Aan al onze LIEVE vriendjes en vriendinnetjes moeten wij met spijt in onze hartjes melden dat
1 We terug zijn in Belgie. 2 We een beetje dom zijn geweest omdat we al jullie berichtjes die via het gastenboek werden gestuurd NU PAS (DOMDOMDOM) hebben ontdekt. 3 Met weliswaar een eervolle vermelding voor Kapitein Jezuskonijn.
WE ZIJN ECHTIG EN'T ECHTIG ZEER ONTROERD DOOR AL JULLIE BERICHTJES, DANKJULLIEWEL
TOT ZEER BINNEKORT ALLEMAAL
DOOOEEEEEEIIIIIIII
16-09-2009 om 14:40
geschreven door Bruno&Wiene
15-09-2009
the last, but glorious days!
Haaj there!!
Het is ni echt meer de moeite om hier nog iets te schrijven, want morgen zijn we weer terug in het Belgie-land! Maar voor de mensen die toch nog nieuwsgierig zijn naar wat we deze laatste twee weken gedaan hebben, here it comes:
Adelaide was een heel Europese stad, dus we hadden het daar al snel gezien. Het meest van onze tijd hebben we dan ook besteed aan het zoeken naar een auto om naar Sydney te rijden. Gelukkig was da ni al te moeilijk en we hadden al snel een prachtige backpacker-van die voor 8 dagen volledig van ons was. Met het busje hebben we dan van Adelaide naar Melbourne gereden, daarna naar Canberra om aan te komen (prachtige uitzichten op de Great Ocean Road!)in Sydney, al bij al zo'n 3000 km (eigenlijk heeft Bruno gereden aangezien Wiene rijbewijsloos is). Onderweg besefte we nog maar eens da we blij waren da we geen 'van' voor de hele 2 maand hebben genomen, want in zo'n kleine ruimte word je elkaar al snel beu en komen er irritaties. Ook verlies je soms veel tijd met fout te rijden, zoeken naar campings, ... Onderweg hebben we wel enkele avonturen meegemaakt:
- Terwijl we reden, regende het de hele tijd (waren wij even blij dat we in de auto zaten), waardoor alle camping-gronden heel erg nat en drassig werden. Toen we dachten slim te zijn en ons in de hoek van de camping naast het hek te zetten voor bescherming zijn we dan ook helemaal vast komen te zitten in het moddergras (want door het hek kreeg die plaats nooit zon om te drogen). Aangezien Wiene ni kan rijden, was het haar taak om te duwen terwijl Bruno alle voetmanoeuvers deed. Jammergenoeg weten we da Wiene een armkracht heeft van 0 dus de auto bewoog geen centimeter. Toen had Bruno het sublieme idee om van rol te wisselen en Wiene achter het stuur te zetten. Haar hartslag was ondertussen al rond de 500 terwijl Bruno probeerde uit te leggen welke pedaal wat was, hoe in achteruit te zetten, blabla. Anyway, Wiene bleek een natuurtalent te zijn (of mss is rijden gewoon echt niet zo moeilijk?!) en na een tweetal pogingen waren we verlost en was Wiene helemaal klaar voor haar rij-examen!!
- Dan wat minder goed nieuws: Op onze rit hebben we het nationale park de grampians bezocht. Heel mooi en Lord-of-the-Rings achtig (vooral door bijdrage van het weer wa heel mistig was met een klein, dun zonnetje en regen). De main population van de Grampians bestaat uit kangeroes. Je ziet die overal langs de weg eten, hoppen en gewoon genieten. Heel leuk om door te rijden want dan voel je je echt in Australie. Nu waren we aan het rijden en aan de kant was er een klein, mager kangeroetje aan het kijken naar ons. Dus wij vertragen een beetje om hem ook te bekijken en toen vond die het leuk om voor de auto te springen. Met als gevolg da Bruno en Wiene nu een dode kangeroe op hun geweten hebben. Het was heel triestig en spijtig en we werden er nogal stil van, ma er was niks wa we anders hadde kunnen doen dus ja...
- We hadden geen verzerkering en we hebben een putje in onze voorruit gemaakt (door een opspringend steentje), dus wij dachten dat het een dure bussiness ging worden, ma de auto-checker had het nie eens gemerkt!
Melbourne en Canberra zijn ook normale, Europese steden. We hebbe gewoon een beetje rondgewandeld in hun centres, maar heel verschillend van Brussel was da nie echt. Het lijkt wel heel leuk om daar te wonen en de mensen zijn echt super vriendelijk. Canberra is de hoofdstad van Australie en daar waren dus ook alle regeringsgebouwen wat ook wel eens leuk was om te zien.
We hebben uiteindelijk maar 1 eilandje gedaan van die we wouden doen: Kangeroe-island. Dit eilandje ligt dicht bij Adelaide en was heel mooi. We hebbe daar tussen de zeehonden op het strand gewandeld, pinguins naar hun nestjes zien lopen, dolfijnen en walvisen gespot, onze eerste echt actieve koala gezien (normaal slapen die alleen maar altijd), en nog zo van die leuke dingen gedaan. Ook was onze gids fout gereden waardoor we de ferry naar mainland gemist hadden, hihi.
Nu zijn we in Sydney en over exact een kwartiertje komt de taxi om ons naar de luchthaven te brengen om weer huiswaarts te keren. We zitten in het appartementje van Tony en Kate, het koppel da we ontmoet hadden tussen Alice en Adelaide. Het is hier heel leuk geweest, vooral omda zij zo grappig zijn! Ze hebben ons rondgeleid rond de stranden van Sydney (heel raar om zo mooie stranden, zo dicht bij de stad te hebben). Voor de rest hebben we gewoon nog wat rondgewandeld en geshopt.
Alles is nu gepakt en we zijn onder elke kilolimiet dus das goed!
Ziezoooo, de laatste blog voor deze reis! Het was echt super leuk, maar we hebben nu ook wel zin om jullie weer allemaal terug te zien, dus tot morgen!!
ps: er zijn nieuwe fotoos op de fotosite! Een selectie van een selectie van een selectie! www.brunowiene.myphotoalbum.com
15-09-2009 om 05:22
geschreven door Bruno&Wiene
30-08-2009
vliegen die vliegen waar vliegen helemaal ni mogen vliegen!
Helloow allemaal,
Er is intussen alweer veeel gebeurd. We hebben in korte tijd enorme afstanden afgelegd, veel leuke mensen leren kennen en onze winterkleren weer moeten bovenhalen. We zijn namelijk van het topje van Australie naar de bottom van Australie gereden en hier (In Adelaide) is de winter koning!
Dus hier volgt het verhaal van noord naar zuid, van topjes en shortjes naar jeans en jassen (en regen).
In Darwin hebben we beslist om een vakantie in een vakantie te houden en gewoon te genieten van het weer, het water en de laid-back atmosfeer die daar hing. Kakadu hebben we laten vallen omdat dat gewoon te duur was, maar hebben we vervangen door Litchfield National Park wat eigenlijk een beetje hetzelfde is (maar gewoon veel kleiner). Daar hebben we termietenheuvels gezien die tot 4 meter hoog gingen (wistjedatje: als je al het gewicht van de mensen in de wereld zou optellen, en al het gewicht van de termieten in de wereld zou optellen, zou het gewicht van de termieten 2 x meer zijn dan dat van de mensen!). We hebben daar ook onder verschillende watervallen gezwommen en in verschillende natuurlijke bubbelbaden gezeten, wat natuurlijk allemaal heel leuk was. De gids was wel iets minder en het was lang in de auto zitten, maar al bij al was het wel een leuke ervaring. Dat was eigenlijk het enige actieve dat we gedaan hebben tijdens ons verblijf in Darwin, dus we waren helemaal uitgerust en zelfs een beetje bored toen we naar het zuiden zouden vertrekken.
Dit hebben we gedaan met de Ghan, de beroemde trein van Australie (vergelijkbaar met de transsiberische express). De rit duurde 13 uur, wat neerkwam op twee dagen en een nacht. Het idee om de trein te nemen was dat we zo van het uitzicht konden genieten, maar het werd net iets te snel donker dus veel hebben we er niet echt aan gehad. Toch is het iets wat je gedaan moet hebben in Australie en je ziet mensen ook opkijken als je zegt dat je op de Ghan hebt gereisd, hoewel het dus niet echt spectaculair was.
De trein zette ons af in Alice Springs. Een stadje in het midden van de mega-outback van Australie. Hieruit vertrekken alle tours naar Ayers Rock en het zit daar dus vol toeristen. Toch heeft het stadje ook iets charmants, omdat je zo afgelegen zit van de rest van Australie. In Alice Springs hebben we voor de eerste gecouchsurfd (blijven slapen bij mensen die hun huis openstellen voor reizigers). Onze host was Sebastian en hij was... something different... Zijn beschrijving van zijn kamer (worse than baghdad) was nog een understatement. Je kon daar eigenlijk geen voet binnen zetten zonder op iets te stappen en onze zakken konden daar al helemaal niet binnen. We hebben efjes getwijfeld of we er wel mee zouden doorgaan, maar besloten dat een gratis overnachting (we zouden een week in Alice blijven, dus dan betaal je al meteen heel veel voor je hostel) toch voordeliger was dan het comfort van een hostel dat we nu zouden opgeven. De beslissing was net genomen en Sebastian was naar zijn werk vertrokken toen Bruno en Wiene de keuken gingen ontdekken. Niets was afgewassen en na een stap in de keuken schoten de muizen van elke hoek van de keuken naar hun schuilplekje. Anyway, toen was het er een beetje over en besloten we toch maar in een hostel te gaan slapen. Jammergenoeg was elk hostel in Alice volledig vol geboekt (want er was een soort van ter zee, ter land en in de lucht toestand gaande in Alice waardoor heel het stadje overcrowded was. Wat het precies was, is een beetje moeilijk uit te leggen maar moet je maar eens bekijken op de fotoos (die nog moeten komen)). Dus er zat niets anders op dan een klein hoekje proberen vrij te maken en ons daar te settelen. Het nieuws dat de douche net die morgen was stukgegaan was geen verassing meer en de wanhoop was nabij. Maar we hadden die avond met Sebastian en zijn vrienden in de lokale pub afgesproken en dat maakte het eigenlijk allemaal goed. Sebastian was heel grappig en zijn vrienden nog grappiger en dus hebben we van een heel leuke avond kunnen genieten waarna we zo moe waren dat we geen seconde meer aan de muizen hebben gedacht en waarna we gewoon zonder nadenken op de bedden ineen zijn gestort.
De volgende morgen zijn bij wijze van douche binnengebroken in de zwembaden van de verschillende hostels en hebben we voor de verandering gewoon nog maar eens een dag aan het zwembad gechilld zonder echt iets te doen. De laatste dagen in Alice had Sebastian vrij van zijn werk en kwam die ons oppikke in een rode convertable (geen idee wa voor auto, dus vraag het nie) met als nummerplaat starrzz. Hihi, daarmee zijn we naar een vriendin van hem gereden die dus blijkbaar mega-rijk was (de auto was van haar, en haar naam was zowaar Starr) en waar we twee dagen het luxe-leventje hebben geleid. Verwarmde jacuzzie, hondermiljoen dvd's, gratis eten (lekkerste aardappelpuree ooit!), ...
Maar na de week werd het toch weer tijd om te vertrekken. We hadden een vijfdaagse tour geboekt om van Alice Springs naar Adelaide te gaan via Ayers Rock en Kings Canyon en die dingen. En echt waar, de outback is prachtig. Helemaal niet zoals je zou verwachten. Het gaat van platte vlaktes die je toelaten zover te kijken tot je niet meer kan, tot heuvelachtig gebied, van droog gebied tot gebieden met struikjes, stenen, bomen,... Het is heel eentonig, ma tegelijk zo verschillend. En pas nu hebben we pas echt door hoe mega-groot Australie wel ni is!! We bleven maar rijden en rijden en rijden en rijden (Was Bruno even blij da we geen camper (oven) hadden gehuurd). Ayers Rock en Kings Canyon is something like you've never seen before. Daar word je echt een beetje sprakeloos van en voel je je even heel klein in die machtige natuur. Het enige mindere waren de honderden-duizenden-miljoenen vliegen die op je oren, mond, ogen, en elk andere beschikbaar lichaamsdeel komen zitten om je lastig te vallen. Normaal zijn de vliegen dood tijdens de winter, maar het is hier een exceptionele warme wintert geweest (zonder vriestemperaturen) waardoor de vliegen het allemaal overleefd hebben). Savonds zaten we rond het kampvuur en sliepen we in swags (een matras in een soort hoes) onder de sterren. Genieten, genieten, genieten! Wiene vond de groep en de gids wel iets minder, maar Bruno heeft er weer wat facebook-vriendjes bij (moest hij facebook hebben). :)
Vandaag zijn we aangekomen in Adelaide en is het weer back to the citylife en wintertime. We willen hier zo snel mogelijk het vervolg van onze reis regelen en ons haasten naar Sydney (want over een dikke twee weken is het alweer voorbij en is het weer veel te snel gegaan). We gaan waarschijnlijk (voor echt nu!) een camper huren en zo van Adelaide naar Canberra rijden via de Great Ocean Road. Ondertussen willen we ook nog enkele eilandjes doen en van de laatste dagen samen genieten. Vanuit Canberra pakken we waarschijnlijk de Greyhound (bus) naar Sydney waar we mogen blijven slapen bij mensen die we nu op de tour hebben leren kennen. In Sydney gaat Wiene een kleine koffer bijkopen en naar hartelust shoppen. Hier werd al een hele dag voor uitgetrokken in de planning dus be prepared voor een helemaal nieuwe Sydneaanse-garderobe!
Da was het! Geniet van de bijna-laatste vakantiedagen of geniet van het werk. Studeeeeer goed voor de tweede zit! En cease the day :)
G'night mates,
Wiene en Bruno
30-08-2009 om 11:10
geschreven door Bruno&Wiene
12-08-2009
de U-turn
Holaaa,
Como estais? Met ons gaat het nog steeeds goedjes! We zijn nu in Darwin en tussen de laatste blog en nu is er al heel veel gebeurd: we hebben met schildpadden gezwommen, we hebben de wildste zee ooit overleefd, we zijn bruin geworden, we zijn int zak gezet (travelagency's are the devil!), we hebben kangeroes geaaid en krokodillen gezien, we hebben groenepoepmieren geproefd, didgeridoo gespeeld, gedoken, gesnorkeld, gevlogen,...
De wilde zee en de schildpadden waren dus op de whitsundays. Zoals Carmel voorspeld had ging dat niet helemaal vlotjes. Een paar mensen waren na 10 minuutjes al volledig zeeziek. Bruno en Wiene waren echter volledig resistent, maar echt genieten was het toch niet. Het strand van een van de eilanden van de Whitsundays was wel heel mooi (op de whitsundays vind je het puurste zand van de wereld). En Bruno en Wiene (en nog een paar andere stoere kerels) waren de enige die het koude water trotseerde om te gaan snorkelen bij het koraal. We hadden de schildpadden dus helemaal voor onszelf. Bruno wou er eerst een soepje van maken, ma dan vond die die zo schattig en lief en knuffelbaar da we ze gewoon maar heel lang hebben achtervolgd.
Daarna hebben we weer maar eens een nachtbus gepakt naar Cairns om een beetje tijd te winnen. Het warme weer vloog ons rond de oren. Je kan je hier onder geen enkele omstandigheid inbeelden dat het winter is. Cairns is een zonne-vakantiestad. Overdag luieren bij het zwembad (in de zee mag je nie zwemmen door de haaien en de krokodillen), snachts uitgaan. Bruno en Wiene doen natuurlijk niet mee aan zulke nutteloze losbandigheden en houden het liever bij een rustige barbeque en leuke trivia-quiz (we waren vierde).
Vanuit Cairns zijn we met een groepstour naar Cape Tribulation gegaan. Cape tribulation is speciaal omdat dit de enige plaats is op de wereld waar twee natuurlijke wereldwonderen bij elkaar komen (great barrier reef en het tropisch regenwoud). We hadden een hele leuke gids die ons veel meer gaf dan eigenlijk nodig was zoals onze eerste didgeridoo les (niet zo makkelijk als het lijkt!), en eerste kennismaking met de groene mieren. Groene mieren hebben enorme nesten en zijn dus groen. Als je er eentje van pakt en dan met je tong zen poep raakt dan krijg je een soort van citroensmaak op je tong. Je kan de mieren ook helemaal opeten om het effect te verhogen, maar da vonden we gewoonweg zielig voor de miertjes, dus da hebben we dan maar ni gedaan.
De gids nam ons ook mee naar een wildlife reservaat en daar kon je kangeroe-eten kopen en dan de liefste kangeroes van de wereld lokken. Bruno en Wiene hebben twee mini-walibie's gevoed, wat het schattigste ooit was. Kangeroes hebben een hele zacht vacht, een beetje zoals een konijntje en als je ze van dichtbij bekijkt dan zijn da echt wel heel rare beesten.
Vanuit Cape zijn we naar een mini-stadje boven Cairns gegaan om daar te gaan DUIKEN!! In Port Douglas heb je het mooiste bereikbare koraal van het great barrier reef dus dat was ideaal. Onze zenuwen stonden op scherp toen we smorgens de boot ingingen, maar werden al snel omgezet in een gevoel van domheid (bij Bruno toch in elk geval) toen hij besefte dat hij zijn lenzen was vergeten aandoen en dus niks zou kunnen zien onder water (want je kan geen bril aandoen in de duikbril). Maar luckily was de boot op alles voorbereid en hadden ze aangepaste duikbrillen zodat we beiden van de magische onderwaterwereld (met haaien) hebben kunnen genieten. Wiene heeft ook al een echt onderwatergevecht meegemaakt want een van de mannen die bij ons in de duikgroep zat, bleef zijn vinnen en luchtfles maar in haar gezicht placeren en toen heeft wiene heel hard in zijn onderwaterballen gesjot (nie waar hoor, gewoon eens boos gekeken).
Daarna weer teruggekeerd naar Cairns (waar we Bas de Nederlander weer ontmoette) om vandaar naar Darwin te vliegen. En hier zijn we nu dus. Het is hier super super pokkewarm en heel weinig wind, but we're enjoying it! Overdag zoeken we naar een auto om te huren om zo een paar dagen in Kakadu National Park te gaan camperen en savonds besteden we onze tijd aan het lezen van de twillight-serie (which rules!!)
Dat was het for now, binnenkort keren we zuidwaards de outback in!
Groetjes,
Dankje voor de reacties, altijd een plezier!! (maar het coolste cafe van Wemmel mag zich ook eens laten horen),
Love you,
Wiene en Bruno
12-08-2009 om 11:30
geschreven door Bruno&Wiene
29-07-2009
kajak, zand en muggen!
Hellooow daar,
It's been a while... Sorry daarvoor. We zijn de laatste tijd gewoon vaak op plaatsen geweest zonder internet/duur internet, dus vandaar.
Je kan ondertussen wel onze eerste fotoos bekijken op www.brunowiene.myphotoalbum.com! Ik had een tijdje geleden al geprobeerd om da in een reactie te zetten, ma net op de klik van verstuur was mijn internettijd op, en blijkbaar is die reactie dus nooit aangekomen. (Het is geen flickr geworden, want die site stond in het chinees op de computer waar we waren :))
Maaaaaaar het is tijd voor een snelle update!
So where were we?
De surflessen! Da was leuk! We hadden een les van twee uur gepakt in een klein groepje en ooow jaa, zowel Bruno als ik hebben alletwee twee keer kunne rechtstaan! Ma natuurlijk was net toen alles begon te lukke de les gedaan, dus ons niveau staat nu op een paar seconden rechtstaan en dan vallen, vallen, vallen. Misschien pakke we nog wel eens een les, ma het is een beetje duur en we gaan al zoveel over ons travelbudget, dus waarschijnlijk blijft het daarbij.
Minder leuk was toen Wiene ingehaald werd door vermoeidheid/koud water/grieperige backpackers ziek werd. Omda de Mexicaanse griep hier nogal populair is (er zijn al twee kinderen gestorven), zijn we meteen naar de dokter gegaan ma die vond da ik een keelontsteking had en geen griep (hoewel ik nie echt keelpijn had). Anyway, ik heb drie dagen geslapen en medicatie genomen en toen was het beter, dus het was waarschijnlijk toch gewoon een kleine griep. Bruno was tijdens die drie dagen totally bored, ma heeft heeeeeeel goed voor Wiene gezorgd! (Dit was trouwens allemaal in Brisbane, een mooie stad volgens Bruno).
Daarna zijn we doorgegaan naar Noosa waar een gratis kajaktrip op ons wachtte! We wisten hier eigenlijk niks van en waren dus ook een beetje verrast toen bleek da we drie dagen in een tent zouden slapen in the middle of nowhere. Ma het was heel leuk en ik zat in de boot me Bruno en Bas (Een Nederlandse jongen die ook in onze twee vorige hostels sliep, dus die we al een beetje kende) dus ik moest niet echt roeien. Olee!
De tweede dag moesten we onze tenten enzo meenemen in de kajak en dan in een nationaal park slapen en savonds waren er miljoenen, miljoenen sterren! Je kon de melkweg zien en de sterren helemaal tot de horizon zien verdwijnen.
Doordat alle sterrenbeelden hier op z'n kop staan, konden we wel niks herkennen, ma we waren beiden very much onder de indruk!
Het nadeel van slapen in zo'n park is wel de veeele veeeele beestjes. Wiene kwam terug me zo'n 20 muggenbeten op haar benen die zoveel meer jeuken dan in Belgie da het echt nie meer normaal was!! Bruno had er drie ofzo, dus deze keer was Wiene de ongelukkige.
Na de kanootrip zijn we meteen doorgegaan naar Fraser Island. Bij de meeste mensen is dit een van de hoogtepunten van de trip, dus we keken er naar uit! Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld en ik zweer het: na drie dagen zit het zand OVERAL!!! Eten met zand, slapen met zand, jeuk van zand,...! Ma het eiland zelf was echt prachtig en cool. We zijn naar verschillende meren gegaan die zo helder waren da je je elke keer moest omdraaien om te kijken of je het niet gedroomd had. We felt like we were in paradise! (Er waren ook rode en groene meren). Toen we op een berg klommen, zagen we in de verte ook een walvis zwemmen, dus da was ook pretty awesome!
Bruno heeft op Fraser Island voor het eerst links gereden en dat in een 4x4 op een zandweg. Hij was nogal zenuwachtig, but he did great! Haha, het was echt wel cool. Er waren 9 andere mensen die ook leuk waren, dus we had a pretty good time up there!
Nu zijn we in Hervey bay, en we voelen de tijd al een beetje dringen dus vanavond nemen de nachtbus en gaan we maar even 1600 km rijden tot Airley Beach! In Airley Beach zijn de Whitsundays, een andere hoogtepunt van Australie. Daar gaan we drie dagen op een zeilboot chillen en koraal spotten. Alle mensen waarmee we gepraat hebben die daar zijn geweest, hebben ook zeeschildpadden gezien, dus we hopen, hopen, hopen da wij ook die kans krijgen! Get the snorkeling going on!!!
Da was het dan weer,we hebben het even vlug gedaan want internettijd is beperkt. Ma in het kort komt het neer op: Alles is oke en het is hier heeel leuk! En voor diegene die het ni durven vragen, maar wel willen weten: tussen Bruno en Wiene gaat alles very good!
Doeej Doeej,
No worries :) Love you,
Wiene en Bruno
29-07-2009 om 00:00
geschreven door Bruno&Wiene
07-07-2009
Let the wildlife-spotting begin...
Hellooow daar in het frissere Belgie,
Wij zijn steeds meer naar de zon toe aan het reizen! We zitten nu in Coffs Harbour, nadat we ook al eens gestopt zijn in Port Macquarie en Bellingen. En ooooow ja, in beiden hebben we avonturen meegemaakt!
Het begon al bij onze eerste busrit. We kozen ervoor om de nachtbus te nemen omdat dit ons een nachtje jeugdherberg betalen zou uitsparen. Dus we vertrokken om 6 uur s'avonds en reden door tot 13 uur de volgende dag. Toen we op het kaartje keken leek dit lange rijden ons wel een beetje raar aangezien er tussen Sydney en onze volgende stop volgens ons maar 400 km ofzo lag. Anyway, we dachten dat dit een raar Australisch mankementje was, dus dachten we er verder niet bij na. (Bruno was trouwens alweer na 5 minuutjes helemaal gefrusteerd omdat hij de krant wou lezen, maar zijn lampje niet werkte). Een grote 6 uurtjes later hadden we echter precies door waar het mis was gegaan. We kwamen niet aan om 1 uur de volgende dag, maar wel om 1 uur midden in de nacht. Dus daar stonden we dan. In een verlaten bushokje in een verlaten dorpje, geen flauw idee waar we naartoe konden gaan. Gelukkig vonden we troost in onze trouwe metgezel: de reisgids! Daar stond een lijstje met hotels in waarnaar we dan gebeld hebben. En na wat zoeken, zijn we dan in een chique kamer terecht gekomen aan een nog redelijke prijs. Laten we het een beginnersfoutje noemen...
De volgende dag zijn we dan doorgegaan naar het backpackershostel waar we eigenlijk geboekt hadden. Hier leerden we Tony kennen, de owner. A real nice, Australian guy (die trouwens 25.000 dollar had gewonnen bij de lotto waar wij ook aan hadden meegedaan! (Wij hebben 20 dollar gewonnen, want Bruno had 4 van de 7 getallen juist!)). In het hostel konden we gratis fietsen huren wat we dan ook gedaan hebben, maar je raadt het al: Bruno zijn fiets was kapot en dus moesten we in het midden van de rit weer terug keren.
In Port Macquarie hebben we ook voor het eerst van het wildlife van Australie kunnen genieten. We hebben meegedaan aan een soort whalespotting-tochtje, waarbij we dus naar walvissen gingen kijken. Hierbij moet je je die boten inbeelden die over het water vliegen en die bij elke golf 5 meter omhoog gaan en dan mega-hard weer neerkomen: dat waren wij! Bruno was fully enjoying himself, maar Wiene heeft haar gezondheidsgevoel nog nooit zo snel voelen weggaan. Ik werd dan ook door de crew van de voorste bank naar de bank naast de captain verplaatst om er toch maar zeker van te zijn dat ik niet zou overgeven. Toch was het alle misselijkheid wel waard, want na een halfuurtje werden we vervoegd door drie grote walvissen. We both felt like little kids seeing candy.
Verder hebben we in Port Macquarie ook onze eerste koala's gezien. We zijn namelijk naar het koalahospitaal gegaan waar ze de gewonde koala's opvangen en verzorgen en wij kwamen net aan toen deze eten kregen. Best schattig! Toen we gingen wandelen in het nationaal park van Port macqauarie wisten we dan ook waar we op moesten letten voor het spotten van wilde koala's en net toen we weer naar huis gingen keren, vond Bruno hoog in de boom een grijs vriendje: een koalameneertje!
Vanuit Port Macquarie reden we verder naar Bellingen (op de juiste bus deze keer!). Dit dorpje ligt meer in het binnenland van Australie aan een groot nationaal park. We kwamen terecht in een mooie kamer met een majesteus uitzicht! Jammergenoeg kwamen we ook aan op een zondag waardoor alles gesloten was. We besloten dan maar om te gaan wandelen. Iemand van het hostel tekende een plannetje van een mooie wandeling voor ons en vol goede moed vertrokken we. Natuurlijk ging het alweer mis en namen we de verkeerde kant waardoor we zonder het te weten steeds meer van ons kaartje afliepen. We kwamen zo op een berg terecht die zo'n 5 km lang bergop ging (en bij tijden wel zo'n 90graden!). Onze conditie werd al meteen getest en volledig rampzalig bevonden. Anyway, na een paar uur wandelen, kwamen we eindelijk op een weg terecht waar Wiene bij de eerste auto die in onze richting reed, de duim in de lucht stak. Een aardige lady Sue stopten voor ons en nam ons mee into town (na een stop bij haar huis met een amazing view over het dorpje en het park). We hebben uiteindelijk toch nog zo'n goede 20 minuutjes in de auto gezeten waarbij Lady Sue ons vertelde dat we wel heel domme toeristen waren om met een onvolledige kaart te gaan wandelen in een wirwar van paadjes en wegjes. Ze vertelden ons ook dat er een vrouw verloren was gelopen in het park... quite permantly. Dus imagine our happiness toen we veilig en wel bij ons hostel aankwamen!
Toch hadden we nog niet genoeg van het wandelen en zijn we de volgende dag (met gids!) het regenwoud ingetrokken. Hier hebben we tussen het gekraak van de takken en het gekletter van de watervalletjes verschillende bijzondere bomen en planten leren kennen. De gids was ook heel entertainend en een leuke dag was het gevolg. Toen we vertelde dat we nog geen kangeroes gespot hadden in Australie, nam hij ons mee naar een plek waar er veel kangeroes waren en ja hoor... ook deze kunnen we nu op ons lijstje schrijven. Bij eentje zat er trouwens een mini-kangeroetje in de buidel wat echt wel schattige beelden opleverden. Greg (de gids) zetten ons dan af bij de bushalte om naar het volgende stadje te vertrekken. Daar werden we al meteen met de gevolgen van het regenwoud geconfronteerd toen Bruno zijn tshirt omhoog deed om te krabben en in plaats van zijn gewone, zachte, heerlijke huid te voelen (hihi) voelde hij daar iets slijmerigs, vies zitten. Een bloedzuiger had zich in Bruno's buik vastgebeten. Gelukkig waren we in de bewoonde wereld en kon the buslady ons vertellen wat we moesten doen (eraf branden en ontsmetten). No harm done, just a big scare :)
Na Bellingen reden we naar Coffs Harbour waar we niet veel spannends over te vertellen hebben. (Omdat het daar een beetje geregend heeft, waardoor we gedwongen waren in het hostel te blijven en naar Braveheart te kijken). Wat wel leuk was, was toen we bij een cafeetje zaten voor een koffie en chocomelk en we getrakteerd werden op een school dolfijnen die vrolijk voorbij kwamen zwemmen.
Nu zijn we in Byron Bay: een toeristisch stadje vol backpackers en surfers. Hier is het al veel warmer, enkel de wind kan soms nog fris aanvoelen en dwingt ons om steeds een trui bij te hebben. Hier gaan we waarschijnlijk een paar surflessen nemen en Bruno nam daarnet een paardrijfoldertje, dus wie weet wat er nog volgt!?!
We'll let you know, be good en have fun, Love you,
Wiene en Bruno
ps: foto's komen, maar we kunnen die niet op elke computer uploaden en ik wil ook nog een andere site zoeken dan facebook om ze op te zetten. Als er iemand ideetjes heeft?
ppss: Volg Carmel haar voorbeeld en laat weten of je geslaagd ben, bachelors!
07-07-2009 om 00:00
geschreven door Bruno&Wiene
30-06-2009
Let's get organized!
Bonjour,
Vergeet alles over wat wij ooit gezegd hebben over hoe we Australie rond ging reizen. Niks auto, niks caravan., it's all busses and planes from now!
We zijn alle automaatschappijen afgegaan, hebben enorm veel getwijfeld tussen huren en kopen, maar zijn uiteindelijk gevallen voor de charmes van een welgevormde, blonde aussie-travelagent die ons de busmaatschappij aanprijsde. Deze komt veel goedkoper uit, dus gaan we dat maar doen! Omdat het hier de laatste dag is van het financiele jaar, gaan alle excursies en uitstapjes weg aan little prices en Wiene en Bruno waren erbij! We hebben nu dus ongeveer onze reisplanning en die ziet eruit als volgt:
- The eastcoast met de bus waar we zoveel mogen op- an afstappen als we willen voor de volgende 6 maand! Olee! - Jeugdherbergen aan de helft van de prijs, olee - Uitstapjes naar whitsunday's island en fraser island met echte partypeople op een boot - Vliegen naar Darwin en daar kakadu national park doen. - Daarna vliegen naar Alice Springs en the big rock gaan kijken en dan doorrijden naar Adelaide met een groep waar Bruno de winevalley volledig tot zich zal nemen. - Daarna met z'n tweetjes een auto huren en terug rijden naar Sydney waar we helemaal zongebruind en relaxed zullen aankomen (langs de Big Ocean Road).
We're very happy da alles nu een beetje gepland is en da we ni meer moeten nadenken over hoe we zouden rijden/hoe de wegen zouden zijn/welke de beste van is voor de beste prijs/... It takes away all the worries!
Voor de rest gaat alles hier z'n gangetje. We zijn nog altijd in Sydney, een verwarrende stad. Als de zon schijnt, is alles goodie goodie, ma de zon schijnt maar tussen 12 en 4 en daarna wordt het een beetje schemerig, wa helemaal ni bevorderend werkt als je nog steeds met een jet-lag zit. Gistere hebbe we trouwens voor het eerst een hele nacht geslapen! Bruno was wel weer wakker om half 7, wa duidelijk betekent da we nog nie helemaal in orde zijn.
Voor de rest heeft Wiene haar eerste sushi gegeten, hebbe we al veeel, veeeeeeel gestapt, hebbe we al zo'n 100 vans bekeken, zijn we al gaan shoppen en hebben we al ontdekt dat het onmogelijk is om te shoppe in Sydney omda je gewoon elke winkel binnen wil en er zo'n miljoen-tal winkels zijn. (We mogen nu trouwens ook ni meer shoppen omda onze zakken al vol zitten en we nu me de bus gaan waardoor we die telkens weer zullen moeten dragen). Een onverwachte, maar prettige verassing voor Wiene is dat het hier vol met Aziaten zit! Als je ergens staat en je kijkt rond heb je 100% kans da je er eentje spot. Morgen gaan we onze eerste Australische zonnecreme kope, want dan vertrekken we naar warmere oorden en de Australische zon schijnt echt wel duizend keer harder dan de Belgische!
Oee en vanavond wordt de grootste Australische lotto ooit getrokken, waar Wiene en Bruno aan hebben meegedaan, dus misschien zijn we vanaf morgen rijk! Oooow yeah!
Dat was het for now, let us know hoe het daar in Belgie gaat,
Miss you,
Wiene en Bruno
30-06-2009 om 09:30
geschreven door Bruno&Wiene
28-06-2009
welcome to sydney!
Helloow,
We arrived safe and sound. De vlucht was wel een beetje hel en de jet-lag heel aanwezig, but we survived! Bruno was in het begin van de vlucht helemaal excited over ons eigen individuele teeveetje, en had al een hele planning gemaakt van wat hij wanneer ging kijken, maar uiteindelijk was hij de enige op heel de vlucht waarvan het teeveetje kapot was (no beer and no teevee make bruno go crazy). Wiene en Bruno hebben dan ook de hele tijd van plaats gewisseld, zodat we beide happy konden blijven. Bruno overleefde de 24-uur lange vlucht ook zonder sigaretten dankzij nicorette, his new best friend.
Toen we aankwamen, besloten we dat het het beste was om zo lang mogelijk wakker te blijven om zo de jet-lag tegen te gaan, maar toen kwamen we in onze kamer, zagen we ons bed en zei bruno nog 'we gaan zo hard in slaap vallen' en destiny fulfilled itself. Om halfdrie Australische tijd waren we dan ook weer klaarwakker. Een babbeltje later vielen we toch weer in slaap om een paar uurtjes later weer klaarwakker in bed te liggen. We besloten dan ook op te staan op de respectabele tijd van half 7. Maar door een klein rekenfoutje onzentwege bleek het eigenlijk half 6 te zijn. Het was dan ook nog pikkedonker en verlaten buiten, waardoor Bruno en Wiene sydney helemaal alleen met z'n tweetjes hebben kunnen verkennen. De mooie zonsopgang was het allemaal wel waard.
Tegen 11 uur hadden we door dat het eigenlijk 10 uur was en zijn we maar weer richting hotel gegaan om ons uurtje slaap in te halen.
Straks gaan we autoshoppen en sydney verder verkennen met de duizenden andere nu-wel-wakkere packers.
