dat ik slecht te been ben, daar bestaat unanimiteit over. ik voel ook niet de neiging om dat te betwisten, meer nog, ik vertel het spontaan als ik iemand op bijvoorbeeld het internet leer kennen. doordat ik ook de FOD sociale zaken hiervan heb weten te overtuigen, bezorgden zij mij ook een parkeerkaart voor mindervaliden. hier in de buurt zijn een zestal parkeerplaatsen die voorbehouden zijn voor eigenaars van zo'n kaart. niet voor mijn deur, inderdaad, maar als ik niet spontaan parking vind voor mijn deur, rijd ik die parkeerplaatsen af. zoals ik in een eerder bericht vermeldde, bel ik de politie als er mensen ongeoorloofd parkeren op de voorbehouden plekken.
die avond kwam ik rond elf uur thuis van het vrijwilligerswerk. geen plaats in mijn straat, na twee toertjes reed ik naar de dichtstbijzijnde plek, die vrij bleek. ik maneuvreerde mijn auto vlotjes binnen de lijnen, zodat er ook nog een plek voor en na die afgelijnde parkeerplaats was. plots daagt er achter mij een kleine auto op die meer dan assertief met zijn grootlicht gaat knipperen. ik doe niks, had ook niet geweten wat ik had moeten doen en waarom. na wat meer lichtspel rijdt de auto wat vooruit en gesticuleert een vrouw op leeftijd met haar parkeerkaart. ik neem de mijne ter hand om haar te pareren, wat geen succes bleek, afgaand op haar giftige blik. ik zoek de sleutel, draai hem in het contact om om mijn raam open te kunnen schuiven.
"dat is hier mijn plaats." "nou, ik heb ook een invalidenparkeerkaart, mevrouw." "ik heb deze plaats gekregen." "die plaatsen staan niet op naam mevrouw." "maar enfin, dit is echt heel belachelijk." "nee, mevrouw, iedereen die zo'n parkeerkaart heeft, mag hier parkeren." "ik woon hier." "en dan, mevrouw?" "ok, 't is goed, ik rijd naar de politie." "u doet maar wat u niet laten kan" wou ik antwoorden, maar de lichten waren al de hoek om gedraaid. zelf even met de politie gebeld, de blauwe lijn, om bevestigd te horen dat die parkeerplekken helemaal niet persoonlijk zijn. zoals ik vermoed had, maar goed, beter zeker dan overtuigd.
wanneer ik de hoek met mijn straat bereik, merk ik dat de vrouw daar een parkeerplek vond. "sorry voor daarnet, mevrouw, het was zeker niet kwaad bedoeld." oostindische doofheid en slecht stappen. benieuwd of ze daar twee parkeerkaarten voor krijgen zou, dan.
