tien uur, k ben een beetje nerveus hieraan te beginnen, dit is voor iedereen leesbaar ja?... ik heb hier helemaal geen ervaring mee maar vind toch dat ik met de tijd meemoet. zo oud ben ik trouwens niet. k voel me eigenlijk juist zoals een teenager en dat is op velerlei vlak. daar zal ik dan verder maar niet over uitwijden. hier kan ik dan misschien van vandaag mijn ervaringen, positieve en negatieve, op kwijt. beter dan naar een psychiater gaan... Wel, ik ben na vele jaren in het buitenland gewoond te hebben (derde wereld land) met mijn kinderen terug in belgie verzeild geraakt. mijn kinderen verdienen een stevigere grond onder hun voeten als vertrekpunt, waar wij woonden was er zeker geen standvastigheid. we zijn nu ongeveer een maand terug. ik ben al meer dan twee weken aan het werk en de kinderen zitten al op de tweede school. er zijn tot hiertoe drie struikelblokken geweest: de kinderen ondergingen veel te veel spanning om op een nederlandstalige school te zitten, mijn werk valt de ene dag mee en de andere dag tegen (gek, maar t lijkt echt om de andere dag af te wisselen) en ten laatste maar zeker niet de minste frustratie is terug thuis wonen bij mama en papa: nu versta ik dat ik als achtien jarige het huis uit wou en er nooit meer teruggekeerd ben op permanente basis! amai mijn papa is streng met mijn kinderen; zij zijn tot hier toe misschien wel een beetje te losjes opgevoed maar nu krijgen ze het te verduren... arme kinderen. aan de ene kant is meer discipline wel goed want hun papa is er hier niet bij. ik sta er alleen voor en dat komt toch niet zonder problemen. Enfin, dankbaarheid en heel veel geduld zullen wel helpen  om ons erdoor te slaan! Nu roept mijn bedje...een stuk chocola zou lekker zijn maar een heerlijke meneer nog beter! ach dat komt ook nog wel...