Eerste duatlon van het seizoen in Geluwe op 25 maart 2012
Deze wedstrijd is een goeie test voor het seizoen dat volgt. Het is een zware wedstrijd en je weet direct hoever je staat en hoe goed je conditie is. Ik had er wel een goed oog in, maar had toch nog wat twijfels... daarom deze deelname!!!
Het was een mooie, droge dag met een stevige wind. Dit was al positief.
Het eerste lopen vatte ik goed aan, ik hield verstandig wat in zodat ik de 10 km op een hoog tempo kon blijven lopen. Ik had blijkbaar goed ingedeeld, want ik raapte een aantal atleten terug op in de laatste ronde. Ik kwam als zesde de wisselzone binnen!! Ik wisselde goed en zat in een goed groepje om te fietsen. In het begin ging het hard en draaide ik goed mee met Jochen Neyrinck. We haalden dan ook onverwacht Yoeri Vansteenlandt bij. Alleen Pieter reed nog kop. Plots draaide het niet meer zo goed rond. Het ging eens snel en dan viel het weer stil... eigenlijk wel jammer, want er reed maar één iemand meer op kop. Na de 2de ronde demareerde Kenneth Vandendriessche dan maar om alleen weg te fietsen... Ik probeerde iedere keer rond te draaien, maar Kenneth reed alleen weg. De laatste ronde kreeg ik het toch lastig op die kasseistrook op de molenhoek. Gelukkig kon ik nog net aanpikken! Ik kon wel goed recuperen van de inspanning en kon direct terug ronddraaien... De wissel naar het lopen kwam dichterbij en ik probeerde toch verstandig te fietsen en het lopen goed aan te vatten.
Ik kwam als tweede de wisselzone binnen en wisselde snel en kwam als eerste de wisselzone uit. Yoeri volgde in mijn zog, hij nam heel snel over met een stevig tempo. Ik volgde hem gezwind. Hij liep toch stevig door en ik kreeg het toch wel moeilijk. Ik bleef doorbijten. Eenmaal op de brug kon ik hem nog altijd volgen... Plots kwamen we dichter bij Kenneth en Yoeri ging van de kop en hield in. Nu moest ik het tempo bepalen en Yoeri volgde in mijn zog. Ik liep een stevig tempo, maar het was iets trager... Bij het naderen van de brug, demareerde Yoeri. Ik probeerde die te beantwoorden, maar kon niet meer. Ik liep nog de laatste 1,5 km op karakter door en was heel blij met mijn 4de plaats tussen al die duatleten.
Dit was een geslaagde test! Ik voelde wel nog aan dat er nog wat werk aan mijn fietsen is, maar mijn lopen is zeker verbetert ten op zichte van vorig jaar en dat gaf mij alvast veel voldoening!!
Ik vertrek in de paasvakantie op stage met EFC - ITC naar Mallorca en hoop daar wat fietskilometers te malen voor het komend seizoen!!
Winterduatlon Geluwe 3,5 - 22 MTB - 3,5 op zaterdag 19 november
Deze
winterduatlon in Geluwe was een unieke gelegenheid om te weten hoe goed de
conditie al was na 5 weken terug opbouwende trainingen af te werken voor het
volgend seizoen. Ik wilde er ook een echte intensieve training van maken in
functie voor mijn volgend triatlonseizoen. Ik had zeker geen doelen voorop
gesteld voor deze wedstrijd en was eigenlijk benieuwd naar het eindresultaat.
Ik zwom
zoals gewoonlijk mijn zwemtraining op zaterdag en ging dan snel thuis eten,
want de winterdualon startte al om 14.30h. Gelukkig was dit in Geluwe en dicht
in de buurt zo kon ik alles rustig klaarmaken en gereedheid brengen voor de
wedstrijd. Ik had toch wel een beetje mijn twijfels met welke bandendruk ik zou
gaan fietsen met mijn mountainbike. Na eenmaal het MTBparcours verkend te
hebben en ingelopen te hebben, had ik er wel zin. De zon kwam er ook door en
het was eigenlijk wel aangenaam weertje. Gelukkig!!!!
Ik had me
voorgenomen, snel te starten en zo snel mogelijk te lopen en zeker bij de
eerste te blijven tijdens het eerste lopen. Dat lukte me toch aardig, ik liet
op het laatste wel een klein gaatje, maar kon rekenen op een tamelijk snelle
wissel. Ik vertrok als tweede uit de wisselzone met mijn MTB, snel kon ik de
aansluiting vinden met mijn voorganger. Ik voelde toch wel de snelle aanvang
van het lopen en wist dat het fietsen geen makkelijke partij ging zijn. We
reden nog altijd met 2 voorop, maar ik zag er 2 uit de achtergrond naderen op
ons. En ja ze kwamen na een halve ronde al bij ons aansluiten. Op dat moment
had ik het toch wel eventjes moeilijk omdat die ene begon te versnellen op een
technisch stuk. Ik moest een gaatje laten op de andere drie. Ik bleef wel
doorbijten en gaf niet op. Gelukkig had ik die dag enorm veel
doorzettingsvermogen en ik kon terug aansluiten bij het hoofdtrio. Dat had mij
wel veel krachten gekost. Ik moest telkens alles geven om te volgen, maar kon
gelukkig iedere keer terug aanpikken als er een gaatje viel om bepaalde
stroken. Als de laatste ronde inging wist ik dat het lopen ging beslissend
zijn. Eigenlijk dacht ik bij mezelf dat de overwinning zeker niet haalbaar zou
zijn, want ik had al teveel krachten verpild tijdens het fietsen. Ik begon ook
al lichte krampen te voelen in mijn benen tijdens het fietsen en had toch wel
mijn twijfels hoe ik zou gaan presteren tijdens het tweede looponderdeel van de
wedstrijd. Ik kwam laatste aan in de wisselzone, want de andere hadden er nog
alles uitgeperst tijdens de laatste kilometers. Ik wisselde snel en kwam als
derde uit de wisselzone met een kleine achterstand. De vierde heb ik nooit meer
gezien en dichte het gaatje gestaag dicht op de andere twee. Dit kostte mijn
enorm veel moeite, maar ik kon gelukkig aanpikken. Tijdens het stuk onverhard
dat we moesten omhoog lopen, had ik het gevoel dat ik sneller kon. Als we boven
waren, nam ik mijn kans en zette de versnelling in. Ik hoorde dat de andere het
moeilijk kregen en er viel een klein gaatje. Ik wist dat ik moest volhouden en
mijn tempo onderhouden. Het gaatje vergrootte beetje bij beetje. Ik moest dan
nog 2 ronden lopen. Ik zag de andere nog altijd achter mij lopen en voelde toch
die druk. Maar ik bleef gelukkig mijn inspanning volhouden en kon genietend
mijn laatste 200m afleggen en als eerste over de finish lopen.
Ik had
dit zeker nooit verwacht en ik was natuurlijk euforisch met die overwinning. Een
triatleet die een winterduatlon wint. Toch wel speciaal vind ik. Mijn seizoen
kan niet meer stuk en ik voel ook dat ik terug op de goede weg ben voor het
volgend seizoen. Dat is alleszins een grote opsteker voor wat nog moet komen.
Ik wil
ook de supporters bedanken die mij vooruit hebben geroepen. Dat heeft me enorm
veel geholpen. Waarvoor dank !!!!
Laatste triatlon van het seizoen in Ieper op 18 september 2011
Vandaag wilde ik nog een keer schitteren. Ik had er ook specifiek naar toegewerkt om hier nog eens prachtprestatie af te leggen. Toch had ik zelf wel een beetje twijfels door de deelname in Huy. Maar had deze week voldoende gerust en ik was er klaar voor. Om toch zeker te zijn of ik er klaar voor was, had ik iets voor de wedstrijd gepland. Ik ging mij al fietsend inschrijven zodat ik zonder zorgen naar Ieper kan vertrekken.
Ik stond tamelijk vroeg op en keek naar buiten en zag de wolken wegtrekken. Een ideaal weertje om me al fietsend in te schrijven. Ik haalde mijn tijdritfiets boven en vertrok richting Ieper. Zo kon ik ook aanvoelen met welke wielen ik de wedstrijd zou betwisten. Het was echt genieten onder een stralende zon. Het fietsen ging ook tamelijk vlot, maar had niet echt het gevoel dat ik vandaag superbenen zal hebben. Na een goeie 20 km was ik aangekomen. Ik schreef me in en vertrok terug naar huis. Naarmate de rit vorderde hoe vermoeider mijn benen kwamen. Ik zat er toch wel een beetje mee in of dit gevolgen zal hebben tijdens de eigenlijke wedstrijd.
Eenmaal thuis maakte alles in gereedheid voor mijn wedstrijd. Ik had wat twijfels over mijn wielkeuze, maar tijdens het infietsen naar Ieper bleef ik standvastig bij mijn keuze. Hopelijk de juiste beslissing !! Eenmaal goed gegeten vertrok ik richting Ieper. Ik kwam aan in Ieper en zag al een aantal clubgenoten zich klaar maken. Wat is dat toch fijn om voor de wedstrijd met de clubgenoten bij te kletsen !!! Eenmaal alles in gereedheid gebracht, gingen we samen naar de wisselzone om daar ons materiaal klaar te zetten.
Mijn voorlaatste wedstrijd van het seizoen. Ik had nog een goeie trainingsweek achter de rug, maar de opeenvolging van de trainingen werden maar lastiger en lastiger. Toch snak ik al mentaal naar een rustperiode om niet meer te moeten trainen. Ik was benieuwd wat ik nog in huis had en hoe mijn vormpeil was, nu het seizoen op zijn einde liep.
Ik wilde ook nog een wedstrijd voor de triatlon van Ieper doen om zo wedstrijdritme op te doen zodat ik nog sterk zou kunnen afsluiten!! Daarom heb ik deze triatlon uitgekozen. Het golvend landschap tijdens het fietsen was een goede waardemeter voor Ieper. Gelukkig was het lopen ook vlak zoals in Ieper. Toch was alles een beetje nieuw en ik was benieuwd hoe alles vandaag zou verlopen. Het weer was niet zo super, maar al bij al viel het goed mee.
Normaal was ik niet de enige EFC - ITC atleet die aan deze triatlon ging deelnemen, maar door omstandigheden heeft Karolien door ziekte nog voor de wedstrijd startte de handdoek in de ring gegooid. Jammer want ze kon heel dicht eindigen vandaag, maar waarschijnlijk wel een wijze beslissing.
De zwemstart vond zo'n 1600m verder van de wisselzone en we konden ofwel te voet, al lopend of met de bus naar daar gaan. Dan werd ons uitgelegd dat we zo rechts mogelijk moesten zwemmen, omdat er een zeer sterke stroming was. Eenmaal we in het koude water sprongen, moesten we toch heel lang wachten voor we het startschot hoorden. Ik kreeg zelfs koud, wat zeker geen goed teken was. Eenmaal ik het verlossende startschot hoorde, probeerde ik zo snel mogelijk te starten. Ik wist dat het zwemonderdeel heel belangrijk was, zodat de achterstand zo minimaal mogelijk zou zijn voor de fietsproef. Tijdens het zwemmen had ik niet echt een supergevoel, mijn armen voelden zwaar aan. Toch zwom ik na 500m in 2de positie en hield ook stand. Ik kwam als tweede uit het water en zag dat er nog iemand in mijn zog was gevolgd. De wissel verliep niet zo vlot, maar gelukkig wisselde mijn zwemgenoot nog slechter en mocht ik als tweede van start gaan met de fietsproef. Ik begon stevig te fietsen en was eigenlijk wel benieuwd naar het fietsparcours, want ik had het nog niet verkend. Na 3 km kwam er een klim die toch wel wat tegen viel, dan voelde ik al dat er iets ontbrak. Ik kon niet echt diepgaan en had vandaag niet veel power in de benen. Toch behield ik gelukkig mijn tweede plaats en ik zag niemand naderen. Dat gaf mij wel een goed gevoel en ik probeerde terug een stevig tempo te ontwikkelen. Eenmaal ik terug aan de wisselzone passeerde om aan de 2de ronde te beginnen, hoorde ik al dat ik een achterstand van 3 min had op de eerste. Ik kende natuurlijk het parcours niet en heb wat tijd verloren, maar toch voelde ik ook aan dat ik niet sneller kon rijden vandaag. Ik bleef wel mijn tempo aanhouden, want wist niet hoever de andere achter mij waren. Ik kwam aan de wisselzone aan en voelde mij toch wel vermoeid van de fietsproef. Hopelijk kan ik nog een goede loopproef afleggen, want ik begon te twijfelen aan mezelf wat ik nog in petto had. Na een woelige wissel vertrok ik. Ik kon direct een hoog tempo lopen, dat gaf me toch wel vertrouwen. Ik probeerde stelselmatig te versnellen, maar voelde aan dat dit vandaag onmogelijk was. Gelukkig kon ik mijn hoog tempo wel aanhouden. Eenmaal ik dichter bij het keerpunt kwam, zag ik de eerste passeren. Ik zag dat mijn achterstand groot was en zag hem ook heel soepel lopen. Ik wist al dat ik vandaag niet zou gaan winnen. Nu moet ik wel nog tweede eindigen en pepte mezelf op om een zo hoog mogelijk tempo te ontwikkelen in het lopen. Eenmaal het keerpunt genomen, keek ik uit waar mijn tegenstanders waren. Eenmaal ik ze zag, had ik toch een geruststellende voorsprong. Normaal gezien als ik geen inzinking krijg moet ik mijn 2de plaats behouden. Toch kreeg ik het de 2de ronde heel lastig. Ik begon meer en meer af te zien. Ik had dan ook een duidelijk verval in de tweede ronde. Gelukkig zonder erg want ik kwam bevrijdend als tweede over de finish!!
Ik was natuurlijk heel gelukkig met mijn tweede plaats, maar toch was er iets dat me verontrustte. Ik had heel de wedstrijd geen goed gevoel gehad en dat zou wel eens kunnen dat ik iets tekort zou hebben. Hopelijk herstel ik goed van deze inspanning, zodat ik dan een laatste keer kan ontploffen in Ieper.
ps: Ik kreeg dat nog een mooi cadeau als ik aan de finish aankwam. Ik kreeg een blaadje waarop er stond dat ik naar de dopingcontrole moest gaan. Dat was toch al een tijdje geleden!!
1/4 niet stayer triatlon Viersel op 28 augustus 2011
De laatste triatlon van de maand augustus. Na een lange serie hoopte ik ook hier een goede prestatie neer te zetten, want ik wilde nog wat punten verzamelen voor het niet stayer klassement. Ik moet zeggen, ik voelde terug de vermoeid de voorbije week en had toch wel moeite om de trainingen af te werken. Hopelijk ben ik voldoende uitgerust en mentaal klaar voor deze wedstrijd in Viersel.
Eenmaal ik eens de deelnemerslijst had bekeken, was ik toch wel heel verwonderd dat er een heel sterk deelnemersveld aan de start van Viersel stond. Het zal geen gemakkelijke opgave worden om hier dicht te eindigen!!
Ik wist dat het zwemmen terug heel belangrijk zal zijn voor het wedstrijdverloop. Het eerste gedeelte van het zwemmen was echt afzien, want ik zwom op kop en gaf echt alles... eenmaal we de boei namen, zakte ik wat door en moest ik wat gas terugnemen. Dan kwamen ze achter mij opzetten en was het een beetje drummen, maar al bij al viel het nog mee en kon ik gelukkig nog meezwemmen in het zog van andere zwemmers. Ik kwam 2 minuten achter de eerste zwemmer uit het water rond de 7de plaats.
Eenmaal in het fietsen kon ik nog wat opschuiven en kon ik aansluiten bij een groep. Ik bleef er verstandig aanhangen, eenmaal ik wat uitgerust had, nam ik de koppositie over. Ik gaf een hoger tempo aan en zag dat ze het moeilijk kregen. Eenmaal er nog iemand over mij kwam en het tempo nog wat hoger legde, volgde ik gezwind mee. Ik kon gelukkig goed volgen. Dan volgden er een aantal bochten en raakte ik het ritme wat kwijt. Eenmaal we met de wind mee aan het fietsen waren, kreeg ik het moeilijk om het tempo te volgen. Het tempo werd dan nog wat hoger opgetrokken als Dirk Bullen bij ons kwam. Ik kon niet echt diepgaan en moest de rol lossen. Ik reed verstandig mijn eigen tempo, want ik wilde nog een sterk loopnummer neerzetten. Tijdens het fietsen kwam er iemand terug bij mij aansluiten. We reden met twee naar de wisselzone. Ik kwam als 7de uit de wisselzone en kon niet echt doorzetten in het lopen en voelde toch de vermoeidheid in de benen. Eenmaal ik het tempo had te pakken, kwam ik beetje bij beetje dichter bij mijn voorganger David die sneller had gewisseld dan ik. Tijdens het lopen ging het gelukkig nog vlot en ik hoopte nog triatleten op te rapen, maar nog altijd niemand te zien. Eenmaal we bijna de eerste ronde hadden afgelegd, kwam Marc Geerts bij ons aansluiten. Hij gaf onmiddelijk het tempo aan en ik probeerde te volgen in zijn zog. Ik kon het zo'n 2 km volhouden en had het gevoel dit tot het einde vol te houden, maar kreeg plots een moeilijk moment en moest onmiddelijk de rol lossen. Mijn tempo daalde onmiddelijk en moest toch eventjes bekomen. David kwam terug snel bij mij en ik probeerde hem te volgen. Wat helemaal niet gemakkelijk was. Ik moest een gaatje laten. Gelukkig bleef het bij een gaatje, want wonder bij wel kwam ik er terug door en kon ik terug bij David aansluiten. We haalden Vandermast in, maar hij bleef ons zog volgen. De laatste kilometer probeerde ik te versnellen en hen los te schudden, maar tevergeefs ze bleven er aan hangen. Dan versnelde David en ik moest dan al de rol lossen. Ik bleef wel een stevig tempo doorlopen, maar wist dat de 5de plaats niet meer haalbaar was. Ik zag de sprint tussen Wouter en David voor mij uit. David won uiteindelijk en finishte als 5de. Ik werd 7de en was zeker tevreden van mijn prestatie, zeker van mijn lopen! Gelukkig heb ik nog goed gelopen, want anders had ik waarschijnlijk geen top 10 plaats behaald.
Ik ben alvast blij dat ik deze wedstrijd heb beëindigd zonder pech, maar nu snak ik toch een beetje naar rust. Om mij terug wat mentaal en fysiek op te laden voor de laatste 2 wedstrijden van het seizoen in de maand september.
Hopelijk kan ik mijn lang seizoen met ups en downs positief afsluiten !!!
1/4 stayertriatlon Weiswampach (LUX) op 21 augustus 2011
Na
vorig jaar niet meegedaan te hebben, heb ik besloten daar terug eens deel te
nemen. De trainingen verliepen deze week terug heel vlot en ik hoopte toch een
keer op een glansprestatie, want het was toch al reeds een tijdje geleden.
Hopelijk staat het geluk nu eens aan mijn kant !! Ik had donderdag ook een
goede looptraining erop zitten en hoopte eindelijk eens te kunnen slagen in een
stayerwedstrijd, wat dit seizoen nog niet echt gelukt is. In het lopen kwam ik
altijd iets te kort en ik wilde mijzelf terug bewijzen dat ik het nog altijd
kan.
Zaterdag vertrokken we richting Sankt Vith, want daar bleven we overnachten.
Dit was tamelijk dicht bij Wieswampach. Toch wel een mooie streek hoor... echt
genieten. Ik mocht dan nog een voorbereidingsloopje doen, van vlakke wegen was
er daar geen sprake. Toch wel eens iets anders en heb er echt wel van genoten.
Het was ook een prachtige dag met uitstekend weer. Moeilijker waren toch wel de
3 versnellingen, niet simpel als het nergens vlak ligt. Dan volgde het uitgebreide
fantastische avondmaal. Heerlijk was het !! Nu het bed in en hopelijk kan ik
snel slapen. Niet gemakkelijk met de warmte, maar al bij al viel het nog mee.
Ik stond smorgens op en had er zin in vandaag. De wegen lager er wel wat nat
bij, maar bleef hopen dat het droog zal blijven. Na een uitgebreid ontbijt
maakte ik alles klaar om naar de wedstrijd te vertrekken. We waren uitermate
ruim op tijd en konden nog een keer naar de supermarkt in Wieswampach om daar
ons middagmaal te kopen.
Maar warm dat het daar was, echt drukkend warm!! Hopelijk zal dit geen effect
hebben tijdens mijn wedstrijd???
Tom, Koen en ik hadden elkaar gesproken om samen het fietsparcours te
verkennen... Voor dit wist ik niet echt welke wielen ik juist ging gebruiken
voor de wedstrijd. Zal ik mijn trainingswielen of wedstrijdwielen gebruiken...?
Toch verkende ik het parcours met mijn trainingswielen. Het verkennen van het
parcours verliep vlot en ik voelde dat de benen in orde waren. Ik was enorm
verrast van de goede wegen, er was echt geen putje meer te bespeuren in
vergelijking met 2 jaar geleden. De wegen lagen er gelukkig ook droog bij.
Na de verkenning twijfelde ik nog steeds met welke wielen ik zou gaan fietsen.
Ik kon maar niet beslissen... tot ik toch de knoop doorhakte om met mijn
trainingswielen de wedstrijd aan te vatten. Ik wilde goed mijn bochten
aansnijden zodat ik met zo veel mogelijk snelheid de klimmetjes kon aanvatten.
Hopelijk een wijze beslissing...????
Tijdens de verkenning kreeg ik ook te horen dat er zonder wetsuite wordt
gezwommen, want in Luxemburg is het vanaf 20 graden zonder wet suite. Het water
had een temperatuur van 20,8 graden. We hadden het aan ons been. Eerste
wedstrijd zonder wet suite, benieuwd wat dit zal geven...??? Ook werden de
concurrenten overlopen, ik hoorde dat er toch wel een aantal toppers meededen
en dat het zeker niet gemakkelijk zal zijn om op het poduim te staan of top 10
plaats te halen. Het zwemmen wordt terug heel beslissend in deze wedstrijd !!!
Ook mijn beste vrienden "de wespen" waren daar ook terug van de
partij... hopelijk kunnen ze van mij afblijven ;), tijdens het middagmaal waren
ze alvast niet van mij weg te slaan. Ik moest zelfs noodgedwongen eten in de
auto.
Ik begaf mij naar de startplaats van het zwemmen, en zag dat er niet al te veel
roze badmutsen te bespeuren waren. Nochtans hadden Tom, Koen en ik een roze
badmuts. Waarom eigenlijk...? Naarmate de start dichterbij kwam, mochten we
dichter en dichter bij de startlijn. Eenmaal we bijna in het water mochten,
riepen ze de namen af van degene met een roze badmuts in volgorde. Dit vond ik
heel goed gevonden, want zo konden we ons makkelijk plaatsen en moesten we niet
drummen voor onze plaats. Eenmaal alle roze badmutsen in het water waren, dan
pas mochten de andere in het water. Na enkele minuten hoorde ik het startschot.
Ik startte goed, maar na 200m kreeg ik het al moeilijk en moest mijn tempo
laten zakken. Geen goed teken, want ik moest plaatsen inleveren. Ik probeerde
mij te herpakken en kon nog net de aansluiting vinden met een groepje. Ik gaf
echt alles om me aan dit groepje aan te klampen, want dit wordt belangrijk voor
het verloop van de wedstrijd. Het kostte mij toch heel veel moeite, maar ik gaf
niet op en bleef net aan het staartje hangen. Tot aan de laatste boei moest ik
de rol lossen. Ik baalde natuurlijk, maar ik bleef doorzetten zodat de
achterstand niet te groot zou zijn. Eenmaal ik uit het water stapte zag ik Tom
en Koen uit de wisselzone rennen met hun fiets. De achterstand valt al bij al
nog mee en probeerde dit nog goed te maken met een snelle wissel en een goed
fietsnummer. Ik wist dat ik heel snel het gat moest dichten en dat dit moest
gebeuren op de klim. Ik gaf echt het volle pond in de klim zodat ik snel
aansluiting zou vinden bij een groepje. Ik haalde er zelfs nog een aantal in en
eenmaal boven kon ik bij Koen aansluiten, anders was er niemand meer te
bespeuren. Eenmaal we met 4 waren draaide het niet zo soepel rond. Ik probeerde
nog mijn inspanning verder te zetten om zo een ander groepje in te halen. Op
een punt zag ik Tom fietsen met nog 3 andere. Dat was een mikpunt, maar toch
zou dit lukken alleen. Ik vroeg hulp en die kwam ook, maar ik miste toch wel
overtuiging. Het draaide wel rond, maar het mocht zeker nog sneller gaan. Ik
was natuurlijk al blij dat het ronddraaide en iedereen zijn
verantwoordelijkheid nam. Plots haalden we nog een groepje van 3 in. De groep
werd groter, hopelijk draaien ze allemaal goed mee. Eenmaal in de 2de ronde op
de klim waren we er terug een aantal kwijt. We waren terug met 4. Gelukkig de
sterksten en we bleven goed rond draaien. De achterstand ten op zichte van de
koplopers vergrootte wel. Maar ik was al blij met de samenwerking in de groep. De verschillende klimmetjes kregen hun effect, want ik begon stilletjesaan de vermoeidheid te voelen. Hopelijk kan ik nog een goeie loopproef afleggen. Tijdens de laatste afdaling nam ik in de laatste bocht het voortouw en kon gelukkig als eerste de bocht nemen, ik zag dat ik een kleine voorsprong had. Zo kwam ik als eerste de wisselzone binnen... blijkbaar toch een goede keuze van mijn wielen!! Ik wisselde vlot en kwam als tweede uit de wisselzone. Ik volgde gewind mijn voorganger en liep mooi in zijn zog. Het was een stevig tempo, maar kon gelukkig volgen. Eenmaal op de klim moest ik toch wel bijten, maar ik bleef doorzetten. Eenmaal boven kon ik in de afdaling gedeeltelijk wat recuperen en dan voelde ik mij toch wel beter en beter worden. Ik keek even achter mij en zag niet direct een tegenstander. Ik bleef mooi zijn zog volgen, plots nam ik over en probeerde wat te versnellen. Ik had het gevoel dat ik een hoger tempo kon lopen. Ik hoorde dat hij het moeilijk kreeg en ik zette door... Ik onderhield goed mijn tempo en kwam als 4de de eerste ronde door. Ik probeerde goed mijn tempo te onderhouden en gaf veel energie in de klim tijdens de 2de ronde, want echt ver zat hij niet achter mij. Eenmaal boven kon ik terug een snelle afdaling lopen en probeerde nog sneller te lopen dan de eerste ronde. Tijdens de inschrijving had ik gezien dat we 2 ronden moesten lopen en ik wilde mijn 4de plaats zeker niet uit handen geven. Eenmaal ik dichter bij de finish kwam, begon ik mij af te vragen of ik nog een ronde moest lopen... mijn ouders stonden aan de kant en bevestigden dat ik nog een ronde moest lopen. Eventjes kreeg ik het toch wel een mentale klap, want ik had echt alles gegeven die 2de ronde. Ik liet verstandig het tempo zakken, want moest eventjes bekomen. Hopelijk haalt er niemand mij nog in !!! Eenmaal terug op de klim probeerde ik terug wat te versnellen, maar dat ging heel moeizaam !! Ik begon er toch een beetje mee in te zitten om mijn 4de plaats te verspelen. Toch overleefde ik de klim en kon tijdens het afdalen terug een stevig tempo lopen. Op een moment keek ik eventjes achter mij om en zag gelukkig niemand achter mij lopen. Ik kreeg terug een mentale opkikker. Ik kon terug weer versnellen en alles geven richting finish. Eenmaal ik dichter bij de finish, kon ik het bijna niet geloven. Echt een bevrijding en eenmaal ook een fantastisch gevoel dat het eindelijk eens is gelukt om een goed loopnummer af te werken in een stayerwedstrijd. Ik haalde ook een 4de plaats op een internationale wedstrijd wat zeker niet slecht is !! Ook geen last gehad van de drukkende warmte tijdens de wedstrijd, wat heel positief is !!!
Eenmaal de late prijsuitreiking op zijn einde liep, moesten we terug huiswaarts. Zeker niet te onderschatten, want het was nog 3.30 uur rijden naar huis. Gelukkig kon ik rekenen op mijn ouders die deze opdracht tot een goede einde hebben gebracht. Daarvoor wil ik mijn ouders toch bedanken voor de talloze inspanningen die ze geleverd hebben tijdens verschillende triatlonwedstrijden, want zonder hen zou ik deze prestaties zeker niet verwezenlijkt hebben. Mijn ouders blijven me steunen en helpen en dat is heel belangrijk in het triatlonwereldje !!
Na een mentale tik in Eupen probeerde ik mij volop op te laten voor de triatlon in Izegem. De conditie is er en de vorm ook! Ik voelde me ook beter en beter worden, dus ik was gemotiveerd om een goeie prestatie te leveren in Izegem. Ik wist wel dat er een enorm sterk deelnemersveld in Izegem startte. Dus hopen op een top 10 plaats, dit zal moeilijk worden. Of ik mentaal al klaar was, zullen we wel zien he...???
Het weer was ons terug gunstig gezind, want de zon zat afwisselend te schijnend. Ik ging 's morgens gaan kijken naar neef Simon die deelnam aan de 1/8 triatlon in Izegem. Hij heeft het voortreffelijk gedaan en komt volgend jaar onze club vergezellen. Wat ik fantastisch vind !!!
De start tijdens het zwemmen verliep niet vlekkeloos, de kano verliet zijn plaats te laat. Waardoor ik gehinderd werd, het snel starten lukte mij niet zo goed waardoor ik waarschijnlijk geen aansluiting had bij het 2de groepje. Toch vond ik van mezelf dat ik goed aan het zwemmen was en had het gevoel dat ik aan het terugkeren was naar het 2de groepje. Eenmaal ik er bijna bij was, heb ik een fout gemaakt om er terug van weg te zwemmen aan de buitenkant. Had ik beter niet gedaan !!! Ik kwam ongeveer als dertigste uit het water. Ik had dus duidelijk de grote groep gemist en miste toch wel het doorzettingsvermogen om er terug volop tegen aan te gaan. Was er mentaal toch iets niet in orde? Tijdens het fietsen draaide het echt voor geen meter rond en ik voelde mij eigenlijk ook niet zo super. Ik liet wat begaan en hoopte nog op een goeie loopproef. Tot plots terug het noodlot toesloeg, mijn achterband was aan het lossen en dit voelde ik heel snel in de bochten. Ik probeerde alles uit de kast te halen om mijn groep te volgen, maar dit lukte totaal niet meer. Mijn achterband stond helemaal lek. Wat een pech, wat een pech... nochtans ik was gemotiveerd om het lopen zeer snel aan te vatten.
Ik bleef niet bij de pakken zitten en wilde nog de loopproef afleggen. Dit wilde ik nog doen voor de vele supporters !! Ik liep nog een uitstekende loopproef en mag eigenlijk positief terugblikken van mijn vorm en conditie.
Maar het mag nu wel een keer keren hoor... het geluk mag nu ook eens aan mijn kant staan !!! Hopelijk volgende week meer succes in Weiswampach !!!
Na toch een wat moeilijk begin na het festival van Tomorrowland begonnen de trainingen uiteindelijk toch weer wat te lukken, toch voelde ik mij op bepaalde trainingen niet al te fris en dat baarde mij wel een beetje zorgen. Want direct na het festival heb ik er terug de pees opgelegd en misschien had ik dat beter niet gedaan. Nu hopen dat ik met frisse benen kan starten in Eupen.
Hoogdag is het vandaag. Ik wilde hier uitermate goed presteren en was eigenlijk wel een beetje op zoek naar revanche na wat er is gebeurt in Leuven. De week ervoor had ik met mijn beste vriend Robin alles gaan verkennen in Eupen. Ik had er wel zin en had toch wel poduimdromen.
Zoals afgesproken sliep ik bij Robin in Zolder zodat het maar een uurtje meer rijden was naar Eupen, want in Eupen startte de wedstrijd al om 10 uur in de morgen. Smorgens stond ik op na eigenlijk niet zo goed geslapen te hebben. Misschien een slecht voorteken??? Ook mijn darmen lieten mij in de steek... begon al wat te twijfelen of ik er eigenlijk wel klaar voor was. Na een goed ontbijt en alles klaar te hebben gelegd vertrokken we richting Eupen. Toch nog even naar trainer Dirk gebeld, wat ik moest doen in verband met mijn probleem. Neem een imoduim in op dat uur en dan zal het wel lukken. Voor we vertrokken vroeg Robin nog tegen mij of ik alles meehad en niets had vergeten. Ik gaf hem een zelfzeker antwoord dat ik in orde was en dat we snel richting Eupen mochten vertrekken.
Na ongeveer half weg te zijn, begon het al een beetje te kriebelen. De weersomstandigheden waren ons gelukkig gunstig gezind. Tot plots Cotnie riep... KHEB MIJN WET SUITE vergeten. Ik zal moeten terugkeren, want er stond op de site dat je niet zou mogen starten zonder wet suite. Ik probeerde Robin nog over te halen dat dit echt niet zou lukken. We zullen niet op tijd in Eupen zijn... Cotnie stelde mij gerust dat het wel zal lukken. We gaan daar nog op tijd zijn! Ik vertrouwde hem en Cotnie nam de eerste afrit en reed vliegensvlug terug richting Zolder. Eenmaal in Zolder begon ik toch sterk te twijfelen of we wel op tijd in Eupen zullen zijn, ik begon al lichtjes te panikeren. Maar ik moest rustig blijven voor de wedstrijd... wat helemaal niet gemakkelijk was.
Als ik 9 uur op mijn klok zag verschijnen, had ik het echt niet gemakkelijk! Maar Robin bleef me geruststellen dat het wel zal lukken en dat alles heel dichtbij lag en we op tijd aan de start zullen staan. Na wat sukkelen als we in Eupen waren kwamen rond 9.30 aan op de parking. We maakten ons heel haastig klaar en zorgden dat we alles meehadden. Gelukkig heeft mijn nonkel en tante mij nog wat geholpen met allerlei zaken. Ik keek nog een keer naar mijn klok en zag het echt niet meer goed komen eigenlijk, maar bleef hopen !!!
We moesten dan nog een eind naar boven fietsen met ons materiaal, dan voelde ik echt al mijn energie wegslippen... Dat is alleszins geen goed teken. Eenmaal we boven waren, hebben we ons al lopend ingeschreven... de minuten bleven genadeloos doorlopen. Ik zette mijn loopschoenen in de wisselzone en stapte onmiddelijk op mijn fiets om als een sneltrein naar de volgende wisselzone te trekken. Ik keek echt benauwelijk naar mijn horloge. Nog 5 minuten... !!! Ik reed als een halve gek door de mensenmassa naar de wisselzone en riep ze naar de kant te gaan. Ik kwam de wisselzone binnen, en hoorde de speaker de minuten aftellen. Nu moet je je naar de start begeven. Ik moest mijn fietsplaats nog zoeken, eenmaal ik die vond was het nog 2 minuten... ik kwam helemaal zot... vond dan mijn zwembril niet... dan toch... die speaker begon maar af te tellen... Op een gegeven moment riep ik gewoonweg: "ZWIJGT" Ik kon het bijna niet meer aan. Ik kon zelfs mijn fietspedalen niet met rekkers vastmaken, want gewoonweg geen tijd genoeg. Eenmaal alles klaargezet hoorde ik het startschot !!!
Mijn droom aan diggelen en ik stond daar met tranen in mijn ogen! Ik had nog mijn wet suite vast in mijn handen en zag ze allemaal zwemmen in het water. Er was zelfs nog iemand die mij hoop had gegeven dat ze de start wat gingen uitstellen, maar het heeft niet mogen zijn! Ik zag mijn ouders verstijfd staan. Mijn pa riep me nog dat ik niet meer hoef te starten. Maar nee zei ik tegen mezelf. Ik ga starten, want je weet nooit. Eenmaal ik de knop had gemaakt, hielpen er tal van mensen mijn wet suite aantrekken en spraken ze mij moed in, want ik stond nog altijd te wenen van verdriet en ontgoocheling. Ik keek voor mij uit en zag de triatleten genadeloos verder zwemmen. Eenmaal het pak aangetrokken, liep ik naar de start naar beneden en sprong onmiddelijk het water in. Voor ik in het water sprong zag ik de laatsten zo'n 200m verder van mij zwemmen.
Ik zwom zo snel mogelijk naar voren, maar had niet echt het gevoel dat het super ging. Na een aantal minuten haalde ik al de eersten in. Plots kwam ik terecht in een hele grote bende, hoe moet ik deze hier oversteken... Na wat gewriemel en geduw lukte dit ook nog tamelijk vlot... dan was er eventjes een gat en dan zag ik terug een bende voor mij liggen, net voor de boei om te draaien. Heel slecht moment dus, daar heb ik toch wel wat verloren van mijn inhaalrace. Ik werd daar serieus gehinderd, maar gaf terug het volle pond en haalde de ene na de andere in. Bij het volgende keerpunt kon ik sneller keren, want er was gelukkig wat minder volk op dat moment. De gaten werden ook steeds groter en de groepen ook steeds kleiner. Ik onderhield echt een stevig tempo en kwam groepje per groepje dichter. Het inhalen verliep nu ook wat minder snel dan voorheen. Eenmaal ik nog een groep voorbijstak was er grote leegte. Dan kon ik alles goed bekijken en zag de eerste al uit het water gaan. Ik haalde nog een aantal triatleten in kwam samen met Bart Schrooyen uit het water. Ik liep naar boven en wist in de verte niet waar ik zat, hoever ik achter was... Ik wisselde tamelijk snel en begon een stevig tempo te fietsen, maar overdreef zeker niet, want de weg is nog lang. Ik haalde nog wat triatleten in... en eigenlijk zitten die normaal achter mij in het zwemmen. Ik moet zeggen dat deed eigenlijk wel pijn...!!! Nu ik bleef hopen op nog een goede afloop. Tijdens het fietsen ging het goed, maar nu ook niet zo super. Na de eerste ronde kreeg ik te horen dat ik op de 7de plaats aan het fietsen was. Ik was echt wel verwonderd en dat gaf mij toch wel extra energie om er zeker nog het beste uit te halen.
Tijdens de laatste ronde begon ik het wat moeilijk te krijgen en voelde toch wel de inspanningen... Eenmaal kwam ik als 7de in de wisselzone. Ik stapte van mijn fiets en voelde toch dat mijn benen leeg waren! Ik probeerde een tamelijk hoog tempo te lopen, maar dat ging echt niet... het lopen ging echt niet van leien dakje. Het parcours was ook niet vlak en zeker niet van de poes. Ik probeerde me op te lappen met cola en water, want er hadden mij toch al tamelijk veel triatleten ingehaald. Mijn drijfveer was ook dat ik wilde eindigen en ik wilde zeker niet stoppen nu ik al zover was. Ik probeerde dus alles uit mijn kast te halen. Ik begon de 2de ronde al wat beter in mijn ritme te komen. De cola en het water begonnen te werken. Maar toch bleef ik slechte momenten kennen tijdens het lopen, het was echt met ups en downs. Ik bleef wel doorzetten en zette de laatste ronde in. Tijdens de laatste ronde had ik nog wat hoger ritme te pakken dan de tweede ronde, ik kon ook terug weer versnellen wanneer ik wilde. Ik haalde zelfs nog een paar triatleten in. Eenmaal ik de finish had bereikt had ik natuurlijk een dubbel gevoel. Eenmaal toch wel blij dat ik de finish had bereikt, maar toch wel een gemiste kans op poduim. Dit was zeker haalbaar geweest. Ik eindigde als 12de van het hele pak. Als je weet dat er meer dan vierhonderd triatleten zijn gestart, heb ik er dus ook meer dan vierhonderd ingehaald in het zwemmen. Wat toch wel de moeite is. Op zich geen slechte prestatie, maar er had zeker veel meer ingezeten.
Eenmaal na de wedstrijd kun je nog wat eten en napraten, tot plots een wesp mij had uitgekozen om eens te steken. Ik had echter niets misdaan en toch moest die wesp mij steken. Wat een pechdag zeg !!! Ik kreeg er nog een dikke bult van ook, gelukkig hebben ze er snel zalf opgedaan.
Ik hoop echt van harte dat dit nooit meer zal voorvallen, want dit is echt niet goed voor het zelfvertrouwen. Ik hoop eigenlijk ook het hoofdstuk pech te willen afsluiten, want het blijft maar duren... !!! Hopelijk kan ik mij snel herpakken en kan ik schitteren in het BK kwarttriatlon Izegem.
Verslag 1/4 niet stayer triatlon Kapelle - op - den - bos op 21 juli 2011
Na een lange vakantieperiode heb ik terug mijn pen teruggevonden om mijn verslagen van mijn triatlonseizoen terug af te werken. Ik ben een hele tijd achterop geraakt door verschillende omstandigheden. Hopelijk kan ik jullie interesse opwekken om al mijn verslagen te lezen !!
Op een feestdag net voor het festival Tomorrowland wilde ik nog eens weten hoe fris ik wel nog was na toch wel 2 lastige trainingsweken in functie voor mijn grote doel "het BK lange afstandstriatlon in Eupen". Na een helse autorit met hevige regen begon het steeds minder te kriebelen om te starten in deze triatlon. Gelukkig kwamen we droog aan en bleef het droog !!
Gelukkig mochten we met wetsuite zwemmen, want vorig jaar was het zonder en dat had mij niet echt bevallen. Het startschot werd gegeven en ik vertrok zo snel mogelijk. Echt goed ging dat niet, ik kon zelfs niet meer diep gaan. Ik keek even rond en zocht een groepje op om mij daar achter te plaatsen en daarachter te zwemmen. Het tempo lag niet superhoog en ik kon makkelijk volgen. Van een goed gevoel tijdens het zwemmen was er totaal geen sprake en ik dacht dat ik op een grote achterstand uit het water zal komen. Ik probeerde zo snel mogelijk te wisselen en nam snel het voortouw in het fietsen en gaf er een lap op. Tot mijn grote verbazing kwam ik al snel Marc Geerts en Geert Janssens tegen. Dus toch niet zo slecht gezwommen... Ik snelde die groep voorbij en bleef op mijn tempo rijden en zag dat ze toch wel gezwind in mijn zog volgden. Ik bleef de eerste ronde heel de tijd op kop fietsen, plots kwam Wouter over mij. Ik zag dit iets laat gebeuren, maar reageerde dan onmiddelijk. Plots kwam er een scheidsrechter bij mij en ze gaf een gele kaart. Dat is geen 3 meter zei ze tegen mij. Ik moest eigenlijk wel lachen, dat dit net nu weer moest gebeuren. Nu niet getreurd ik bleef het zog van Wouter volgen en voelde toch wel dat mijn benen niet al te best meer waren. Ik nam ook enkele keren over, want we hadden een gaatje geslagen met 2. Na ronde 2 hadden we Peter ingehaald en Peter bleef ons tempo volgen. In ronde 3 kwam er plots toch nog iemand opzetten uit de achtergrond die terug aansluiting vond met ons en zelf overtuigend overnam en alles uit zijn kast haalde. Het was iemand die voor een trio reed. Dan kwamen we aan met 4 in de wisselzone. De wissel verliep tamelijk en ik begon een goed en vlot tempo te lopen. Peter volgde mij gezwind en nam dan na de bocht over, ik kon hem een tijdje volgen. Maar uiteindelijk moest ik dan toch de rol lossen. Eenmaal we op de piste kwamen moest ik nog een strafronde lopen van 400m voor mijn gele kaart. Ik vind deze straf stukken beter dan 5 min straftijd te zitten niksen. Ik liep een gelijkmatig tempo en kon niet echt versnellen of sneller lopen. Ik kwam als 6de aan !!! Eigenlijk wel tevreden, mss had ik wel 5de plaats gehaald, moest ik die straflus niet lopen. Toch had ik niet het gevoel fris te zijn tijdens de wedstrijd, dus de trainingen hadden zeker hun effect niet gemist. Nu rechtstreeks naar Tomorrowland om eens de sfeer van een festival op te snuiven. Benieuwd wat dit zal teweeg brengen en of ik daar consequenties zal van ondervinden de volgende dagen.
Na een kleine rustperiode na triatlon Brugge en terug wat opgebouwd te hebben, hoopte ik toch terug op een goede prestatie in Kortrijk. Ik had geen verwachtingen voor de wedstrijd, maar wilde die zo goed mogelijk afwerken. ik was ook benieuwd hoever ik al stond met de conditie.
Het weer zat goed mee en het zonnetje scheen. Ik had er zin om te starten, want het parcours in Kortrijk spreekt mij wel aan!! Tijdens het zwemmen verliep de start niet zo super, ik zat terug helemaal aan de buitenkant. Zodat ik weinig hinder zou ondervinden van slagen. Na 300 meter kon ik me terug bij een groep voegen en bleef daar zwemmen. Het tempo was hoog, maar niet super hoog. Ik kon mij gemakkelijk oriënteren en schoof zelfs geleidelijk wat op. Ik bleef wel in de groep en zwom nooit op kop. Eenmaal het einde naderde voelde ik mij niet vermoeid en ik probeerde nog wat meer naar voor te gaan. Tijdens het uitstappen voelde meteen dat het goed zat en ik liep snel naar mijn fiets in de wisselzone. Ik wisselde zo snel mogelijk en probeerde zo snel mogelijk aansluiting te vinden met de groep. Eenmaal op de fiets zat ik al in mijn schoenen en kon ik gemakkelijk doortrekken naar de groep, eenmaal in de groep was ik al mijn opzet geslaagd. Ik had mij vandaag voorgenomen om niet teveel te doen in het fietsen en om dan eens uit te pakken in het lopen... wat nog niet is gelukt dit seizoen. Ik voelde dat mijn benen heel goed waren en dat er power op zat en had er zin in om die triatlon tot een goed einde te brengen.
Tot plots het noodlot toesloeg... na een bocht trok ik rechtstaand op en plots brak mijn linkerpedaal af. Ik verloor de voeling met mijn groep en moest een gaatje dichten, ik reed verder met een 1/4 pedaal en kon gelukkig het gaatje dichten. Mijn schoen bleef er maar niet op, schoof iedere keer eraf en eenmaal het omhoog ging, moest ik toch mijn wedstrijd staken.
Dit is echt een zware ontgoocheling, want de benen waren echt wel goed. Top 10 plaats was zeker terug haalbaar geweest, wat ook mijn doel was. Ik wilde eens mijn lopen testen na wat uitgerust te hebben in het fietsen, wat ik tijdens dit seizoen nog niet had gedaan. Mijn stayer klassement is naar de vaantjes, ik had me voorgenomen aan 4 stayer wedstrijden deel te nemen. Om opgenomen te worden ben je verplicht aan 4 wedstrijden deel te nemen en door de verplichte opgave is dit niet meer mogelijk. Dat is toch wel grote streep door mijn rekening.
Door dit voorval heb ik besloten niet deel te nemen aan de stayer wedstrijd in Vilvoorde en mij volledig te concentreren op de maand augustus om daar top te zijn. Daarom las ik nu 2 zware trainingsweken in om mijn conditiepeil terug te verhogen. De volgende wedstrijd dat ik dan zal doen vindt plaats op 21 juli in Kapelle - op - den - bos. Die wedstrijd staat wel een beetje in functie van Eupen. Ik hoop natuurlijk dat ik daar wat meer geluk zal hebben en dat ik die wedstrijden op een sportieve manier kan beëindigen.
