. Op het oude parcours 2 rondjes. Spijtig voor de organisator en het goede doel maar veel volk was er door dit uitzonderlijke weer niet. 86 man op de 11 km en 74 op de 5.5 zijn er toegekomen. Verleden jaar liep hier nog 830 man...Samen met clubmakker Koen naar Kampenhout geschoven. Over bijna de ganse lengte van het parcours waren er 2 sporen min of meer sneeuw-ijsvrij gemaakt. Maar bij elke afzet slipte je toch door.Ik had mijn oude veldloopspikes met korte pinnen aangedaan, maar had er weinig voordeel van. Ze hebben toch gedaan waarvoor ik ze aangedaan heb; mij blessurevrij aan de finish gebracht. 3 de plaats algemeen, 2 de vet maar met dergelijke bezetting is dit relatief natuurlijk. Ik voel dat de power goed zit, en de conditie beter kan. De gemiddelde hartslag van 171 bij deze snelheid van 14.8 (43'06" op 10640m) voelde zeker niet zo aan. Is dit goed of slecht? Time will tell. De weg is nog lang, gelukkig...
Eerste loopwedstrijdtest.
). De beentjes voelden frisser aan dan 2 jaar geleden.
De dag van de waarheid dit jaar op sportgebied. Heb ik alles goed ingeschat? Ben ik werkelijk goed voorbereid? Is mijn zelfgemaakt trainingsschema goed genoeg geweest? De uitvoering ervan verliep vlekkeloos en de 2 testwedstrijden ook. MAAR, twijfel slaat toe in de laatste week ter plaatse als ik het fiets- en loopparcours verken. Het is immers loodzwaar en de weersvoorpellingen liegen er niet om, het zal een lange hete wolkenloze dag worden met een zuchtje N wind. Maar ik hoop na 1h00 op de fiets te zitten, 7h30 te fietsen en 3h30 te lopen.
