Ik ben Just me, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tosca.
Ik ben een vrouw en woon in een dorp bij de stad () en mijn beroep is teveel om op te noemen.
Ik ben geboren op 28/05/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en af en toe wat tekenen. Misschien zou het beter omgekeerd zijn....
Fantasie.
Romantiek.
Eén zoon, twee dochters.
Jong van geest.
Psychiater in een volgend leven misschien.
Parelstuif
Ongefilterde spinsels van een echte Brusselse. Romantiek en fantasie en tussendoor veel shit. Een heel klein tikkeltje van de Marollen.
10-03-2011
LEVENSLESSEN
Mijn levensles (denk ik) : Wie het kleine niet eert is het grote niet weerd... of tevreden zijn met eenvoudige dingen, ... Door mijn job als inside sales executive ben ik tot de conclusie gekomen dat ik eigenlijk op een iets te grote voet leef en nog eenvoudiger moet worden. Ik geef te gemakkelijk geld uit,... Anyway, het geluk ligt ook in de kleine dingen.
Iemand roddelde : "Die vent gaat met meisjes die half zijn leeftijd zijn..." Mijn commentaar : "Ik voel wel dat hij aangetrokken wordt door jong..." Meer en meer denk ik dat ik de mensen soms echt aanvoel. Fijn natuurlijk, maar het mag nooit voyeuristisch worden.
dat ik meereed als mijn zoon achter het stuur zat. Mijn partner maakte af en toe wat opmerkingen. Ik was heel tevreden en ook een beetje trots op hem. Even later een belletje van ons ma. Een oude mevrouw zag haar rekening lichter worden met 800.000 euro. Wie of wat? Hoe of waarom? Op het werk stort ik mij in een nieuw project. Ik verkoop de pannen van het dak. Iedereen zegt ja behalve zij die neen zeggen. Dat is een prima filosofie. Everybody say yes, yes, yes... Maar we blijven wel eerlijk en transparant.
Vandaag bevond ik me in een déjà-vu vacuum. Of waartoe computers kunnen leiden. Een beetje matrix-achtig. Soms ben ik een zeer virtuele vrouw. Misschien ben ik teveel met de "overkant" bezig. De hemel. Het dodenrijk. Michelleke. Of onze pa die nu precies één jaar dood is. Dood en leven zijn verweven. De sluier is flinterdun. In het déjà-vu vacuum voelde ik mij gestuurd. Door hogere entiteiten? Er is iets, er is zoveel... We weten nog zo weinig. Het gaat jullie goed, daarboven...
en toch gaat ze sterk door het leven. Een sterke vrouw... Wat bewonder ik haar. Al ken ik haar niet zo goed. Ons ma viert de verjaardag van een kleinkind en denkt aan de dood van haar man. 1 jaar geleden. Ik heb vandaag gewerkt en was blij dat ik kon werken. Vrijdag heb ik recup. Gelukkig want ik moet dan naar een controlearts van de RVA. Morgen moet ik nog een boel administratie in orde brengen. Als ik niet naar de controlearts ga, word ik uit het systeem gezet. Na 25 jaren werken. Belgische sociale zekerheid, ik vind het (sorry folks) echte kloterij. Ik betaalde jaren voor een bioscoopticket en mag nu niet of nooit meer in de bioscoop. Ik betaal nu ook nog voor dit bioscoopticket, want ik werk, zelfs op zaterdag. Gelukkig heb ik voorlopig werk en zal ik misschien gaandeweg van een hobby een beroep kunnen maken. Inmiddels sponsor ik ingenieursstudies, een aso-opleiding. Toch voel ik me sterker worden. Ik relativeer alles, alles komt ooit wel op zijn pootjes terecht. Die van daarboven waakt over mij en pikt me altijd weer op als ik dreig te vallen.
