Deze ochtend ontbijt met keuze uit confituur of confituur en een iets minder ferme madam voor de bediening (dit opnieuw voor het thuisfont).
De publieke belangstelling bij het vertrek was minimaal, een plaatselijke vrouwelijke fan van Danny die nog gauw een fotootje wou trekken van haar idool, niet te na gesproken.
Vertrokken onder een loodzware grijze hemel, openden de weergoden reeds na een paar km de hemelsluizen. Eens te meer waren we goed voor een paar uurtjes fietsen in de regen. In het peloton deed een gerucht de ronde dat het in Ibiza op dat ogenblik 26° was. Iedereen was het er volmondig over eens dat dat te warm was om in te fietsen.
Er werd vrij rustig gefietst, maar toch konden kris en Ignace hun stijgende vormcurve niet wegsteken. Opvallend wasdat enkele outsiders zich opvallend gedeisd hielden met het oog op de zware rit van morgen: ik denk aan Philippe VC, Danny, Filip DT, Geert P en Danny. Ook Jeroen verklapte dat hij morgen wil stunten en wie Jeroen kent .
De echte toppers lieten vandaag echter niet in hun kaarten kijken, behalve dan Bart, die met 6 stops een duidelijke optie nam op de trofee kleinste blaaske van het peloton , op één stop gevolgd door Jamme en op 2 door ondergetekende.
s Middags had ons reeds eerder genoemd supercateringsduo Willy en Mireille een etablissementje gevonden waar we een boterhammetje mochten eten. Toen de robuuste cafbaas onze ruige bende zag komen aanrukken met dozen en zakken en ganse pakken benodigdheden voor onze schranspartij, werden we beleefd doch kordaat opnieuw naar buiten verwezen; het smaakte er niet minder om.
In de namiddag bleef het min of meer droog.
Ikzelf had nog het genoegen lek te rijden (en gaf daarna een demonstratie van hoe je vakkundig een nieuw binnenbandje steekt gelukkig was er good old Jamme om mij uit mijn lijden te verlossen) en ook Danny was hetzelfde lot beschoren.
Om 16.OO u kwamen we aan te Saint-Dié met 148 km op de teller aan 27 km/u gemiddeld met 1150 hoogtemeters.
We waren opnieuw moe, nat en (uiteraard) tevreden.
Gisteravondgoed gegeten (er bleef geen frans brood meer over) en bediening door een knappe Française (dit vooral ten behoeve van het vrouwelijk thuisfront). Desondanks iedereenmin of meer op tijd in bed en met de vooraf afgesproken partners.
Het degelijke ontbijt werdopgeluisterd door een show van Peppie Jamme en Kokkie Ignace;gans Charleville-Mézières kon meegenieten van de grote discussie over wie het meest gesnurkt had, wie het meest plaats had ingenomen in het krappe bedje, wie wie geambeteerd had, enz .(discussie die s avonds verder gezet werd).
In tegenstelling tot gisteren ,viel er vandaag heel wat te beleven; deze etappe zou de platste van de reis worden, maar blijkbaar is plat een heel rekbaar begrip en de eerste 5O km kenden geen meter vlak. Amper gestart, was het ondergetekende die op de eerste noemenswaardige helling voor een eerste speldenprik zorgde; de brug van ongeveer 1OO meter bezorgde hem onmiddellijk de virtuele bolletjestrui.
Ook op de 2de, iets meer noemenswaardige, klim van de dag, zorgde De Adelaar van de Peperstraat vooreen verrassing door met een snedige demarrage de favorieten het nakijken te geven.
Een paar kilometer verder noteerden we de eerste noemenswaardige ontsnapping:ons aller voorzitter Ignatio I, duidelijk in een betere dag na zijn eerste nachtje met Jamme, trok ten aanval met topfavoriet Davy in het wiel. Op de lange rechte wegen raakten zij echter nooit uit het zicht van het peloton, waar Bart en Geert (uiteraard) het tempo strak hielden. Na ettelijke kilometers hielden Ignatio I en Davy het dan ook wijselijk voor bekeken en lieten zich inlopen.
Na 6O km grote opschudding in het peloton; outsider Philippe VC smakte keihard tegen het asfalt en bleef bewegingloos liggen. Bloed stroomde uit zijn atletisch lichaam (mooiassorti met zijn kledij) en de plaatselijke tifosi kwamen toegesneld. Paniek alom, totdat onze dappere kerel rechtstond en meteen vroeg of er niets aan zijne vélo mankeerde. Phillippe werd nog even tegen het asfalt gedrukt om fotograaf Bart toe te laten een fotootje te trekken. Phillippe kon zijn tocht verder zetten, een spoor van bloed achterlatend.
Na 85 km had het cateringbedrijf Willy en Mireille voor een overheerlijke overvloedige en volop gesmaakte picnic gezorgd . De laatste hapjes werden nog weggespoeld toen we de eerste druppels van onze reis mochten voelen. Vlug de regenjasjes aan en weer de fietsop om in gestrekte draf richting Flirey te fietsen. Het zou blijven regenen tot een paar km voor Flirey.
Na 14O km opnieuw een primeur; deze was weggelegd voor Geert DC die heel blij was toen hij plat mocht roepen.
Net daarvoor was er nog een aardige klim waar de favorieten een eerste maal echt in hun kaarten lieten kijken; Davy, Bart en Geert kaapten de hoofdprijzen weg, net voor de moedige maar onfortuinlijke , en door het hevige bloedverlies fel verzwakte Phillippe Van Crombrugge.
Om 15.45, na 166 km en 1300 hoogtemeters aan een gemiddelde van ruim 28 km/u, kwamen we aan in L Auberge de Flirey : nat, moe maar uiteraard tevreden.
S Avonds toen de uitgetelden al in dromenland verkeerden, begonnen de dapperen aan een spelletje poker. De nog steeds uitermate verzwakte Phillippe haalde met een laatste alles of niets poging toch nog de winst naar zich toe. Hij zou dromen over chips, en verhogen met 10. Wim ging met een nieuwe badkamer naar huis. De rest ging berooid naar bed.
Vertrokken om 8u3O aan het kerkplein onder een bewolkte hemel en na royale zegening door E.H. deken, spurtte ons dertienkoppig grupetto de kerkstraat omhoog. De massaal opgekomen vrienden en familieleden keken bewonderend toe; Davy en Wim hadden voor een verrassing gezorgd en voor iedereen een azuurblauw italo-belgisch truitje meegebracht zodat niemand er kon naast kijken: deze groep rijdt naar Varese.
Al meteen na de start Ronde Van Vlaanderentoestanden: supporters die zich na het vertrek onmiddellijk naar de wagens haasten om hun favorietenwat verder nogmaals te kunnen aanmoedigen. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat dit fenomeen voorbij Heldergem voorbij was. Vooral ons Wimmeke kreeg het daar kwaad, zeker nadat hij tot de constatatie kwam dat zijn liefje niet volgde met de wagen.
Over het ritverslag kan ik kort zijn; er gebeurde niets, zelfs geen platte band. De wind zat schuin mee en ondanks de glooiende wegen ging het goed vooruit. Na 85 km vonden we een gezellig terrasje (Saint-Christophe) en zowaar kwam il sole te voorschijn om ons na de middag te blijven vergezellen. Na 172 km met een gemiddelde van 28,5O km/u en 1750 hoogtemeters kwamen we om 15.45 u aan te Charleville-Mezières.
De ganse dag werd er in groep gereden ( zoals E.H. deken gevraagd had), er waren geen noemenswaardige ontsnappingen (behalve voor plaspauzes) en ook voor de bergprijs waren geen punten te verdienen.
Maar ondanks de wapenstilstand werden op de laatste helling van de dag de degens toch eens gekruist. Vooraan kwam er niet echt afscheiding. Achteraan des te meer! Nadat Wimmeke eenzaam als laatste bovenkwam (Is hij hier een camion zand in de ogen aan het strooien?) werd er in gestrekte draf koers gezet naar Charleville-Mézières.
Dit was het voor vandaag. Morgen wacht een nieuwe etappe.
Binnen 36 uur zitten we al op onze fietsefiets! en parelen de zweetdruppels al op ons voorhoofd (of zouden het regendruppels zijn). Johan heeft beloofd dat het droog gaat blijven!
Vergeet morgen allemaal niet om 20u bij Jeroen uw bagage te gaan afzetten. Ik zal proberen de remorque niet te vergeten ... Ignace heeft permissie om te laat te komen!
Nu nog rap de inhoud van mijn valies op een grote hoop gooien, en beddeke in. rusten rusten rusten, voor die laatste zware werkdag van morgen
Het weerbericht: Donderdag en vrijdag wordt het koel met opklaringen maar vaak ook veel wolkenvelden die vanuit het noorden het land binnen trekken. In het noorden en het oosten van het land kan daar eventueel een spatje regen uitvallen. Elders blijft het droog. De maxima halen met moeite 14 of 15 graden.
Zaterdag is er doorgaans veel bewolking en neemt de buienkans geleidelijk toe vanuit het zuiden. Zondag gaat het dan uiteindelijk overal regenen. Het wordt wel iets zachter met maxima tot 17 à 18 graden.
Dat ziet er dus niet zo heel erg fantastisch uit ... Nuja het is nog 3 dagen, het kan altijd nog beteren niewaar? Als we het allemaal eens lief vragen aan hierboven misschien, en met de zegen van meneer den deken moet die zon tevoorschijn komen!
Het weer voor zondag in de Vogezen: Wisselvallig, de temperatuur gaat dalen naar 17°
En voor de rest ... druk druk druk
Valies maken, hotels checken, vluchten inchecken, fiets kuisen, naar de kapper gaan, enz enz enz. Maar alles komt in orde! Als jullie zorgen voor mooi weer, zorg ik voor al de rest.
Om met het weerbericht te beginnen : Dat ziet er nog altijd behoorlijk goed uit. De meeste voorspellingen gaan uit van zo'n 15 à 18 graden overdag. Het wordt dus een beetje frisser, maar het zou relatief droog blijven. Dus dat komt wel goed, hoop ik.
Het weekend staat voor de deur, dus dat betekent dat de Vareseboys een laatste keer zich gaan geselen. Uiteindelijk gaat iedereen samen voor joker spelen zaterdag, en zondag volgt dan de klassieker naar Ronquières. Zaterdag rustig en opt gemakje, HOOP IK, zondag nog eens een laatste keer de krachtenkelk tot op de bodem ledigen. En daarna is het uitrusten geblazen, en valiezen maken.
Voor de fans van mijn nieuwe witte schoenen: Deze raken stilaan ingereden, ze zijn zelfs al een beetje vuil! oh ramp!
Nog een laatste mededelingske voor het slapengaan. Kom allemaal zondag binnen in 't Torenhof. Het roadbook is af, en zal u dan plechtig overhandigd worden.
Ziezo en nu verder aftellen tot vrijdag ...
Tot straks 8u op 't kerkplein pfffffff ZOOOOO VROEEEEG ! ! ! ! !
Hier kan iedereen onze belevenissen volgen op onze weg naar Varese.
Binnen 9 dagen is het zover. Idereen zal al een beetje bezig zijn met uitkijken naar 5 juni. Nog maar 5 dagjes werken Dat klinkt toch al niet slecht ...
Er rest ons nog één weekendje om die conditie naar ongekende hoogtes te jagen. Sommigen hopen dat te doen door zich af te beulen in de dardennen. Andere jokers houden het dichter bij huis. Nog anderen beperken zich tot het gaan eten van nen ijskrijm aan de zee. We zien in de Alpen wel wie de beste voorbereidingskoers gekozen heeft ...
En dan nog een klein woordeke over het allerbelangrijkste met betrekking tot onze expeditie ... Het weer: Deze jongen zag vandaag een geplande training letterlijk in het water vallen! Het is ondenkbaar dat ik met mijn nieuwe witte schoenen in de regen ga rijden! Morgen meer geluk ... Het is nu dus te hopen dat het weer binnen negen dagen een beetje omgeslagen is:
Het weerbericht voor vrijdag 5 juni: Grote kans op overgang naar licht wisselvallig weer met geregeld zon en temperaturen aanhoudend rond of enkele graden boven normaal.
En tot slot kijken we nog even vol heimwee terug naar onze laatste grote expeditie: Venetië 2003. In bijlage vind je enkele foto's die bij de meesten nog wel belletjes zullen doen rinkelen.
Dat klinkt toch al niet slecht ...
