Categorieën
  • Autisme (3)
  • Begeleiding mens en paard (2)
  • Bo (2)
  • Het verhaal van Concrete Z (4)
  • Trainingscentrum Spirit (2)
  • Uit het leven gegrepen (1)
  • Inhoud blog
  • Karsten en Flame
  • Telefoongesprek
  • Concrete voederen en persoonlijke ruimte (vervolg)
  • Concrete voederen en persoonlijke ruimte
  • Concrete gaat naar andere locatie voor rehabilitatie
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Zoeken in blog

    Gastenboek
  • tekstje

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Valerie's blogspot
    Het reilen en zeilen op Trainingscentrum Spirit
    www.trainingspirit.be Als je net inpikt met het lezen van de berichten, klik je best op een titel aan de linkerkant (het onderwerp waar je over zou willen lezen). vervolgens scrol je eerst helemaal naar beneden, zodat je kan starten met lezen, het eerste bericht dat er in is gepost. Want vaak is de bovenstaande post een vervolg van die dat eronder staat..
    31-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Concrete voederen en persoonlijke ruimte
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vanaf de dag dat C op zijn nieuwe stal kwam te staan, zijn we begonnen met de eerste stap in zijn rehabilitatieproces. Namelijk respect voor persoonlijke ruimte en voedernijd. (lees meer over persoonlijke ruimte in voorgaande blog over Concrete)

    Op onderstaand filmpje is te zien hoe C voor de eerste keer krachtvoer krijgt. Hij krijgt dit rechtstreeks van de mens, uit een emmer. Het wordt bewust niet gewoonweg in zijn voederbak gekieperd vanuit de gang. Om zijn vertrouwen te winnen en hem te laten inzien dat mensen postieve dingen kunnen aanbrengen in zijn leven, wordt zijn voer dus enkel en alleen aangebracht door de mens. Het hooi wordt wel in de box op de grond gegeven, maar hij krijgt het enkel wanneer hij ons, de mens, meer ruimte geeft door wat meer achter in de stal te staan, vanuit een rustige gemoedstoestand. Hij zal dus geen hooi krijgen wanneer hij agressief doet en zijn hoofd in de gang heeft of tegen de tralies aanvliegt. We gaan hem ook niet vanachter in de stal 'jagen'. We gaan hem leren dat, als hij respect heeft voor de mens en die zijn persoonlijke ruimte en hij kan in een rustige gemoedstoestand zijn, dat de beloning daarop volgt, eten.
    Een paard wegjagen en gauw eten in de stal gooien en het paard de ruimte geven terwijl hij nog in die agressieve 'state of mind' zit, zal dat negatieve gedrag alleen maar voeden en versterken en de situatie elke keer weer erger maken.

    Welk gedrag wordt er van de mens verwacht: Kalmte en assertiviteit. DE leidraad in het opleren, trainen en rehabiliteren van paarden.

    In eerste instantie kan je zien op het filmpje dat C het heel moeilijk heeft als iemand in zijn persoonlijke ruimte komt: Hij wordt onrustig, gespannen en onzeker. Hij kan niet vluchten (of de mens biedt hem, in zijn ogen, niet voldoende ruimte), dus staat klaar om toe te slaan indien nodig. Als trainer is het op dat moment van groot belang om rustig te blijven, goed te ademen, bewust te blijven van jezelf, zodat het paard zijn spanning niet kan overbrengen op jou. Maar dat jij juist jouw rustige en kalme energie kan gaan overbrengen op het paard.
    Het gaat vooral om een mentale oefening. Je wil je gaan profileren als leider. Je wil een voorbeeld gaan vormen voor je paard.
    Concrete kent enkel (hij staat als het ware zo geprogrammeerd), bij aanwezigheid van de mens en als die mens dan ook in zijn persoonlijke ruimte komt, van in die agressieve modus te komen. Hij heeft in het verleden geleerd dat hij op die manier van de mens (gauw) verlost geraakt. Hij heeft ook veel mensen ontmoet die zelf onzeker en bang waren, dus waarom zou hij van een mens die hij niet kent gelijk leiderschap accepteren en zich overgeven aan iemand die hij absoluut niet vertrouwt?

    Als je als mens in een kalme, zelfzekere en zachte energie kan blijven, dan zal je dit ook fysiek zo gaan uitstralen.
    Een persoon die bang is maakt zich kleiner en mijdt oogcontact. Vaak wordt de ademhaling oppervlakkiger.
    Een zelfzeker persoon maakt zich groot (hij wil en mag gezien worden), kijkt de ander recht aan (met zachte ogen) en ademt goed vanuit zijn buik, met de voeten stevig op de grond.

    In het filmpje zal ook te zien zijn dat ik gebruik maak van een touw (leadrope). Deze wordt gebruikt als een verlengstuk van mijn arm. Dit voor mijn eigen veiligheid en om mijn beweging te kunnen vergroten.
    Het touw dient absoluut NIET om het paard te slaan of op te jagen. Het dient om mijn eigen persoonlijke ruimte te kunnen vergroten op een veilige manier.

    https://www.youtube.com/watch?v=OxZ120lXVqo

    Een paard wat in zulk een agressieve toestand zit, kan en mag je niet bekijken als een paard of hoe dat paard in wezen is.
    Wat bedoel ik daar juist mee?
    Wel, als je even nagaat is een paard van nature absoluut geen roofdier, maar een prooidier. Prooidieren slaan op de vlucht bij enige dreiging. Echter indien het paard zal weerhouden worden van te vluchten, rest hen nog twee opties: bevriezen of vechten.
    Vechten is hun laatste optie.
    Ergens in C zijn verleden zal hij waarschijnlijk ook aangegeven hebben (op een zachte manier) dat hij zich niet comfortabel voelt bij hoe de mensen hem benaderen en/of met hem omgaan. De mens heeft toen, zonder het te weten, die kleine signalen niet begrepen en opgevangen.
    Wat doet men als je fluistert en ze horen je niet? Luider praten en uiteindelijk roepen! Totdat je gehoord wordt.
    Bij C was het al zo ver gevorderd dat de brug naar respect, vertrouwen en communicatie met de mens zo goed als volledig opgeblazen was.

    http://www.youtube.com/watch?v=KjUJbL7Antg&feature=youtu.be

    Bovenstaand filmpje toont C hoe hij in wezen is. In samenzijn met een ander individu, die hem begrijpt, waar hij mee kan communiceren en die hij vertrouwt.
    Hier kan je zien dat C een normaal paard is en een normaal paard kan zijn.
    Enkel in samenzijn met de mens zijn er serieuze problemen.

    Ligt de oorzaak dan bij het paard, bij Concrete?
    Of dienen we, als mens, even diep in de spiegel te kijken?

    31-08-2013 om 00:00 geschreven door Valerie  


    Categorie:Het verhaal van Concrete Z
    28-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Concrete gaat naar andere locatie voor rehabilitatie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Onderaan deze tekst kan je een filmpje terugvinden van C toen we hem net gingen ophalen op de plaats waar hij gestald was bij de vorige eigenares.
    Hij stond toen al enkele uren op de wei, samen met een ander paard. Zijn dagelijkse routine was: overdag buiten met een ander paard en 's avonds op stal om de nacht door te brengen. De stalbaas zelf zorgde er voor dat hij dagelijks zowel binnen als buiten werd gezet.
    Via de methode van Parelli, met gebruik van de carrotstick, was hij er in geslaagd om op een aanvaardbare manier C min of meer veilig van en naar de stal te brengen.

    Op het fimpje zal duidelijk te zien zijn dat C helemaal (nog) niet van de weide wil. Het is dan ook een ander moment van de dag dan normaal en geen enkel ander paard wordt binnengehaald. De stalbaas is aanwezig, hoewel Silke zelf tracht C 'te vangen'.

    Ieder individu heeft zijn eigen persoonlijke ruimte. De ene persoon heeft graag meer ruimte rond zich dan een andere, maar iedereen heeft wel die 'bubbel' waar je je comfortabel in voelt, zolang iedereen er maar uit blijft zeg maar.
    Als je bijvoorbeeld met iemand een conversatie voert, dan hou je automatisch een bepaalde afstand. Is een vorm van beleefdheid uiteraard, maar is ook uit respect voor elkaars persoonlijke ruimte en voelt natuurlijk aan. Men hoeft er niet bij na te denken.
    Een ander voorbeeld is wanneer je plaatsneemt op een overvolle bus of trein. Dat voelt voor geen enkel persoon aangenaam aan, want je wordt als het ware verplicht om in elkaars 'bubbel' te komen. Onder andere omdat het dan nog eens vreemde mensen zijn. Met mensen die je goed kent en vooral vertrouwt, zal dit beter te verdragen vallen.

    Op het filmpje zal je kunnen zien dat C zijn 'bubbel' enorm groot is. Daarom rent hij telkens al weg nog voor Silke nog maar in de buurt komt. Doordat de mens in het verleden (onder andere bij het voederen) hem altijd veel ruimte gaf, was dat zijn gewoonte en zijn kracht geworden. Hij was gewend dat de mens hem steeds uit de weg ging en als de mens dat niet deed, dan zorgde zijn agressief gedrag er wel voor, dat het alsnog gebeurde. (lees hierover meer in de vorige post)
    Maar als jij je paard van de wei wil halen, beslis jij als mens om, in de persoonlijke ruimte te komen van het paard. En dat maakte nu net dat C over de rooie ging. Hij aanvaardde dat helemaal niet. Er was geen respect voor de mens en al zeker geen vertrouwen. De mens was in zijn ogen zwak en dus onbetrouwbaar.
    Als de communicatie en de band tussen mens en paard goed zit, dan kan en mag jij op elk moment in de persoonlijke ruimte van je paard komen en kan je jouw paard ook makkelijk uitnodigen om in het jouwe te komen. Vaak komt het paard dan zelf naar je toe en stopt, uit respect voor je 'bubbel' pakweg een meter voor je.
    Hoe groter het respect en het wederzijds vertrouwen, hoe kleiner die 'bubbel' in feite is.
    Iemand die je heel graag ziet, heb je ook graag heel dicht bij jou, tegenover een vreemde persoon, die houd je liever meer op een afstand.

    Wat zich afspeelt in het filmpje geeft dus een duidelijk beeld over het feit hoe slecht de relatie was van C ten opzichte van de mens. Er waren in het verleden serieuze flaters geslagen, waardoor C de mens meer zag als vijand, dan als vriend.
    Voor mezelf werd het al gauw duidelijk welk ons eerste grote werkpunt ging worden: respect voor de persoonlijke ruimte. En dit in twee richtingen. Hij dient respect te krijgen voor de mens, maar de mens dient ook respect te houden voor het paard.

    Verder in het filmpje zal je kunnen zien dat C op een kleiner zandpaddockje wordt 'gejaagd'. Dat maakte het al makkelijker om hem te kunnen 'vangen'. Hij kon dan niet zo ver weg vluchten om ons uit zijn immens grote 'bubbel' te krijgen. Silke probeert hem te doen lopen/werken om op die manier zijn aandacht te krijgen en zich te laten overgeven (kauwen, briesen, hoofd laag).
    Ze zag echter niet dat hij eerder aan het vluchten was en een uitweg uit de paddock zocht, dan echt contact met haar te maken.
    Daarom ben ik gestopt met filmen en heb haar uitgelegd van hem juist te doen stappen of zelfs stoppen en van richting te doen veranderen. Rust te brengen.
    Een paard dat vlucht, is geen paard wat nadenkt of contact maakt met de omgeving. Dat denkt maar aan één ding: 'wegwezen'.
    We moesten dus eerst zorgen dat dat instinct werd onderbroken, zodat zijn 'gezond verstand' weer terug kon komen.
    Toen ze hem kon kalmeren en rustig van richting doen veranderen, werd hij zachter en minder agressief, waardoor ze hem het touw kon aanklikken om hem naar de trailer te begeleiden.

    http://www.youtube.com/watch?v=Rd3VAQNGxrQ

    Spijtig dat ik dat laatste niet op film heb kunnen vast leggen, maar het was even heel belangrijk om Silke op de voet te begeleiden, vermits het om een absoluut onveilige situatie ging.
    C ging vlot de trailer op en na een rustige rit kon hij kennismaken met zijn voorlopig nieuwe thuis, waar zijn training en rehabilitatie de dag nadien gestart werd.
    Het was van groot belang om de training aan te vatten op een volledig nieuwe accommodatie.
    Daar had hij tenslotte geen slechte herinneringen aan en een nieuwe plek maakt elk individu even onwennig, dat zet je even uit je kracht.
    Dat moment gingen we zeker aangrijpen en op inspelen.

    C kwam enorm agressief over. Echt levensgevaarlijk. En toch is het belangrijk van daar te kunnen doorkijken.
    In wezen heeft hij Silke aangevallen, maar niet geraakt of gekwetst. Een paard wat echt schade wil berokkenen, zal zijn doel niet missen.
    Daaruit kan je afleiden dat C ook best onzeker was en van daaruit agressief gedrag ging vertonen. Agressie vanuit onzekerheid dus.
    Je kon ook zien dat er een ander paard bij hem op de weide stond. En dat paard leek zich totaal aan niets te storen.
    Dat paard wist dus dat C een hele show aan het opvoeren was en dat het niet 'echt' was. Want dan was dat ander paard ook wel mee gaan rennen, weg van de mens.
    C is dus zeker geen dominant paard.

    28-08-2013 om 00:00 geschreven door Valerie  


    Categorie:Het verhaal van Concrete Z
    27-08-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Concrete en zijn verleden, een korte schets
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Hier volgt het verhaal van Concrete, kortweg C (Sie uitgesproken).
    (foto is van Concrete op pensionstal bij de vorige eigenares)

    Ik werd benaderd door Silke, een jonge amazone die C als verzorgpaard had. Er zaten echter enkele serieuze haren in de boter.
    Maar eerst even een korte schets van C zijn verleden (geschreven door de vorige eigenares. Silke is ondertussen de nieuwe eigenares van Concrete):

    "Concrete stond aangeboden op internet (Sporthorses) met het volgende filmpje:

    http://www.youtube.com/watch?v=DyvZTx_lM_o

    Bij vorige eigenaar:
    Ben twee keer gaan kijken en testen.
    Bij de vorige eigenaar stond hij apart op een weide met schuilstal.
    Dit was zodat ze hem konden wegjagen uit de stal, snel eten geven & terug uit de stal gaan zodat hij aan z'n eten kon. (werd zo voorgedaan toen ik erbij stond)

    Tijdens het zadelen stond hij vastgemaakt tussen twee touwen.
    Hierbij stond hij redelijk stil, maar oren plat naar achteren.
    Poetsen werd vluchtig gedaan, geen hoeven uitkrabben, amper benen aanraken.

    Tijdens het rijden was dan weer alles ok, hij luisterde naar de hulpen en deed alles wat je vroeg (oren naar voren).
    Op de trailer gaan ook geen probleem Hier ging hij vlotjes op.

    Periode in Pellenberg (pensionstal):

    Hij heeft eerst in Pellenberg gestaan, waar de mensen (eigenaars van stal) schrik hadden van hem.
    Halster werd aangehouden, zodat hij makkelijk te pakken was in de stal, want helemaal binnengaan was een risico! (ook voor mij)
    Eten werd snel op de grond gekieperd, zodat ze niet helemaal tot aan de voederbak moesten stappen.

    Op de weide alles oké, stond met een achttal paarden samen, dit ging prima, maar hij zonderde zich wel wat af van de andere paarden.
    Hem van de weide halen was ook oké, ging zonder probleem.

    Opzadelen ging moeizaam, constant proberen te bijten, oren plat naar achteren.
    Benen poetsen ging ook niet zonder risico, al heb ik hem in het begin wel steeds getten (peesbeschermers) aan kunnen doen.
    Hoeven krabben probeerde ik niet, dat zag ik eerlijk gezegd niet zitten.

    Indien ik hulp had van andere mensen die z'n hoofd vasthielden of bezig waren met hem (prullen/afleiden), dan ging alles vlotter.. Dan was hij minder gefocust op mij terwijl ik aan het poetsen of zadelen was.
    Dan had hij uiteraard ook minder bewegingsvrijheid.. en kon hij minder doen.

    Tijdens het rijden alles oké, soms zelfs eens niet vooruit willen, maar na een paar keer rijden was dit in orde. Er heeft zelfs een kind van 12-13 jaar met hem gereden. (stap & draf, geen galop)
    Dan was hij braaf.

    Na een paar maanden werd dit echter moeilijker, hij werd lastiger en ik zag er steeds meer tegenop om met hem bezig te zijn. Alles was een drama en snel even rijden was geen mogelijkheid. Altijd een strijd.

    Ook op de weide draaide hij zijn achterhand naar jou.. hem vangen was dus moeilijker en hij had geen zin om mee te komen van de weide. Dit waarschijnlijk omdat hij nog amper gereden werd.

    In maart/april 2012 had ik besloten dat ik hem wou verkopen.
    Veel ouders die reageerden voor een paard voor hun tiener van 15-16.. maar heb telkens moeten zeggen dat dit waanzin was. Eerlijkheid duurt het langst dacht ik en ik vertelde alle gebreken erbij.

    Uiteindelijk dan toch een meisje gevonden die er geen schrik van had, ze reed er redelijk oké mee, maar vooral de omgang was belangrijk voor mij.
    Uiteindelijk werd hij medisch afgekeurd, want hij mankte op dat moment en volgens hun dierenarts had hij cornage.. dus ze hebben hem niet gekocht.
    (bij tweede opinie van andere dierenarts werd het hebben van cornage weerlegd)

    Dan nog wat andere kandidaten geweest, maar dan begon hij echt lastig te doen.
    Soms tijdens het inrijden gewoon NIET vooruit willen, bokken & ECHT ambetant doen, ja dan wilden de mensen er ook al niet meer opzitten, dus nooit verkocht gekregen die periode..

    Periode Boutersem (andere pensionstal)

    Heb C dan uiteindelijk naar Boutersem verhuisd, want daar was het een pak goedkoper.
    De stalbaas had er geen schrik van en is er véél mee bezig geweest.

    Ik merkte al snel verbetering in z'n gedrag. Oren nog steeds plat, maar je kon z'n halster al uitlaten in de stal. En hem terug vastnemen ging ook al beter. (dit werd elke dag geoefend door de stalbaas als ze op de wei moesten).

    Tijdens poetsen eb opzadelen echter nog hetzelfde gedrag.. maar had er leren mee omgaan.

    Op de weide eerst altijd één keer oren plat en je proberen wegjagen, maar dan gewoon niet op reageren of laten zien dat het je niets deed en dan kon je hem van de wei halen zonder probleem.

    Rijden was ZA-LIG, heb in de zomer van 2012 echt genoten van hem, was zelfs blij dat ik hem nog had! Dressuurlessen genomen en veel vooruitgang gemaakt in mijn vertrouwen in hem.
    Het meisje dat toen halve stal met hem deed had hem ook een paar keer gereden en dat ging ook, buiten dat hij af en toe in de galop een bokje gaf. (vreugde bokje dacht ik of gewoon éénmalig protest)

    Ondertussen was Silke ook van de partij! Met hen ging het goed, ze deed grondwerk en dat wierp z'n vruchten af vond ik.
    Had dan soms zelf ook wat grondwerk gedaan (in de piste respect krijgen vanop de grond).

    Maar toen werd het winter.. amper kunnen rijden vanwege het slechte weer en zijn gedrag kelderde weer helemaal.

    De stalbaas had ook minder tijd om met hem bezig te zijn, dus misschien ook hier een gebrek aan routine? Ik weet het niet..

    Aanvallen in de stal etc, mijn goesting om met hem te rijden hélemaal WEG.
    Tijdens het rijden ook steeds meer bokken, lichtjes steigeren, gewoon niets mee aan te vangen..

    Hierdoor besloten we om hem gewoon te verkopen. Ik had er teveel schrik van.

    Heb mijn lesgeefster er nog een paar keer mee laten rijden en hierdoor verbeterde zijn rijden wel weer.
    Serieus onder handen genomen, niet met de voeten laten spelen en ze kon na een paar keer weer fijn dressuur rijden met hem.


    Mijn uiteindelijke besluit: een prachtpaard met veel talent, maar een rotkarakter en geen vertrouwen van mijn kant. Hierdoor was het beter dat ik hem verkocht "

    Omdat C, ondanks zijn agressieve gedrag, toch het hart had weten stelen van Silke, kwam ze bij mij om raad vragen. Kopen en redden van een onzekere toekomst of niet?
    Is Concreet in wezen een agressief paard met een rotkarakter of is dit een paard wat fysiek/mentaal uit balans is en daardoor zich helemaal anders voordoet dan hij in wezen is?


    Bijlagen:
    Concrete Z vorige stal2.jpg (92.2 KB)   

    27-08-2013 om 23:04 geschreven door Valerie  


    Categorie:Het verhaal van Concrete Z

    Archief per week
  • 23/06-29/06 2014
  • 26/05-01/06 2014
  • 02/09-08/09 2013
  • 26/08-01/09 2013
  • 04/02-10/02 2013
  • 28/01-03/02 2013
  • 14/01-20/01 2013

    Blog als favoriet !

    Foto

    Over mijzelf
    Ik ben Valerie Bulteel
    Ik ben een vrouw en woon in Geel (België) en mijn beroep is Zelfstandige trainer en lesgever in de hippische sector.
    Ik ben geboren op 07/06/1982 en ben nu dus 42 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: Genieten van de paarden en mijn man, wandelen met de honden, Trekker trek en mijn Golf I..

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs