Ja, het is nu bijna zo ver. Gelukkig hadden we een brugdag op 10/11 en kon ik die gebruiken om een hele boel zaken op orde te stellen. Ja, zelfs mijn valies is al gepakt. Ik ben er inderdaad weer niet in geslaagd te voldoen aan de opgelegde beperkingen van de luchtvaartmaatschappij. Voor zo goed en zo slecht ik het op het kleine weegschaaltje thuis kan controleren zit ik net over de 25kg. Lieve vertelde me gisteren nog dat zij niet wist waar ze die moest halen dus ik zal haar vandaag of morgen maar eens bellen. Als zij inderdaad minder kilo's meezeult dan hoef ik mijn valies niet terug uit te pakken en opnieuw te beginnen.
Wat me meer zorgen maakt is het weer in Cancun. Vorige week bleek de neerslagkans zeer groot en gaf men de beoordeling 'vrij zonnig'. Blijkbaar reikt de invloed van onze Vlaamse weermannen inderdaad ver over de grenzen want ik het weekend verwachte men ineens weinig neerslag en 'zonnig' (zonder meer) weer. Dus driewerf hoera.
Helaas, daarnet werd mijn enthousiasme fel gekelderd want men herneemt het 'vrij zonnig', het aantal zonuren vermindert, de neerslagkans stijgt weer. We zullen ons dus maar troosten met één constante: nl. de temperatuur varieert minder van 27°C - 30°C. Als ik hier nu door het raam kijk en de regendruppels ook de venster zie afglijden troost ik me toch met de gedachte dat het ginder dan minstens warm zal zijn.
Gisteren ben ik ook nog even langs Paul geweest. Die pikt Lieve op om 02.45u. Als dieven in de nacht sluipen we dan naar Zaventem en voordat de modale Belg uit zijn beddebak komt nl. om 06.00u zouden we dan al in de lucht moeten hangen. Om dan vlug met een Margarita de stress van de reis te vergeten aan het zwembad.
Dit is alvast het laatste berichtje uit Antwerpen, bij leven en welzijn leest u over enkele dagen hoe het ginds echt gesteld is. We beloven om zo snel mogelijk iets op de blog te zetten.
Aandachtige lezers,als jullie zijn, hebben ongetwijfeld opgemerkt dat het aftellen begonnen is. Voor de vluggers die het misten verwijs ik naar de linkerkolom. Het voorbije weekend werden ook al enkele daden gesteld die mezelf het gevoel geven dat het verlof nu, eindelijk, dichterbij komt. Zo ging ik in de stad op zoek naar vakantielectuur. Voor een prikje kon ik drie thrillers uit de reeks 'zwarte beertjes' op de kop tikken. Zondag tijdens een bezoek aan mijn petekind Ilona werd afgesproken met Paul dat die ons bij ons vertrek naar de luchthaven voert. Och arme, de man moet er niet alleen verlof voor nemen maar ook nog midden in de nacht de baan op. Reeds bedankt op voorhand Paul. Eerlijkheid verplicht me echter om melding te maken van het feit dat er zich nog vrijwilligers hadden aangeboden. Het is dan ook een zeer prettig gevoel te kunnen vaststellen dat je vrienden hebt waar je zelfs op een onmenselijk tijdstip kunt op rekenen. Bedankt dus allemaal.
Binnenkort zullen Lieve en ik eens moeten overleggen welke uitstappen we wensen te maken. De Maya-ruines eisen hier natuurlijk een belangrijk voorrecht op.
Uitstappen die ons de moeite waard lijken zijn:
1) Chitzen Itza
2) Valladolid met zijn kerken en cenotes (grotten)
