Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
Tour de France 2012
De Tour de France van Frédéric samen met de Tropical cyclist. Frédéric vertrekt op 29 juni samen met de tropical cyclist uit Nederland voor hun Tour de France 2012. We zullen in totaal zo'n 3479Km afleggen over hetzelfde parcour van de renners maar dan 1dag op voorhand. Ik doe dit niet zomaar maar gedurende mijn trip ga ik proberen om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor het kinderkankerfonds. U kan sponsoren per kilometer en dit aan 1euro/km op
rekeningnummer:
KBC: BE84 7450 4178 6659
21-05-2012
Rustdag : Bezoek aan Loreto
Vandaag stond er geen training op het programma ook vanwege het weer dat serieus wisselvallig was dus besloot ik maar om 's morgens eerst een stevige wandeling te maken en in de namiddag het stadje Loreto te bezoeken en ik moet zeggen dit is echt weleens de moeite waard.
Aangezien de weersvoorspellingen vandaag niet zo goed waren had ik besloten om een korte rit te maken richting Fermo en terug. De weg ging grotendeels langs de kust juist het laatste stuk voor naar Fermo zelf te gaan liep wat op maar niet echt een zware klim eerder een lange heuvel die geleidelijk aan opliep. Eenmaal aangekomen in Fermo heb gauw enkele foto's genomen en dan vlug terug gereden wat de wolken werden dreigend en hier en daar viel er al eens een druppel uit en ik wou deze keer echt niet nat terug keren. Dus zat er maar 1 ding op en dat was gas geven tot in San Benedetto. De rest van de dag verliep rustig en relax.
Vandaag stond er een iets grotere rit op het programma met als hoofddoel de beklimming van de Monte Sibillini. Vroeg in de morgen had mijn neef mij alreeds afgezet aan de voet van de Monte Sibillini, de beklimming op zich duurde 15km en na 1u klimmen kwam ik alreeds boven op de top met een gemiddelde snelheid van ongeveer 15Km/hr wat op zich niet zo slecht was. Eenmaal boven nam ik een korte afdaling tot in Castelluccio. Daar nam ik even kleine stop om wat te eten en te drinken. Vandaaruit moest ik dan terug een kleine 3km klimmen terug op de Monte Sibillini om dan zo opnieuw de afdaling te nemen en terug te keren via Ascoli Piceno naar San Benedetto del Tronto. Moe maar voldaan kwam ik na 115km terug aan in het huis van mijn neef. Het enige wat mij nu nog te doen stond was rusten. De totale hoogtemeters die ik vandaag heb afgelegd waren zo'n kleine 2434meter.
Deze ochtend vertrokken voor een eerste rit op Italiaanse bodem. Omdat ik nog een beetje moest wennen aan de temperaturen in Italy had ik besloten om een tocht te maken van een kleine 80Km met toch een aantal hellingen.
Vertrokken vanuit San Benedetto Del Tronto naar Acquaviva om dan zo via Offida terug te keren naar San Benedetto. Het weer was op deze dag prachtig geen wolkje aan de lucht, maar na aanloop van de rit had ik toch liever nog wat extra getraind.
Maar aangezien de temperaturen vandaag werd het een namiddag aan het strand met Berna en Eren, om 16u30 besloot ik dan toch om nog een extra training te doen langs de kust. Op het moment dat ik vertrok zag ik iemand rijden met een tijdritfiets aan een degelijk snelheid langs de kust scheuren. Het duurde niet lang of ik had zijn wiel al snel te pakken, Na een korte tijdrit in het wiel tegen 42Km/hr over een afstand van 45km was ik moe maar voldaan voor vandaag. Nu was het enkel nog genieten van de avond en het gezonde italiaanse eten met heerlijke salades speciaal gemaakt door mijn neef zijn vrouw. Thanks!
Deze nacht om 3u vertrokken richting Italie om daar gedurende 4dagen te gaan trainen in de streek in en rond San Benedetto del Tronto. Gedurende de rit kwam ik door het prachtige Zwitserland en een groot deel van Italie alvorens na 15u rijden te arriveren bij neef Mathieu en zijn vrouw Berna.
Als voorbereiding op mijn weekend met WTC Lambroek binnen 2 dagen ben ik vandaag al eens de streek gaan verkennen door deel te nemen aan de Cyclo Sprint Classic met vertrek uit Zolder. In de rit zaten 16 hellingen waarvan een paar te noemen de Cauberg en de Duivelsberg en helemaal op het einde de sterrewacht alvorens terug op het circuit te komen van Zolder. Met 183Km was het toch een pittige rit waarvan de snelheid in het begin en zeker op het einde hoog lag. De eerste kilometers hebben we afgelegd tegen een gemiddelde van 32km/hr en op het einde gingen we zelf niet meer onder de 35km/hr maar meer boven de 40km/hr. De laatste 2 hellingen Duivelsberg en sterrewacht deden dan ook genoeg pijn in de benen, was blij toen ik aankwam op het circuit want na zo'n rit zat er niet veel sju meer in benen. Tevreden over de conditie en de rit ging ik terug huiswaarts. Morgen staat er nog een kleine ritje gepland met de club om los te rijden en woensdag vertrek ik dan voor 4 dagen naar Italie bij mijn neef om nog wat extra hoogte meters te hebben alvorens ik aan de Tour begin.
Toen ik deze ochtend opstond en mijn outlook opende was ik blij verrast te lezen dat mijn aanvraag tot massage tijdens de Tour was goedgekeurd. Dit weekend had ik namelijk gevraagd of aan de organisatie of er een mogelijkheid bestond tot massage en dit kunnen we wel degelijk alle dagen krijgen indien we dit wensen. Dat kan alleen maar beter zijn in de recuperatie naar de volgende dag, en deze middag gaan we ons al eens bezig houden met het maken van een bagagelijst.
De Grinta challenge in Tournai (Doornik) een rit die ik nog nooit had gereden maar waarvan mij was verteld dat het toch een stevige was. Met de afstand zelf had ik geen problemen, enkel de twijfel van de 16 hellingen die ik niet kende. De enigste helling die ik kende was La Houppe, na 30km rijden en 2 hellingen achter de kiezen waren we al op de eerste controle. De benen voelden dan nog prima aan, maar het zwaarste van allemaal moest nog komen. Tijdens de rit van dinsdag was de conditie al redelijk goed maar vandaag bleek, dat hoe lastiger de rit werd hoe beter ik mij in mijn vel voelde. Tussen de hellingen voerde ik continu de snelheid op tot zelf 35km/hr en op de hellingen deed ik het dan ook rustiger omdat ik ook niet wou dat mijn metgezel er werd uitgereden op de hellingen. Dus eenmaal boven eventjes wachten en dan weer doorgaan. Na een goeie 5u 18min fietsen kwamen we aan met een meer dan goed gevoel. Met deze conditie kan ik gerust vertrekken naar de Tour maar toch ga ik proberen om nog wat beter te worden en nu gedurende 8weken nog wat krachttraining te doen met als doel spiermassa bij te kweken alvorens aan de Tour te starten.
Op een dag dat iedereen aan het genieten is van zijn extra vrije dag is het voor mij terug een stimulans om een fietstocht te maken in plaats van in mijne luie zetel te blijven zitten. Deze morgen had ik afgesproken met één van collega's die ook mee de Tour gaat rijden namelijk Willy uit Kalmthout. Bij het vertrek voelde ik me niet zo goed en tot aan de eerste controle had ik schrik dat het vandaag weleens een hele zware dag kon worden en we hadden er nog maar 73km opzitten. Eenmaal de 100km overschreden leek het precies of ik had mijn frisse benen gevonden en werd naarmate de kilometers vorderde alsmaar beter en beter. Hoe lastiger het parcours werd, hoe beter ik werd, zelf in de laatste 30km terug richting Gent deed ik met plezier kopwerk en dreef de snelheid op tot tegen de 40km/hr. Blij en voldaan na een goede en stevige rit was ik meer dan tevreden want de conditie gaat alsmaar beter. Ik samen met Willy hebben de rit van 215Km samen afgelegd tegen een gemiddelde van 28,4km/hr en dit in 7u32min, denk dat we gerust kunnen zeggen dat dit niet slecht is.
Vorige week nog het brevet 200Km afgelegd om wat kilometers te maken met als doel vandaag de Parel te rijden die toch iets lastiger is. Aangezien ik de ronde van Vlaanderen al had gereden had ik vandaag niet veel schrik om de Parel te rijden met de gedachte het zijn maar 180Km dus dat zal wel lukken zonder problemen. Het eerste gedeelte ging vrij vlot met als helling de voskensstraat, De Muur van Geraardsbergen en de Bosberg voelde ik mij nog altijd dik in orde. In het 2de gedeelte stond er echter echt veel wind en ik denk dat ik daar het grootste gedeelte van mijn krachten ben gaan verschieten. Want eenmaal terug in de zone van de hellingen rondom Braine-le-comte was het beste er al af. De Laatste 20Km was ik blij dat ik af en toe nog 25Km/hr haalde zo moe en kapot gereden was ik helemaal alleen en vechtend tegen de wind en regen heb ik hem toch kunnen uitrijden. Maar van hetgeen ik dacht dit zal wel lukken zonder problemen werd een waar stukje van pijn en afzien. Maar ja waar je niet dood van gaat wordt je alleen maar sterker van. Nu hopen dat de benen morgen ook nog mee willen voor de rit van WTC Lambroek namelijk Wetteren-Steenhuize-Wetteren.
Gisteren heb ik voor het eerst een voedingsschema gekregen van Etixx om mij nog beter voor te bereiden op de Tour. Op het eerste zicht is er niet veel speciaals aan buiten dat ik wat meer supplementen mag bijnemen om mijn prestaties nog wat te verbeteren. Ook heeft men er een schema bijgestoken met wat van belang is dat ik dagelijks moet proberen te eten tijdens de Tour en dit zal toch niet zo gemakkelijk zijn om dagelijks zoveel voeding op te nemen. Maar uiteraard is het wel belangrijk want het is de brandstof die ik nodig heb om te kunnen verbruiken elke rit opnieuw.
Het is dan eindelijk zover de dag der dagen in Vlaanderen, na een stressvolle nacht van maar enkele uurtjes slaap werd ik wakker om 05u30. Hierop volgde een stevig ontbijt met pannenkoeken en wat cornflakes. Na het ontbijt vertrokken we naar Brugge om daar de start te kunnen nemen van de ronde. Eenmaal in Brugge ging het allemaal heel snel voor ik het wist zat ik op de fiets en was ik op weg voor mijn Ronde van Vlaanderen. Al na enkele kilometers rijden kwam ik al gauw 2 bekende gezichten tegen namelijk Tessa en Willy (ook deelnemers aan de Tour de France) al snel pikte ik aan en besloten we om er samen tegenaan te gaan. Het weer zat ons de hele dag niet echt mee, het was de hele dag grijs en koud telkens we stil stonden aan een kruispunt of bevoorrading kreeg ik al rap kou. Dus niet te lang stilstaan was de boodschap, eenmaal voorbij de 2de bevoorrading kon de ronde echt beginnen met als eerste hellingen de molenberg, rekelberg, berendries en de valkenberg. Na deze 4 hellingen had ik niet echt een goed gevoel met de gedachte dat het zwaarste nog moest komen was ik benauwd of ik dit wel volledig tot een goed einde kon brengen. Maar eenmaal mijn zwart beest de koppenberg te hebben bedwongen kwam ik er plotseling door en ging het beter en beter. Samen met mijn 2 metgezellen reden we verder richting Oudenaarde. Op ongeveer een 60Km van de finish stonden mijn ouders mij op te wachten met een paar verse drinkbussen en wat voeding, want zat al een tijdje zonder eten of drinken. Na deze kort stop reed ik verder naar Ronse voor de laatste controle vlak voor de kruisberg. Nu stonden er nog maar 3 hellingen op het programma maar na 220Km kunnen die behoorlijk pijn doen. Als een bezetene vloog ik naar de voet van de oude kwaremont waar ik nog eenmaal alle registers open trok tot boven. Eenmaal boven was het dalen tot aan de voet van de paterberg en gelukkig dat die maar 350m lang is want op het steile stuk voelde ik wel degelijk mijn benen pijn doen. Maar ik was boven en moest nu enkel nog tot in Oudenaarde rijden en dit met tegenwind dat deed pijn. Met een goed gevoel en niet kapot gereden waren we alle 3 blij voor de mooie dag die we samen hadden beleefd. Maar hetgeen waar ik wel mijn hoedje voor afzet was voor Tessa nog nooit 220Km gereden en nog nooit één van de helling opgereden en dit deed ze nu wel in 1 dag. Nogmaals Tessa Proficiat!
Daarnet een korte verkenning gedaan van een stukje van het parcours van de Ronde van Vlaanderen. Het gevoel was goed en het kopje zit ook nog altijd in de goede richting. Het is echter wel niet de bedoeling om zwaar door te fietsen maar enkel en alleen om kilometers te malen met zicht op de Tour. Natuurlijk is moeilijk om op Vlaanderen mooiste niet heel even door te vlammen, maar dit maal zal het verstand moeten winnen en zal ik het hele parcours van 244Km afleggen op een rustig tempo die niet moordend is. Echter is het op de helling wel moeilijk om de hartslag laag te houden en niet in het rood te gaan. Enkel en alleen als ik aan de laatste 2 hellingen kom kan ik eventueel nog eens door vlammen maar dat zal afhangen hoe de benen zich zullen voelen. En nu met volle verwachting toeleven naar het mooiste weekend in Vlaanderen.
Gestart rond 09u30 in Zottegem voor een tocht van 144Km. De eerste kilometers zat er snelheid meteen goed in maar ook de wind was stevig van de partij. Na een 40 tal kilometer beuk werk tegen de wind was het mij al snel beu van continu profiteurs in mijn wiel te hebben die niet 1 keer konden of wilden overnemen. Mijn conclusie was dan ook snel getrokken na een aantal keer fors door trekken moesten ze toch één na één lossen, tot aan de 1ste controle verliep het allemaal goed. Eenmaal terug vertrokken aan de eerste controle verloor ik al snel bij het oversteken van een overweg mijn 2de drinkbus door dat mij houder was gebroken. Dus ja er zat maar 1ding op en dat was verder rijden met 1 drinkbus. Gelukkig was er voldoende controle zodanig dat ik tijdig kon bijvullen. Na de 3de controle en dit al na 117Km kwam ik Evert, Willy, Annemiek en Tessa tegen, ook 4 mensen die de Tour gaan rijden, dus besloot ik de laatste kilometers met hen af te haspelen. Gelukkig maar want ik had al een hele tijd last aan de achillispees, net op tijd kwamen we aan in Zottegem want ik kon niet meer dansen op de pedalen van de pijn. Eenmaal aangekomen was het dan voor mij snel huiswaarts want ik wou zo snel mogelijk zekerheid van de pijn die ik had. Eenmaal thuis vertelde men vader mij rap dat het waarschijnlijk een ontsteking is op de achillispees en dat ik beter eerst een paar dagen rust vooraleer weer op de fiets te kruipen, dus zal ik morgen mijn brevet 100Km niet kunnen rijden. Maar zal ik noodgedwongen moeten rusten. Nu ja kom dit liever nu tegen dan dat ik het in de Tour zou tegenkomen. C'est la vie hé!
Een dag in mineur want het is de laatste dag dat we hebben gefietst hier in het zonnige Zuiden. Het was vandaag de bedoeling om er een rustige fietsdag van te maken met wat enkele bezoekjes. Eerst reden we richting Vera voor een bezoek aan de arena waar men de stieren gevechten organiseert, van daaruit vertrokken we dan richting een villa wijk met de naam Desert Springs. De arena op zich was wel eens leuk om te zien alsook de villa wijk die mij enorm deed denken aan Disneyland Paris. Je kon er echt letterlijk van de straat eten zo proper was het daar echt ongelooflijk.
Van daaruit vertrokken we dan voor een bezoek aan de stuwdam en met laatste kers op de taart de muur van Antas, dat is ongeveer hetzelfde als de muur van Geraardsbergen maar dan iets steiler en lastiger vind ik toch. Zo dit was mijn weekje Mojacar, en dan morgen terug naar Belgie hopelijk schijnt de zon daar ook.
De eerste keer naar de 1070m en kmoe zeggen het is mij goed bevallen. De tocht begon vandaag met een eerste klim naar 700m hoogte op een rustig tempo om ervoor te zorgen dat iedereen kon volgen. Eenmaal boven in Bedar was het nog zo'n 30Km fietsen tot aan de voet van de klim, deze kilometers waren wel degelijk niet vlak maar golvend tot aan de voet van de puerto de La Virgen. De klim zelf is niet lastig continu een stijgingspercentage van zo'n 5 à 6% en een maximale van 7 à 8%. Eenmaal boven was ik schrokken dat het zo vlot was verlopen en dat ik onderweg op de klim wel degelijk nog adem overhad om te spreken tegen men metgezel. Na 10km klimmen kwamen we boven aan en hadden we een prachtig zicht op vallei waar we doorheen waren gefietst. Nu aangezien het al redelijk laat was hadden we besloten om terug te keren langs dezelfde weg dan dat we gekomen waren en dit wou zeggen dat we terug omhoog moesten naar Bedar toe. De zijde die we nu beklommen was wel een stuk lastiger en steiler als al hetgeen we tot hiertoe hadden gehad. Maar de benen voelden nog prima dus was dit op een rustig tempo toch een klim die rap ging verteerd zijn. Eenmaal iedereen boven was in Bedar ging het in een rotvaart richting Mojacar de snelheden gingen gemakkelijk tegen 45 à 50km/hr gelukkig rijden hier niet zoveel auto's rond als in Belgie anders was er zeker een ongeluk gebeurd. Aangekomen in het hotel was ik moe maar voldaan van de korte race van 20km van Bedar tot het hotel. Ook was ik tevreden met het aantal hoogtemeters die we die dag hadden gedaan namelijk 2450m geklommen wat niet slecht is vind ik. Zo op naar morgen.
De dag van de kleine test was aangebroken, na een goed ontbijt vertrokken we met 5 mensen voor de start van de klimtijdrit onder leiding van José op de fiets en Serge in de auto. Vooraleer we konden starten moesten we eerst nog 12km rijden tot aan de voet van de klim. Eenmaal daar aangekomen vertrokken we elk om de minuut voor onze klimtijdrit van 5km op een colletje met gemiddelde stijgingspercentage van 8% en maximaal 18%. De te kloppen tijd was 17min 19sec gereden door een nieuweling van 17jarige leeftijd. Voor het vertrek had ik mij voor genomen als ik rond de 20minuten haal was ik tevreden. Serge had ons opvoorhand gezegd dat de laatste 2km het steilst waren. Met deze raad in het achterhoofd begon ik als laatste van de 5 aan de tijdrit, de klim op zich is prachtig voor te doen maar inderdaad op het laatst is hij verdomd lastig. Helaas is het mij niet gelukt om diegene voor mij in te halen en had ik maar de 2de tijd, inderdaad dezelfde jonge gast van gisteren was mij vandaag met 49sec voor. Mijn tijd bedraagd 21min 08sec waardoor ik teleurgesteld was in mezelf niet omdat die gast rapper was dan ik maar omdat ik niet heb kunnen waar maken wat ik in gedachten had en dat was rond de 20min te eindigen. Het eerste wat Serge Baguet dan ook tegen mij zei was dat ik veel te groot stond aan het begin van de klim, maar ja het is gepasseerd hé, maar kheb nu toch weer een reden om volgend jaar terug te komen. De rest van de dag was relax en ontspannen het was dan ook niet voor niks een rustdag. Normaal gezien geven ze morgen terug prachtig weer dus zullen we opnieuw kunnen genieten want morgen staat er een klim op het menu van meer dan 1000m, ben eens benieuwd wat dat gaat geven. Zo dan nu rap in mijn bed dak morgen terug fris man ben.
Normaal gezien was het vandaag de dag dat we 2tal stevige colletjes gingen beklimmen maar ondanks wat vermoeide benen van enkele mensen hebben we ons beperkt tot 1 stevig colletje en 1 korte beklimming die geleidelijk aan opliep. We vertrokken vandaag in groep van zo'n 13 mensen op een rustig tempo richting de eerste beklimming van de dag aangezien ik van in het begin aanvoelde dat de benen nog altijd dik inorde waren had ik besloten om op de eerste klim het rustig aan te doen en er mee helpen voor zorgen dat diegene die niet zo goed klimmen ook over de top greaakten. Tot op 2 mensen na was het toch gelukt om iedereen boven te krijgen op een beklimming die, helaas waren er echter wel 2mensen die halverwege de klim zijn terug gekeerd naar het hotel. Het was echt wel een lastige en steile klim met een max stijgingspercentage van zo'n 16%. Aangezien dat ik mij dit maal achteraan had gehouden waren er al rap een aantal mensen die zich afvraagden of ik slechte benen had. Op dat moment vond ik het langs één zijde al spijtig dat ik niet had getoond dat de benen zich wel oke voelden maar ja er komen nog gelegenheden om mij te tonen. Aangezien we redelijk veel tijd hadden verloren met de beklimming en in de afdaling een 2tal mensen waren lek gereden werd de rit een beetje ingekort waardoor we ook minder kilometers gingen hebben als normaal. In het terug rijden richting kust was de weg licht golvend met verschrikkelijk veel wind op de neus, aangezien ik mij niet heb kunnen tonen op de beklimming was dit een ideale gelegenheid voor een stukje hard rijden. De snelheden liepen dan ook al snel op naar 35 en zelfs 45km/hr, waardoor er hier en daar toch al een aantal mensen de rol rap moesten lossen. Eenmaal aangekomen aan de kust hadden we nog 1 korte helling die licht oplopend was en waar ik voor het eerst mijn meerdere moest herkennen in een jonge West-Vlaming van 21 jaar die letterlijk 2km/hr sneller klom dan ik. Het enige voordeel dat hij had was dat hij die klim wel kende en ik niet maar toch, ik reed zelf al tegen 17km/hr omhoog en hij ging net iets te snel voor mij. Eenmaal boven was het in één rechte lijn naar het hotel en ook dan kon ik het weer niet laten om nog eens goed door te trekken voor de laatste 20km al snel kreeg ik José en nog 2 andere mee in het wiel waardoor we de snelheid van 40km/hr tot aan het hotel gemakkelijk konden blijven aanhouden ondanks dat er toch redelijk wat wind stond. Toen we arriveerden in het hotel kwam ik al rap tot de conclusie dat ik opnieuw serieus was verbrand aan de armen en het gezicht, enkel de benen waren gebruind en niet verbrand. Toch een grote fout van mij om geen zonnecréme mee te nemen naar hier. (GOUDEN TIP als je naar Mojacar gaat NEEM zonnecreme mee!!) Morgen staat er een tijdrit op het programma en is het voor de rest van de dag rusten want voor donderdag en vrijdag staan er nog een aantal zware klimmen op het programma. Slaapwel
De dag begon met een korte strandwandeling om 7u 's ochtends gevolgd door het ontbijt en klaar maken om de 2de fietstocht van de week te doen. We vertrokken terug van aan het hotel richting Mojacar om dan zo te gaan klimmen richting Bedar. De klim op zich was niet overdreven lastig maar wel prachtig om te doen, de uitzichten die we onderweg te zien kregen waren gewoon adembenemend. Eenmaal boven in Bedar ging het nog weleens af en toe lichtjes bergop maar niet echt lastige stukken. De benen voelden vandaag goed aan waardoor ik op een confortable manier de dag ben door gekomen. Op gebied van hoogtemeters hebben we er vandaag zo'n kleine 1300 gedaan over een afstand van nog geen 100km. De planning voor de komende dagen is wel dat ik toch eens de col met hoogte van zo'n 1080m ga beklimmen om eens te kijken wat het geeft eenmaal op zo'n hoogte te fietsen. Verder heb ik vandaag naar het slot van Parijs-Nice gekeken in de shop van het Baguet cycle center rechttegenover het hotel en een korte zwempartij gedaan in het overdekte zwembad. De foto's van de afgelopen dagen ga ik proberen morgen online te plaatsen, maar nu ga ik toch eerst wat slapen. Want morgen is het terug vroeg dag.
Ik ben De Backer Frédéric
Ik ben een man en woon in Wetteren (Belgie) en mijn beroep is Teambegeleider op ECG.
Ik ben geboren op 16/04/1983 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wielrennen.
U kan ook sponseren per kilometer en dit voor het goede doel 1euro/km op
Rekeningnummer: BE84 7450 4178 6659
Aangezien de weersvoorspellingen vandaag niet zo goed waren had ik besloten om een korte rit te maken richting Fermo en terug. De weg ging grotendeels langs de kust juist het laatste stuk voor naar Fermo zelf te gaan liep wat op maar niet echt een zware klim eerder een lange heuvel die geleidelijk aan opliep. Eenmaal aangekomen in Fermo heb gauw enkele foto's genomen en dan vlug terug gereden wat de wolken werden dreigend en hier en daar viel er al eens een druppel uit en ik wou deze keer echt niet nat terug keren. Dus zat er maar 1 ding op en dat was gas geven tot in San Benedetto. De rest van de dag verliep rustig en relax.
en wat cornflakes. Na het ontbijt vertrokken we naar Brugge om daar de start te kunnen nemen van de ronde. Eenmaal in Brugge ging het allemaal heel snel voor ik het wist zat ik op de fiets en was ik op weg voor mijn Ronde van Vlaanderen. Al na enkele kilometers rijden kwam ik al gauw 2 bekende gezichten tegen namelijk Tessa en Willy (ook deelnemers aan de Tour de France) al snel pikte ik aan en besloten we om er samen tegenaan te gaan. Het weer zat ons de hele dag niet echt mee, het was de hele dag grijs en koud telkens we stil stonden aan een kruispunt of bevoorrading kreeg ik al rap kou. Dus niet te lang stilstaan was de boodschap, eenmaal voorbij de 2de bevoorrading kon de ronde echt beginnen met als eerste hellingen de molenberg, rekelberg, berendries en de valkenberg. Na deze 4 hellingen had ik niet echt een goed gevoel met de gedachte dat het zwaarste nog moest komen was ik benauwd of ik dit wel volledig tot een goed einde kon brengen. Maar eenmaal mijn zwart beest de koppenberg te hebben bedwongen kwam ik er plotseling door en ging het beter en beter. Samen met mijn 2 metgezellen reden we verder richting Oudenaarde. Op ongeveer een 60Km van de finish stonden mijn ouders mij op te wachten met een paar verse drinkbussen en wat voeding, want zat al een tijdje zonder eten of drinken. Na deze kort stop reed ik verder naar Ronse voor de laatste controle vlak voor de kruisberg. Nu stonden er nog maar 3 hellingen op het programma maar na 220Km kunnen die behoorlijk pijn doen. Als een bezetene vloog ik naar de voet van de oude kwaremont waar ik nog eenmaal alle registers open trok tot boven. Eenmaal boven was het dalen tot aan de voet van de paterberg en gelukkig dat die maar 350m lang is want op het steile stuk voelde ik wel degelijk mijn benen pijn doen. Maar ik was boven en moest nu enkel nog tot in Oudenaarde rijden en dit met tegenwind dat deed pijn. Met een goed gevoel en niet kapot gereden waren we alle 3 blij voor de mooie dag die we samen hadden beleefd. Maar hetgeen waar ik wel mijn hoedje voor afzet was voor Tessa nog nooit 220Km gereden en nog nooit één van de helling opgereden en dit deed ze nu wel in 1 dag. Nogmaals Tessa Proficiat!
