Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
Tour de France 2012
De Tour de France van Frédéric samen met de Tropical cyclist. Frédéric vertrekt op 29 juni samen met de tropical cyclist uit Nederland voor hun Tour de France 2012. We zullen in totaal zo'n 3479Km afleggen over hetzelfde parcour van de renners maar dan 1dag op voorhand. Ik doe dit niet zomaar maar gedurende mijn trip ga ik proberen om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor het kinderkankerfonds. U kan sponsoren per kilometer en dit aan 1euro/km op
rekeningnummer:
KBC: BE84 7450 4178 6659
26-05-2012
Fietstocht met WTC Lambroek
Deze morgen vertrokken met WTC Lambroek voor een fietstocht van om en bij de 105km met de cauberg als hoogtepunt. We vertrokken om 9u aan het hotel onder een stralende zon en met een goed geluimde ploeg voor onze tocht doorheen de Haspengouwse streek wat op zich een prachtige streek is om doorheen te fietsen. Aangezien het tempo niet hoog lag was dit voor mij een ideale voorbereiding op morgen want dan staat
Tilf-Bastogne-Tilf op het programma. Eenmaal de rit achter de rug was kwamen we terug aan in het hotel waar een heerlijke pasta maaltijd voor ons klaar stond. En tot ieders verbazing kwamen daar ook de ploegen van Rabobank en Katusha toe. Zij waren namelijk bezig met de Ronde van Belgie en kwamen hier ook overnachten. Na de maaltijd en een verfrissende douche vertrokken we dan met de club naar een wijnkasteel in de buurt voor een rondleiding en een kleine degustatie. Na dit bezoek hadden we dan ons avondmaal en daarna was het voor mij tijd om te gaan slapen want morgen moet ik er vroeg uit voor mijn klassieker Tilf-Bastogne-Tilf.
Aangezien ik deze nacht nog had moeten werken tot 's morgens kon ik niet mee rijden met de fiets richting Riemst. Daarmee had ik besloten om de 5 dapperen die dit wel gingen doen, te volgen met de wagen. Dus zo gezegd zo gedaan rond 8u 's morgens vertrokken ze vanuit Lambroek richting Riemst voor een tocht van zo'n 165km. Op zich had ik geen problemen voor te volgen enkel dat de zin om mee te fietsen wel erg groot was. Na een aantal keer pauzeren onderweg zijn alle 5 de lambroekers er veilig en wel geraakt te Riemst waar ons enkel nog het avondeten en een verdiende nachtrust wachtte in hotel Malpertuus.
Vandaag is ook reeds mijn artikel in den Beiaard verschenen met een paar prachtige foto's en een schitterende tekst!
Deze namiddag stond er een inspanningstest op het programma in het UZ van Gent om eens te kijken in hoever mijn conditie was verbeterd sinds deze winter. De test zelf verliep goed alhoewel ik de indruk had na de test dat ik toch nog beter kon gedaan hebben of het ook zo was dat zullen de resultaten en de toekomst uitwijzen. Na de test moest ik mij haasten om terug in Wetteren te staan want ik had namelijk een interview met het weekblad de Beiaard. De editie hiervan zal verschijnen op vrijdag 25 mei juist op het moment dat ik terug op weekend vertrek maar dan deze keer met de club WTC Lambroek.
Vandaag kon ik niet trainen aangezien mijn korte verblijf in Italy alreeds voorbij was. Deze ochtend was ik vertrokken rond 9u voor de trip naar huis van zo'n 15u rijden met de wagen doorheen een stuk van Italie, Zwitserland en een klein stukje Frankrijk om dan zo rond 23u thuis te arriveren na een vermoeide trip met de auto.
Vandaag stond er geen training op het programma ook vanwege het weer dat serieus wisselvallig was dus besloot ik maar om 's morgens eerst een stevige wandeling te maken en in de namiddag het stadje Loreto te bezoeken en ik moet zeggen dit is echt weleens de moeite waard.
Aangezien de weersvoorspellingen vandaag niet zo goed waren had ik besloten om een korte rit te maken richting Fermo en terug. De weg ging grotendeels langs de kust juist het laatste stuk voor naar Fermo zelf te gaan liep wat op maar niet echt een zware klim eerder een lange heuvel die geleidelijk aan opliep. Eenmaal aangekomen in Fermo heb gauw enkele foto's genomen en dan vlug terug gereden wat de wolken werden dreigend en hier en daar viel er al eens een druppel uit en ik wou deze keer echt niet nat terug keren. Dus zat er maar 1 ding op en dat was gas geven tot in San Benedetto. De rest van de dag verliep rustig en relax.
Vandaag stond er een iets grotere rit op het programma met als hoofddoel de beklimming van de Monte Sibillini. Vroeg in de morgen had mijn neef mij alreeds afgezet aan de voet van de Monte Sibillini, de beklimming op zich duurde 15km en na 1u klimmen kwam ik alreeds boven op de top met een gemiddelde snelheid van ongeveer 15Km/hr wat op zich niet zo slecht was. Eenmaal boven nam ik een korte afdaling tot in Castelluccio. Daar nam ik even kleine stop om wat te eten en te drinken. Vandaaruit moest ik dan terug een kleine 3km klimmen terug op de Monte Sibillini om dan zo opnieuw de afdaling te nemen en terug te keren via Ascoli Piceno naar San Benedetto del Tronto. Moe maar voldaan kwam ik na 115km terug aan in het huis van mijn neef. Het enige wat mij nu nog te doen stond was rusten. De totale hoogtemeters die ik vandaag heb afgelegd waren zo'n kleine 2434meter.
Deze ochtend vertrokken voor een eerste rit op Italiaanse bodem. Omdat ik nog een beetje moest wennen aan de temperaturen in Italy had ik besloten om een tocht te maken van een kleine 80Km met toch een aantal hellingen.
Vertrokken vanuit San Benedetto Del Tronto naar Acquaviva om dan zo via Offida terug te keren naar San Benedetto. Het weer was op deze dag prachtig geen wolkje aan de lucht, maar na aanloop van de rit had ik toch liever nog wat extra getraind.
Maar aangezien de temperaturen vandaag werd het een namiddag aan het strand met Berna en Eren, om 16u30 besloot ik dan toch om nog een extra training te doen langs de kust. Op het moment dat ik vertrok zag ik iemand rijden met een tijdritfiets aan een degelijk snelheid langs de kust scheuren. Het duurde niet lang of ik had zijn wiel al snel te pakken, Na een korte tijdrit in het wiel tegen 42Km/hr over een afstand van 45km was ik moe maar voldaan voor vandaag. Nu was het enkel nog genieten van de avond en het gezonde italiaanse eten met heerlijke salades speciaal gemaakt door mijn neef zijn vrouw. Thanks!
Deze nacht om 3u vertrokken richting Italie om daar gedurende 4dagen te gaan trainen in de streek in en rond San Benedetto del Tronto. Gedurende de rit kwam ik door het prachtige Zwitserland en een groot deel van Italie alvorens na 15u rijden te arriveren bij neef Mathieu en zijn vrouw Berna.
Als voorbereiding op mijn weekend met WTC Lambroek binnen 2 dagen ben ik vandaag al eens de streek gaan verkennen door deel te nemen aan de Cyclo Sprint Classic met vertrek uit Zolder. In de rit zaten 16 hellingen waarvan een paar te noemen de Cauberg en de Duivelsberg en helemaal op het einde de sterrewacht alvorens terug op het circuit te komen van Zolder. Met 183Km was het toch een pittige rit waarvan de snelheid in het begin en zeker op het einde hoog lag. De eerste kilometers hebben we afgelegd tegen een gemiddelde van 32km/hr en op het einde gingen we zelf niet meer onder de 35km/hr maar meer boven de 40km/hr. De laatste 2 hellingen Duivelsberg en sterrewacht deden dan ook genoeg pijn in de benen, was blij toen ik aankwam op het circuit want na zo'n rit zat er niet veel sju meer in benen. Tevreden over de conditie en de rit ging ik terug huiswaarts. Morgen staat er nog een kleine ritje gepland met de club om los te rijden en woensdag vertrek ik dan voor 4 dagen naar Italie bij mijn neef om nog wat extra hoogte meters te hebben alvorens ik aan de Tour begin.
Toen ik deze ochtend opstond en mijn outlook opende was ik blij verrast te lezen dat mijn aanvraag tot massage tijdens de Tour was goedgekeurd. Dit weekend had ik namelijk gevraagd of aan de organisatie of er een mogelijkheid bestond tot massage en dit kunnen we wel degelijk alle dagen krijgen indien we dit wensen. Dat kan alleen maar beter zijn in de recuperatie naar de volgende dag, en deze middag gaan we ons al eens bezig houden met het maken van een bagagelijst.
De Grinta challenge in Tournai (Doornik) een rit die ik nog nooit had gereden maar waarvan mij was verteld dat het toch een stevige was. Met de afstand zelf had ik geen problemen, enkel de twijfel van de 16 hellingen die ik niet kende. De enigste helling die ik kende was La Houppe, na 30km rijden en 2 hellingen achter de kiezen waren we al op de eerste controle. De benen voelden dan nog prima aan, maar het zwaarste van allemaal moest nog komen. Tijdens de rit van dinsdag was de conditie al redelijk goed maar vandaag bleek, dat hoe lastiger de rit werd hoe beter ik mij in mijn vel voelde. Tussen de hellingen voerde ik continu de snelheid op tot zelf 35km/hr en op de hellingen deed ik het dan ook rustiger omdat ik ook niet wou dat mijn metgezel er werd uitgereden op de hellingen. Dus eenmaal boven eventjes wachten en dan weer doorgaan. Na een goeie 5u 18min fietsen kwamen we aan met een meer dan goed gevoel. Met deze conditie kan ik gerust vertrekken naar de Tour maar toch ga ik proberen om nog wat beter te worden en nu gedurende 8weken nog wat krachttraining te doen met als doel spiermassa bij te kweken alvorens aan de Tour te starten.
Op een dag dat iedereen aan het genieten is van zijn extra vrije dag is het voor mij terug een stimulans om een fietstocht te maken in plaats van in mijne luie zetel te blijven zitten. Deze morgen had ik afgesproken met één van collega's die ook mee de Tour gaat rijden namelijk Willy uit Kalmthout. Bij het vertrek voelde ik me niet zo goed en tot aan de eerste controle had ik schrik dat het vandaag weleens een hele zware dag kon worden en we hadden er nog maar 73km opzitten. Eenmaal de 100km overschreden leek het precies of ik had mijn frisse benen gevonden en werd naarmate de kilometers vorderde alsmaar beter en beter. Hoe lastiger het parcours werd, hoe beter ik werd, zelf in de laatste 30km terug richting Gent deed ik met plezier kopwerk en dreef de snelheid op tot tegen de 40km/hr. Blij en voldaan na een goede en stevige rit was ik meer dan tevreden want de conditie gaat alsmaar beter. Ik samen met Willy hebben de rit van 215Km samen afgelegd tegen een gemiddelde van 28,4km/hr en dit in 7u32min, denk dat we gerust kunnen zeggen dat dit niet slecht is.
Vorige week nog het brevet 200Km afgelegd om wat kilometers te maken met als doel vandaag de Parel te rijden die toch iets lastiger is. Aangezien ik de ronde van Vlaanderen al had gereden had ik vandaag niet veel schrik om de Parel te rijden met de gedachte het zijn maar 180Km dus dat zal wel lukken zonder problemen. Het eerste gedeelte ging vrij vlot met als helling de voskensstraat, De Muur van Geraardsbergen en de Bosberg voelde ik mij nog altijd dik in orde. In het 2de gedeelte stond er echter echt veel wind en ik denk dat ik daar het grootste gedeelte van mijn krachten ben gaan verschieten. Want eenmaal terug in de zone van de hellingen rondom Braine-le-comte was het beste er al af. De Laatste 20Km was ik blij dat ik af en toe nog 25Km/hr haalde zo moe en kapot gereden was ik helemaal alleen en vechtend tegen de wind en regen heb ik hem toch kunnen uitrijden. Maar van hetgeen ik dacht dit zal wel lukken zonder problemen werd een waar stukje van pijn en afzien. Maar ja waar je niet dood van gaat wordt je alleen maar sterker van. Nu hopen dat de benen morgen ook nog mee willen voor de rit van WTC Lambroek namelijk Wetteren-Steenhuize-Wetteren.
Gisteren heb ik voor het eerst een voedingsschema gekregen van Etixx om mij nog beter voor te bereiden op de Tour. Op het eerste zicht is er niet veel speciaals aan buiten dat ik wat meer supplementen mag bijnemen om mijn prestaties nog wat te verbeteren. Ook heeft men er een schema bijgestoken met wat van belang is dat ik dagelijks moet proberen te eten tijdens de Tour en dit zal toch niet zo gemakkelijk zijn om dagelijks zoveel voeding op te nemen. Maar uiteraard is het wel belangrijk want het is de brandstof die ik nodig heb om te kunnen verbruiken elke rit opnieuw.
Het is dan eindelijk zover de dag der dagen in Vlaanderen, na een stressvolle nacht van maar enkele uurtjes slaap werd ik wakker om 05u30. Hierop volgde een stevig ontbijt met pannenkoeken en wat cornflakes. Na het ontbijt vertrokken we naar Brugge om daar de start te kunnen nemen van de ronde. Eenmaal in Brugge ging het allemaal heel snel voor ik het wist zat ik op de fiets en was ik op weg voor mijn Ronde van Vlaanderen. Al na enkele kilometers rijden kwam ik al gauw 2 bekende gezichten tegen namelijk Tessa en Willy (ook deelnemers aan de Tour de France) al snel pikte ik aan en besloten we om er samen tegenaan te gaan. Het weer zat ons de hele dag niet echt mee, het was de hele dag grijs en koud telkens we stil stonden aan een kruispunt of bevoorrading kreeg ik al rap kou. Dus niet te lang stilstaan was de boodschap, eenmaal voorbij de 2de bevoorrading kon de ronde echt beginnen met als eerste hellingen de molenberg, rekelberg, berendries en de valkenberg. Na deze 4 hellingen had ik niet echt een goed gevoel met de gedachte dat het zwaarste nog moest komen was ik benauwd of ik dit wel volledig tot een goed einde kon brengen. Maar eenmaal mijn zwart beest de koppenberg te hebben bedwongen kwam ik er plotseling door en ging het beter en beter. Samen met mijn 2 metgezellen reden we verder richting Oudenaarde. Op ongeveer een 60Km van de finish stonden mijn ouders mij op te wachten met een paar verse drinkbussen en wat voeding, want zat al een tijdje zonder eten of drinken. Na deze kort stop reed ik verder naar Ronse voor de laatste controle vlak voor de kruisberg. Nu stonden er nog maar 3 hellingen op het programma maar na 220Km kunnen die behoorlijk pijn doen. Als een bezetene vloog ik naar de voet van de oude kwaremont waar ik nog eenmaal alle registers open trok tot boven. Eenmaal boven was het dalen tot aan de voet van de paterberg en gelukkig dat die maar 350m lang is want op het steile stuk voelde ik wel degelijk mijn benen pijn doen. Maar ik was boven en moest nu enkel nog tot in Oudenaarde rijden en dit met tegenwind dat deed pijn. Met een goed gevoel en niet kapot gereden waren we alle 3 blij voor de mooie dag die we samen hadden beleefd. Maar hetgeen waar ik wel mijn hoedje voor afzet was voor Tessa nog nooit 220Km gereden en nog nooit één van de helling opgereden en dit deed ze nu wel in 1 dag. Nogmaals Tessa Proficiat!
Daarnet een korte verkenning gedaan van een stukje van het parcours van de Ronde van Vlaanderen. Het gevoel was goed en het kopje zit ook nog altijd in de goede richting. Het is echter wel niet de bedoeling om zwaar door te fietsen maar enkel en alleen om kilometers te malen met zicht op de Tour. Natuurlijk is moeilijk om op Vlaanderen mooiste niet heel even door te vlammen, maar dit maal zal het verstand moeten winnen en zal ik het hele parcours van 244Km afleggen op een rustig tempo die niet moordend is. Echter is het op de helling wel moeilijk om de hartslag laag te houden en niet in het rood te gaan. Enkel en alleen als ik aan de laatste 2 hellingen kom kan ik eventueel nog eens door vlammen maar dat zal afhangen hoe de benen zich zullen voelen. En nu met volle verwachting toeleven naar het mooiste weekend in Vlaanderen.
Gestart rond 09u30 in Zottegem voor een tocht van 144Km. De eerste kilometers zat er snelheid meteen goed in maar ook de wind was stevig van de partij. Na een 40 tal kilometer beuk werk tegen de wind was het mij al snel beu van continu profiteurs in mijn wiel te hebben die niet 1 keer konden of wilden overnemen. Mijn conclusie was dan ook snel getrokken na een aantal keer fors door trekken moesten ze toch één na één lossen, tot aan de 1ste controle verliep het allemaal goed. Eenmaal terug vertrokken aan de eerste controle verloor ik al snel bij het oversteken van een overweg mijn 2de drinkbus door dat mij houder was gebroken. Dus ja er zat maar 1ding op en dat was verder rijden met 1 drinkbus. Gelukkig was er voldoende controle zodanig dat ik tijdig kon bijvullen. Na de 3de controle en dit al na 117Km kwam ik Evert, Willy, Annemiek en Tessa tegen, ook 4 mensen die de Tour gaan rijden, dus besloot ik de laatste kilometers met hen af te haspelen. Gelukkig maar want ik had al een hele tijd last aan de achillispees, net op tijd kwamen we aan in Zottegem want ik kon niet meer dansen op de pedalen van de pijn. Eenmaal aangekomen was het dan voor mij snel huiswaarts want ik wou zo snel mogelijk zekerheid van de pijn die ik had. Eenmaal thuis vertelde men vader mij rap dat het waarschijnlijk een ontsteking is op de achillispees en dat ik beter eerst een paar dagen rust vooraleer weer op de fiets te kruipen, dus zal ik morgen mijn brevet 100Km niet kunnen rijden. Maar zal ik noodgedwongen moeten rusten. Nu ja kom dit liever nu tegen dan dat ik het in de Tour zou tegenkomen. C'est la vie hé!
Een dag in mineur want het is de laatste dag dat we hebben gefietst hier in het zonnige Zuiden. Het was vandaag de bedoeling om er een rustige fietsdag van te maken met wat enkele bezoekjes. Eerst reden we richting Vera voor een bezoek aan de arena waar men de stieren gevechten organiseert, van daaruit vertrokken we dan richting een villa wijk met de naam Desert Springs. De arena op zich was wel eens leuk om te zien alsook de villa wijk die mij enorm deed denken aan Disneyland Paris. Je kon er echt letterlijk van de straat eten zo proper was het daar echt ongelooflijk.
Van daaruit vertrokken we dan voor een bezoek aan de stuwdam en met laatste kers op de taart de muur van Antas, dat is ongeveer hetzelfde als de muur van Geraardsbergen maar dan iets steiler en lastiger vind ik toch. Zo dit was mijn weekje Mojacar, en dan morgen terug naar Belgie hopelijk schijnt de zon daar ook.
Ik ben De Backer Frédéric
Ik ben een man en woon in Wetteren (Belgie) en mijn beroep is Teambegeleider op ECG.
Ik ben geboren op 16/04/1983 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wielrennen.
U kan ook sponseren per kilometer en dit voor het goede doel 1euro/km op
Rekeningnummer: BE84 7450 4178 6659
Aangezien de weersvoorspellingen vandaag niet zo goed waren had ik besloten om een korte rit te maken richting Fermo en terug. De weg ging grotendeels langs de kust juist het laatste stuk voor naar Fermo zelf te gaan liep wat op maar niet echt een zware klim eerder een lange heuvel die geleidelijk aan opliep. Eenmaal aangekomen in Fermo heb gauw enkele foto's genomen en dan vlug terug gereden wat de wolken werden dreigend en hier en daar viel er al eens een druppel uit en ik wou deze keer echt niet nat terug keren. Dus zat er maar 1 ding op en dat was gas geven tot in San Benedetto. De rest van de dag verliep rustig en relax.
en wat cornflakes. Na het ontbijt vertrokken we naar Brugge om daar de start te kunnen nemen van de ronde. Eenmaal in Brugge ging het allemaal heel snel voor ik het wist zat ik op de fiets en was ik op weg voor mijn Ronde van Vlaanderen. Al na enkele kilometers rijden kwam ik al gauw 2 bekende gezichten tegen namelijk Tessa en Willy (ook deelnemers aan de Tour de France) al snel pikte ik aan en besloten we om er samen tegenaan te gaan. Het weer zat ons de hele dag niet echt mee, het was de hele dag grijs en koud telkens we stil stonden aan een kruispunt of bevoorrading kreeg ik al rap kou. Dus niet te lang stilstaan was de boodschap, eenmaal voorbij de 2de bevoorrading kon de ronde echt beginnen met als eerste hellingen de molenberg, rekelberg, berendries en de valkenberg. Na deze 4 hellingen had ik niet echt een goed gevoel met de gedachte dat het zwaarste nog moest komen was ik benauwd of ik dit wel volledig tot een goed einde kon brengen. Maar eenmaal mijn zwart beest de koppenberg te hebben bedwongen kwam ik er plotseling door en ging het beter en beter. Samen met mijn 2 metgezellen reden we verder richting Oudenaarde. Op ongeveer een 60Km van de finish stonden mijn ouders mij op te wachten met een paar verse drinkbussen en wat voeding, want zat al een tijdje zonder eten of drinken. Na deze kort stop reed ik verder naar Ronse voor de laatste controle vlak voor de kruisberg. Nu stonden er nog maar 3 hellingen op het programma maar na 220Km kunnen die behoorlijk pijn doen. Als een bezetene vloog ik naar de voet van de oude kwaremont waar ik nog eenmaal alle registers open trok tot boven. Eenmaal boven was het dalen tot aan de voet van de paterberg en gelukkig dat die maar 350m lang is want op het steile stuk voelde ik wel degelijk mijn benen pijn doen. Maar ik was boven en moest nu enkel nog tot in Oudenaarde rijden en dit met tegenwind dat deed pijn. Met een goed gevoel en niet kapot gereden waren we alle 3 blij voor de mooie dag die we samen hadden beleefd. Maar hetgeen waar ik wel mijn hoedje voor afzet was voor Tessa nog nooit 220Km gereden en nog nooit één van de helling opgereden en dit deed ze nu wel in 1 dag. Nogmaals Tessa Proficiat!
