Lang geleden dat er nog eens een trip was die begint zoals dat zou moeten, namelijk met het correcte vertrek- en landingsuur. Geen vertragingen door de dichte mist, boze stakende luchthavenmedewerkers of uitgebrande motoren deze keer. Neen, integendeel stipt, à la minute, just on time, ...
De doortocht van de luchthaven naar mijn appartement, zon twintig minuten rijden doet een beetje grauw en grijs aan, maar minder dan ik gedacht had vooraf. We hebben de slechtste lunch in maanden (halve geitekop in flauwe watersoep en gevulde paprika met verschrikkelijk vettig gehakt vermengd met iets dat op de niet al te appetijtelijke maden lijkt). Samen met de lekkere bulgaarse sla met fetakaas, tomaatjes, komkommer en ajuin was ik de geweldige en gigantische som van 4,5 euro kwijt, ... inclusief halve liter welsmakende pivo (bier).
We gaan vroeg slapen, morgen op naar downtown Sofia!
Bart
De hoofdstad van het Ihlo do Sal is Espargos. Beetje centraal op het eiland gelegen met op enkele minuutjes zuidwaarts de internationale luchthaven. Espargos is helemaal geen hippe metropool zoals je van een hoofdstad zou verwachten, maar een oud, arm en afgebrokkeld gedeelte van enkele dooreenlopende straten op een zakdoekje groot. Maar het heeft iets, ... charme! Maar vooral en veel belangrijker. Het heeft ook iets niet, ... de opdringerige straatverkopers van de toeristische badplaats Santa Maria in de meest zuidelijke tip van Sal. De jonge zwarte verkoopstalenten die in het begin, vriendelijk en oprecht geïntresseerd lijken zijn een serieuze afknapper tijdens je dagje uit naar het strand of het winkelgedeelte van het eiland. Ze blijken beter op de hoogte te zijn van de laatste ontwikkelingen van ons koningshuis dan Kathy Pauwels, hebben een betere kennis van de weersituatie in ons land dan De Mey en Deboosere samen en zouden de perfecte nieuwe bondscoach kunnen zijn voor ons land, want de belevenissen van de Rode Duivels volgen ze op de voet. Je geraakt er echt nauwlijks van af. Zijn super-opdringering én geven niet op. Ze winnen de prijs voor volharding.
Spijtig, want het is net hier dat de shops, supermarktjes, bars en restos, (kunst) gallerijen, hotels groot en klein weelderig ingepland zijn.
Echt zonde, ... voor mij wel voldoende om vaker uit te wijken naar de iets minder levende maar daarom niet minder interessante Capital de Sal. Waar men je gerust laat.
Zowel Santa Maria als Espergos liggen ongeveer even ver van mijn appartement in Murdeira af. Om aan vervoer te geraken stap ik gewoon even de straat op tot aan het dichtste ronde punt en wacht daar tot iemand me oppikt. Vergissen is onmogelijk, want er is maar één baan die het noorden met het zuiden van het eiland in verbinding stelt.
De Algeura-busjes zijn het goedkoopste middel om van de ene naar de andere stad te reizen. Ze kosten ongeveer één euro voor een enkel ritje, waarbij de afstand geen rol speelt. Lang hoef je nooit te wachten op de kleine aftandse busjes, hooguit een kwartiertje.
Avontuurlijker en nog veel frequenter zijn de pick-up trucks met vanachter in hun open laadruimte twee bankjes. Je komt ze werkelijk overal en altijd tegen en ze kosten vaak maar een halve euro per rit. Je zit dan wel met een stuk of zes zwarte mannen samen in de bak achteraan, en de truck kijkt niet op enkele kilometers per uur meer of minder. Als je aankomt heb je haren als een punker door de harde wind.
Typisch Afrikaans op het eerste zicht, die Kaapverdische Eilanden. Raar, want eigenlijk kan eens mens moeilijk vergelijken met plaatsen als hij er nog nooit geweest is. Maar het zijn wel net deze kleuren, geuren en eerste indrukken die ik altijd samen met het Zwarte Continent plaatste in mijn gedachten.
Kanariegeel, fluo-groen, baksteenrood, hup-holland-hup oranje en helder azuurblauw zijn slechts een greep uit het kleurenpalet dat ik tegenkom na een half uurtje rond slenteren in de toeristenstad Santa Maria op het Ilho Do Sal.
Blank daarentegen is men wel vergeten toe te voegen aan de plaatselijke couleur locale. Natuurlijk verwacht je om in de eerste plaats onze gekleurde medemens tegen te komen op een eilandengroep aan de evenaar ergens voor de kust van Afrika, maar toch, ...
Waar is men met de inhoud van de tientallen vliegtuigen die wekelijks op het Europese vasteland vertrekken met bestemming Kaapverdië gebleven?
Wel ik zal je het antwoord niet lang schuldig blijven.
Vraag na hun tiendaags verblijf aan de zonnenkloppers die hier hun vakantie hebben doorgebracht of ze een goed restaurantje, leuk terrasje of supermarkt aan te raden hebben en je krijgt gegarandeerd het antwoord dat het buffet van het hotel super was, dat je aan de bar van het zwembad met je all-in bandje rond je pols de heerlijkste gratis cocktails kreeg voorgeschoteld en dat er aan de balie een winkel was waar ze alles hadden dat de standaard toerist nodig heeft.
Inderdaad, mensen boeken een kamer met een all-inclusive formule bij het reisbureau en ze trekken zich nadien eigelijk weinig aan van wat de plaatselijke bevolking te bieden heeft. Maar zeg nu zelf, achteraf terug thuis bij het familiefeest van de nonkel of op het werk onder collegas is het toch zoveel chiquer en exotischer om op te biechten dat de jaarlijske vakantie dit jaar op de Kaapverdische waanzinnig was geweest. Want wie gaat er nu in deze tijd nog naar de Spaanse Costas of de Belgische kust? Echt opvallen met deze laatste twee is moeilijk.
Wel één tip voor de zonnekloppers. Koop een goede reisgids of pluis vooraf het hele internet uit over je fantastische bestemming dit jaar. Waarom?
Omdat als iemand je achteraf een vraag zou stellen over dit prachtige eiland en zijn mensen, je niet met je mond vol tanden staat, je effe niet meer zou weten wat zeggen, of uiteindelijk dan toch maar moet bekennen dat je de All-In burcht niet bent uitgeweest.
Straks is het zover, ... rond 22 uur neem ik de trein naar de luchthaven van Zaventem om daar hopelijk ergens rond de klok van 06u00 te beginnen aan m'n vier weken durende werk'vakantie' op het eiland Sal, in de Kaapverdische Eilanden. Na zo'n zes uurtjes vliegen met een korte tussenlanding op het eiland Boa Vista zou ik voet aan land zetten op hopelijk een zonovergoten paradijs. Omdat we ginder drie uur vroeger zijn is het tijdsverschil met hier niet zo erg groot en mis ik zo weinig mogelijk van de dag. Rond 11u00 komen we aan op de luchthaven van Espergos.
Mijn koffers zijn zonet gepakt, heb me een beetje proberen te houden aan de 20 + 6 kilo limitering, maar met etenswaren en kleding voor een hele maand is dat natuurlijk niet makkelijk.
Nog ietsje meer dan een week! Volgende week zaterdag neem ik via Brussel het rechtstreeks Jetair vliegtuig naar de Kaapverdische Eilanden, Cabo Verde in het Portugees, waar het vroeger een kolonie van was. De eilanden groep, bestaande uit een tiental eilandjes liggen zon 500 kilometer voor de kust van het Afrikaanse Senegel.
Eerst landen we op het Eilandje Boa Vista (wat mooi uitzicht betekend), en dat net onder mijn uiteindelijke bestemming Sal ligt (het Portugese voor zout).
Voor mijn verblijft van één maand heb ik een (hopelijk) leuk appartementje gehuurd van een ouder koppel uit Oost-Vlaanderen die er al sinds 1997 overwinteren. Sal en de andere negen eilanden zijn nog ver verwijderd van het massatoerisme à la Benidorm of de Costas en zou waanzinnig mooie stranden en azuurblauw water bezitten.
Ben ondertussen naar de Kaapverdische Ambassade in Brussel geweest voor de nodige (werk)visa, tickets zijn geboekt en 'nieuwe kofferset' is aangeschaft
Na maandenlang werken in Griekenland, Thailand en de Verenigde Staten, nu voor het eerst een Afrikaans land, ik ben benieuwd!
In God We Trust! Amen! Halleluja!
Dat ze het in Amerika heilig schennis vinden dat je de wekelijkse mis op zondagochtend mist is geen leugen. Je kan jezelf dan ook moeilijk wijsmaken dat je te ver moet stappen om een kerk te vinden want de States hebben er maar liefst eentje voor elke zestig inwoners. Of om het een beetje duidelijker te maken; er zijn er zon half miljoen van allerlei strekkingen. En dat is dertig keer meer dat het aantal McDonaldsen. Jaja het is de waarheid.
Je kan er dan ook niet omheen. In elke speech gegeven door een zichzelf respecterend politicus op primetime televisie is de slotzin So help us God en spurt je door de hal van het station om nog net op tijd je trein te halen dag mag je er geld op verwedden dat je aangesproken word door een bende gelovige jongeren die je willen bekeren tot hun geloof.
Ga je een pintje drinken in de plaatstelijke Moose pub dan moet je klokslag 9 uur je Budweiser even aan de kant zetten, met de rest rechtveren om stil te staan bij de goede dingen van de dag. Aan de man gebracht door de cafebaas, voor even pastoor van dienst. Waarna we in koor besluiten; In the name of the Father, the Son,and of the Holy Spirit. Amen. Schol!
Door de kredietcrisis staan er een massa huizen te koop hier in Michigan, al dan niet door de bank. En ja, ook de godszieltjes worden niet gespaard van al dat kwaad. Men plaatst dan zon gigantisch SALE bord voor de stakkers hun deur. Leuke aan dit verhaal is dat je als koper kan je zien wie er Chistelijk gewoond heeft in jou toekomstig stekje. Het logo ∞, een soort visje prijkt op autos, gevels, winkels, kortom het krijgt het keurmerk approved by God.
Allemaal onschuldig natuurlijk, maar vervelend word het wanneer mensen je proberen te overtuigen tot het geloven in iets. In het cafe, op straat en in je vriendenkring. Ga zondag maar eens mee daar de kerk, en dan zal ik je wel eens voorstellen aan de vrouw van de priester. Die zal je dan proberen ompraten- brrr ik huiver van dat woord, en van de gedachten dat men me iets opdringt. Je moet al een goed prater zijn om je niet te laten doen. Van een verdediging à la Jamaar, ik geloof niet in wat de paus zegt, maakt met hier brandhout. Ze zijn getrained let op! Je hebt hier dan ook zo veel verschillende soorten strekkingen en kerken dat ze redeneren dat er wel iets moet tussenzitten voor jou.
Even een opsomming;
De Christelijke kerk, de Rooms-Katholieke kerk, , Protestanten, de Baptisten, de Methodisten Kerk, de Pinsterbeweging, de Mormonen en de Hervormde Kerk zijn de grootste. De laatste the Reformed Church, vind ik de coolste. Das voor mensen die vroeger in zonde leefden, maar ineens het licht gezien hebben. Yes We Want Change, en ze krijgen het.
Er zijn ook en hele resem andere religies (al is de lijn tussen geloof en sekte vaak klein) zoals de Scientology-Church van Travolta en Cruise en Jehovas getuigen.
Na maandenlang werken in Griekenland, Thailand en de Verenigde Staten, nu voor het eerst een Afrikaans land, ik ben benieuwd!
