Zoals reeds geschreven stond het inpakken van de valiezen op het programma.
Na dit zware werk krijgen we terug al wat honger en voor een laatste maal trekken we naar het restaurant caribeno. Ismael is onze kelner, toeval of niet hij bediende ons ook bij ons eerste avondmaal. We werken weer een volledig menu af overgoten met een fles champagne, we hadden maar een coupe als apero gevraagd maar Ismael komt direct met een ganse fles en een ijsemmer opdagen, overtuigd dat we die wel zullen uitkrijgen (veronderstelling of ondervinding?). Het stoofpotje van vis en schaaldieren is weer overheerlijk.
Na het avondmaal gaan we naar de sectie Nizuc waar ik afspreek dat de botones om 10.30u onze valiezen komen oppikken. Nu we er toch zijn lopen we nog even de lobbybar binnen om een laatste banana monkey voor Lieve en een real Margarita voor mij.Langs het strand wandelen we terug naar onze kamer.
Vrijdag zijn we al vroeg op ondanks dat we gingen uitslapen. In het besef dat het verlof voorbij is, gaan we ontbijten in Nizuc.
We wandelen door de tuin en trekken nog vlug enkele fotos die al de hele vakantie zouden trekken, zo bv. het waterzuiveringsstation.
De uitrusting van de brandweer die je haast in elk gebouw aantreft;
Daar hebben ze van s ochtends al een heel pallet warme gerechten. We dienen ons een beetje te voorzien want wie weet wanneer en wat krijgen we onder de kiezen tijdens de vlucht.
Langs het strand gaan we terug naar onze kamer. Onderweg zien we nog hoe men zich geen moeite bespaart om het strand schoon te houden en dit niet enkel machinaal
maar ook manueel
(de sigaretten peukjes worden uit het zand gezift).En dan zijn er nog Amerikanen die in reviews het strand durven te bekritiseren, dat ze dan maar niet naar de Belgische kust komen.
Als om 10.25u aan de deur wordt geklopt is de vakantie voor mij officieel voorbij. De koffers worden opgeladen en met de golfkar begeven we ons naar de receptie.
We dienen nog wel even een tussenstop te houden want één van de hotelkrokodillen is zo lief om ook goedendag te komen zetten, we leggen dit ontroerend moment nog snel even vast.
De botones ontfermen zich verder over onze bagage en aangezien we nog 25 minuten moeten wachten weet ie me toch te overhalen nog een klein stukje aan de vakantie te breien en nog een laatste banana monkey te gaan drinken.
Het is een andere barman en hij voegt er iets meer Kahlua likeur aan toe waardoor het geheel minder naar banaan smaakt maar echter iets sterker is en derhalve voor Lieve minder lekker.
Om 11.10 schuift de deur van het busje achter ons dicht en wordt het vaarwel Moon Palace of adios cielito lindo.
Op de luchthaven moeten we nog even zoeken achter de jetair balie, geven de valiezen af.Vervolgens gaan we door de veiligheidscontrole waar ik mijn elastische broeksband moet uitdoen maar waar zowel Lieve als ik probleemloos met een flesje van een halve liter softdrank door de controle geraak.
Hoewel we s morgens op internet nog konden lezen dat ons vliegtuig vroeger dan voorzien in Cuba landde, komt het toch bijna een uur te laat aan in Cancun.
Of zou deze vertraging komen omdat ze het vliegtuig een naam gaven die zou passen bij mijn blog?
Resultaat wij vertrekken dan ook later dan voorzien en komen na een goede vlucht van een kleine tien uur, zaterdag 29 november 2008 rond 07.00u toe in een donker en zeer kil Zaventem.
Wie zou het me kwalijk nemen als ik eindig met :
Mexico, mi pequeño paraíso, te extraño ya.
(Mexico, mijn klein paradijs, ik mis je reeds.)
Bedankt om onze reis te blijven volgen en de overige fotos krijgen jullie vast gauw te zien.
