Competitie, sport, cultuur, vriendschap, Afrika ineen
Zoals 2 jaar terug neem ik met het Humanitair Cycling Team Menen deel aan de "Tour du Sénégal", een rittenwedstrijd over 9 dagen die meetelt voor de Afrika Tour. Via deze blog wil ik je een kleine voorbeschouwing geven over ons avontuur, en hopelijk vinden we voldoende internetcafés waar we een goed verslag kunnen typen over elke dag daar
Na de rit mocht we eindelijk ook eens bootje varen. Zo'n type boot die vaart tussen Dover en Calais. De sfeer was iets bedrukt, want onze brave Sven raakte z'n rugzak kwijt met paspoort, gsm, portefeuille, fototoestel,... Ondertussen is het via de ambassade in Dakar deels in orde gekomen. De boot was echt super. Ik sliep met Joeri, Bram en Sven in een kajuit. Ondertussen vaarden we de prachtig Cassamancerivier af tot in de Atlantische Oceaan. Die Oceaan stond redelijk wild, wat kotsende toestanden met zich meebracht...
Tijdens ons boottochtje maakten we kennis met een knap negerinnetje. Filicitas heet ze en studeert rechten in de unief van Dakar. 2 jaar geleden sterf haar pa op 48 jarige leeftijd aan een onbekende ziekte. Het ziekenhuis moet met wachtlijsten werken, waardoor haar pa niet tijdig opgenomen kon worden met de dood tot gevolg. Haar ma woont in Ziguichor en ze was er op bezoek. Ze moet alles zelf bekostigen, daarom werkt ze als huishoudster in Dakar. We schonken haar 20 euro en het was net alsof ze de Lotto gewonnen had. Vandaag gaf ze ons een rondleiding in de Unief van Dakar. Dat ziet er echt wel modern uit, maar wel vuil. Morgen staat ze aan de start en ze blijft ons volgen op TV, want op de nationale tv zender is er een "Tourjournaal"
Na een spetterende ploegenvoorstelling startte de eerste étappe een uur te laat, ma dat is hier de normaalste zaak van de wereld:) De koers vond ik zeer lastig omdat we met onze ploeg telkens achter de feiten reden. Tot 2 maal toe reden we een gat van ongeveer 2 minuten dicht met onze ploeg en das krachten verspillen als het 39 graden is. 50 km voor de meet reed 25 man weg, Roeland en Bram waren mee. Ik slaagde er in om met een Fransman en een Senegalees (die ik nog kende van 2 jaar terug) naar die 25 te rijden maar wat Joeri deed spreekt tot de verbeelding. Hij reed een gat van 3 minuten in zijn ééntje dicht. Uit die groep reed 9 man weg en niemand mee, Joeri won spint voor de 10e plaats Conclusie: Twas enorm warm en heb enorm afgezien. Maar we zullen wel nog verbeteren.
Net nieuws gekregen van de koersbazen. Morgen telt de rit NIET mee voor het algemeen klassement. Waarom? Er zijn enkele ploegen die nu nog onderweg zijn naar de Cassamance. Ze gaan niet per boot of per vliegtuig, maar met de bus. Het is een rit van 1000 km omdat ze niet door Gambia rijden. Die ploegen zullen te vermoeid zijn om er voor te gaan, daarom deze beslissing. Tis jammer voor ons, maar misschien niet onlogisch. We zullen een beetje economisch rijden en Sven is kopman morgen!
Vandaag hadden we een rustige dag. De bazen van de ronde zijn hier aangekomen en Alain Deloeuil, ploegleider van Cofidis, is de gast tijdens de koers. Er zijn veel bekende gezichten bij van 2 jaar geleden, waaronder de beroemde krijtschrijver Michel Bationo. Voor de rest zijn we eens naar de Cassamance rivier gefietst, waar we op een brug de dolfijnen bewonderen. Echt zot om da nekeer live te zien. Nog zotter was enorme brug waarop we stonden. Als er daar een vrachtwagen over reed, dan trilde de brug 5 cm omlaag:) In België bestond die brug niet meer. Verder tijdens ons fietstochtje deelde we nog wat stylo's uit en kwamen we een zwartje tegen die met een fietske van niets aan het rijden was en op zijn bagagerek een geit in een mand lag te slapen. Da gastje fietste de hele tijd mee aan een gemiddelde van 26 per uur. Hij wil koereur worden! Talent heeft hij allesinds. Ondertussen hebben we al een overzicht van de teams. Zo te zien zal de bezetting niet zo sterk zijn als 2 jaar terug. Ook het aantal teams is sterk verminderd. Ze verwachten eigenlijk maar 10 team, dus nie veel renners dus, wat het eigenlijk lastiger zal maken aangezien je je minder kan wegsteken. We zullen zien morgen bij de eerste rit. Groetjes!
Hier alles opperbest! Na onze aankomst in Dakar viel ik, ondanks mijn 2e keer Afrika, nog altijd van de ene in de andere verbazing. Iedereen klampte ons aan, want wij westerlingen, zijn mensen met geld é in hun ogen. We werden in taxi's gedropt en naar een discotheek/hotel gevoerd waar we de nacht door hebben gebracht. En een taxirit alleen al is hier ferm de moeite! rechtsvoorbijsteken, haperingske met andere auto, gordels zijn nie meer geinstalleerd en als er een put in de baan is, rijden ze doodgewoon van de baan. Allemaal geen probleem voor hen:) Ze trekken hun dus eigenlijk van niets aan. Maar het zijn eigenlijk wel zeer aangename mensen waar we allemaal wel iets van kunnen leren. Ze hebben niets, maar toch zeer gelukkig lijkt het. Vanmorgen vroeg vertrokken we met een vliegtuigje nr Ziguichor. We hadden een magnifiek zicht tijdens de vlucht met als hoogtepunt de spectaculaire cassamance rivier. We verlijven er in een mooi hotel. Ondertussen al een trainingsrit afgewerkt in zeer aangename temperaturen rond de 37 graden en ferm geluk gehad. Want Rino viel bijna, maar het lijkt allemaal nog goed mee te vallen. Dus totaal geen paniek hier. Sven, Joeri en ik waagden ons al aan een matchke waterpolo tegen 3 zwartjes. Het bleef een evenwichtig partij, tot zij 2 min voor tijd de winning goal scoorden:) Voor de rest worden we perfect verzorgd door Wilfried, Danny, Chantal en Jacques en de sfeer is opperbest.
Veel groeten en tot de volgende.
