het is nu iets na twee uur en ik zit in mijn auto die ik best illegaal op een stoephoekpunt geparkeerd heb, te wachten op de politie. ik maak er echt een gewoonte van: als ik in de omgeving van mijn woonst geen parkeerplek vind, rijd ik naar de invalidenparkeerplaatsen twee straten verder en wanneer die ingenomen zijn door gewoonvaliden - hoe heet anders de tegenhanger van de modern eufemistische andersvalide? - bel ik de blauwe lijn, een groen nummer van de antwerpse politie voor minder urgente hulpvragen en zo aan de arm der wet, die wel voltijd bemand dan wel bevrouwd wordt. dat ze iemand langs zullen sturen en hoe mijn naam was - voor het daadwerkelijke gesprek een bandje dat me waarschuwde dat teneinde de hulpverlening te verbeteren het gesprek opgenomen zou worden (een mens zou wel heel erg op zijn uitspraak gaan letten en heel beleefd zijn tegen meneer of mevrouw aan de andere kant van de lijn) - en dat de wachttijd afhing van eventuele dringende oproepen, die dus voorrang moesten krijgen. nu zit ik dus hier in mijn fiat te verkleumen van de kou en te hopen dat er snel iemand in uniform komt opdagen - nee, ze verschijnen steevast in duo... dan walkie-talkieën ze eerst met het commissariaat en wordt de nummerplaat opgezocht in de computer daar, waarna ze eerst proberen aan te bellen indien de misdrijver in de buurt gevestigd is. wordt de deurbel niet door openen ener deur gevolgd, wordt de sleepfirma gebeld en komen die mijn plaats ruimen - nu ja, heel persoonlijk is ze ook weer niet, maar goed... gelukkig gaat de batterij van mijn mac lang genoeg mee om het wachten wat surfend door te brengen, nog gelukkig is hier onder de naam 'werkplek' een onbeveiligd en dus makkelijk torgankelijk netwerk te vinden. koud blijft het echter wel - ach ja, een mens moet er wat voor over hebben om zijn medemens een geweten te schoppen, of in concreto een geweten te laten slepen, en ik hoop maar dat ik er anders dan louis paul boon niet de bijhorende gedachte 'wat heeft het nog voor zin' op zal moeten laten volgen...
