Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
Tour de France 2012
De Tour de France van Frédéric samen met de Tropical cyclist. Frédéric vertrekt op 29 juni samen met de tropical cyclist uit Nederland voor hun Tour de France 2012. We zullen in totaal zo'n 3479Km afleggen over hetzelfde parcour van de renners maar dan 1dag op voorhand. Ik doe dit niet zomaar maar gedurende mijn trip ga ik proberen om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor het kinderkankerfonds. U kan sponsoren per kilometer en dit aan 1euro/km op
rekeningnummer:
KBC: BE84 7450 4178 6659
05-05-2012
De Grinta
De Grinta challenge in Tournai (Doornik) een rit die ik nog nooit had gereden maar waarvan mij was verteld dat het toch een stevige was. Met de afstand zelf had ik geen problemen, enkel de twijfel van de 16 hellingen die ik niet kende. De enigste helling die ik kende was La Houppe, na 30km rijden en 2 hellingen achter de kiezen waren we al op de eerste controle. De benen voelden dan nog prima aan, maar het zwaarste van allemaal moest nog komen. Tijdens de rit van dinsdag was de conditie al redelijk goed maar vandaag bleek, dat hoe lastiger de rit werd hoe beter ik mij in mijn vel voelde. Tussen de hellingen voerde ik continu de snelheid op tot zelf 35km/hr en op de hellingen deed ik het dan ook rustiger omdat ik ook niet wou dat mijn metgezel er werd uitgereden op de hellingen. Dus eenmaal boven eventjes wachten en dan weer doorgaan. Na een goeie 5u 18min fietsen kwamen we aan met een meer dan goed gevoel. Met deze conditie kan ik gerust vertrekken naar de Tour maar toch ga ik proberen om nog wat beter te worden en nu gedurende 8weken nog wat krachttraining te doen met als doel spiermassa bij te kweken alvorens aan de Tour te starten.
Op een dag dat iedereen aan het genieten is van zijn extra vrije dag is het voor mij terug een stimulans om een fietstocht te maken in plaats van in mijne luie zetel te blijven zitten. Deze morgen had ik afgesproken met één van collega's die ook mee de Tour gaat rijden namelijk Willy uit Kalmthout. Bij het vertrek voelde ik me niet zo goed en tot aan de eerste controle had ik schrik dat het vandaag weleens een hele zware dag kon worden en we hadden er nog maar 73km opzitten. Eenmaal de 100km overschreden leek het precies of ik had mijn frisse benen gevonden en werd naarmate de kilometers vorderde alsmaar beter en beter. Hoe lastiger het parcours werd, hoe beter ik werd, zelf in de laatste 30km terug richting Gent deed ik met plezier kopwerk en dreef de snelheid op tot tegen de 40km/hr. Blij en voldaan na een goede en stevige rit was ik meer dan tevreden want de conditie gaat alsmaar beter. Ik samen met Willy hebben de rit van 215Km samen afgelegd tegen een gemiddelde van 28,4km/hr en dit in 7u32min, denk dat we gerust kunnen zeggen dat dit niet slecht is.
Vorige week nog het brevet 200Km afgelegd om wat kilometers te maken met als doel vandaag de Parel te rijden die toch iets lastiger is. Aangezien ik de ronde van Vlaanderen al had gereden had ik vandaag niet veel schrik om de Parel te rijden met de gedachte het zijn maar 180Km dus dat zal wel lukken zonder problemen. Het eerste gedeelte ging vrij vlot met als helling de voskensstraat, De Muur van Geraardsbergen en de Bosberg voelde ik mij nog altijd dik in orde. In het 2de gedeelte stond er echter echt veel wind en ik denk dat ik daar het grootste gedeelte van mijn krachten ben gaan verschieten. Want eenmaal terug in de zone van de hellingen rondom Braine-le-comte was het beste er al af. De Laatste 20Km was ik blij dat ik af en toe nog 25Km/hr haalde zo moe en kapot gereden was ik helemaal alleen en vechtend tegen de wind en regen heb ik hem toch kunnen uitrijden. Maar van hetgeen ik dacht dit zal wel lukken zonder problemen werd een waar stukje van pijn en afzien. Maar ja waar je niet dood van gaat wordt je alleen maar sterker van. Nu hopen dat de benen morgen ook nog mee willen voor de rit van WTC Lambroek namelijk Wetteren-Steenhuize-Wetteren.
Gisteren heb ik voor het eerst een voedingsschema gekregen van Etixx om mij nog beter voor te bereiden op de Tour. Op het eerste zicht is er niet veel speciaals aan buiten dat ik wat meer supplementen mag bijnemen om mijn prestaties nog wat te verbeteren. Ook heeft men er een schema bijgestoken met wat van belang is dat ik dagelijks moet proberen te eten tijdens de Tour en dit zal toch niet zo gemakkelijk zijn om dagelijks zoveel voeding op te nemen. Maar uiteraard is het wel belangrijk want het is de brandstof die ik nodig heb om te kunnen verbruiken elke rit opnieuw.
Het is dan eindelijk zover de dag der dagen in Vlaanderen, na een stressvolle nacht van maar enkele uurtjes slaap werd ik wakker om 05u30. Hierop volgde een stevig ontbijt met pannenkoeken en wat cornflakes. Na het ontbijt vertrokken we naar Brugge om daar de start te kunnen nemen van de ronde. Eenmaal in Brugge ging het allemaal heel snel voor ik het wist zat ik op de fiets en was ik op weg voor mijn Ronde van Vlaanderen. Al na enkele kilometers rijden kwam ik al gauw 2 bekende gezichten tegen namelijk Tessa en Willy (ook deelnemers aan de Tour de France) al snel pikte ik aan en besloten we om er samen tegenaan te gaan. Het weer zat ons de hele dag niet echt mee, het was de hele dag grijs en koud telkens we stil stonden aan een kruispunt of bevoorrading kreeg ik al rap kou. Dus niet te lang stilstaan was de boodschap, eenmaal voorbij de 2de bevoorrading kon de ronde echt beginnen met als eerste hellingen de molenberg, rekelberg, berendries en de valkenberg. Na deze 4 hellingen had ik niet echt een goed gevoel met de gedachte dat het zwaarste nog moest komen was ik benauwd of ik dit wel volledig tot een goed einde kon brengen. Maar eenmaal mijn zwart beest de koppenberg te hebben bedwongen kwam ik er plotseling door en ging het beter en beter. Samen met mijn 2 metgezellen reden we verder richting Oudenaarde. Op ongeveer een 60Km van de finish stonden mijn ouders mij op te wachten met een paar verse drinkbussen en wat voeding, want zat al een tijdje zonder eten of drinken. Na deze kort stop reed ik verder naar Ronse voor de laatste controle vlak voor de kruisberg. Nu stonden er nog maar 3 hellingen op het programma maar na 220Km kunnen die behoorlijk pijn doen. Als een bezetene vloog ik naar de voet van de oude kwaremont waar ik nog eenmaal alle registers open trok tot boven. Eenmaal boven was het dalen tot aan de voet van de paterberg en gelukkig dat die maar 350m lang is want op het steile stuk voelde ik wel degelijk mijn benen pijn doen. Maar ik was boven en moest nu enkel nog tot in Oudenaarde rijden en dit met tegenwind dat deed pijn. Met een goed gevoel en niet kapot gereden waren we alle 3 blij voor de mooie dag die we samen hadden beleefd. Maar hetgeen waar ik wel mijn hoedje voor afzet was voor Tessa nog nooit 220Km gereden en nog nooit één van de helling opgereden en dit deed ze nu wel in 1 dag. Nogmaals Tessa Proficiat!
Daarnet een korte verkenning gedaan van een stukje van het parcours van de Ronde van Vlaanderen. Het gevoel was goed en het kopje zit ook nog altijd in de goede richting. Het is echter wel niet de bedoeling om zwaar door te fietsen maar enkel en alleen om kilometers te malen met zicht op de Tour. Natuurlijk is moeilijk om op Vlaanderen mooiste niet heel even door te vlammen, maar dit maal zal het verstand moeten winnen en zal ik het hele parcours van 244Km afleggen op een rustig tempo die niet moordend is. Echter is het op de helling wel moeilijk om de hartslag laag te houden en niet in het rood te gaan. Enkel en alleen als ik aan de laatste 2 hellingen kom kan ik eventueel nog eens door vlammen maar dat zal afhangen hoe de benen zich zullen voelen. En nu met volle verwachting toeleven naar het mooiste weekend in Vlaanderen.
Gestart rond 09u30 in Zottegem voor een tocht van 144Km. De eerste kilometers zat er snelheid meteen goed in maar ook de wind was stevig van de partij. Na een 40 tal kilometer beuk werk tegen de wind was het mij al snel beu van continu profiteurs in mijn wiel te hebben die niet 1 keer konden of wilden overnemen. Mijn conclusie was dan ook snel getrokken na een aantal keer fors door trekken moesten ze toch één na één lossen, tot aan de 1ste controle verliep het allemaal goed. Eenmaal terug vertrokken aan de eerste controle verloor ik al snel bij het oversteken van een overweg mijn 2de drinkbus door dat mij houder was gebroken. Dus ja er zat maar 1ding op en dat was verder rijden met 1 drinkbus. Gelukkig was er voldoende controle zodanig dat ik tijdig kon bijvullen. Na de 3de controle en dit al na 117Km kwam ik Evert, Willy, Annemiek en Tessa tegen, ook 4 mensen die de Tour gaan rijden, dus besloot ik de laatste kilometers met hen af te haspelen. Gelukkig maar want ik had al een hele tijd last aan de achillispees, net op tijd kwamen we aan in Zottegem want ik kon niet meer dansen op de pedalen van de pijn. Eenmaal aangekomen was het dan voor mij snel huiswaarts want ik wou zo snel mogelijk zekerheid van de pijn die ik had. Eenmaal thuis vertelde men vader mij rap dat het waarschijnlijk een ontsteking is op de achillispees en dat ik beter eerst een paar dagen rust vooraleer weer op de fiets te kruipen, dus zal ik morgen mijn brevet 100Km niet kunnen rijden. Maar zal ik noodgedwongen moeten rusten. Nu ja kom dit liever nu tegen dan dat ik het in de Tour zou tegenkomen. C'est la vie hé!
Een dag in mineur want het is de laatste dag dat we hebben gefietst hier in het zonnige Zuiden. Het was vandaag de bedoeling om er een rustige fietsdag van te maken met wat enkele bezoekjes. Eerst reden we richting Vera voor een bezoek aan de arena waar men de stieren gevechten organiseert, van daaruit vertrokken we dan richting een villa wijk met de naam Desert Springs. De arena op zich was wel eens leuk om te zien alsook de villa wijk die mij enorm deed denken aan Disneyland Paris. Je kon er echt letterlijk van de straat eten zo proper was het daar echt ongelooflijk.
Van daaruit vertrokken we dan voor een bezoek aan de stuwdam en met laatste kers op de taart de muur van Antas, dat is ongeveer hetzelfde als de muur van Geraardsbergen maar dan iets steiler en lastiger vind ik toch. Zo dit was mijn weekje Mojacar, en dan morgen terug naar Belgie hopelijk schijnt de zon daar ook.
De eerste keer naar de 1070m en kmoe zeggen het is mij goed bevallen. De tocht begon vandaag met een eerste klim naar 700m hoogte op een rustig tempo om ervoor te zorgen dat iedereen kon volgen. Eenmaal boven in Bedar was het nog zo'n 30Km fietsen tot aan de voet van de klim, deze kilometers waren wel degelijk niet vlak maar golvend tot aan de voet van de puerto de La Virgen. De klim zelf is niet lastig continu een stijgingspercentage van zo'n 5 à 6% en een maximale van 7 à 8%. Eenmaal boven was ik schrokken dat het zo vlot was verlopen en dat ik onderweg op de klim wel degelijk nog adem overhad om te spreken tegen men metgezel. Na 10km klimmen kwamen we boven aan en hadden we een prachtig zicht op vallei waar we doorheen waren gefietst. Nu aangezien het al redelijk laat was hadden we besloten om terug te keren langs dezelfde weg dan dat we gekomen waren en dit wou zeggen dat we terug omhoog moesten naar Bedar toe. De zijde die we nu beklommen was wel een stuk lastiger en steiler als al hetgeen we tot hiertoe hadden gehad. Maar de benen voelden nog prima dus was dit op een rustig tempo toch een klim die rap ging verteerd zijn. Eenmaal iedereen boven was in Bedar ging het in een rotvaart richting Mojacar de snelheden gingen gemakkelijk tegen 45 à 50km/hr gelukkig rijden hier niet zoveel auto's rond als in Belgie anders was er zeker een ongeluk gebeurd. Aangekomen in het hotel was ik moe maar voldaan van de korte race van 20km van Bedar tot het hotel. Ook was ik tevreden met het aantal hoogtemeters die we die dag hadden gedaan namelijk 2450m geklommen wat niet slecht is vind ik. Zo op naar morgen.
De dag van de kleine test was aangebroken, na een goed ontbijt vertrokken we met 5 mensen voor de start van de klimtijdrit onder leiding van José op de fiets en Serge in de auto. Vooraleer we konden starten moesten we eerst nog 12km rijden tot aan de voet van de klim. Eenmaal daar aangekomen vertrokken we elk om de minuut voor onze klimtijdrit van 5km op een colletje met gemiddelde stijgingspercentage van 8% en maximaal 18%. De te kloppen tijd was 17min 19sec gereden door een nieuweling van 17jarige leeftijd. Voor het vertrek had ik mij voor genomen als ik rond de 20minuten haal was ik tevreden. Serge had ons opvoorhand gezegd dat de laatste 2km het steilst waren. Met deze raad in het achterhoofd begon ik als laatste van de 5 aan de tijdrit, de klim op zich is prachtig voor te doen maar inderdaad op het laatst is hij verdomd lastig. Helaas is het mij niet gelukt om diegene voor mij in te halen en had ik maar de 2de tijd, inderdaad dezelfde jonge gast van gisteren was mij vandaag met 49sec voor. Mijn tijd bedraagd 21min 08sec waardoor ik teleurgesteld was in mezelf niet omdat die gast rapper was dan ik maar omdat ik niet heb kunnen waar maken wat ik in gedachten had en dat was rond de 20min te eindigen. Het eerste wat Serge Baguet dan ook tegen mij zei was dat ik veel te groot stond aan het begin van de klim, maar ja het is gepasseerd hé, maar kheb nu toch weer een reden om volgend jaar terug te komen. De rest van de dag was relax en ontspannen het was dan ook niet voor niks een rustdag. Normaal gezien geven ze morgen terug prachtig weer dus zullen we opnieuw kunnen genieten want morgen staat er een klim op het menu van meer dan 1000m, ben eens benieuwd wat dat gaat geven. Zo dan nu rap in mijn bed dak morgen terug fris man ben.
Normaal gezien was het vandaag de dag dat we 2tal stevige colletjes gingen beklimmen maar ondanks wat vermoeide benen van enkele mensen hebben we ons beperkt tot 1 stevig colletje en 1 korte beklimming die geleidelijk aan opliep. We vertrokken vandaag in groep van zo'n 13 mensen op een rustig tempo richting de eerste beklimming van de dag aangezien ik van in het begin aanvoelde dat de benen nog altijd dik inorde waren had ik besloten om op de eerste klim het rustig aan te doen en er mee helpen voor zorgen dat diegene die niet zo goed klimmen ook over de top greaakten. Tot op 2 mensen na was het toch gelukt om iedereen boven te krijgen op een beklimming die, helaas waren er echter wel 2mensen die halverwege de klim zijn terug gekeerd naar het hotel. Het was echt wel een lastige en steile klim met een max stijgingspercentage van zo'n 16%. Aangezien dat ik mij dit maal achteraan had gehouden waren er al rap een aantal mensen die zich afvraagden of ik slechte benen had. Op dat moment vond ik het langs één zijde al spijtig dat ik niet had getoond dat de benen zich wel oke voelden maar ja er komen nog gelegenheden om mij te tonen. Aangezien we redelijk veel tijd hadden verloren met de beklimming en in de afdaling een 2tal mensen waren lek gereden werd de rit een beetje ingekort waardoor we ook minder kilometers gingen hebben als normaal. In het terug rijden richting kust was de weg licht golvend met verschrikkelijk veel wind op de neus, aangezien ik mij niet heb kunnen tonen op de beklimming was dit een ideale gelegenheid voor een stukje hard rijden. De snelheden liepen dan ook al snel op naar 35 en zelfs 45km/hr, waardoor er hier en daar toch al een aantal mensen de rol rap moesten lossen. Eenmaal aangekomen aan de kust hadden we nog 1 korte helling die licht oplopend was en waar ik voor het eerst mijn meerdere moest herkennen in een jonge West-Vlaming van 21 jaar die letterlijk 2km/hr sneller klom dan ik. Het enige voordeel dat hij had was dat hij die klim wel kende en ik niet maar toch, ik reed zelf al tegen 17km/hr omhoog en hij ging net iets te snel voor mij. Eenmaal boven was het in één rechte lijn naar het hotel en ook dan kon ik het weer niet laten om nog eens goed door te trekken voor de laatste 20km al snel kreeg ik José en nog 2 andere mee in het wiel waardoor we de snelheid van 40km/hr tot aan het hotel gemakkelijk konden blijven aanhouden ondanks dat er toch redelijk wat wind stond. Toen we arriveerden in het hotel kwam ik al rap tot de conclusie dat ik opnieuw serieus was verbrand aan de armen en het gezicht, enkel de benen waren gebruind en niet verbrand. Toch een grote fout van mij om geen zonnecréme mee te nemen naar hier. (GOUDEN TIP als je naar Mojacar gaat NEEM zonnecreme mee!!) Morgen staat er een tijdrit op het programma en is het voor de rest van de dag rusten want voor donderdag en vrijdag staan er nog een aantal zware klimmen op het programma. Slaapwel
De dag begon met een korte strandwandeling om 7u 's ochtends gevolgd door het ontbijt en klaar maken om de 2de fietstocht van de week te doen. We vertrokken terug van aan het hotel richting Mojacar om dan zo te gaan klimmen richting Bedar. De klim op zich was niet overdreven lastig maar wel prachtig om te doen, de uitzichten die we onderweg te zien kregen waren gewoon adembenemend. Eenmaal boven in Bedar ging het nog weleens af en toe lichtjes bergop maar niet echt lastige stukken. De benen voelden vandaag goed aan waardoor ik op een confortable manier de dag ben door gekomen. Op gebied van hoogtemeters hebben we er vandaag zo'n kleine 1300 gedaan over een afstand van nog geen 100km. De planning voor de komende dagen is wel dat ik toch eens de col met hoogte van zo'n 1080m ga beklimmen om eens te kijken wat het geeft eenmaal op zo'n hoogte te fietsen. Verder heb ik vandaag naar het slot van Parijs-Nice gekeken in de shop van het Baguet cycle center rechttegenover het hotel en een korte zwempartij gedaan in het overdekte zwembad. De foto's van de afgelopen dagen ga ik proberen morgen online te plaatsen, maar nu ga ik toch eerst wat slapen. Want morgen is het terug vroeg dag.
Deze morgen werd ik wakker vol nieuwsgierigheid en spanning naar wat de dag zou brengen. Om 8u deze morgen ging ik gaan ontbijten samen met de familie Baguet. Na het ontbijt was het tijd voor het afhalen van de fiets en de start van de 1ste fietstocht. Onder een stralende zon vertrokken we langs de kustlijn onder begeleiding van José één van de begeleiders en ex-profrenner hier in Spanje. Onder een héél rustig tempo was het vooral genieten van het uitzicht en elkaar wat beter leren kennen tijdens de fietstocht. Tijdens de eerste klim was het nog een beetje zoeken naar het goede ritme en vooral zorgen dat ik niet over mijn toeren ging. De groep waarmee we waren vertrokken had het op de eerste klim al redelijk moeilijk om het tempo van mij en de 2 Fransen te volgen. Eenmaal boven reden we terug richting het hotel. Onderweg werd het al snel duidelijk dat José niet echt een grote honden liefhebber is, elke hond die we passeerde moest hij nat spuiten met zijn drinkbus.
Eenmaal aangekomen aan hotel met zon kleine 85km in de benen wou ik toch nog even de steile klim naar het centrum van Mojacar verkennen. Een korte maar pittige helling naar het centrum, de afstand bedroeg zon kleine 5km en een max stijgingspercentage van zon 12% denk ik. Eenmaal boven was het uitzicht adembenemend, spijtig genoeg was ik mijn fototoestel vergeten maar zal dit uitzicht in de komende dagen weleens vastleggen op foto. Terug naar in hotel kwam ik al snel tot de veronderstelling dat ik toch redelijk goed verbrand was van deze korte rit. Maar de temperaturen waren dan ook subliem aan de kust zon 22° en in de bergen 30°. Wat voor dit moment van het jaar een droom is in Belgie maar niet in Spanje. Zo nu word het een nog een ontspannen namiddag en dan op naar morgen voor een nieuwe fietstocht.
Eindelijk is het dan zover de dag van mijn eerste stage in Mojacar. De dag verliep zoals gepland ook de vluchtplanning was praktische tot op de minuut correct. Omstreeks 19u15 lande ik in Mojacar waar de temperatuur aangenamer was dan de vlucht, want ja ik met mijn lange benen in een vlieger is niet altijd praktisch. Vanaf de luchthaven was het nog zo'n klein uurtje rijden met de bus tot aan het hotel. Daar werden we opgewacht door de vader van Serge Baguet Roger en zijn vrouw Giselle. Het inchecken verliep wat traag maar dit kon mij weinig of niets schelen want ik was op (vakantie). Al snel maakte ik kennis met de schoonvader van Serge, aangezien die ook alleen was, was dat iets gemakkelijker om contact te maken dan met zo'n groep mensen. Eenmaal ingecheckt hadden we maar weinig tijd meer om nog iets te gaan eten dus zat er maar 1 ding op en dat was eerst eten en daarna pas uitpakken. Eenmaal uitgepakt ging ik rap slapen want het zou rap morgen zijn voor de eerste fietstocht.
De eerste permanente route van het jaar zit erop, deze namiddag heb ik de parkingroute gereden die uitgestippeld was door WTC Lambroek. Een rustig ritje in de streek met toch een paar stukken vals plat, het was vooral de bedoeling dat ik mijn nieuwe schoenen en helm eens ging uit testen alvorens die mee te nemen naar Spanje dit weekend. Want zaterdag is het zover dan vertrek ik voor een 7-daagse naar Mojacar. Vandaag ook het goede nieuws ontvangen dat mijn nieuw racemachine klaar was en dat ik vrijdag mijn kledij mag gaan afhalen bij de firma DECCA.
Nog voor dat mijn wekker afliep deze morgen was ik al wakker en stond ik terug te springen om te gaan fietsen. Na de rit van gisteren had ik weinig tot geen last vandaag in de benen. Toch stonden er wel enkele kuitenbijters op het programma namelijk: de eikenberg, wolvenberg, ledeberg en de molenberg als laatste in het rijtje. Dan had je ook nog de bekende kasseistroken zoals de haaghoek, paddestraat, lippenhovestraat en de lange munte als afsluiter. Ik vertrok weliswaar deze morgen omstreeks 8u samen met een ouwe getrouwe vriend wielertoerist van bij WTC Lambroek Willy Beeckman.
De eerste kilometers tot aan de controle in Oudenaarde waren met 5 die elkaar snel verstonden en waarmee we konden rondraaien tegen een degelijk tempo. Jammer genoeg moest ik mijn collega wielertoerist aan de splitsing van de 65Km al laten gaan want hij moest 's middags gaan helpen op het ribbetjesfestijn van WTC Lambroek waar ik ook ging gaan eten na de tocht.
Al gauw na de controle kwamen de hellingen eraan, zonder veel moeite kwam ik overal boven enkel en alleen op de laatste helling waar iemand voor mij tegen de vlakte ging en ik met het voorwiel in de modder terecht kwam nog even geprobeerd maar helaas moest ik voet aan grond zetten. Eenmaal boven had ik nog even stand gehouden met iemand die zijn ketting had gebroken en zo moest wachten op de pechdienst. Aangezien ik al van in het begin met deze meneer op pad was vond ik het mijn plicht om toch even te stoppen. Nadat hij erop aandrong om door te rijden, zette ik mijn tocht verder. Gedeeltelijk door frustratie dat ik niet heb kunnen boven rijden op de molenberg, ben ik letterlijk beginnen vlammen tot de volgende controle die gepositioneerd stond op het romeins plein tussen de paddestraat en de lippenhovestraat het hoofd was goed en de benen hadden er zin in.
Op deze controlepost kwam ik de mannen van de brandweer van Wetteren tegen waarvan ik één iemand kende, die vroeg mij of ik geen zin had om mee verder te rijden met hen. Voor mij was dat geen probleem, tot aan de kasseistrook van de lange munte had ik al het kopwerk voor mijn rekening genomen. Toen zij begonnen door te trekken op de lange munte kreeg echt zin om er nog eens een lap op te geven. Eenmaal dat we van de kasseien kwamen heb ik niet meer achterom gekeken en waren ze al rap uit mijn wiel. Ik vond een aantal mensen die er ook nog zin in hadden en begonnen aan een race richting Gent. De verstandhouding was goed en de snelheid zakte niet onder de 35km/hr. Eenmaal aangekomen in Gent was ik moe maar voldaan van toch weer een prachtig rit. Hopelijk blijft alles zo lopen gelijk het nu is.
De dag begon vroeg, om 6u was ik alreeds wakker en mentaal volledig klaar voor de eerste klassieker dit jaar voor wielertoeristen namelijk Kuurne-Brussel-Kuurne. Na een stevig ontbijt begaf ik mij al vroeg in de ochtend de snelweg op richting Kuurne.
Met een klein beetje nevel over de velden wist ik al zeker dat het een prachtige dag ging worden. Eenmaal aangekomen ik Kuurne kon ik niet rap genoeg op de fiets zitten om te vertrekken. Het was net of ik voor de eerste keer terug op de fiets mocht rijden.
Om 8u stipt vertrok ik dan voor een tocht van 85Km, op het eerste zicht was het geen al te lastige rit, dus duwde ik het tempo meteen de hoogte in en kwam al rap tot de veronderstelling dat er mij niemand volgende. De één na de ander haalde ik in, even dacht ik ben ik zo goed of ben ik hier al mijn krachten al aan het opsouperen voor straks.
Na een korte twijfel besloot ik toch door te zetten met de gedachte we zullen wel zien wat er volgt. Na 30Km fietsen over prachtige wegen kwam ik aan op de eerste helling. Op het eerste zicht een makkie,een paar keer duwen en je was boven (dacht ik). Na een paar honderd over betonbaan te hebben geklommen dacht ik dat we boven waren, maar niks bleek minder waar, plotseling ging de baan linksaf op de kasseien en dan zag je dat het nog hele weg klimmen was over die verdomde kasseien en hier ben ik dan ook voor het eerst in het rood geweest dit jaar. Eenmaal boven was ik blij dak er vanaf was, was dat een lastige en smerige klim. Na een ruime afdaling ging het al vlug richting bevoorrading waar ik maar 2min heb stil gestaan want ik wou het goede gevoel niet verliezen. Op de volgende 2 hellingen tiegemberg en nokerenerg was ik echter echt aan het spelen met de pedalen. Eenmaal nokereberg over was het nog een kleine 20Km tot de streep waarvan een klein gedeelte langs het kanaal met de wind tegen natuurlijk.
Om 10u 42min kwam ik aan in Kuurne achter er meer dan tevreden dag, hopelijk blijft de conditie op dit peil en kan ik die nog wat aanscherpen in Spanje volgende week.
Vanaf morgen is het zover dan gaat het wielerseizoen 2012 terug echt van start. Ksta al terug te popelen om over onze Vlaamse wegen te scheuren en er een mooi seizoen van te maken. Hopelijk zullen de weergoden ons dit jaar even hard bijstaan als vorig jaar.
Ik ben De Backer Frédéric
Ik ben een man en woon in Wetteren (Belgie) en mijn beroep is Teambegeleider op ECG.
Ik ben geboren op 16/04/1983 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wielrennen.
U kan ook sponseren per kilometer en dit voor het goede doel 1euro/km op
Rekeningnummer: BE84 7450 4178 6659
en wat cornflakes. Na het ontbijt vertrokken we naar Brugge om daar de start te kunnen nemen van de ronde. Eenmaal in Brugge ging het allemaal heel snel voor ik het wist zat ik op de fiets en was ik op weg voor mijn Ronde van Vlaanderen. Al na enkele kilometers rijden kwam ik al gauw 2 bekende gezichten tegen namelijk Tessa en Willy (ook deelnemers aan de Tour de France) al snel pikte ik aan en besloten we om er samen tegenaan te gaan. Het weer zat ons de hele dag niet echt mee, het was de hele dag grijs en koud telkens we stil stonden aan een kruispunt of bevoorrading kreeg ik al rap kou. Dus niet te lang stilstaan was de boodschap, eenmaal voorbij de 2de bevoorrading kon de ronde echt beginnen met als eerste hellingen de molenberg, rekelberg, berendries en de valkenberg. Na deze 4 hellingen had ik niet echt een goed gevoel met de gedachte dat het zwaarste nog moest komen was ik benauwd of ik dit wel volledig tot een goed einde kon brengen. Maar eenmaal mijn zwart beest de koppenberg te hebben bedwongen kwam ik er plotseling door en ging het beter en beter. Samen met mijn 2 metgezellen reden we verder richting Oudenaarde. Op ongeveer een 60Km van de finish stonden mijn ouders mij op te wachten met een paar verse drinkbussen en wat voeding, want zat al een tijdje zonder eten of drinken. Na deze kort stop reed ik verder naar Ronse voor de laatste controle vlak voor de kruisberg. Nu stonden er nog maar 3 hellingen op het programma maar na 220Km kunnen die behoorlijk pijn doen. Als een bezetene vloog ik naar de voet van de oude kwaremont waar ik nog eenmaal alle registers open trok tot boven. Eenmaal boven was het dalen tot aan de voet van de paterberg en gelukkig dat die maar 350m lang is want op het steile stuk voelde ik wel degelijk mijn benen pijn doen. Maar ik was boven en moest nu enkel nog tot in Oudenaarde rijden en dit met tegenwind dat deed pijn. Met een goed gevoel en niet kapot gereden waren we alle 3 blij voor de mooie dag die we samen hadden beleefd. Maar hetgeen waar ik wel mijn hoedje voor afzet was voor Tessa nog nooit 220Km gereden en nog nooit één van de helling opgereden en dit deed ze nu wel in 1 dag. Nogmaals Tessa Proficiat!
Nog voor dat mijn wekker afliep deze morgen was ik al wakker en stond ik terug te springen om te gaan fietsen. Na de rit van gisteren had ik weinig tot geen last vandaag in de benen. Toch stonden er wel enkele kuitenbijters op het programma namelijk: de eikenberg, wolvenberg, ledeberg en de molenberg als laatste in het rijtje. Dan had je ook nog de bekende kasseistroken zoals de haaghoek, paddestraat, lippenhovestraat en de lange munte als afsluiter. Ik vertrok weliswaar deze morgen omstreeks 8u samen met een ouwe getrouwe vriend wielertoerist van bij WTC Lambroek Willy Beeckman.
De dag begon vroeg, om 6u was ik alreeds wakker en mentaal volledig klaar voor de eerste klassieker dit jaar voor wielertoeristen namelijk Kuurne-Brussel-Kuurne. Na een stevig ontbijt begaf ik mij al vroeg in de ochtend de snelweg op richting Kuurne.
was ik echter echt aan het spelen met de pedalen. Eenmaal nokereberg over was het nog een kleine 20Km tot de streep waarvan een klein gedeelte langs het kanaal met de wind tegen natuurlijk. 
