Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Valerie's blogspot
Het reilen en zeilen op Trainingscentrum Spirit www.trainingspirit.be
Als je net inpikt met het lezen van de berichten, klik je best op een titel aan de linkerkant (het onderwerp waar je over zou willen lezen). vervolgens scrol je eerst helemaal naar beneden, zodat je kan starten met lezen, het eerste bericht dat er in is gepost. Want vaak is de bovenstaande post een vervolg van die dat eronder staat..
31-08-2013
Concrete voederen en persoonlijke ruimte
Vanaf de dag dat C op zijn nieuwe stal kwam te staan, zijn we begonnen met de eerste stap in zijn rehabilitatieproces. Namelijk respect voor persoonlijke ruimte en voedernijd. (lees meer over persoonlijke ruimte in voorgaande blog over Concrete)
Op onderstaand filmpje is te zien hoe C voor de eerste keer krachtvoer krijgt. Hij krijgt dit rechtstreeks van de mens, uit een emmer. Het wordt bewust niet gewoonweg in zijn voederbak gekieperd vanuit de gang. Om zijn vertrouwen te winnen en hem te laten inzien dat mensen postieve dingen kunnen aanbrengen in zijn leven, wordt zijn voer dus enkel en alleen aangebracht door de mens. Het hooi wordt wel in de box op de grond gegeven, maar hij krijgt het enkel wanneer hij ons, de mens, meer ruimte geeft door wat meer achter in de stal te staan, vanuit een rustige gemoedstoestand. Hij zal dus geen hooi krijgen wanneer hij agressief doet en zijn hoofd in de gang heeft of tegen de tralies aanvliegt. We gaan hem ook niet vanachter in de stal 'jagen'. We gaan hem leren dat, als hij respect heeft voor de mens en die zijn persoonlijke ruimte en hij kan in een rustige gemoedstoestand zijn, dat de beloning daarop volgt, eten. Een paard wegjagen en gauw eten in de stal gooien en het paard de ruimte geven terwijl hij nog in die agressieve 'state of mind' zit, zal dat negatieve gedrag alleen maar voeden en versterken en de situatie elke keer weer erger maken.
Welk gedrag wordt er van de mens verwacht: Kalmte en assertiviteit. DE leidraad in het opleren, trainen en rehabiliteren van paarden.
In eerste instantie kan je zien op het filmpje dat C het heel moeilijk heeft als iemand in zijn persoonlijke ruimte komt: Hij wordt onrustig, gespannen en onzeker. Hij kan niet vluchten (of de mens biedt hem, in zijn ogen, niet voldoende ruimte), dus staat klaar om toe te slaan indien nodig. Als trainer is het op dat moment van groot belang om rustig te blijven, goed te ademen, bewust te blijven van jezelf, zodat het paard zijn spanning niet kan overbrengen op jou. Maar dat jij juist jouw rustige en kalme energie kan gaan overbrengen op het paard. Het gaat vooral om een mentale oefening. Je wil je gaan profileren als leider. Je wil een voorbeeld gaan vormen voor je paard. Concrete kent enkel (hij staat als het ware zo geprogrammeerd), bij aanwezigheid van de mens en als die mens dan ook in zijn persoonlijke ruimte komt, van in die agressieve modus te komen. Hij heeft in het verleden geleerd dat hij op die manier van de mens (gauw) verlost geraakt. Hij heeft ook veel mensen ontmoet die zelf onzeker en bang waren, dus waarom zou hij van een mens die hij niet kent gelijk leiderschap accepteren en zich overgeven aan iemand die hij absoluut niet vertrouwt?
Als je als mens in een kalme, zelfzekere en zachte energie kan blijven, dan zal je dit ook fysiek zo gaan uitstralen. Een persoon die bang is maakt zich kleiner en mijdt oogcontact. Vaak wordt de ademhaling oppervlakkiger. Een zelfzeker persoon maakt zich groot (hij wil en mag gezien worden), kijkt de ander recht aan (met zachte ogen) en ademt goed vanuit zijn buik, met de voeten stevig op de grond.
In het filmpje zal ook te zien zijn dat ik gebruik maak van een touw (leadrope). Deze wordt gebruikt als een verlengstuk van mijn arm. Dit voor mijn eigen veiligheid en om mijn beweging te kunnen vergroten. Het touw dient absoluut NIET om het paard te slaan of op te jagen. Het dient om mijn eigen persoonlijke ruimte te kunnen vergroten op een veilige manier.
Een paard wat in zulk een agressieve toestand zit, kan en mag je niet bekijken als een paard of hoe dat paard in wezen is. Wat bedoel ik daar juist mee? Wel, als je even nagaat is een paard van nature absoluut geen roofdier, maar een prooidier. Prooidieren slaan op de vlucht bij enige dreiging. Echter indien het paard zal weerhouden worden van te vluchten, rest hen nog twee opties: bevriezen of vechten. Vechten is hun laatste optie. Ergens in C zijn verleden zal hij waarschijnlijk ook aangegeven hebben (op een zachte manier) dat hij zich niet comfortabel voelt bij hoe de mensen hem benaderen en/of met hem omgaan. De mens heeft toen, zonder het te weten, die kleine signalen niet begrepen en opgevangen. Wat doet men als je fluistert en ze horen je niet? Luider praten en uiteindelijk roepen! Totdat je gehoord wordt. Bij C was het al zo ver gevorderd dat de brug naar respect, vertrouwen en communicatie met de mens zo goed als volledig opgeblazen was.
Bovenstaand filmpje toont C hoe hij in wezen is. In samenzijn met een ander individu, die hem begrijpt, waar hij mee kan communiceren en die hij vertrouwt. Hier kan je zien dat C een normaal paard is en een normaal paard kan zijn. Enkel in samenzijn met de mens zijn er serieuze problemen.
Ligt de oorzaak dan bij het paard, bij Concrete? Of dienen we, als mens, even diep in de spiegel te kijken?
Concrete gaat naar andere locatie voor rehabilitatie
Onderaan deze tekst kan je een filmpje terugvinden van C toen we hem net gingen ophalen op de plaats waar hij gestald was bij de vorige eigenares. Hij stond toen al enkele uren op de wei, samen met een ander paard. Zijn dagelijkse routine was: overdag buiten met een ander paard en 's avonds op stal om de nacht door te brengen. De stalbaas zelf zorgde er voor dat hij dagelijks zowel binnen als buiten werd gezet. Via de methode van Parelli, met gebruik van de carrotstick, was hij er in geslaagd om op een aanvaardbare manier C min of meer veilig van en naar de stal te brengen.
Op het fimpje zal duidelijk te zien zijn dat C helemaal (nog) niet van de weide wil. Het is dan ook een ander moment van de dag dan normaal en geen enkel ander paard wordt binnengehaald. De stalbaas is aanwezig, hoewel Silke zelf tracht C 'te vangen'.
Ieder individu heeft zijn eigen persoonlijke ruimte. De ene persoon heeft graag meer ruimte rond zich dan een andere, maar iedereen heeft wel die 'bubbel' waar je je comfortabel in voelt, zolang iedereen er maar uit blijft zeg maar. Als je bijvoorbeeld met iemand een conversatie voert, dan hou je automatisch een bepaalde afstand. Is een vorm van beleefdheid uiteraard, maar is ook uit respect voor elkaars persoonlijke ruimte en voelt natuurlijk aan. Men hoeft er niet bij na te denken. Een ander voorbeeld is wanneer je plaatsneemt op een overvolle bus of trein. Dat voelt voor geen enkel persoon aangenaam aan, want je wordt als het ware verplicht om in elkaars 'bubbel' te komen. Onder andere omdat het dan nog eens vreemde mensen zijn. Met mensen die je goed kent en vooral vertrouwt, zal dit beter te verdragen vallen.
Op het filmpje zal je kunnen zien dat C zijn 'bubbel' enorm groot is. Daarom rent hij telkens al weg nog voor Silke nog maar in de buurt komt. Doordat de mens in het verleden (onder andere bij het voederen) hem altijd veel ruimte gaf, was dat zijn gewoonte en zijn kracht geworden. Hij was gewend dat de mens hem steeds uit de weg ging en als de mens dat niet deed, dan zorgde zijn agressief gedrag er wel voor, dat het alsnog gebeurde. (lees hierover meer in de vorige post) Maar als jij je paard van de wei wil halen, beslis jij als mens om, in de persoonlijke ruimte te komen van het paard. En dat maakte nu net dat C over de rooie ging. Hij aanvaardde dat helemaal niet. Er was geen respect voor de mens en al zeker geen vertrouwen. De mens was in zijn ogen zwak en dus onbetrouwbaar. Als de communicatie en de band tussen mens en paard goed zit, dan kan en mag jij op elk moment in de persoonlijke ruimte van je paard komen en kan je jouw paard ook makkelijk uitnodigen om in het jouwe te komen. Vaak komt het paard dan zelf naar je toe en stopt, uit respect voor je 'bubbel' pakweg een meter voor je. Hoe groter het respect en het wederzijds vertrouwen, hoe kleiner die 'bubbel' in feite is. Iemand die je heel graag ziet, heb je ook graag heel dicht bij jou, tegenover een vreemde persoon, die houd je liever meer op een afstand.
Wat zich afspeelt in het filmpje geeft dus een duidelijk beeld over het feit hoe slecht de relatie was van C ten opzichte van de mens. Er waren in het verleden serieuze flaters geslagen, waardoor C de mens meer zag als vijand, dan als vriend. Voor mezelf werd het al gauw duidelijk welk ons eerste grote werkpunt ging worden: respect voor de persoonlijke ruimte. En dit in twee richtingen. Hij dient respect te krijgen voor de mens, maar de mens dient ook respect te houden voor het paard.
Verder in het filmpje zal je kunnen zien dat C op een kleiner zandpaddockje wordt 'gejaagd'. Dat maakte het al makkelijker om hem te kunnen 'vangen'. Hij kon dan niet zo ver weg vluchten om ons uit zijn immens grote 'bubbel' te krijgen. Silke probeert hem te doen lopen/werken om op die manier zijn aandacht te krijgen en zich te laten overgeven (kauwen, briesen, hoofd laag). Ze zag echter niet dat hij eerder aan het vluchten was en een uitweg uit de paddock zocht, dan echt contact met haar te maken. Daarom ben ik gestopt met filmen en heb haar uitgelegd van hem juist te doen stappen of zelfs stoppen en van richting te doen veranderen. Rust te brengen. Een paard dat vlucht, is geen paard wat nadenkt of contact maakt met de omgeving. Dat denkt maar aan één ding: 'wegwezen'. We moesten dus eerst zorgen dat dat instinct werd onderbroken, zodat zijn 'gezond verstand' weer terug kon komen. Toen ze hem kon kalmeren en rustig van richting doen veranderen, werd hij zachter en minder agressief, waardoor ze hem het touw kon aanklikken om hem naar de trailer te begeleiden.
Spijtig dat ik dat laatste niet op film heb kunnen vast leggen, maar het was even heel belangrijk om Silke op de voet te begeleiden, vermits het om een absoluut onveilige situatie ging. C ging vlot de trailer op en na een rustige rit kon hij kennismaken met zijn voorlopig nieuwe thuis, waar zijn training en rehabilitatie de dag nadien gestart werd. Het was van groot belang om de training aan te vatten op een volledig nieuwe accommodatie. Daar had hij tenslotte geen slechte herinneringen aan en een nieuwe plek maakt elk individu even onwennig, dat zet je even uit je kracht. Dat moment gingen we zeker aangrijpen en op inspelen.
C kwam enorm agressief over. Echt levensgevaarlijk. En toch is het belangrijk van daar te kunnen doorkijken. In wezen heeft hij Silke aangevallen, maar niet geraakt of gekwetst. Een paard wat echt schade wil berokkenen, zal zijn doel niet missen. Daaruit kan je afleiden dat C ook best onzeker was en van daaruit agressief gedrag ging vertonen. Agressie vanuit onzekerheid dus. Je kon ook zien dat er een ander paard bij hem op de weide stond. En dat paard leek zich totaal aan niets te storen. Dat paard wist dus dat C een hele show aan het opvoeren was en dat het niet 'echt' was. Want dan was dat ander paard ook wel mee gaan rennen, weg van de mens. C is dus zeker geen dominant paard.
Hier volgt het verhaal van Concrete, kortweg C (Sie uitgesproken). (foto is van Concrete op pensionstal bij de vorige eigenares)
Ik werd benaderd door Silke, een jonge amazone die C als verzorgpaard had. Er zaten echter enkele serieuze haren in de boter. Maar eerst even een korte schets van C zijn verleden (geschreven door de vorige eigenares. Silke is ondertussen de nieuwe eigenares van Concrete):
"Concrete stond aangeboden op internet (Sporthorses) met het volgende
filmpje:
Ik ben Valerie Bulteel
Ik ben een vrouw en woon in Geel (België) en mijn beroep is Zelfstandige trainer en lesgever in de hippische sector.
Ik ben geboren op 07/06/1982 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Genieten van de paarden en mijn man, wandelen met de honden, Trekker trek en mijn Golf I..