Ja, het is nu bijna zo ver. Gelukkig hadden we een brugdag op 10/11 en kon ik die gebruiken om een hele boel zaken op orde te stellen. Ja, zelfs mijn valies is al gepakt. Ik ben er inderdaad weer niet in geslaagd te voldoen aan de opgelegde beperkingen van de luchtvaartmaatschappij. Voor zo goed en zo slecht ik het op het kleine weegschaaltje thuis kan controleren zit ik net over de 25kg. Lieve vertelde me gisteren nog dat zij niet wist waar ze die moest halen dus ik zal haar vandaag of morgen maar eens bellen. Als zij inderdaad minder kilo's meezeult dan hoef ik mijn valies niet terug uit te pakken en opnieuw te beginnen.
Wat me meer zorgen maakt is het weer in Cancun. Vorige week bleek de neerslagkans zeer groot en gaf men de beoordeling 'vrij zonnig'. Blijkbaar reikt de invloed van onze Vlaamse weermannen inderdaad ver over de grenzen want ik het weekend verwachte men ineens weinig neerslag en 'zonnig' (zonder meer) weer. Dus driewerf hoera.
Helaas, daarnet werd mijn enthousiasme fel gekelderd want men herneemt het 'vrij zonnig', het aantal zonuren vermindert, de neerslagkans stijgt weer. We zullen ons dus maar troosten met één constante: nl. de temperatuur varieert minder van 27°C - 30°C. Als ik hier nu door het raam kijk en de regendruppels ook de venster zie afglijden troost ik me toch met de gedachte dat het ginder dan minstens warm zal zijn.
Gisteren ben ik ook nog even langs Paul geweest. Die pikt Lieve op om 02.45u. Als dieven in de nacht sluipen we dan naar Zaventem en voordat de modale Belg uit zijn beddebak komt nl. om 06.00u zouden we dan al in de lucht moeten hangen. Om dan vlug met een Margarita de stress van de reis te vergeten aan het zwembad.
Dit is alvast het laatste berichtje uit Antwerpen, bij leven en welzijn leest u over enkele dagen hoe het ginds echt gesteld is. We beloven om zo snel mogelijk iets op de blog te zetten.
Zoals alle groten projecten dient ook ons eerste groot blogproject onderhevig te zijn aan kinderziektes vandaar de vertraging in de start. Technische problemen lagen aan de basis van deze late start.In Mexico heeft men namelijk een andere aansluiting op het elektriciteitsnet dan in België.De computer opstarten was dus in eerste instantie een probleem.Ik hoor het u al zeggen, beste lezer, ja een volleerd reiziger dient dit te weten.En ja hoor, schrijver dezer was zich daar terdege van bewust.Eerlijkheid gebied me echter om hier schuldig te pleiten.Zoals de trouwe lezer reeds weet woog mijn valies in de eerste plaats teveel.Als je dan een halve dag verlof hebt voor je vertrekt dan wil je daar iets aan veranderen en hier en daar waar mogelijk snoeien.Zo werd tijdens een telefoontje met Lieve beslist dat ik mijn kabeltjes voor het fototoestel niet allemaal zou meesleuren gezien zij toch dezelfde bij had.Dus haalt Marc de fototas uit de valies en haalt er enkel zijn fototoestel en laadapparaat uit om mee te nemen.
En ja hoor, wat blijft er in de fototas achter de verloopstekker België Mexico.
Nu hebben we even creatief moeten zijn en overtuigend om een simpele Mexicaan zover te krijgen dat hij een goede Mexicaanse kabel verknipt om hem als eindstuk aan onze onthoofde verlengkabel te zetten.Wordt het te technisch, geen probleem, feit is dat het probleem werd opgelost en we dus met enige vertraging van start kunnen gaan.
Dankwoord
Bij deze eerste Mexicaanse episode hoort dan ook een stevig dankwoord:
Ten eerste: onze grote dank aan Paul die er een dag verlof aan opofferde om ons midden in de nacht naar de luchthavente brengen.
Ten tweede: gaat onze dank begrijpelijkerwijze aan de anonieme Mexicaanse helper die waarschijnlijk nooit zal weten dat hij het internet haalt.
Ten derde: een woord van dank aan u trouwe lezer voor al die keren dat u vruchteloos inlogde op onze webstek.
Eindelijk van start
Zoals verwacht was Paul tijdig bij Lieve en vervolgens bij mij om binnen de vooropgestelde tijd vrijdagochtend de luchthaven van Zaventem te bereiken.Ook Jetairfly deed zijn duit in het zakje en liet haar vliegtuig op het geplande uur probleemloos de lucht in gaan.
Tijdens de vlucht werd ons behalve het geplande middagmaal ook nog een ontbijt geserveerd.
Het moet gezegd dat de kwaliteit van het aangeboden eten het gemiddelde overtrof.
Hoewel enkel de niet-alcoholische dranken gratis waren hebben we dit toch overleefd.
Helaas mochten we tijdens de tussenstop in Varadero (Cuba) het vliegtuig niet verlaten.De eerste mojito zagen we hierdoor dus verloren gaan.Zoals gepland bereikten we Cancun op het middaguur.Cancun is sinds mijn vorige bezoek in 1991 nog verder uitgegroeid tot toeristische toppen en dit liet zich voelen in lange wachttijden voor de politie- en douanecontrole.
Eens buiten de luchthaven stond er een jonge man van Elitetours te wuiven met het bordje van de Moon Palace en dienden we enkel nog te wachten op het busje dat ons naar het hotel bracht.Moon Palace is zo groot dat het drie verschillende sectoren heeft: Sunrise (grootste en meest volkse, Nizuc (gemoedelijker en een beetje rustiger) Moon (de recentste, nog niet volledig af) en over de kamers kan u zelf oordelen op basis van de fotos van ons nedrige stulpje die u hierna aantreft.
%
Vrijdag waren we toch moe van de reis en blij toe we de receptie van Moon bereikten.Lieve werd er direct bedacht met een bloempje en het vervullen van de administratieve formaliteiten verliep merkelijk vlotter met het glaasje champagne in de hand.Met een golfkarretje werden we naar ons tijdelijk verblijf gevoerd, even uitpakken een eerste verkenningsronde gemaakt. Gaan eten in één van de buffetrestaurants waar ons een Franse Chardonnay werd aangeboden met de maaltijd.Daarna zijn we gaan praten met Martha, de verantwoordelijke voor RCI en hebben we onze eerste uitstappen vastgelegd.We ontdekten een verborgen zwembadje (één van de zeer vele, vast meer dan 10) waar we de enige gasten waren.Marc maakte er snel een duikje maar Lieve bleef (misschien door het nuttigen van haar eerste Margarita) veilig aan de kant.Daarna zijn we gaan eten in het seafood restaurant waar Lieve door oververmoeidheid (of door de tweede Franse Chardonnay, wie zal het zeggen) het moeilijk kreeg om haar gehele vis te verorberen.Zonder dessert vertrokken we kamerwaarts en vroeg ging het licht al uit.
Is het dan te verwonderen dat we vanochtend al vroeg van de partij waren, vastbesloten om met nieuwe moed onze technische problemen te lijf te gaan en gezien u nu dit verhaal kunt lezen is ons dit dus gelukt.Verder werd de dag gevuld met mini-golf, mujer timida, snack, pina colada, Sushi (we dachten direct aan Viv)
en terepanyaki en tempura (dit laatste zowel van vlees, vis en zelfs ijs met chocolade).De Chileense Chardonnay zorgde dit keer voor de nodige energie om in de stemming te geraken om naar de voorstelling van de Mariachis en de show over Mexico te gaan kijken.Daarna snel kamerwaarts om te bloggen en nu is het middernacht dus stilaan zullen we ook daar een einde gaan aan maken.We wensen u allen beste lezers een aangename zondag en voor onszelf een goede nachtrust.
Morgen , voor ons dus nog zondag, slapen we eerst uit om na een ruim ontbijt te genieten van een vrije dag met waarschijnlijk een poging om ons huidige resultaat te verbeteren (hoewel ik nu reeds in de top tien van de vijftig beste sta) , misschien nog een beetje zwemmen en kano of kajakken.Dit laatste hangt allemaal af van het weer, tot hiertoe vrij zonnig overdag behoorlijk warm maar daarnet rond 22.30u begon het te regenen zodat we ons van de show in Sunrise naar onze kamer lieten voeren (te voet een ruime 25, dus te vermijden in de regen).
De armen van Morpheus wenken ons, dus beste vrienden, tot een volgende keer.
We eindigen met een quizvraag: "Mag Lieve de cocktails?"
