Vandaag was het mijn 'rustdag' wil zeggen dat ik dus niet heb getraind maar wel vanalles heb gedaan. Na men eerste pilates les van woensdag voelde ik het wel dat de spieren van men rug en benen op een hele andere manier belast zijn geweest dan wanneer ik een workout doe. Ik dacht dat ik het ook wel zou voelen aan men buikspieren maar ik denk dat die ondertussen al wel wat pijniging gewoon zijn. Maar omdat ik geen watje ben en stiekem wel hou van een beetje stijve spieren besloot ik gisteren van toch maar terug te gaan trainen en koos ik voor mijn minst favoriete onderdeel lopen. Ik weet niet precies waarom maar ik hou niet van lopen, ik doe het omdat het goed is voor mijn algemene conditie. Niet dat het zwaar is voor me dat niet maar ik vind het gewoon zo ongelooflijk saai! De ene voet voor de andere zetten en gewoon vooruit lopen heel monotoon vind ik dat. Meestal probeer ik een zes kilometer te lopen op een constant tempo maar na een paar kilometer vind ik het al zo saai dat ik overschakel naar interval! Spurten, terug rustig lopen of snel stappen en weer terug spurten en terug rustiger. Ik denk dat het echt iets is dat in mij zit van kleins af aan dat explosieve, uitdaging zoeken, hoge hartslagen, moeilijke bewegingen. Vroeger was het gevecht sporten nu zijn het mijn zware workouts, het rare is wel dat sinds een tijd dat extreme wel een beetje uit mijn karakter is. Je ziet het aan men uiterlijk, geen piercings en opvallende kledij meer, je hoort het aan men toon die veel rustiger is en als ik een gesprek voer ik niet meer zo van de hak op de tak spring. Ik merk het bij mezelf vooral aan het alleen kunnen zijn waar ik sinds kort zo van kan genieten. Gewoon rustig op je eigen zijn, je gedachten de vrije loop laten, alles in je hoofd overlopen en vooral doen wat je zelf wil zonder je zorgen te hoeven maken over wat een ander van je denkt! Nooit gedacht dat ik op dit punt zou komen. Waarom ik hierover begin is omdat ik vandaag een stukje van men verleden ben tegengekomen. Ik zag iemand van 10 jaar geleden dus toen ik nog een tiener was en zij volwassen. Ik weet nog goed hoe ik me voelde 10 jaar geleden en dat was niet zo goed, mijn verleden dat een beetje duister is zal me altijd achtervolgen. Ik had haar een paar weken geleden al gezien maar had het lef niet om op haar af te stappen uit schrik dat ze me nog zou zien zoals de ongelukkige tiener van toen maar vandaag heb ik het toch gedaan! Ik stapte recht op haar af, begroete haar en zag aan haar gezicht dat ze me wel herkende maar helemaal niet verwacht had dat ze me ooit nog zou zien en dat ik er zo zou uitzien, volwassen, gelukkig en een toffe job. Ik denk dat ze best onder de indruk was van wie en wat ik geworden ben en ik ben echt blij en trots op mezelf dat ik beetje bij beetje mijn verleden onder ogen durf zien en er op afstap in plaats van wegloop! Wat is het toch mooi om echt volwassen te worden en dat op je 26ste...
Mijn eerste pilates les is een feit! Ik was wel een beetje zenuwachtig voor deze les hoor, dit omdat ik nog nooit pilates gegeven heb en ik het stiekem toch wel een beetje moeilijker vind aan een groep les te geven dan de personal training waarbij je one to one werkt. In groep moet je namelijk je aandacht verdelen en erop toezien dat je niemand uitsluit ook moet je de oefeningen zelf perfect uitvoeren terwijl je hen op de ademhaling wijst en op de belangrijke punten van de lichaamshouding EN je moet ook nog eens tellen (en ik kan niet tellen, behalve geld dan haha)! Veel ineens hoor en dan zeggen ze ja maar je bent een vrouw je kan toch multitasken? Uhuh tuurlijk mijn haar drogen en tegelijk telefoneren en iets eten, dat kan ik tegelijk maar les geven is wel een pak lastiger. Maar zoals ik altijd zenuwachtig ben om niets is de les prima verlopen. Les geven is een beetje als acteren, je kruipt in je rolletje van personal trainer of in dit geval van pilates lesgever! Ik geloof dan echt dat ik een professionele pilates instructrice ben met jaren ervaring en zo kom ik dan denk ik over. Een grapje hier, een grapje daar, beetje feedback vragen, houdingen corrigeren en voila de les is omgevlogen! Wat ik dus uit ondervinding heb gemerkt is dat ik wel talent heb voor heel het fysieke gebeuren, ik moet er wel achter staan dat wel want laat me nooit maar dan ook nooit van men leven een zumba les geven! Je mag me nog eerder opsluiten zonder eten, pumps of cava dan dat! Nee dus al het fysieke waarin ik me kan vinden en dat zich als het ware versmelt met elkaar krijg ik mezelf vrij snel aangeleerd, het is als 1 compleet geheel bij mij. Waarom doe ik zware workouts, a voor mijn kracht, uithoudingsvermogen en grenzen te verlengen (een klein beetje doodgaan, I love it!) lopen doe ik dan weer voor men algemene conditie, gewichtheffen (kracht) doe ik om sterker te worden en pilates om dieper op men spieren in te werken, ze te verlengen en mijn powerhouse van mijn lichaam te versterken! Ik heb dus voor mezelf de ideale balans gevonden en voel me op en top fit en sterk, uiteraard ook wel met hulp van een evenwichtig en gezond eetpatroon! En dat dames en heren probeer ik naar jullie over te brengen, vind je balans hou van sport en eten! Live, live, live and enjoy! I'll never give up teaching you this!!! ;-)
My trainer is a special one! O ja dat je het maar weet maar dat is juist wat ik leuk vind aan hem hij is niet gewoon een trainer, hij is mijn trainer en daar moet je veel moed voor hebben! Ik ga zijn naam hier niet vernoemen maar sommigen zullen wel weten wie hij is! Deze morgen hadden we dus afgesproken om samen te trainen. Vind ik altijd leuk en is een soort van wekelijkse routine geworden, kletsen en trainen tegelijk wat wil je nog meer. Vroeger trainde hij mij natuurlijk, back in those days where I was his apprentice... Natuurlijk zijn deze deze dagen voorbij want ondertussen ben ik zelf al 3 jaar trainer en vinden we het gewoon leuk om samen af en toe een workout te doen. Toch moet ik bekennen dat die trainer/ leerling verhouding er altijd zal zijn, nog steeds is hij de eerste aan wie ik raad ga vragen over bepaalde dingen zoals wat ik doe met die bepaalde klant omdat hij of zij een klacht heeft of hoe ik mijn verdere carrière het best zou kunnen uitbouwen. We bespreken niet alleen zakelijke dingen maar ik kan ook met mijn persoonlijke moeilijkheden bij hem terecht (nu niet over welke pumps ik onder die jurk zou dragen uiteraard) en dat vind ik heel belangrijk. Hij is iemand die er altijd voor me zal en ik weet dat en hoewel hij soms streng maar rechtvaardig kan reageren stel ik zijn mening altijd op prijs.Hij is degene die ervoor heeft gezorgd dat toen ik het op een gegeven moment heel moeilijk had ik niet ben gestopt als trainer en daarvoor ben ik hem heel dankbaar! Hij is degene die me moed inspreekt maar me ook op men plaats zal zetten als ik geen reden heb om te klagen of triest te zijn! Stel je voor dat ik echt gestopt was als trainer wat zou ik dan allemaal niet gemist hebben in mijn leven! Al die toffe, lieve maar ook totaal verschillende mensen die ik train waarvan ik de feedback krijg die ik nodig heb om verder te gaan, te groeien en beter te worden in wat ik doen! Enfin wat ik jullie wil meegeven is dat in het leven het allerbelangrijkste is dat je 1: jezelf graag ziet en 2: er iemand is op wie je kan vertrouwen, die je dingen bijleert over jezelf of je passies en vooral waarbij je jezelf kan zijn want dat is nog het moeilijkste van al gewoon jezelf zijn!
