Het is gedaan. Het duurde 3 maand en plots zonder nadenken is hij vertrokken en niet meer weer gekeerd. Bindingsangst? Ik weet het niet. Het doet gewoon heel veel pijn, diep van binnen heb ik het gevoel dat er een stuk is weggerukt. Het is nu een maand gedaan en ga afstand vanhem beginnen nemen. Tot nu toe zag ik hem 2 keer in de week. Iedere keer voel ik me slecht als hij weg gaat en tegen de tijd dat mijn hart terug genezen is staat hij hier weer. Dat ben ik beu maar ook als hij me 2 keer in de week ziet en me knuffelt en kust als hij bij me is wil ik niet meer. Het is alsof we nog een relatie hebben. Op die mannier gaat hij mij niet missen en zeker niet beseffen wat het is om mij te verliezen. Ik had vandaag met hem afgesproken maar heb afgebeld. Flink van mezelf. Ik heb hem zelf al 2 dagen niet meer gehoord!!! amai.. goe bezig zou ik zeggen!! En, bovenal.. hij vertrekt voor zijn werk naar Londen deze nacht. Ik ga hem zeker niet uitzwaaien of dergerlijke. He's allone and he has to know!!! Dan zie ik hem een week niet! Een week zonder hem gaat me denk ik wel een goede recovery geven ;) Ik heb wel afgesproken met hem om zaterdag iets te doen als hij terug is van zijn reis. Ik vraag me nu al af wanneer ik hem dan best bel voor af te spreken. Hij zou me eigenlijk moeten bellen. Maar hem niet bellen zal denk ik zeer moeilijk zijn. Nochthans na vandaag is er altijd nog een dag en zie ik hem die zaterdag niet dan zal ik hem waarschijnlijk wel een andere keer.
Toch ik wil hem ergens nog terug, dit is een soort methode om hem terug te winnen. We zullen zien of afstand houden helpt.
