Langs Vlaamse wegen

Toch met 9 aan de start aan de Fonteyn. Paul zijn voorwiel eerst nog vastgezet, dan Matthias met 5 minuten vertraging toegekomen, dus met een beetje meer snelheid naar Wetteren om in de Boskant Guido op te pikken. Steve, Erwin, Tom, Kristoff, Freddy, Filip en niet te vergeten Diane waren eveneens op post om de Greg Van Avermaet toer, die vorige week gereden werd, eens op gpx over te doen. Via Smetlede naar Ophasselt voor pittige rit over heuvels. Sint Antelinks was zo een kuitenbijter. We kwamen langs veel wegen die we kenden van vroegere ritten maar ook langs pittoreske plaatjes zoals Pijperzele waar Matthias toch zeker een foto van wou trekken. Erwin was daar niet rouwig om want hij had het best lastig op deze rit. Ook Steve moest nu en dan wat pijn verbijten na rugtroubles te wijten aan een karwei thuis. Dus nu en dan even wat kalmer aan was de boodschap voor de koptrekkers. Freddy die de gpx op de Garmin staan had, moest nu en dan eens laten terugkeren want de zichtbaarheid op zijn schermke was niet optimaal door spatwater. En soms was rechtdoor niet rechts en zelfs een keer was links geroepen maar rechts gewezen wat uiteraard ook voor verwarring zorgde. Gelukkig geen botsingen teweeggebracht.

Tom bewees dat ie goeie benen had op elke klim en ook Diane blijkt al Stelvio klaar te zijn. Filip gaf als steeds geen krimp en Paul had duidelijk ook geen last meer van bil noch rug. Op de Berendries was Tom duidelijk gemotiveerd, Guido wou niet onderdoen maar Kristoff schudde op de tweede knik efkes de benen los en remonteerde Tom net niet wat ook Freddy aanzette om de Guido nog in te halen. Na die beklimming was het vet van de soep bij de meeste maar moesten we toch nog een vlooienmarkt rond rijden wat ons weer langs rare wegels leidde maar uiteindelijk toch op rechte pad geraakt. Zo naar Betsberg (waar Freddy een stuk van parcours liet vallen om een Sangria kunnen te gaan drinken) met daarna de klassieke snelle strook van Gontrode tot Melle. De Fonteyn wenkte en dus ging Matthias naar de sprintstrook inde Mellestraat op kop vanuit Ten Ede, Tom lag op vinkenslag en snelde naar de meet maar Freddy mocht lekker in het wiel blijven en had maar te cashen op de lijn. De weergoden vonden het plezant om ons het laatste stuk in droog weer te laten bollen en dus op het terras van de Fonteyn nog zitten uitpuffen. Hopelijk wordt het nu stilletjes aan zomer...