Vanmorgen was er mooi en droog weer beloofd en dat bleek terecht. Dus met 10 man en 1 vrouw op pad, richting Vlaamse Ardennen. Diane, Nico, Didier, Kristoff, Matthias, Bregt, Filip, Freddy, Eric, Paul en Guido.
Via Melle naar Munte op. Daar kwam Freddy in de problemen want de gps gaf op een toestel andere route dan op ander toestel voor zelfde gpx... Kristoff kon de goede richting geven en Matthias hield vanaf dan oogje in het zeil of beter op de gps. Met vereende krachten dus verder naar de Berendries (via St Blasius Boekel met al wat klimmetjes.) Die helling is altijd een uitdaging, zeker om de eerste knik te ronden en daarna nog spurtje te trekken. Kristoff vlot eerst boven met Freddy in zijn zog en Guido die zijn triatlon training duidelijk in volle gang heeft gezet.
Na wat uitzuchten verder naar de Valkenberg met zelfde scenario daar. Ook die bult is een kuitenbijter voor de meesten onder ons. Na alle kuikens verzameld te hebben, dan maar naar de volgende helling in Michelbeke, op de grote molen, en dan naar de Langendries. Daar nam Kristoff het heft in handen en Guido slaagde erin om aan te pikken terwijl Freddy net niet meekon maar dan het wiel van Bregt, net terug van de Ventoux en dus nog gewoon van te klimmen, kon meepikken en zo ei zo na terug kwam op de koplopers, samen met Bregt uiteraard. Nico had de Vogezen bedwongen maar hield zich kalm en Diane was in afwachting van de Stelvio haar krachten aan het sparen. Eric maakt al plannen om binnen 3 jaar eens goed te trainen om ook mee te strijden om de bollen.
Via Zottegem dan naar Oosterzele en zo Fonteynwaarts om nog te genieten van een terrasje, samen met het B team.
De voorzitter was (geheel terecht) in de bloemetjes, heu... flesjes gezet voor zijn mooie werk.
De vaders waren tevreden en de dames ook. De kermis wachtte en iedereen kon beter getraind naar huis.
De volgende weken geen blog want de scribent zit het het hoge Noorden. Overnemers mogen mij verslag bezorgen uiteraard !
Mooi weer voorspeld, dus bergop vol verwachting. We waren met 7 present : Diane, Tom, Steve, Eric, Guido, Didier en Freddy.
Gestart via Ten Ede, Melle zo naar Baaigem. Steve zijn grote molen kwam goed van pas want tegenwinds gestart en Freddy had zware benen van 2 dagen tevoren 160 km rit, ook al tegen de wind in. Guido was duidelijk op training met tijdrijdersallure en moest dan ook verzocht worden om tegen gelijkmatige snelheid te bollen ipv te accelereren naar 38 per uur. We wilden naar de Wolvenberg maar de gps had even een probleem op de kruising met de terugtocht en daardoor waren we op tegengestelde richting gekomen. Dat bracht ons dus via de kassei naar de Wolvenberg afdaling ipv klim. Eens iets anders. Maar niet versaagd : er waren genoeg lastige en steile klimmetjes daar in de buurt. Toen we dan aan de Ladeuze afdaling kwamen mochten we daar niet door. Dan maar geopteerd om op geheugen te rijden via de Eikenberg, zo naar de Boigneberg. Dat steil stukje verraste Steve die de grote molen nog opliggen had. Dan verder naar de Varent. Daar toonden Tom en Guido dat ze nog klimmersbenen hadden maar Freddy wist dat de kassei op het einde tegen hoge snelheid te nemen was en haalde hen daar nog in. Zo de lange bergaf na de brouwerij van Roman om daar dan de Boekelberg op te knallen. Zo stilaan begon de rit zijn tol te eisen. Zo moest Tom op bepaald ogenblik even halt houden om zijn hartritme weer op peil te krijgen. Was dat omdat ie te snel naar omhoog wou in wiel van Freddy in Zwalm of was Diane haar shirt iets te veel geopend ? Gelukkig alles snel weer op juiste ritme. We pikten nog even aan in wielen van de A ploeg van Pedaal maar dat was voor enkelen te snel en te gevaarlijk. Dan maar op eigen kracht verder naar huis toe. Maar Freddy vond het plezant om alle klimmen die hij nog passeerde mee te grabbelen. Zo was de afdaling in Moortsele ideaal om daar de steile helling over de spoorweg te doen. Gekraak en gekreun in de achterste gelederen.In Gontrode dan maar langs achterkant naar Melle. Daar even nieuw paadje getoond en gescoord. Zo dan maar naar de Fonteyn maar op einde van de Stooktestraat kwam plots Eric in een ultieme kachtinspanning als haas voor Guido voorbijgespurt. Freddy kon aanpikken en het ging in een rotvaart naar de bocht aan het brieleken. Daar misrekende Guido zich echter en deed raar manoeuvre. Freddy coupeerde in de binnenbocht en snelde weg. Maar voelde toch de krachten verzwakken en koos dan maar om via de Termstraat naar de Fonteyn te rijden, kwestie van iedereen samen te houden.
In prachtig zonneke genoten van de sangria of andere drank.
Vandaag kiezing, dus geen officiele rit. Freddy had mooi toerke in elkaar gestoken met verrassingen. Om half negen waren we al talrijk maar enkele waren al op voorhand gaan kiezen, dus nog wat dienen te wachten, vooral op Gilles. Diens kompaan, de andere Gilles (VK) was ook van de partij, dus het jonge wielergeweld kon mooi kopwerk doen voor ons. Ons = Diane, Nico, Steve, Bregt, Filip, Erwin, Eric, Freddy en Matthias, dus 11 man/vrouw sterk.
Gestart langs Destelbergen dijk, zo naar Merelbeke via voor aantal onder ons onbekende wegels en paden, dan langs de Leie even mtb pad, om zo via Drongen naar Baarle te fietsen waar we veer gingen nemen maar de veerman was blijkbaar niet betaald waardoor we dan maar langs de grote baan naar de kasseien van kasteel van Ooidonk reden om daar de weg te vervolgen naast de Leie naar ons volgende veer waar we alweer pech hadden want dat was buiten gebruik door een technisch probleem. Hierdoor 2 mooie stukjes natuur gemist, zal voor volgende keer zijn. Uit armoe dan maar naar Deinze gefietst waar we even van band moesten wisselen door leegloper bij Matthias. Gilles was ijverig aan het helpen maar zo krachtig aan het pompen dat ventiel naar de wip was. Die jonge gasten he, die beweging te ijverig geoefend werd her en der geopperd.
Verder langs de spoorweg richting De Pinte alwaar we de fietsostrade namen, met de kurketrekkerbrug als toemaatje en dan via de R4 zijweg naar Merelbeke terug om de Fonteyn in Laarne op te zoeken waar kommunikanten en kiezers elkaar verdrongen. Toch nog plaatske bemachtigd om de stilaan legendarische sangria fruitcocktail met plezier te degusteren. Steve had ondertussen snel even wat rode bolletjes gaan zetten om ons te vervoegen in het cafe.Daar onthulde Matthias dat hij ging stoppen na 2 kinderen want hij had die morgen zijn vestje gebruikt...
Gezien de burgerplicht riep voor nog sommigen zijn onze wegen daar dan gescheiden.
Buienradar en weerbericht waren er alweer eens bonk naast : Droog in voormiddag en buien in de namiddag bleek net omgekeerd. Gestart in druilerig weer, later echt regen en door het opspatwater nog serieus vuil bij...
Toch met 9 aan de start aan de Fonteyn. Paul zijn voorwiel eerst nog vastgezet, dan Matthias met 5 minuten vertraging toegekomen, dus met een beetje meer snelheid naar Wetteren om in de Boskant Guido op te pikken. Steve, Erwin, Tom, Kristoff, Freddy, Filip en niet te vergeten Diane waren eveneens op post om de Greg Van Avermaet toer, die vorige week gereden werd, eens op gpx over te doen. Via Smetlede naar Ophasselt voor pittige rit over heuvels. Sint Antelinks was zo een kuitenbijter. We kwamen langs veel wegen die we kenden van vroegere ritten maar ook langs pittoreske plaatjes zoals Pijperzele waar Matthias toch zeker een foto van wou trekken. Erwin was daar niet rouwig om want hij had het best lastig op deze rit. Ook Steve moest nu en dan wat pijn verbijten na rugtroubles te wijten aan een karwei thuis. Dus nu en dan even wat kalmer aan was de boodschap voor de koptrekkers. Freddy die de gpx op de Garmin staan had, moest nu en dan eens laten terugkeren want de zichtbaarheid op zijn schermke was niet optimaal door spatwater. En soms was rechtdoor niet rechts en zelfs een keer was links geroepen maar rechts gewezen wat uiteraard ook voor verwarring zorgde. Gelukkig geen botsingen teweeggebracht.
Tom bewees dat ie goeie benen had op elke klim en ook Diane blijkt al Stelvio klaar te zijn. Filip gaf als steeds geen krimp en Paul had duidelijk ook geen last meer van bil noch rug. Op de Berendries was Tom duidelijk gemotiveerd, Guido wou niet onderdoen maar Kristoff schudde op de tweede knik efkes de benen los en remonteerde Tom net niet wat ook Freddy aanzette om de Guido nog in te halen. Na die beklimming was het vet van de soep bij de meeste maar moesten we toch nog een vlooienmarkt rond rijden wat ons weer langs rare wegels leidde maar uiteindelijk toch op rechte pad geraakt. Zo naar Betsberg (waar Freddy een stuk van parcours liet vallen om een Sangria kunnen te gaan drinken) met daarna de klassieke snelle strook van Gontrode tot Melle. De Fonteyn wenkte en dus ging Matthias naar de sprintstrook inde Mellestraat op kop vanuit Ten Ede, Tom lag op vinkenslag en snelde naar de meet maar Freddy mocht lekker in het wiel blijven en had maar te cashen op de lijn. De weergoden vonden het plezant om ons het laatste stuk in droog weer te laten bollen en dus op het terras van de Fonteyn nog zitten uitpuffen. Hopelijk wordt het nu stilletjes aan zomer...
De Van Avermaet classic uitgesteld naar volgende week. Dus maar de rit naar Eine van volgende week in plaats gesteld. De aanwezigheden waren talrijk : 13 moedigen aan de zonovergoten start, moederdag en communie hadden het getroffen.
Erwin, Kristoff, Steve, Paul, Tom, Nico, Diane, Eric, Guido, Freddy, Bregt, Gilles en gastrijder Kris, een collega van Kristoff. Nog niet voldoende getraind volgens eigen zeggen maar niks van gemerkt. Squash is blijkbaar goed voor de conditie.
We vertrokken en werden al dadelijk opgehouden door de C ploeg van de Pedaal. Dan maar licht afwijkend parcours gedaan om die kwijt te spelen. In Melle waren die van Tonneke dan een tijd onze gangmaker en daarna loodsten Gilles en Kristoff ons naar ons doel in Eine. De wind was nadrukkelijk aanwezig, dus krachten doseren was nodig. Maar met de sterke mannen op kop bleek ons gemiddelde halfweg toch boven de 30, lang niet slecht. Hier en daar wat gehijg maar niemand haakte af. Maar natuurlijk moest het lastigste nog komen of hoe noem je anders de zijkant van de Kattenberg : de Braambrugstraat in Enamebos ? Met 12 % best wel een lastige klant die zelfs Steve niet op zijn 53 wou nemen. De eerste tekenen van vermoeidheid doken op, zeker bij de minder getrainden. Maar we moesten nog huiswaarts uiteraard. Nico in zijn korte mouwkes leverde wat kopwerk allicht om het warm te krijgen. Via de Zwalm en Hundelgem richting Laarne. Onderweg nog wat oldtimers tegengekomen en ei zo na had onze oldtimer Eric een onzachte ontmoeting met een van hen. Beetje van slag en daardoor nu en dan duwke nodig van Gilles, steker van dienst. De enige vrouw Diane gaf geen krimp en peddelde tot volle finale mee, zelfs in sprinterskopgroep. Gilles nam de maat van ons allen en de Fonteyn was dan ook meer dan welkom. De sangria werd door de meesten met plezier in ontvangst genomen. Buiten te koud, dus ons maar binnen gepositioneerd en genoten van het fruit.
Deze morgen in dubio om te starten met onze rit : regendruppels, koud, donkere wolken... Gelukkig brak de zon door op moment van de waarheid. Steve liet weten dat ie ietske later ging zijn en daardoor waren we met 7 om de strijd met de elementen aan te gaan : Steve, Erwin, Filip, Tom, Freddy, Guido en Didier. Erwin had de bloemetjes en struiken buitengezet en daardoor verschot gekregen maar bewegen is dan de remedie, dus fietsen ! Op en af ging moeilijk maar ronddraaien was geen probleem. Steve had laat ontbijt in ontvangst genomen en pluim voor Guido die vanuit Lede met de fiets naar start komt, tijdrijdersbrilletje op en steeds met goeie moed/mood. We vertrokken dwars door Gent richting Holland. Maar eens voorbij Gent draaide Freddy toch maar richting Waarschoot via de Lieve want de wolken dreigden richting Evergem. Dan maar terug via Lovendegem. Daar verder op gevoel en de buienwolken mijdend, zelfs niet op een 1.5 km veldrijden kijkend, een ontmoeting met ruiter op smal bosweggetje erbij genomen. Maar we konden niet blijven profiteren van ons geluk : in Drongen hadden de weergoden ons te pakken. Een lange intense bui zorgde voor onderkoeling en regenvestjes aantrekken moment. Daar besloten van via via terug naar de thuisbasis te rijden. Freddy wist nog wel wat binnenwegjes naar de ring toe. Met stevig tempo terug naar Melle. Didier had daar even zwaar moment en voelde een tekort aan training maar zoals steeds ferm doorgezet. Ondertussen brak zon er weer door en deden we dan toch maar poging om de 70 km te halen door nog enkele omwegen in de buurt van Melle en Wetteren te doen. Sommigen hadden die wegen nog nooit gedaan, dus altijd leuk. In Wetteren reed Guido dan linea recta naar huis terwijl wij de laatste km's sterk begonnen te voelen, vooral Freddy die ganse tijd kop deed. In de Fonteyn ontdekten we dat er opnieuw fruit met sangria te krijgen was ipv verse soep. Nu nog uitmaken of de witte of de rode de beste is.
De B hadden er nog 5 km extra opzitten maar wel hagel en veel regen moeten trotseren. Voor nieuweling Kathleen dus al meteen zware doop, letterlijk en figuurlijk. Chapeau voor al de vrouwelijke leden daar !!
De druilerige morgen, de dreigende wolken en het natte wegdek voorspelden weinig goeds vandaag.
Vijf moedigen verschenen aan de start : Diane, Steve, Filip, Freddy en onze sterrijder Gilles. Die had gisteren zijn visitekaartje afgegeven door de E3 Harelbeke afgetekend in de sprint te winnen. Hij werd dan ook op applaus van de A en de B onthaald. Trouwens een dikke pluim voor de B`s die met veel dames waren, ondanks de weersomstandigheden.
We zetten aan, tegenwinds met Gilles en Freddy op kop. 20 km met regenbuitjes en miezer en vooral opspattend water verder nam Filip dat over van Freddy die zijn hartslag ferm over toeren zag. De rit ging via Melle, Bottelare, Baaigem, Dikkelvenne, Meilegem, Zwalm naar Roborst. Daar liet de gsm, waar Freddy zijn rit mee gidst, door het water plots allerlei capriolen zien waardoor we maar besloten van op gevoel de rit verder te zetten. We hadden in Makkegem ondertussen van Diane afscheid genomen die zich niet bijster goed voelde en besloot huiswaarts te keren. Ook Steve moest flink doorbijten want de koude doet zijn gestel nooit goed na het zware fietsongeluk van exact 5 jaar geleden. De foto die hij na de tocht in de Fonteyn bovenhaalde liegt niet : pure horror. Hij ziet er een stuk beter uit nu .
Dus weg verdergezet via Rudderhove en Balegem, zo naar Gijzenzele. Daar leek het Gilles een leuk idee om kasseitje aan de E40 nog mee te pikken. Freddy bleef in zijn wiel kleven maar diens bel rinkelde nu en dan door de schokken van de kasseien wat Gilles de opmerking ontlokte dat er precies een speedelec wou voorbijsteken en dat was dan stimulans om nog wat extra te geven wat Freddy nog wat dieper dwong te gaan. Bovenop de brug de troepen weer verzameld en dan via de Schelde en Heusden nog wat km`s verzameld zodat we op 68 uitkwamen.
Een warm drankje in de Fonteyn was welkom. Gilles trakteerde op zijn zege en ook Vero deed dat even later wat Filip de laconieke opmerking ontlokte van : Wanneer komt Kristoff nog ?
Die namiddag was het hard labeur in Luik Bastenaken Luik, gelukkig voor ons vanuit de luie zetel.
Kanttekening: Erwin kon niet mee want zat op die moment op spoed met zijn moeder die een val had gedaan. We leven mee met hem en hopen dat alles goed komt met haar.
De weergoden waren ons gunstig gezind en de opkomst was talrijk, slechts 3 ontbraken. De start is met 20 minuten vertraagd gebeurd door pech met voorste band van Guido die een klein nageltje opgeraapt had. Na vervanging binnenband bleek die op zijn beurt te lossen waarna onder de vaardige handen van Kristoff een nieuwe binnenband soelaas bracht. We hadden duidelijk goesting want de verloren tijd werd ingehaald door hoge gemiddelde snelheid, ondanks de vele hellingetjes in ons parcours. Wetteren , Serskamp, Erpe Mere, Denderhoutem, Outer ,Woubrechtegem, Burst, Oosterzele, Melle en terug Laarne. Er werd geen krimp gegeven, iedereen deed zijn best om mee te zijn. De sterke kopmannen deden goed werk zoals we dat gewoon zijn en de fietsers die uit de zachte zuidenwind zaten bleven zelfs babbelen, wat een duidelijk teken is van goede conditie. En Seba had al voorbereidend toerke gedaan met triatlon training in gedachten. de hellingen waren best pittig maar tegen 11 uur 15 waren we al aan de Fonteyn alwaar ons vochtgehalte weer op peil werd gebracht onder heerlijk zonnetje op het terras.
Het eerste weekend van
april leverde zoals gebruikelijk, ook een nieuw startuur op. Geen enkele
Trapper liet zich vangen en een vrij omvangrijke groep tekende present. Het
A-team bleek uit elf mannen te bestaan, Freddy haakte op het laatste moment af
wegens rugpijn. Kristoff en Steve hadden echter de route opgeladen en zo konden
we van start.
We gingen op weg
richting Steenhuize Wijnhuize en Sint-Lievens Esse. We ontsnapten aan een
flinke regenbui maar de regen leverde wel natte en modderige wegen op. Vooral
op de kleinere wegen was dit het geval. Fietsen, kledij en aangezicht kregen
elk hun deel.
Matthias, de ganse rit
op kop, hield er een gestaag tempo op na. Didier had er schoon genoeg van en laste
een rustpauze door plat te vallen. Met de hulp van een bereidwillige
buurtbewoner die een stevige pomp leverde, konden we terug op weg.
Aangekomen in Herzele
kruisten we even het parcours van de RVV. Alles was klaar om het peloton te
ontvangen. De tocht leidde ons verder via de oude trambaan tot in Sint-Lievens
Esse.
Regelmatig kregen we
daar een helling en stukken vals plat voorgeschoteld. Daardoor brak de groep
regelmatig in stukken maar zoals gewoonlijk kwam alles terug samen.
De terugkeer voerde
ons terug naar Herzele waar we oud kampioen Etienne De Wilde inhaalden. Etienne
reed verder met ons mee en in Wetteren viel Guido plat. De vervanging koste
heel wat tijd en ondertussen werd met Etienne vooruitgekeken naar de Ronde van
Vlaanderen en deelde Etienne enkele persoonlijke ervaringen als coureur in de
ronde.
Ondertussen tikte de
klok verder en de groep besliste dan om spoorslags naar De Fonteyn te rijden.
Al bij al een leuke maar toch ook lastige rit. Ik hoop dat de andere Trappers
dit kunnen beamen!
Deelnemers : Erwin, Kristoff, Paul, Matthias, Guido, Eric, Philip, Seba en Didier. Gueststar Etienne De Wilde.
Gelukkig alles snel weer op juiste ritme. We pikten nog even aan in wielen van de A ploeg van Pedaal maar dat was voor enkelen te snel en te gevaarlijk. Dan maar op eigen kracht verder naar huis toe. Maar Freddy vond het plezant om alle klimmen die hij nog passeerde mee te grabbelen. Zo was de afdaling in Moortsele ideaal om daar de steile helling over de spoorweg te doen. 
Gekraak en gekreun in de achterste gelederen.In Gontrode dan maar langs achterkant naar Melle. Daar even nieuw paadje getoond en gescoord. Zo dan maar naar de Fonteyn maar op einde van de Stooktestraat kwam plots Eric in een ultieme kachtinspanning als haas voor Guido voorbijgespurt. Freddy kon aanpikken en het ging in een rotvaart naar de bocht aan het brieleken. Daar misrekende Guido zich echter en deed raar manoeuvre. Freddy coupeerde in de binnenbocht en snelde weg. Maar voelde toch de krachten verzwakken en koos dan maar om via de Termstraat naar de Fonteyn te rijden, kwestie van iedereen samen te houden. 
Vandaag kiezing, dus geen officiele rit. Freddy had mooi toerke in elkaar gestoken met verrassingen. Om half negen waren we al talrijk maar enkele waren al op voorhand gaan kiezen, dus nog wat dienen te wachten, vooral op Gilles. Diens kompaan, de andere Gilles (VK) was ook van de partij, dus het jonge wielergeweld kon mooi kopwerk doen voor ons. Ons = Diane, Nico, Steve, Bregt, Filip, Erwin, Eric, Freddy en Matthias, dus 11 man/vrouw sterk.
Buienradar en weerbericht waren er alweer eens bonk naast : Droog in voormiddag en buien in de namiddag bleek net omgekeerd. Gestart in druilerig weer, later echt regen en door het opspatwater nog serieus vuil bij...
Deze morgen in dubio om te starten met onze rit : regendruppels, koud, donkere wolken... Gelukkig brak de zon door op moment van de waarheid. Steve liet weten dat ie ietske later ging zijn en daardoor waren we met 7 om de strijd met de elementen aan te gaan : Steve, Erwin, Filip, Tom, Freddy, Guido en Didier. Erwin had de bloemetjes en struiken buitengezet en daardoor verschot gekregen maar bewegen is dan de remedie, dus fietsen ! Op en af ging moeilijk maar ronddraaien was geen probleem. Steve had laat ontbijt in ontvangst genomen en pluim voor Guido die vanuit Lede met de fiets naar start komt, tijdrijdersbrilletje op en steeds met goeie moed/mood. We vertrokken dwars door Gent richting Holland. Maar eens voorbij Gent draaide Freddy toch maar richting Waarschoot via de Lieve want de wolken dreigden richting Evergem. Dan maar terug via Lovendegem. Daar verder op gevoel en de buienwolken mijdend, zelfs niet op een 1.5 km veldrijden kijkend, een ontmoeting met ruiter op smal bosweggetje erbij genomen. Maar we konden niet blijven profiteren van ons geluk : in Drongen hadden de weergoden ons te pakken. Een lange intense bui zorgde voor onderkoeling en regenvestjes aantrekken moment. Daar besloten van via via terug naar de thuisbasis te rijden. Freddy wist nog wel wat binnenwegjes naar de ring toe. Met stevig tempo terug naar Melle. Didier had daar even zwaar moment en voelde een tekort aan training maar zoals steeds ferm doorgezet. Ondertussen brak zon er weer door en deden we dan toch maar poging om de 70 km te halen door nog enkele omwegen in de buurt van Melle en Wetteren te doen. Sommigen hadden die wegen nog nooit gedaan, dus altijd leuk. In Wetteren reed Guido dan linea recta naar huis terwijl wij de laatste km's sterk begonnen te voelen, vooral Freddy die ganse tijd kop deed. In de Fonteyn ontdekten we dat er opnieuw fruit met sangria te krijgen was ipv verse soep. Nu nog uitmaken of de witte of de rode de beste is.
.
ziekte van verslaggever, geen story dus...
